ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

อสนีบาต  ฟาดเปรี้ยงเปรี้ยง         สุรเสียง  เยี่ยงโกรธกริ้ว
ยอดสน  โอนทั่วทิว            ใบหลุดลิ่ว  ปลิวตามลม

เม็ดฝน  หล่นจากฟ้า         ชโลมป่า  วนาศรม
ห้วย,หนอง  คลองอุดม         กบ,อึ่งขรม  ระงมพลัน
            
พรรษา  เวียนมาใหม่         เข้าผลักไส  ไล่คิมหันต์
ขับร้อน  ผ่อนตะวัน            เหล่าพืชพันธุ์  ธัญงอกเงย
            
ฝนแรก  ซึมแทรกดิน         ชะมลทิน  กลิ่นระเหย
ไอกรุ่น  ที่คุ้นเคย            พัดรำเพย  เชยแผ่วมา
            
ชาวนา  สาละวน         ตากลมฝน  ปักต้นกล้า
ขันแข็ง  แข่งเวลา            ตามประสา  คนหากิน
            
ทุ่งเลิ้ง  ธารเจิ่งนอง         เปรียบทุ่งทอง  กองทรัพย์สิน
สายน้ำ  ฉ่ำรวยริน            ปลุกชีวิน  ขึ้นดิ้นรน
            
อิทธิ  พระพิรุณ         แผ่ค้ำจุน  หนุนพืชผล
บำรู  เลี้ยงผู้คน               จากเริ่มต้น  จนวันวาย
            
พระคุณ  อดุลย์เหลือ         ก่อเลือดเนื้อ  ปวงเชื้อสาย
สรรพสิ่ง  อันพริ้งพราย         ความหลากหลาย  ในโลกา
            
หยาดฝน  ชลธี            ผองวารี  ล้วนมีค่า
ทำนุ  กรุณา               ต่อชีวา  ทั่วสากล

 

สุนทรวิทย์               

[กามนิต]

        โรยเม็ดสุหร่ายบุญ                พระพิรุณประกอบกุศล
เยือกเย็นชะโลมชล                      เผาะเผาะสร้างเกษตรอุดม ฯ

        ชาวนามุงานนา                    พสุธาเปรอะเหงื่อระงม
ผืนนาเตอะตมขม                         ขณะฟ้าก็โปรยพิรุณ ฯ

        ผ่อนแดดพระพายผลัด         ปฏิบัติละไมละมุน
หลังแสบก็แอบอุ่น                        อุระน้อมมุงานวิไล ฯ

        กล้าน้อยผลิรับฝน                 ระดะยลขจีไสว
ทุ่งข้าววะวาวไกล                          และจะหอมกระทั่งสวรรค์ ฯ


        กามนิต, ๒๒ พ.ค.๕๕
 

[yaguza]

เม็ดฝน ที่หล่นหาย       สุรีย์ฉาย สลายฝัน
ผ้าเหือด เอือดตุ่มคัน         ในร่มผ้า ไม่กล้าเกา

ไผ่เบียด เสียดออดแอด            กะไอแดด ที่แผดเผา
เมฆจาง ยังบางเบา                ต้องลมพริ้ว ก็ปลิวไป

ร้อนจัด ผลัดผ้าผ่อน              มันจะร้อน ไปถึงไหน
เหม็นสาบ คราบเหงื่อไคล             กางเกงงี้ เป็นขี้เกลือ

หากฝน ยังหล่นหาย               กล้าคงตาย ไม่มีเหลือ
หนทาง ที่จางเจือ                แล้วสินเชื่อ จะทำไง

ดอกเบี้ย ธ ก ส.                เห็นแล้วท้อ รอไม่ไหว
ขายที่ ใช้หนี้ไป                แล้วก็เผ่น ไปเป็นยาม



.....ยากูซ่า.....

[sunthornvit]

        โรยเม็ดสุหร่ายบุญ                พระพิรุณประกอบกุศล
เยือกเย็นชะโลมชล                      เผาะเผาะสร้างเกษตรอุดม ฯ

        ชาวนามุงานนา                    พสุธาเปรอะเหงื่อระงม
ผืนนาเตอะตมขม                         ขณะฟ้าก็โปรยพิรุณ ฯ

        ผ่อนแดดพระพายผลัด         ปฏิบัติละไมละมุน
หลังแสบก็แอบอุ่น                        อุระน้อมมุงานวิไล ฯ

        กล้าน้อยผลิรับฝน                 ระดะยลขจีไสว
ทุ่งข้าววะวาวไกล                          และจะหอมกระทั่งสวรรค์ ฯ


        กามนิต, ๒๒ พ.ค.๕๕
 

ฤดู รู้วิถี           รู้วิธี ที่ผกผัน
ปรานี ต่อชีวัน    เลี้ยงเผ่าพันธุ์ นิรันดร

สุหร่าย สายพิรุณ    ช่วยเจือจุน หนุนผงอน
ส่งเสริม เติมสาคร   เอื้ออาทร มิคลอนคลาย

บางปี ที่ฝนคลั่ง     บ้านหลายหลัง พังเสียหาย
มิควร ด่วนเสียดาย   รัฐท่านจ่าย รายสองร้อย

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เม็ดฝน ที่หล่นหาย       สุรีย์ฉาย สลายฝัน
ผ้าเหือด เอือดตุ่มคัน         ในร่มผ้า ไม่กล้าเกา

ไผ่เบียด เสียดออดแอด            กะไอแดด ที่แผดเผา
เมฆจาง ยังบางเบา                ต้องลมพริ้ว ก็ปลิวไป

ร้อนจัด ผลัดผ้าผ่อน              มันจะร้อน ไปถึงไหน
เหม็นสาบ คราบเหงื่อไคล             กางเกงงี้ เป็นขี้เกลือ

หากฝน ยังหล่นหาย               กล้าคงตาย ไม่มีเหลือ
หนทาง ที่จางเจือ                แล้วสินเชื่อ จะทำไง

ดอกเบี้ย ธ ก ส.                เห็นแล้วท้อ รอไม่ไหว
ขายที่ ใช้หนี้ไป                แล้วก็เผ่น ไปเป็นยาม



.....ยากูซ่า.....

ฝนมา ผ้าผ่อนชื้น       กลากเป็นปื้น ผื่นล้นหลาม
เหาหิด ก็ติดตาม        คันซอกง่าม ลามเต็มตัว

ร่างกาย ใกล้ปะผุ       ชันนะตุ ปะทุหัว
คุดคู้ หูตามัว            โรคพันพัว น่ากลัวจริง

ตากฝน จนป่วยไข้      มิมีใคร ใคร่สุงสิง
ขาดชู้ คู่แองอิง         ถูกทอดทิ้ง หญิงไม่แล

 

สุนทรวิทย์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

                                                 




                    ประดังพรั่งพรั่งพรู                  เป็นเม็ดหมู่กรูเคลื่อนคล้อย
                    แกมเก็จผิเพชรพลอย            เม็ดน้อยน้อยสร้อยสังวาล

                    เทวาฤทธาเวท                      ตั้งจิตเจตน์เมตต์ประสาน
                    ฝนส่งลงประทาน                  ให้ชื่นบานสำราญรมย์

                    ร้อนแล้งระแหงโหย                ราวถูกโบยโวยเสียงขรม
                    ร้องกันลั่นระงม                       ร้าวระทมขมขื่นทรวง

                    คร่ำครวญล้วนเงียบพลัน         ด้วยของขวัญปันจากสรวง
                    พืชคนรับผลพวง                     สัตว์ทั้งปวงล่วงร้อนเลย                   

       
                                                     

                                           -บูรพาท่าพระจันทร์-

[panthong.kh]

อสนีบาต  ฟาดเปรี้ยงเปรี้ยง         สุรเสียง  เยี่ยงโกรธกริ้ว
ยอดสน  โอนทั่วทิว            ใบหลุดลิ่ว  ปลิวตามลม

เม็ดฝน  หล่นจากฟ้า         ชโลมป่า  วนาศรม
ห้วย,หนอง  คลองอุดม         กบ,อึ่งขรม  ระงมพลัน
            
พรรษา  เวียนมาใหม่         เข้าผลักไส  ไล่คิมหันต์
ขับร้อน  ผ่อนตะวัน            เหล่าพืชพันธุ์  ธัญงอกเงย
            
ฝนแรก  ซึมแทรกดิน         ชะมลทิน  กลิ่นระเหย
ไอกรุ่น  ที่คุ้นเคย            พัดรำเพย  เชยแผ่วมา
            
ชาวนา  สาละวน         ตากลมฝน  ปักต้นกล้า
ขันแข็ง  แข่งเวลา            ตามประสา  คนหากิน
            
ทุ่งเลิ้ง  ธารเจิ่งนอง         เปรียบทุ่งทอง  กองทรัพย์สิน
สายน้ำ  ฉ่ำรวยริน            ปลุกชีวิน  ขึ้นดิ้นรน
            
อิทธิ  พระพิรุณ         แผ่ค้ำจุน  หนุนพืชผล
บำรู  เลี้ยงผู้คน               จากเริ่มต้น  จนวันวาย
            
พระคุณ  อดุลย์เหลือ         ก่อเลือดเนื้อ  ปวงเชื้อสาย
สรรพสิ่ง  อันพริ้งพราย         ความหลากหลาย  ในโลกา
            
หยาดฝน  ชลธี            ผองวารี  ล้วนมีค่า
ทำนุ  กรุณา               ต่อชีวา  ทั่วสากล

 

สุนทรวิทย์               

หยาดฝน หล่นจากฟ้า
ชุ่มชื่นป่า มามากล้น
บุบผา งามน่ายล
ได้ไอฝน จนฉ่ำไป

ต้นไม้ น้อยใหญ่นี้
เขียวขจี มีสดใส
แตกกอ ชูช่อไกว
ระริกไหว ในพงพี

สัญญาณ ผ่านมาแล้ว
รีบจรแจว แน่วแน่นี่
น้ำนอง เจิ่งวารี
ล้วนมากมี ที่ในบึง

บัวแดง แทงผ่านน้ำ
แจ่มอร่าม งามสุดซึ้ง
เพ่งพิศ จิตตราตรึง
หวนคำนึง ถึงทุกยาม
พันทอง

[sunthornvit]

                                                 




                    ประดังพรั่งพรั่งพรู                  เป็นเม็ดหมู่กรูเคลื่อนคล้อย
                    แกมเก็จผิเพชรพลอย            เม็ดน้อยน้อยสร้อยสังวาล

                    เทวาฤทธาเวท                      ตั้งจิตเจตน์เมตต์ประสาน
                    ฝนส่งลงประทาน                  ให้ชื่นบานสำราญรมย์

                    ร้อนแล้งระแหงโหย                ราวถูกโบยโวยเสียงขรม
                    ร้องกันลั่นระงม                       ร้าวระทมขมขื่นทรวง

                    คร่ำครวญล้วนเงียบพลัน         ด้วยของขวัญปันจากสรวง
                    พืชคนรับผลพวง                     สัตว์ทั้งปวงล่วงร้อนเลย                   

       
                                                     

                                           -บูรพาท่าพระจันทร์-

เสียงฝน หล่นอื้ออึง          จิตคำนึง ถึงเขนย
ขาดชู้ คู่ก่ายเกย             เมื่อทรามเชย เอ่ยอำลา

สายใย ดุจสายฝน           อาจท่วมท้น ล้นเวหา
สิ้นใย ไร้นำพา               หันนินทา ใส่อารมณ์

           พิรุณ มากคุณค่า            แต่บางครา บ่าทับถม             
สุข,เศร้า เคล้ากลืนกลม     รวมขื่นขม รมณีย์

 

สุนทรวิทย์

[ไพร พนาวัลย์]

      

ฝนแล้งทุกแห่งหน   ดุจใจคนหม่นทุกขาม
พระพิรุณโปรยทุกยาม  ทุกเขตคามงอกงามพลัน

ฝนหยุดไม่กี่หยด  ทุกถิ่นหมดน้ำแห้งขัน
ฝูงชนบ่นประชัน  ร ้องเสียงลั่นถูกภัยแล้ง

น้ำขึ้นไม่รีบตัก  ไม่ยอมกักไม่ควักแอ่ง
ทำไมนาทุกแปลง ไม่มีแหล่งบ่อน้ำกัน

รีบขุดบ่อในนา เอาไว้ท่ากักน้ำนั่น
น้ำมากท่วมฉับพลัน ยังมีวันอยู่ในนา

ฝนแล้งมีน้ำใช้  ไม่ต้องไปร้องไห้หา
นางแมวไม่ต้องมา ร้องไห้ฟ้าช่วยปรานี

ฝนตกมากก็แช่ง  พอฝนแล้งระแหงรี่
แหงนหน้าด่าทุกที  ฟ้าไม่มีตาหรือไร?

พิรุณมาตามธรรมชาติ  ทุกหยดหยาดสาดลงให้
เจ้าจงเก็บเอาไว้  ฝนขาดไซร้ มีน้ำกัน

“ไพร พนาวัลย์”

มัวแต่บ่น เลยโดนคุณวิทย์ แซงจ้อย 

[sunthornvit]

 

หยาดฝน หล่นจากฟ้า
ชุ่มชื่นป่า มามากล้น
บุบผา งามน่ายล
ได้ไอฝน จนฉ่ำไป

ต้นไม้ น้อยใหญ่นี้
เขียวขจี มีสดใส
แตกกอ ชูช่อไกว
ระริกไหว ในพงพี

สัญญาณ ผ่านมาแล้ว
รีบจรแจว แน่วแน่นี่
น้ำนอง เจิ่งวารี
ล้วนมากมี ที่ในบึง

บัวแดง แทงผ่านน้ำ
แจ่มอร่าม งามสุดซึ้ง
เพ่งพิศ จิตตราตรึง
หวนคำนึง ถึงทุกยาม
พันทอง

[/quote]

ฝนตก มายกใหญ่
หลบเข้าใต้ ไม้มะขาม
เสียงฟ้า ผ่าโครมคราม
กุมข้าวหลาม ด้วยความกลัว

งันงก ตกประหม่า
เกรงสายฟ้า ผ่าลงหัว
สาบาน งานเคยตัว
สบถมั่ว ทั่วพารา

วอนฟ้า เทพารักษ์
โปรดพิทักษ์ อารักขา
ครั้งนี้ รอดชีวา
เลิกปากห-า ขอสาบาน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

      

ฝนแล้งทุกแห่งหน   ดุจใจคนหม่นทุกขาม
พระพิรุณโปรยทุกยาม  ทุกเขตคามงอกงามพลัน

ฝนหยุดไม่กี่หยด  ทุกถิ่นหมดน้ำแห้งขัน
ฝูงชนบ่นประชัน  ร ้องเสียงลั่นถูกภัยแล้ง

น้ำขึ้นไม่รีบตัก  ไม่ยอมกักไม่ควักแอ่ง
ทำไมนาทุกแปลง ไม่มีแหล่งบ่อน้ำกัน

รีบขุดบ่อในนา เอาไว้ท่ากักน้ำนั่น
น้ำมากท่วมฉับพลัน ยังมีวันอยู่ในนา

ฝนแล้งมีน้ำใช้  ไม่ต้องไปร้องไห้หา
นางแมวไม่ต้องมา ร้องไห้ฟ้าช่วยปรานี

ฝนตกมากก็แช่ง  พอฝนแล้งระแหงรี่
แหงนหน้าด่าทุกที  ฟ้าไม่มีตาหรือไร?

พิรุณมาตามธรรมชาติ  ทุกหยดหยาดสาดลงให้
เจ้าจงเก็บเอาไว้  ฝนขาดไซร้ มีน้ำกัน

“ไพร พนาวัลย์”

มัวแต่บ่น เลยโดนคุณวิทย์ แซงจ้อย 

ฝนตก ยกขึ้นแช่ง        พอฝนแล้ง แข่งเคี่ยวขัน
ขัดแย้ง สิ้นแบ่งปัน      มุ่งประจัญ หันบีฑา

ฝนหนัก มิกักเก็บ         มัวกัดเล็บ เหน็บปัญหา
ยามทุกข์ จุกอุรา         ต้องก้มหน้า น้ำตาคลอ

จัดสรร ปันมิถูก          เพลินแต่ผูก เมินปลูกก่อ
ไม่แก้ แลต้นตอ          ต่างเออออ  ขอไปที

น้ำท่วม รวมน้ำแห้ง      ทำง่องแง่ง ทุกแห่งที่
โรยหน้า ทาผักชี         เห็นทุกปี หนีไม่พ้น

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ฝนตก มายกใหญ่
หลบเข้าใต้ ไม้มะขาม
เสียงฟ้า ผ่าโครมคราม
กุมข้าวหลาม ด้วยความกลัว

งันงก ตกประหม่า
เกรงสายฟ้า ผ่าลงหัว
สาบาน งานเคยตัว
สบถมั่ว ทั่วพารา

วอนฟ้า เทพารักษ์
โปรดพิทักษ์ อารักขา
ครั้งนี้ รอดชีวา
เลิกปากห-า ขอสาบาน
 

สุนทรวิทย์

[/quote]

ฝนตก ก็ช่างฝน
ทำไมคน จึงฟุ้งซ่าน
งูเขียว คอยคืบคลาน
เห็นรนราน ผ่านเข้าไป

ใต้ซุ้ม พุ่มมะขาม
มิใช่หยาม ถามได้ไหม
เลี้ยงงู ด้วยอะไร
ทำไมเหี่ยว หมดเรี่ยวแรง

ผอมโซ โอ้อนาถ
ไร้ชีวาต ขาดกล้าแกร่ง
นอนสยบ จบแอ้งแม้ง
มิได้แช่ง แต่งตามจริง
พันทอง

[--ณัชชา--]

เม็ดฝน ที่หล่นหาย       สุรีย์ฉาย สลายฝัน
ผ้าเหือด เอือดตุ่มคัน         ในร่มผ้า ไม่กล้าเกา

ไผ่เบียด เสียดออดแอด            กะไอแดด ที่แผดเผา
เมฆจาง ยังบางเบา                ต้องลมพริ้ว ก็ปลิวไป

ร้อนจัด ผลัดผ้าผ่อน              มันจะร้อน ไปถึงไหน
เหม็นสาบ คราบเหงื่อไคล             กางเกงงี้ เป็นขี้เกลือ

หากฝน ยังหล่นหาย               กล้าคงตาย ไม่มีเหลือ
หนทาง ที่จางเจือ                แล้วสินเชื่อ จะทำไง

ดอกเบี้ย ธ ก ส.                เห็นแล้วท้อ รอไม่ไหว
ขายที่ ใช้หนี้ไป                แล้วก็เผ่น ไปเป็นยาม

.....ยากูซ่า.....

เห็นเขานั่งเกากลาก
คงคันมากขอฝากถาม
ตุ่มคันมันลามปาม
น่าสมเพช เวทนา

เริ่มลามมาที่คอ
ลุกคืบต่อไปที่ขา
แถมมีที่ใบหน้า
หน่อยคงเข้มขึ้นเต็มตัว

ยาดีมีแนะให้
หาไว้ใช้ทาให้ทั่ว
บอกได้ว่าหายชัวร์
รีบซื้อหามาใช้กัน

น้ำหมักหน่อไม้ดอง
ขอรับรองอย่างแข็งขัน
ทาดีตรงที่คัน
สูตรสำเร็จเด็จจริงจริง

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

ฝนตก ก็ช่างฝน
ทำไมคน จึงฟุ้งซ่าน
งูเขียว คอยคืบคลาน
เห็นรนราน ผ่านเข้าไป

ใต้ซุ้ม พุ่มมะขาม
มิใช่หยาม ถามได้ไหม
เลี้ยงงู ด้วยอะไร
ทำไมเหี่ยว หมดเรี่ยวแรง

ผอมโซ โอ้อนาถ
ไร้ชีวาต ขาดกล้าแกร่ง
นอนสยบ จบแอ้งแม้ง
มิได้แช่ง แต่งตามจริง
พันทอง

[/quote]

งูหลาม งามแช่มช้อย
ทำสำออย แกล้งอ้อยอิ่ง
พันริ มาติติง
เดี๋ยวเถิดกลิ้ง วิ่งไม่ทัน

ยามจะ มุทะลุ
มันระอุ ดุมหันต์
แผลงฤทธิ์ พิษอนันต์
ดื้อดึงดัน น่าพรั่นพรึง

เตือนพัน รีบผันผาย
คิดท้าทาย จักหงายผึ่ง
งันงก ตกตะลึง
ร้องเอ็ดอึง ไปครึ่งวัน
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เห็นเขานั่งเกากลาก
คงคันมากขอฝากถาม
ตุ่มคันมันลามปาม
น่าสมเพช เวทนา

เริ่มลามมาที่คอ
ลุกคืบต่อไปที่ขา
แถมมีที่ใบหน้า
หน่อยคงเข้มขึ้นเต็มตัว

ยาดีมีแนะให้
หาไว้ใช้ทาให้ทั่ว
บอกได้ว่าหายชัวร์
รีบซื้อหามาใช้กัน

น้ำหมักหน่อไม้ดอง
ขอรับรองอย่างแข็งขัน
ทาดีตรงที่คัน
สูตรสำเร็จเด็จจริงจริง

--ณัชชา--

 

[/quote]

ถูทา จนหน้าแห้ง
ตรงผื่นแดง ข้างแง่งขิง
มิสม ลมอ้างอิง
โรคกลับยิ่ง ชิงบานปลาย

ของเก่า ก็เน่าเฟะ
ใหม่ยิ่งเละ_เทะเหลือหลาย
สิ้นหวัง ซังกะตาย
หลงงมงาย ไปเชื่อณัช
 

สุนทรวิทย์

[ไร้นวล^^]

เม็ดฝนชโลมหลั่ง       และประทังประดาพันธุ์
ราดโรยระเลียดฉันท์         แฉะชอุ่มเฉลารมย์

ฟ่องฟองละอองฝน     ชระล้นละมุนพรม
พฤกษาสุขารมณ์        ริระบำระบัดใบ

วรรษาวรุณร้อย          พนพลอยพิศุทธิ์ใส
ผองสัตว์เจริญใจ        อภินันท์ผลาหาร
                 

[sunthornvit]

หยาดฝน ดลชีวา        เกื้อพฤกษา ผลาหาร
ไพรสณฑ์ ชลธาร       งามตระการ ผ่านพิรุณ

วัฏฏะ ธรรมชาติ          แผ่อำนาจ ประสาธน์หนุน
ดินฉ่ำ ด้วยน้ำจุน         คอยการุณ ประยุรชน

พิภพ คงจบสิ้น          หากแผ่นดิน ไร้กลิ่นฝน
หดหู่ ร้างผู้คน           หากขาดชล ดลบันดาล

 

สุนทรวิทย์