ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

จักร้อยถัก ตักต่อ เพื่อก่อรัก
เฝ้าฟูมฟัก หลายเดือน ไม่เคลื่อนคล้อย
แสนสุขสันต์ ดั่งเดือน ดาวเด่นลอย
ไม่เหงาหงอย เงาเงื่อง ให้เชื่องซึม

ทุกวันคืน ผันผ่าน ซาบซ่านนัก
ถ้อยสำเนียง เคียงปัก จนรักปลื้ม
ทินกร ย้อนกลับ มิลับลืม
ยังหยัดยืม มองหา น้ำตาคลอ

หักอะไร หักได้ หักใจยาก
หักลำบาก จริงแท้ ดวงแดหนอ
ด้วยรักเขา หมดฤทัย ยังไม่พอ
ทุ่มเทต่อ ตามติด หมดสิทธิ์ใจ

กว่าจะรู้ หมู่จ่า เกือบบ้าแล้ว
ซดน้ำแห้ว ลงคอ ท้อไม่ไหว
รักครั้งแรก แทรกทรวง กลับกลวงใน
ขอได้ไหม ใจนั้น ให้ฉันคืน
พันทอง

[ดาวระดา]

เพราะยังเผื่อเชื่อใจจึงได้เจ็บ
เฝ้ากำเก็บเหน็บหนาวเก้าสิบหน
เตือนตัวเองกี่ครั้งก็ยังทน
มองฟ้าหม่นมีสีนี่หรือเรา

ถูกตลบกลบเกลื่อนบิดเบือนนิด
อภัยผิดคิดสานไม่ต้านเขา
ความรักเอยลุ่มหลงยังคงเงา
ต่อสัมพันธ์ขันเข้ายิ่งเผาทรวง

ฟ้าไม่เคยเผยสีให้ใสสด
ใช้คำ"อด"ทดแทนความแน่นหน่วง
ถึงเวลาฆ่าขีดรีดรักลวง
ขอถามทวงดวงใจให้....ฉันคืน

[panthong.kh]

อยากจะลืม ลืมไม่ได้ ให้ใจเจ็บ
แสนหนาวเหน็บ ทรวงใน ฤทัยฝืน
อยากข้ามฟ้า ไปหา ทุกคราคืน
แม้ดึกดื่น ดั้นด้น จะทนเอา

เพราะว่าใน หทัย ฝันใฝ่นัก
ตอกสลัก ปักแน่น ดังแผ่นเขา
จะบุกป่า ฝ่าดง ไม่หลงเงา
ขอใจเรา สองดวง ห่วงหากัน

แม้เธออยู่ หนใด จะไปพบ
อยากมาซบ อกใหญ่ ดังไฝ่ฝัน
ร่วมร้อยเรียง เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
ตราบชีวัน สิ้นไป ใจอาวรณ์
พันทอง

[ปู่ริน]

ความทรงจำครั้งนั้นฉันจำแม่น
ช่างสุดแสนผิดหวังดั่งสังหรณ์
เป็นลางร้ายหมายเหตุจำใจจร
จากงามงอนขวัญใจไม่กลับคืน

ถึงพี่ไปแต่หัวใจอยู่กับน้อง
ทั้งสี่ห้องดวงใจไม่ขัดขืน
ถึงสุดช้ำแสนช้ำทนกล้ำกลืน
ขอหัวใจมาคืนให้ฉันที

แม้นหัวใจฉันแตกร้างต้องส่งซ่อม
แม้นร่างกายฉันผ่ายผอมหมดราศี
แม้นตัวเธอจากไปไม่ใยดี
แม้นตัวพี่ต้องจมปรักเพราะรักเธอ..

                   ริน ดอนบูรพา
                                           ๑๙ พ.ค. ๕๕

                               

[ไพร พนาวัลย์]

เมินเสียเถิดหัวใจยกให้แล้ว
เชิญกินแห้วไปเหอะ ปะเลอะ ปะเต่อ
ใจเราสองกลมกลิ้งมันส์จริงเด๊อ
เชิญพร่ำเพ้อคนเดียวไม่เกี่ยวใคร 

ใจสองดวงแนบแบ่นจนแบนราบ
คอนกรีตฉาบทาบทาอย่างบ้าใบ้
เชิญมาขุดมาถอนถ้าร้อนใน
เอาปืนใหญ่มายิงให้กลิ้งโลด   

ทำไมจึงกลับกลอกมาหยอกยั่ว
พูดไปทั่วไม่หนำมาทำโทษ
จะทวงคืนมันไกลตั้งหลายโยชน์
เพิ่งสมโภชน์แต่งงาน เมื่อวานเอง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ความทรงจำครั้งนั้นฉันจำแม่น
ช่างสุดแสนผิดหวังดั่งสังหรณ์
เป็นลางร้ายหมายเหตุจำใจจร
จากงามงอนขวัญใจไม่กลับคืน

ถึงพี่ไปแต่หัวใจอยู่กับน้อง
ทั้งสี่ห้องดวงใจไม่ขัดขืน
ถึงสุดช้ำแสนช้ำทนกล้ำกลืน
ขอหัวใจมาคืนให้ฉันที

แม้นหัวใจฉันแตกร้างต้องส่งซ่อม
แม้นร่างกายฉันผ่ายผอมหมดราศี
แม้นตัวเธอจากไปไม่ใยดี
แม้นตัวพี่ต้องจมปรักเพราะรักเธอ..

                   ริน ดอนบูรพา
                                           ๑๙ พ.ค. ๕๕

                               

ถ้ารักน้อง ปองนุช ไยหยุดพัก
ทำหาญหัก ใจช้ำ พร่ำเสนอ
ทั้งดวงแด พังยับ ไปกับเธอ
ยังละมอ เพ้อหา ทุกนาที

จำใจจร จากลา ระอาแท้
ชายไม่แล แต่ใจ ฝันใฝ่นี่
ประคองรัก ร่วมกัน ไหวหวั่นมี
แม้บางที ตรมหม่น ยังทนเอา
พันทอง