ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เสียงฟ้าร้อง ก้องมา คราใกล้ค่ำ
ตะวันต่ำ จวนดับ ลับทิวเขา
เมฆทมึน ที่มี เป็นสีเทา
นกแขกเต้า เฝ้าหนอง มองดูปลา

กระท่อมเก่า คร่ำคร่า หลังคาจาก
ปูด้วยฟาก ไม้ไผ่ ยังไร้ฝา
เป็นรังเก่า เรานอน แต่ก่อนมา
สุนันยา ลาไกล ไม่หวนคืน

คิดถีงเธอ คราใด หัวใจหม่น
เฝ้าทุกข์ทน อาวรณ์ ถอนสะอื้น
แม้จะคราว ข้าวจะกล้ำ น้ำจะกลืน
ก็ต้องฝืน กินไป ต้้งหลายจาน

 
.......ยากูซ่า........

โถ...ถ้อยคำ พร่ำเผย คนเคยชิด
เหมือนสะกิด ดวงแด แลสงสาร
ต้องกล้ำกลืน ฝืนทน จนหน้าบาน
ทั้งอาหาร หวานคาว เฝ้ากลืนกิน

กระท่อมเก่า ซอมซ่อ เคยคลอเคล้า
ก่อนมีเรา คอยเรียง เคียงถวิล
หลายปี่ผ่าน หลังคารั่วฝนริน
จำจากถิน อำลา (ยา)กูซ่าไป

แม้นคิดถึงอย่างไรจำใจห่าง
มิอาจสร้าง ทางฝัน วันสวยใส
หากคิดถึง มองผ่าน ม่านเปลวไฟ
สุดทนไหว ขอลาลับ ไม่กลับคืน

"สุนันยา"