ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

อยากจะแต่ง กลอนรัก ดูสักบท
จึงจารจด จ้องมอง เกือบร้องไห้
ด้วยว่าเรา ไม่หวาน ซาบซ่านใจ
แต่งอย่างไร ไม่เพราะ เสนาะจินต์

หยิบปากกา ขีดเขียน ให้เวียนวก
ในหัวอก ร้าวเหลือ ใยเยื่อสิ้น
ฤทัยสั่น หวั่นหวาด พลาดชีวิน
แม้ยามกิน นอนนั่ง แทบคลั่งตาย

เขียนแล้วอ่าน ผ่านตา ผวาอก
กลอนตลก จริงแท้ ดวงแดหน่าย
ดันมาตก หลังม้า เมื่อยล้ากาย
กระวนกระวาย อายเขิน เขาเมินมอง

ขอโทษที ที่รัก ประจักษ์แจ้ง
กลอนนี้แต่ง เพื่อเธอ เสนอสนอง
ฉันทลักษณ์ อักษรา ท่วงทำนอง
ไม่คล้องจอง แต่หวังให้ คล้องใจเธอ
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

ฟังกลอนรักสลักหวานให้มานเขว
ใจซวนเซเฉไฉจนไผลเผลอ
ด้วยเสียหลักหนักหนาดั่งบ้าเบลอ
หลงละเมอเพ้อหาแต่หน้าพันฯ

คนมีใจกลอนเยี่ยงไรก็ใสหวาน
พจมานปานฉาบด้วยภาพฝัน
เพียงยลถ้อยรอยรักก็ปักปัน
ลงกลางทรวงห้วงฝันสวรรค์ไกล

หมายต่อกลอนอ้อนรักไปทักตอบ
กำนัลมอบนอบจิตพิสมัย
หลงกลอนเธอดุจเพ้อปี่พระอภัย
แม้นดวงใจสลายมิคลายเลือน
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ถึงไม่หวานซ่านซึ้งคะนึงหา
แต่ตรึงตราวิญญาณ์รักใครจักเหมือน
ในอกเราเจ้าเป็นดั่งเช่นเดือน
ยากแชเชือนเบือนบ่ายมิวายมอง

เพียงใจรักสลักมานจดจารจิต
รักลิขิตสนิทในฤทัยสอง
ผูกสัมพันธ์มั่นมาดสวาทปอง
เป็นคู่ครองจองจำทุกค่ำคืน...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[อริญชย์]

วันนี้เธอมาวอนแต่งกลอนรัก

เธอลองเล่นกลอนรักสลักพจน์
อ่านทุกบทวรรคตอนดูอ่อนไหว
จนฉันซึ้งตรึงห้วงแห่งทรวงใน
คนอะไรแต่งดีหลายลีลา

เธอไม่ค่อยมีดั้งแต่ยังเด่น
แต่งกลอนเล่นทุกวันแสนหรรษา
สิวหัวช้างเป็นเนินดูเพลินตา
มองทุกคราพันทองผิวรองเรือง

วันนี้เธอมาวอนแต่งกลอนรัก
จารสลักเลิศหรูคำฟูเฟื่อง
อ่านแล้วรู้สึกว่างามเมลือง
ทุกคำเยื้องยักย้ายพราวพรายดี ฯ

                อริญชย์
              ๑๘/๕/๒๕๕๕



 

[panthong.kh]

ฟังกลอนรักสลักหวานให้มานเขว
ใจซวนเซเฉไฉจนไผลเผลอ
ด้วยเสียหลักหนักหนาดั่งบ้าเบลอ
หลงละเมอเพ้อหาแต่หน้าพันฯ

คนมีใจกลอนเยี่ยงไรก็ใสหวาน
พจมานปานฉาบด้วยภาพฝัน
เพียงยลถ้อยรอยรักก็ปักปัน
ลงกลางทรวงห้วงฝันสวรรค์ไกล

หมายต่อกลอนอ้อนรักไปทักตอบ
กำนัลมอบนอบจิตพิสมัย
หลงกลอนเธอดุจเพ้อปี่พระอภัย
แม้นดวงใจสลายมิคลายเลือน
 

ถ้อยรำพัน แสนหวาน ซาบซ่านนัก
อยากจะรัก แต่กลัวหลาย กลายคลาดเคลื่อน
ห่วงพะวง หลงไหล ใส่ใจเตือน
ยากลบเลือน เคลื่อนจาก ลำบากจัง

แต่ยังคง พยายาม คอยตามติด
หวังสักนิด หันมา พาสิ้นหวัง
ด้วยฤทัย ไหวหวาม ทุกยามยัง
รักเกือบคลั่ง พลั้งเผลอ เฝ้าเหม่อคอย
พันทอง

[สุนันยา]

อ่านสำนวน ครวญกานท์ คำหวานอาบ
กลอนกำซาบ ฉาบตาล มิพาลกร่อย
พจนาภาษาศิลป์ ถวิลคอย
เธอเรียงร้อย ขานคม สมกวิน

มิได้เยินยอเจ้า นะสาวเอย
ทุกถ้อยเปรย  เชยชม อารมณ์ศิลป์
ได้รู้ทาง วางเด่น เช่นศิลปิน
แม้นอยู่ถิ่น พงพนา ใช่พล่าเลือน...

"สุนันยา"

[panthong.kh]

 
ถึงไม่หวานซ่านซึ้งคะนึงหา
แต่ตรึงตราวิญญาณ์รักใครจักเหมือน
ในอกเราเจ้าเป็นดั่งเช่นเดือน
ยากแชเชือนเบือนบ่ายมิวายมอง

เพียงใจรักสลักมานจดจารจิต
รักลิขิตสนิทในฤทัยสอง
ผูกสัมพันธ์มั่นมาดสวาทปอง
เป็นคู่ครองจองจำทุกค่ำคืน...

 
-บูรพาท่าพระจันทร์-

ยินพี่ชาย เอ่ยอาบ กำซาบนัก
เกือบเสียหลัก ปักฤทัย ให้สุดฝืน
ด้วยเหตุว่า รักล้น ทนกล้ำกลืน
ถึงมะรืน คืนผ่าน ซ่านซ่าทรวง

ขอขอบคุณ ยิ่งแล้ว เมื่อแววใส
หักอาลัย ใคร่รู้ อยู่ทุกช่วง
ไม่โป้บด หรอกหนอ ช่อชะมวง
สุดาดวง ซึ้งจิต มิตรไมตรี
พันทอง

[panthong.kh]

วันนี้เธอมาวอนแต่งกลอนรัก

เธอลองเล่นกลอนรักสลักพจน์
อ่านทุกบทวรรคตอนดูอ่อนไหว
จนฉันซึ้งตรึงห้วงแห่งทรวงใน
คนอะไรแต่งดีหลายลีลา

เธอไม่ค่อยมีดั้งแต่ยังเด่น
แต่งกลอนเล่นทุกวันแสนหรรษา
สิวเม็ดนั้นเธอได้แต่ใดมา
มองทุกคราพันทองผิวรองเรือง

วันนี้เธอมาวอนแต่งกลอนรัก
จารสลักเลิศหรูคำฟูเฟื่อง
อ่านแล้วรู้สึกว่างามเมลือง
ทุกคำเยื้องยักย้ายพราวพรายดี ฯ

                อริญชย์
              ๑๘/๕/๒๕๕๕

 

เล่นมายอ ต่อหน้า ไม่ว่านะ
คนมันจะ มีแวว เก่งแล้วนี่
สมองไว ใจนิ่ง หญิงมีดี
เล็งตรงที่ ด้านซ้าย ยักย้ายไป

ใครบอกดั้ง ไม่มี ลี้หลบอยู่
ลองมองดู อีกครั้ง ดั้งออกใหญ่
ขืนมาว่า บ่อยบ่อย ชักน้อยใจ
ขอยืมเงิน ได้ไหม ให้เจือจุน

จะเอาไป เสริมดั้ง ให้ตั้งโด่ง
หายใจโล่ง โปร่งดี ไร้ขี้ฝุ่น
สูดดมควัน เข้าปอด สุดยอดลุ้น
ลิเวอร์พรุน ตายชัก จำหักใจ
พันทอง

[panthong.kh]

อ่านสำนวน ครวญกานท์ คำหวานอาบ
กลอนกำซาบ ฉาบตาล มิพาลกร่อย
พจนาภาษาศิลป์ ถวิลคอย
เธอเรียงร้อย ขานคม สมกวิน

มิได้เยินยอเจ้า นะสาวเอย
ทุกถ้อยเปรย  เชยชม อารมณ์ศิลป์
ได้รู้ทาง วางเด่น เช่นศิลปิน
แม้นอยู่ถิ่น พงพนา ใช่พล่าเลือน...

"สุนันยา"

ซึ้งยิ่งนัก ไมตรี ที่มอบให้
ขอรับไว้ด้วยดี มิมีเลื่อน
แต่งไม่เก่ง พอได้ ไม่บิดเบือน
ถ้าเก่งเหมือน สุนันยา ท่าจะดี

แต่งได้หวาน ซ่านซึ้งตรึงดวงจิต
อ่านแล้วคิด คล้อยตาม งามวิถี
ยิ่งกลอนรัก หยดย้อย ร้อยวจี
อ่านทุกที เคลิ้มหลับ กลับสบาย
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

      

ขอส่งผ่านกานท์กลอนมาอ้อนสาว
ผู้แพรวพราวคมคำระบำสาย
เพียงได้อ่านสำนวนดั่งชวนชาย
ให้ชะม้ายเมียงมองหวังปองนวล

วางเสน่ห์เก๋ไก๋หทัยหวาน
ดั่งสะพานเชื่อมจิตให้คิดหวน
คล้องใจรักปักฝันให้รัญจวน
อย่าเรรวนป่วนปั่นสัมพันธ์ใจ

กลอนไม่คล้องแต่ในฤทัยคล้อง
มิช่ำชองปองฝันจึงหวั่นไหว
กลัวใจเราหลงเพลินต้องเดินไกล
คงหมองไหม้ช้ำทรวงติดบ่วงนาง

“ไพร พนาวัลย์”

 

[panthong.kh]

เพียงได้อ่าน กานท์กลอน สุดอ่อนไหว
ดั่งหทัย วาบหวาม ไปตามบ้าง
คะนึงหา ฉ่ำนัก รักไม่จาง
แม้นลาร้าง ยังตรึง ซึ้งทุกวัน

อันเสน่ห์ เล่กลวง ใช่ลวงหลอก
ฉันขอบอก ได้ไหม ฤทัยหวั่น
อยากเกี่ยวก้อย ร้อยรัก ไม่ปักปัน
สุดแสนสั้น สั่นไหว ฤทัยตรม

แต่อย่างไร ก็คง ไม่หลงติด
บ่วงชีวิต คิดแล้ว ไร้แววขม
ใจสองดวง คล้องไว้ ได้ชื่นชม
แม้นระทม ตรมหม่น จะทนรอ
พันทอง

[ปู่ริน]

บ่วงชีวิตคิดถึงเธอละเมอหา
แสนเหว่ว้าอยากให้แม่มาสู่ขอ
พี่ขอบอกมิหลอกลวงนวลละออ
หากแม่พ่อยินดีรับพี่ยา

พี่จะจัดขันหมากมาขอน้อง
มาจับจองน้องนางเสน่หา
รีบเตรียมการรับขวัญแม่งามตา
วันวิวาห์เตรียมพร้อมเสร็จเพียงเจ็ดวัน

ทั้งเพชรทองเงินตรานำมามาก
มีของหมั้นขันหมากสู่ความฝัน
ขอน้องพันมาคล้องใจร่วมสัมพันธ์
เราเคียงคู่อยู่กันนิรันดร..

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๙ พ.ค. ๕๕

                                             

[panthong.kh]

ปู่จะยก ขันหมาก ลำบากแย่
หัวใจแปร เปลี่ยนไป ให้รอก่อน
หนักเพชรพลอย มากเหลือ เชื่อบังอร
กลัวปู่นอน สะดุ้ง จนพุงกาง

ไม่ต้องยุ่ง ต้องยาก หากรักแท้
พ่อและแม่ ไม่มี ท่านหนีห่าง
ไปไม่กลับ หลายปี ไม่มีทาง
ถ้าปู่ว่าง รีบหน่อย จักคอยรอ
พันทอง