ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

ฝนซา  นภาฉาย         
รุ้งเยื้องกราย  ระบายสี
แถบโค้ง  โยงเมฆี            
รัศมี  ไกลลี้ลับ
            
มหิดล  ยามฝนสร่าง         
แสงสว่าง  กระจ่างจับ
ดินฉ่ำ  น้ำซึมซับ            
ทุกสิ่งสรรพ  งามฉับพลัน
            
ชีวา  เปรียบฟ้า,ฝน         
คราวอับจน  ทนโศกศัลย์
ผ่านทุกข์  พบสุขครัน            
สิ้นหวาดหวั่น  ปัญหาใด
            
สังขาร  การเกิด,แก่         
ย่อมผันแปร  เกินแก้ไข
เนื้อ,หนัง  หวังอะไร            
มาแล้วไป  คล้ายพิรุณ
            
สมบัติ  ต่างผลัดเปลี่ยน      
ดังกงเกวียน  เวียนวนหมุน
แท้เที่ยง  เพียงบาป,บุญ         
หนึ่งค้ำจุน  หนึ่งขุ่นมัว
            
ขาว,ดำ  พึงจำแนก         
สองสิ่งแผก  แยกเกลือกกลั้ว
กามฉันท์  ผูกพันพัว            
ตามติดตัว  คือชั่ว,ดี
                           
 

สุนทรวิทย์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ฝนซาฟ้าสว่าง
พริ้งพรายพร่างกระจ่างสี
เจิดจรุงรุ้งรุจี
ประหนึ่งพลีฤดีชม

หลังทุกข์สุขพิสุทธิ์
ด้วยสิ้นสุดยุติขื่นขม
โศกเศร้าร้าวระทม
หรรษ์รื่นรมย์เคล้าสมกัน


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

๏ ฝนซาฟ้าไร้หม่น
เมฆลอยหนก็เฉิดฉัน
เปิดกว้างรับตาวัน
ให้สาดแสงแยงออกมา

๏ หยาดน้ำที่ฉ่ำไม้
ร่วงรินไหลทั่วชายป่า
นั่นหนึ่งภุมรา
ดูดเกสรดอมโกสุม

๏ ยามฝนผ่านล่วงลับ
เวลากัปคลายหมดกลุ้ม
สีรุ้งต่างชุมนุม
เรียงแปดสายกินนที

๏ มนุษย์เห็นเพียงเจ็ด
ยาวลอดเล็ดโค้งเล่นสี
รุ้งแปดความจริงมี
แต่สีใสจึงไร้เงา

๏ เหมือนคนอับจนทรัพย์
ต้องอาภัพกับความเศร้า
คนรวยไม่เห็นเขา
เหมือนมนุษย์ไม่เห็นรุ้ง

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[sunthornvit]

 


ฝนซาฟ้าสว่าง
พริ้งพรายพร่างกระจ่างสี
เจิดจรุงรุ้งรุจี
ประหนึ่งพลีฤดีชม

หลังทุกข์สุขพิสุทธิ์
ด้วยสิ้นสุดยุติขื่นขม
โศกเศร้าร้าวระทม
หรรษ์รื่นรมย์เคล้าสมกัน


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

ชีวัน  อันล้ม,ลุก
หลอมรวมทุกข์  แลสุขสันต์
ปัญหา  สารพัน
คือสามัญ  แห่งครรลอง

สังขาร  ปราณมนุษย์
มีสิ้นสุด  หยุดสนอง
รูปธรรม  ล้วนจำลอง
มิอาจปอง  ครองถาวร

ดุจดัง  ฝนสั่งฟ้า
ภาพติดตา  อุทาหรณ์
สิ่งแท้  จริงแน่นอน
มาเพื่อจร  รอนจากไป

 

สุนทรวิทย์

[กามนิต]

     ใสฟ้า, ฟ้าหลังฝน                  ใสใจยลเมฆยองใย
ใสน้ำค้างตามใบ                         หญ้าอ่อนใสส่องใสแสง

      ผู้คนยิ้มระคน                         มิร้อนรนร้อนราแรง
เดินหน้ามิหน่ายแหนง                โน่นรุ้งธรรมจะนำทาง

กามนิต, ๑๙ พ.ค.๕๕
 

[sunthornvit]

๏ ฝนซาฟ้าไร้หม่น
เมฆลอยหนก็เฉิดฉัน
เปิดกว้างรับตาวัน
ให้สาดแสงแยงออกมา

๏ หยาดน้ำที่ฉ่ำไม้
ร่วงรินไหลทั่วชายป่า
นั่นหนึ่งภุมรา
ดูดเกสรดอมโกสุม

๏ ยามฝนผ่านล่วงลับ
เวลากัปคลายหมดกลุ้ม
สีรุ้งต่างชุมนุม
เรียงแปดสายกินนที

๏ มนุษย์เห็นเพียงเจ็ด
ยาวลอดเล็ดโค้งเล่นสี
รุ้งแปดความจริงมี
แต่สีใสจึงไร้เงา

๏ เหมือนคนอับจนทรัพย์
ต้องอาภัพกับความเศร้า
คนรวยไม่เห็นเขา
เหมือนมนุษย์ไม่เห็นรุ้ง

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

ฝนซา  อาทิตย์ส่อง
แสงเรืองรอง  จับท้องทุ่ง
ห้วยหนอง  คลองจรุง
กอผักบุ้ง  มุงผิวชล

แถบรุ้ง  แผ่คุ้งโค้ง
ยืนจรรโลง  โยงเวหน
ประดับ  ทับภูดล
ดินอิ่มฝน  ชนอิ่มใจ

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

     ใสฟ้า, ฟ้าหลังฝน                  ใสใจยลเมฆยองใย
ใสน้ำค้างตามใบ                         หญ้าอ่อนใสส่องใสแสง

      ผู้คนยิ้มระคน                         มิร้อนรนร้อนราแรง
เดินหน้ามิหน่ายแหนง                โน่นรุ้งธรรมจะนำทาง

กามนิต, ๑๙ พ.ค.๕๕
 

พสุธา  ฟ้าหลังฝน
ทั่วมณฑล  ยลกระจ่าง
วิจิตร  รอบทิศทาง
รุ้งกรายร่าง  แสงพร่างพราว

งามใด  ไม่เสมือน
รุ้งเยี่ยมเยือน  เคลื่อนครองหาว
แถบสี  ที่แวววาว
งามโน้มน้าว  เกินกล่าวชม

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ฝนซา  นภาฉาย         
รุ้งเยื้องกราย  ระบายสี
แถบโค้ง  โยงเมฆี            
รัศมี  ไกลลี้ลับ
            
มหิดล  ยามฝนสร่าง         
แสงสว่าง  กระจ่างจับ
ดินฉ่ำ  น้ำซึมซับ            
ทุกสิ่งสรรพ  งามฉับพลัน
            
ชีวา  เปรียบฟ้า,ฝน         
คราวอับจน  ทนโศกศัลย์
ผ่านทุกข์  พบสุขครัน            
สิ้นหวาดหวั่น  ปัญหาใด
            
สังขาร  การเกิด,แก่         
ย่อมผันแปร  เกินแก้ไข
เนื้อ,หนัง  หวังอะไร            
มาแล้วไป  คล้ายพิรุณ
            
สมบัติ  ต่างผลัดเปลี่ยน      
ดังกงเกวียน  เวียนวนหมุน
แท้เที่ยง  เพียงบาป,บุญ         
หนึ่งค้ำจุน  หนึ่งขุ่นมัว
            
ขาว,ดำ  พึงจำแนก         
สองสิ่งแผก  แยกเกลือกกลั้ว
กามฉันท์  ผูกพันพัว            
ตามติดตัว  คือชั่ว,ดี
                           
 

สุนทรวิทย์

สายรุ้ง ยามฝนสร่าง
มองนภางค์ สว่างศรี
ร้อยรส พจน์วจี
หวานฤดี ที่ซ่านทรวง

ดีชั่ว มั่วโลกีย์
ถูกย่ำยี ในทุกช่วง
เจ็บช้ำ จำใจลวง
ทุกข์ทั้งปวง สู่ห้วงใจ

ระวังเถิด เกิดแก่ดับ
กรรมหมุนกลับ รับไม่ไหว
แยกแยะ ชำแหละใจ
เกิดชาติใด ให้ทำดี
พันทอง

[ดาวระดา]

หลังฝนกระหน่ำฝา    ร่องรอยฝากคราบหลังฝน
แดดสายดูน่าสน       สาดแสงทองผ่องแดดสาย

ละลายความรุ่มร้อน    โดยโรยรินฝนละลาย
สลัดดินแห้งหาย          ชุ่มชื้นมาไล่สลัด

สวัสดิ์สว่างจ้า              แสงแจ่มจรเจิมสวัสดิ์
เมื่อทุกข์มาเทียบทัด     ชั่งใจหนาคราเมื่อทุกข์

ความสุขเสนอสร้าง       ให้เราซึ้งถึงความสุข
ประจักษ์เป็นกระจุก       ตามทำนองต้องประจักษ์

   

[Prapacarn ❀]

ง่วงนอนเขียนกลอนเหงา   กลอนของเราจึงเหงาง่วง
รักเขาเฝ้าหลอกลวง     ใจตกบ่วงห่วงแต่รัก
❀
หักจินต์ถวิลหา     เอือมระอาอุราหัก
ภักดีนี้ช้ำนัก     จำใจหักเลิกภักดี
❀
หนีหน้าพอหนีได้     แต่หนีใจไยยากหนี
กลอนเกลื่อนเอื้อนวจี     ฝังฤดีไว้ที่กลอน
 
แซมค่ะ

[sunthornvit]

            

สายรุ้ง ยามฝนสร่าง
มองนภางค์ สว่างศรี
ร้อยรส พจน์วจี
หวานฤดี ที่ซ่านทรวง

ดีชั่ว มั่วโลกีย์
ถูกย่ำยี ในทุกช่วง
เจ็บช้ำ จำใจลวง
ทุกข์ทั้งปวง สู่ห้วงใจ

ระวังเถิด เกิดแก่ดับ
กรรมหมุนกลับ รับไม่ไหว
แยกแยะ ชำแหละใจ
เกิดชาติใด ให้ทำดี
พันทอง

[/quote]

ฝนซา  ฟ้าสงัด
รุ้งจรัส  รัศมี
อังศุ  งามรุจี
เปล่งรังสี  อวดลีลา

ชีวิน  ยามสิ้นหมอง
ความเรืองรอง  ตระกองหา
พ้นโศก  โชคนำพา
ธรรมดา  สามัญชน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

หลังฝนกระหน่ำฝา    ร่องรอยฝากคราบหลังฝน
แดดสายดูน่าสน       สาดแสงทองผ่องแดดสาย

ละลายความรุ่มร้อน    โดยโรยรินฝนละลาย
สลัดดินแห้งหาย          ชุ่มชื้นมาไล่สลัด

สวัสดิ์สว่างจ้า              แสงแจ่มจรเจิมสวัสดิ์
เมื่อทุกข์มาเทียบทัด     ชั่งใจหนาคราเมื่อทุกข์

ความสุขเสนอสร้าง       ให้เราซึ้งถึงความสุข
ประจักษ์เป็นกระจุก       ตามทำนองต้องประจักษ์

   

หนักหนา  บ้าระห่ำ         ฝนกระหน่ำ  ย้ำหน่วงหนัก
มารุต  มิหยุดพัก           พัดคึกคัก  ชักฝนมา

เวหา  ครามืดครึ้ม          เมฆกระหึ่ม  ครึ้มเวหา
พิรุณ  หนุนชีวา            คนกลับด่า  ว่าพิรุณ

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ง่วงนอนเขียนกลอนเหงา   กลอนของเราจึงเหงาง่วง
รักเขาเฝ้าหลอกลวง     ใจตกบ่วงห่วงแต่รัก
❀
หักจินต์ถวิลหา     เอือมระอาอุราหัก
ภักดีนี้ช้ำนัก     จำใจหักเลิกภักดี
❀
หนีหน้าพอหนีได้     แต่หนีใจไยยากหนี
กลอนเกลื่อนเอื้อนวจี     ฝังฤดีไว้ที่กลอน
 
แซมค่ะ

อักษร  กลอนงดงาม         อภิราม  ตามอักษร
ฟังน้ำ-คำบังอร              ช่างออดอ้อน  วอนให้ฟัง

หวังพบ  ประสบพักตร์       แอบหลงรัก  ปักใจหวัง
เธอสิ  ไม่อินัง                รักภินท์พัง  คลั่งเพราะเธอ

 

สุนทรวิทย์

             

[Prapacarn ❀]

อักษร  กลอนงดงาม         อภิราม  ตามอักษร
ฟังน้ำ-คำบังอร              ช่างออดอ้อน  วอนให้ฟัง

หวังพบ  ประสบพักตร์       แอบหลงรัก  ปักใจหวัง
เธอสิ  ไม่อินัง                รักภินท์พัง  คลั่งเพราะเธอ

 

สุนทรวิทย์

             
[/quote]

เกรงพี่มีรักมาก
น้องไม่อยากให้ใจเผลอ
หวั่นจิตคิดละเมอ
หลงพร่ำเพ้อเจอพี่ลวง

รักน้องอย่าเฉไฉ
ขอหมดใจให้ห่วงหวง
เคลียคลอพ่อพุ่มพวง
สัมพันธ์พ่วงเกาะเกี่ยวใจ

ขอเพียงอ้อมกอดอุ่น
หนุนละมุนจะได้ไหม
น้องหนาวคราคราวใด
ฝากอ้อมใจไว้พักพิง

แซมค่ะ

ขออภัยนะคะ ที่แซมมาช้า...
แต่แซมไม่ได้ช้าซะทุกเรื่องหรอกนะคะ.. 

[sunthornvit]

นางใด ไม่เกี่ยวข้อง
แอบเมียงมอง แต่น้องหญิง
บอกรัก คือภักดิ์จริง
เรื่องกลอกกลิ้ง ตัดทิ้งไป

แซมสิ มิรับรู้
มัวเลือกคู่ ตู่เฉไฉ
สะสม ถมเยื่อใย
คนจริงใจ ไม่ชายตา

ทิ้งพี่ นี้สิ้นหวัง
จนคลุ้มคลั่ง นั่งกังขา
คับแค้น แน่นอุรา
เกือบเป็นบ้า เพราะอาดูร

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

น้ำตา พาร่วงหล่น
คิดถึงคน จนเสียสูญ
ข้ามฟ้า ถึงพ่อคุณ
อิ่มไออุ่น ละมุนทรวง

อยากบอก เธอยอดรัก
หวั่นยิ่งนัก รักหนักหน่วง
กลืนกล้ำ เจ็บจนกลวง
รักในช่วง โปรโมทนา

ขอวอน เธออย่าหน่าย
อย่ากลับกลาย บ่ายเบนหน้า
รักเธอ ยอดชีวา
ดวงยี่หวา อย่าหวั่นใด

รักฉัน นั้นพันผูก
เห็นเพียงรูป อุบเอาไว้
คร่ำครวญ ป่วนฤทัย
จนหมองไหม้ ได้แต่ตรม
พันทอง