ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

บนเส้นทางชีวิตต้องคิดสู้
ลมหายใจมีอยู่มุ่งสู่ฝัน
ไม่ย่อท้อต่อชะตาจาบัลย์
ต้องโรมรันพันตูให้รู้ไป

ชีวิตเลือกเกิดได้ที่ไหนเล่า
แต่ว่าเราเลือกวางทางเดินได้
แม้ลำบากยากเย็นแสนเข็ญใจ
ล้มลุกคลุกคลานไงใจสู้ทน

อุปสรรคขวากหนามตามขวางกั้น
อาจเหหันท้อแท้แลสับสน
ก็มีบ้างอย่างนี้ชีวิตคน
กี่หมองหม่นพานพบอย่าหลบลี้

อยากจะไปไขว่คว้าตามล่าฝัน
ต้องมุ่งมั่นเผชิญมิเดินหนี
อุสาหะขยันมั่นฤดี
เรี่ยวแรงมีเท่าใดใจทุ่มเท
             
โลกนี้มีอะไรได้มาง่าย             
ต่างขวนขวายดิ้นรนดั้นด้นเตร่           
อุปสรรคหนักหนาบางคราเซ         
ทั่วทั้งเพต่างเจอเออคล้ายกัน       

 แม้นมุ่งมั่นตั้งใจไม่ลดละ
อุสาหะพากเพียรเวียนขยัน
 จักสมหวังดังใจในสักวัน
ไขว่คว้าฝันมาครองสมปองเอย

[สุนันยา]

ช่างร้อนรุ่มกลุ้มใจ ดั่งไฟสุม
เหมือนถูกรุม ทำร้าย เมื่อใจเผย
ทำลายร้าง ทุกอย่าง ดั่งที่เปรย
ความเศร้าเลย เกยกรอบ เข้าครอบงำ

ดั่งคนจร หมอนหมิ่น ที่สิ้นศักดิ์
ทุกข์ทวี แสนหนัก คอยผลักย่ำ
ให้พบแต่  ปวดร้าว เศร้าระกำ
ไร้ความเมตตาธรรม มาค้ำจุน

ปลายทาง ของ ความฝัน ที่ฟันฝ่า
หวังรักและ ศรัทธา มาเกื้อหนุน
หากแม้มี จะเก็บไว้ ให้เป็นทุน
ช่วยใจอุ่น ทุกหน บนเส้นทาง-

ที่ดั้นด้น ทนหา มานานเนิ่น
เหนื่อยเหลือเกิน เจ่าจุกถูกเมินหมาง
จะมีไหมช่วยให้ หายแครงคราง
ช่วยแผ้วถาง  สร้างแรงใจ ยื่นให้กัน

บนถนน ค้นฝัน ที่ผ่านพ้น
มีมากมายหลายล้น บนทางฝัน
แต่ไม่มี นำใจ หมายแบ่งปัน
มีแต่คำ เย้ยหยัน มาบั่นทอน

จำสู้ทน พ้นหุบเหว ที่เลวร้าย
ทุกข์มากมาย กราบกล้ำ ใคร่ถอน
ความรันทด ยากปลดให้ คลายร้าวรอน
เหมือนละคร บทเศร้า จ้าวน้ำตา

ความฝันช่างอยู่ไกล เอื้อมไม่ถึง
เฝ้าคำนึง พึงพิศ จะคิดหา
ว่าเมื่อไหร่ จริงได้ ในสักคราครา
ได้ล้างหยด น้ำตา เป็นยาใจ…..

“สุนันยา”

[พิมพ์วาส]

แม้นมุ่งมั่นตั้งใจไม่ลดละ
อุสาหะพากเพียรเวียนขยัน
 จักสมหวังดังใจในสักวัน
ไขว่คว้าฝันมาครองสมปองเอย

 

คุณลุงลมเพลมพัด

ตามไขว่คว้าล่าฝันจากวันเก่า
เริ่มเห็นเงาเค้าโครงที่โยงเผย
...ฝันที่เพิ่ม...เติมชีวิตนี้เปรย
จะได้เชยชมไปคราวไหนกัน..

สู้สุดใจในนามของความหวัง
เพิ่มพลังตั้งใจ...เพื่อใฝ่ฝัน..
...ฝันคงถึงซึ้งใจ...ในสักวัน
ต้องฝ่าฟันดั้นดนสู่หนทาง..

ชีวิตเราเฝ้าสู้...อยู่เนื่องเนื่อง..
มีทั้งเรื่องราวร้าย-ดีหลายอย่าง
แต่เงาฝันมันเติม...เพิ่มไม่จาง
สักวันหนึ่งคงสร้าง..ฝันมั่นคง

หนูพิมพ์วาส ^^

[บูรพาท่าพระจันทร์]

โอ้อกเราเศร้าใจนางในฝัน
ทุกคืนวันฉันละเมอแต่เพ้อหลง
อุราหวังฝังสนิทจิตจำนง
แนบอนงค์นิ่มน้องประคองนอน

อยากตามล่าหาเธอจนเพ้อพร่ำ
ทุกคืนค่ำร่ำคะนึงถึงสมร
หากอยู่ไหนให้วจีของพี่วอน
เป็นบทกลอนสะท้อนรักจงพักแล

ยามดึกดื่นตื่นตาผวาเรียก
ฤทัยเพรียกพร่ำขานผ่านเดือนแข
ว่าใครหนึ่งคะนึงน้องหมองดวงแด
เฝ้าชะแง้แต่มองจ้องเดือนแทน...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[ดาวระดา]

แม้เลือกเส้นเว้นส่วนไม่ควรสม
ตามแรงข่มลมกรรมให้สัมผัส
ต้องมั่นไว้ในฝันพร้อมฟันฟัด
จะขจัดหมอกมัวสลัวลง

ขอเพียงจิตไม่บิดเบือนเฉือนหลายแฉก
เติมต่อแยกแตกส่ายหลายประสงค์
จุดยึดฝันสั่นครืนไม่ยืนยง
ต้องซื่อตรงต่อฝันอย่าผันแปร

[ลมหนาว]

ช่างร้อนรุ่มกลุ้มใจ ดั่งไฟสุม
เหมือนถูกรุม ทำร้าย เมื่อใจเผย
ทำลายร้าง ทุกอย่าง ดั่งที่เปรย
ความเศร้าเลย เกยกรอบ เข้าครอบงำ

ดั่งคนจร หมอนหมิ่น ที่สิ้นศักดิ์
ทุกข์ทวี แสนหนัก คอยผลักย่ำ
ให้พบแต่  ปวดร้าว เศร้าระกำ
ไร้ความเมตตาธรรม มาค้ำจุน

ปลายทาง ของ ความฝัน ที่ฟันฝ่า
หวังรักและ ศรัทธา มาเกื้อหนุน
หากแม้มี จะเก็บไว้ ให้เป็นทุน
ช่วยใจอุ่น ทุกหน บนเส้นทาง-

ที่ดั้นด้น ทนหา มานานเนิ่น
เหนื่อยเหลือเกิน เจ่าจุกถูกเมินหมาง
จะมีไหมช่วยให้ หายแครงคราง
ช่วยแผ้วถาง  สร้างแรงใจ ยื่นให้กัน

บนถนน ค้นฝัน ที่ผ่านพ้น
มีมากมายหลายล้น บนทางฝัน
แต่ไม่มี นำใจ หมายแบ่งปัน
มีแต่คำ เย้ยหยัน มาบั่นทอน

จำสู้ทน พ้นหุบเหว ที่เลวร้าย
ทุกข์มากมาย กราบกล้ำ ใคร่ถอน
ความรันทด ยากปลดให้ คลายร้าวรอน
เหมือนละคร บทเศร้า จ้าวน้ำตา

ความฝันช่างอยู่ไกล เอื้อมไม่ถึง
เฝ้าคำนึง พึงพิศ จะคิดหา
ว่าเมื่อไหร่ จริงได้ ในสักคราครา
ได้ล้างหยด น้ำตา เป็นยาใจ…..

“สุนันยา”

ฝันของคนเรานี้มีหลายอย่าง
อาจแตกต่างตามจินต์ถวิลใฝ่
ต่างตามล่าหาฝันอันวิไล
อยากคว้าไว้เชยชมภิรมย์จินต์

อุปสรรคขวากหนามตามกางกั้น
เส้นทางฝันบางครั้งพังสูญสิ้น
ในบางคราวหนาวเหน็บเจ็บชาชิน
น้ำตารินกล้ำกลืนทุกคืนวัน

แม้นล้มลงจงลุกปลุกใจใหม่
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่าหวาดนั่น
จักเปียกปอนร้อนหนาวกี่คราวกัน
ต้องฝ่าฟันให้รู้ดูอีกที

อย่ายอมแพ้แก่ชะตาล้าหม่น
สู้อดทนมุ่งมั่นมิหันหนี
จะล้มลุกคลุกคลานหาญวจี
ทุ่มเทพลีสักวันฝันเป็นจริง