หยุดสักนิด คิดก่อน ค่อยค่อนขอด
มาอิดออด บ่นไป สุดใจหวง
ที่ตัวเรา เขาไม่รัก อย่าทักทวง
กลับมาห่วง ตัวเรา อย่าเศร้าไป
มาทบทวน สักนิด ค่อยคิดค่า
ธรรมดา มนุษย์ สุดคำไข
ใจของเรา หยั่งนาน สักปานใด
จะให้ใคร ได้มา ตามอารมณ์
กำหนดจิต คิดคำ นำมาเล่า
บอกว่าเขา ตัดใย ไม่สุขสม
หญิงที่ไหน ใครเอ่ย จะเชยชม
กับอารมณ์ บาดจิต ควรคิดตรอง
อย่าผูกติด เรื่องเก่า เอามาคิด
เก็บมาติด ข้องใจ ให้หม่นหมอง
ทางข้างหน้า มีไว้ ให้เหลียวมอง
มีเพื่อนพ้อง หนุนนำ กำลัง�
แบ่งปันกำลังใจให้นะคะ สูู้ๆสู้ๆ "โลภ โกรธ หลง เห็นแก่ตัว ย่อมมีในมนุษย์ทุกคน สาธุ 
"
หนามเตย[/quote]
ตอบคุณหนามเตยนะครับ
ถึงบทกลอนก่อนนี้ที่ค่อนขอด
ขออิดออดพลอดคำแจงแถลงไข
แม้ตัวเราเขาไม่รักไม่เป็นไร
จะสุขใจเธอได้คู่ผู้รักจริง
ถึงบทกลอนก่อนนี้ที่ไร้ค่า
เธอบอกว่าใจมนุษย์สุดลึกยิ่ง
พอทบทวนหวนพินิจคิดคำติง
ทุกทุกสิ่งจริงแท้แพ้ใจคน
ไม่เตยรู้ผู้หญิงที่จริงแล้ว
ไร้วี่แววแนวเราเขาไม่สน
ถึงไม่เคยเลยครั้งใดในชีพตน
หญิงสักคนสนใจไร้คู่ครอง
ความบทกลอนก่อนนี้สี่ปีผ่าน
ครั้งวันวานกาลเลยเคยหม่นหมอง
มาวันนี้สุดสดใสดังใจปอง
ได้เฝ้ามองเธอครองคู่อยู่ดีเอย
ขอโทษที่่ตอบช้านะครับ
