ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

หนูสุดโหยหากอดใครสอดแขน
หนูแร้นแค้นอกอุ่นคอยซุนร่าง
เปล่าเปลี่ยวในใจจิตคิดอ้างว้าง
หนูอยู่อย่างเดียวดายกระหายรัก

พ่อง่วนแท้แค่งานออกบ้านเช้า
พอกลับเข้าบ้านมาว่างานหนัก
ทำโน้นนี่มีพร้อมไม่ยอมพัก
อยากใกล้นักบอกเหนื่อยอยู่เรื่อยมา

แม่ก็ออกห้องไปแต่ไก่โห่
อยากปล่อยโฮตื่นนอนลองมองซ้ายขวา
ไร้แม่พ่อรออ้อนตอนลืมตา
พ่อไปนาแม่ไปงานบ้านเงียบงัน

มีอาหารเตรียมไว้ให้เสร็จสรรพ
หนูคอยนับเวลาไปให้ผ่านผัน
เมื่อไหร่หนอพอบรรจบได้ครบวัน
พ่อแม่หันเข้าบ้านคลายซ่านทรวง

แม่กลับมาผวากอดอยากออดอ้อน
แม่กลับพ้อรอก่อนแกะมือร่วง
บอกร้อนเหลือเหงื่อไคลใช่หลอกลวง
ลูกอย่าเหนี่ยวอย่าหน่วงเลยช่วงนี้

พ่อนั่งลงตรงนั่งตักพ่อผลักออก
ปากก็บอกร้อนเหลือใจใช้หนูหนี
ค่ำคืนมาตาจ้องมองทีวี
มิเห็นมีเวลากอดตลอดไป

สล่าผิน

[panthong.kh]

ลูกใครหนอ พ่อแม่ รังแกฉัน
ความสัมพันธ์ ไม่เหลือ เลยเชื่อไหม
ระยะห่าง กางกั้น แสนหวั่นใจ
ภายหน้าไป จักช้ำ ระกำทรวง

ด้วยเขาขาด ความรัก จึงหักเห
สุดอ้างว้าง ว้าเหว่ ซวนเซร่วง
ขาดยึดเหนี่ยว จิตใจ ฤทัยกลวง
เจ้าพุ่มพวง เจ็บเกิน เดินหลงทาง

อาจติดยา ด้วยว่า ระอานัก
พ่อไม่รัก แม่ชัง ชั่งเหินห่าง
คิดคนเดียว สุดท้าย จึงวายวาง
คบเพื่อนบ้าง ช่างเลว ตกเหวตาม

กว่าพ่อแม่ จะรู้ กู่ไม่กลับ
ท่านขอรับ ลูกใคร ใส่ใจถาม
มอบความรัก ให้เขา อยู่ทุกยาม
จงหักห้าม อย่าบ่น ให้ทนเอา
พันทอง

[สะเลเต]

พ่อนั่งลงตรงนั่งตักพ่อผลักออก
ปากก็บอกร้อนเหลือใจใช้หนูหนี
ค่ำคืนมาตาจ้องมองทีวี
มิเห็นมีเวลากอดตลอดไป
สล่าผิน

โหยหาแม่มอบอ้อมแขนที่แสนอุ่น
ตักของคุณพ่อนั้นหนูฝันใฝ่
ขอเวลาเพียงนาทีมีน้ำใจ
หยุดผลักไสไม่รักหนูสักครา

หนูเรียกร้องมากไปหรือไม่คะ
เพียงสละหนึ่งนาทีที่ล้ำค่า
แค่อาหารไม่พอขอเวลา
อ้อมแขนขวาซ้ายแม่นี้ที่ต้องการ

อยากบอกพ่อแม่มากอยากให้รู้
อย่ามองหนูเพียงภาระขยะในบ้าน
สายตาท่านทั้งสองฟ้องรำคาญ
โปรดสงสารสักนิดอย่าคิดทิ้ง

---สะเลเต---

[--ณัชชา--]

แม่กลับมาผวากอดอยากออดอ้อน
แม่กลับพ้อรอก่อนแกะมือร่วง
บอกร้อนเหลือเหงื่อไคลใช่หลอกลวง
ลูกอย่าเหนี่ยวอย่าหน่วงเลยช่วงนี้

พ่อนั่งลงตรงนั่งตักพ่อผลักออก
ปากก็บอกร้อนเหลือใจใช้หนูหนี
ค่ำคืนมาตาจ้องมองทีวี
มิเห็นมีเวลากอดตลอดไป

สล่าผิน

พ่อแม่หนูใจร้ายเหมือนไม่รัก
เขาหาญหักให้ช้ำซ้ำผลักไส
อ้างเรื่องงานไม่เหลือแม้เยื่อใย
ไม่มีใจเมตตาไม่ปราณี

ห้องพี่ณัชยังว่างกว้างขวางยิ่ง
มีรักจริงจากใจให้เต็มที่
ลองมาอยู่สักหนนะคนดี
พี่ณัชนี้จะกอดตลอดวัน

ณัชชา

 

[sunthornvit]

แม่เล่นไพ่  พ่อคลอเคลีย  หลงเมียน้อย
ทิ้งหนูหงอย  อยู่เดียว  เปลี่ยวโศกศัลย์
มิมีใคร  ห่วงลูก  คอยผูกพัน
นั่งงงงัน  วิตก  อกระทม

หันคบเพื่อน  ปล่อยตัว  ร่วมมั่วสุม
ตามจับกลุ่ม  สิ้นคิด  สนิทสนม
ด้วยขาดผู้  อาทร  สอนอบรม
จึงตกหล่ม  เสียคน  เปื้อนมลทิน

 

สุนทรวิทย์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ครวญโหยหาคว้าไขว่ในอ้อมกอด
หวังคำพรอดออดสดับให้หลับฝัน
ฟังนิทานบุราณเล่าถึงเจ้าจันทร์
ใคร่จักปันแหวนไว้เพื่อใส่ก้อย

ขอพี่จันทร์ปันช้างม้าสักคราครั้ง
ให้น้องนั่งมองดาวเพื่อสาวสอย
มาอยู่เรียงเคียงเพื่อนอย่าเคลื่อนลอย
กล่อมน้องน้อยให้สุขสันต์ฝันนิทรา

เพียรเฝ้ารอพ่อแม่ชะแง้หงอย
ใจล่องลอยคอยร่ำร้องพร่ำหา
เมื่อไรหนอรอวันท่านเมตตา
ปลอบอุรามาพร่ำพรอดพร้อมกอดเรา...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[yaguza]

พ่อแม่หนูใจร้ายเหมือนไม่รัก
เขาหาญหักให้ช้ำซ้ำผลักไส
อ้างเรื่องงานไม่เหลือแม้เยื่อใย
ไม่มีใจเมตตาไม่ปราณี

ห้องพี่ณัชยังว่างกว้างขวางยิ่ง
มีรักจริงจากใจให้เต็มที่
ลองมาอยู่สักหนนะคนดี
พี่ณัชนี้จะกอดตลอดวัน

ณัชชา

งั้นไปนอน กะพี่ณัช ที่จัดให้
กอดหนูไว้ แทนหมอน นอนหลับฝัน
แม้พ่อแม่ ผลักไส ไม่สำคัญ
เรามีกัน ก็พอ ขออยู่เคียง

ถึงพี่ณัช นอนกรน ไม่บ่นหรอก
น้ำลายออก ยืดหยด ตดมีเสียง
ถึงถูกถีบ หล่นหาย ไปใต้เตียง
ขอแค่เพียง รัก"เหม็น" และเอ็นดู

 
......ยากูซ่า.....

[รพีกาญจน์]

ปลอบอุราพร่ำพรอดกอดลูกแทน

ร้องเรียกตา ห้าครั้ง ยังอยู่เฉย
สายตาเลย ลอดออก นอกกรอบแว่น
ปากพึมพำ คำกลอน วิงวอนแฟน
มือเคาะแท่น กดพิมพ์ ยิ้มพอใจ

ร้องเรียกยาย หลายครั้ง นั่งหัวร่อ
ตาจ้องจอ ไม่ฟัง ดูหนังใหญ่
จบเกาหลี มีจีน อินเดียไทย
สมุนไพร ทานทา ผิวหน้าเคลียร์

ร้องเรียกพ่อ รอรับ กลับเสียงลั่น
ชมแข่งขัน บอลดี ถ้วยพรีเมียร์
มือเข่า เท้าขยับ ขับเสียงเชียร์
มีแก้วเบียร์ วางข้าง มิห่างกาย

ละแม่หนู อยู่ไหน มีใครเห็น
คงมัวเล่น ไพ่เพลิน ออกเดินสาย
รัมมี่หมด โต๊ดไฮโลว์ บิงโกตาย
เริ่มเช้าสาย บ่ายค่ำ จึงร่ำลา

หนูคือคนแปลกหน้า...เรียกว่าลูก
หนูโดนถูกทอดทิ้ง...สิ่งไร้ค่า
หนูร้องไห้จนเพลีย...เสียน้ำตา
ผู้จะมาปลอบใจ...ไม่มีเลย

รพีกาญจน์ 59