ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

จังหวัดแรก ของไทย นครปฐม
ชื่อปฐม รู้อยู่ สู่ลูกหลาน
แปลว่าแรก แปลว่าเริ่ม เดิมตำนาน
เขาสืบสาน ขานต่อ พอรู้มา

ณ.บ้านสาว ชาวสวน อบอวลหอม
ดอกพะยอม ยามเช้า เจ้าหรรษา
มีนกไพร ไก่ร้อง ก้องพนา
แสงอุษา สอดเสียด เบียดไผ่เบน

กระรอกน้อย ห้อยหัว ตัวโยนแก่วง
จั๊กจั่นแข่ง เสียงขับ รับกางเขน
กิ่งไม้ลู่ ลมไกว ไหวเอียงเอน
สาวเดินเล่น ท้ายสวน ชวนฝันเพ้อ

ต้นมะกอก ทำกร่าง ขวางกอกล้วย
แลลำหว้ย สวยใส ปลาว่ายเกร่อ
เห็นปลาช่อน แหวกว่าย คล้ายใจเบลอ
ปลาซิวเผลอ วิ่งมาชน โดนงับเลย

เดินสะดุด กิ่งไม้กรอบ หัวหมอบทิ่ม
ลุกนั่งยิ้ม ตัวงอ หัวร่อเฉย
เรานี่หนอ ซึมเหม่อ เซ่ออย่างเคย
พิโธ่เอ๋ย ใครจะจอง มองตัวเรา

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


สะดุดใจใครหนอใคร่ขอรัก
ถามไถ่ทักสักหนยามหม่นเหงา
ช่วยดวงใจไร้ฝันได้บรรเทา
รับรูปเงาเจ้าไว้ชื่นในภวังค์

หวังเป็นเอกเฉกธานีวลีอ้าง
คงหมดว้างร้างอารมณ์ได้สมหวัง
วอนคนดีมีฤทัยไม่ชิงชัง
ขอจับจองสำรองนั่งฝากฝั่งใจ...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-   

[D]

 

สะดุดใจใครหนอใคร่ขอรัก
ถามไถ่ทักสักหนยามหม่นเหงา
ช่วยดวงใจไร้ฝันได้บรรเทา
รับรูปเงาเจ้าไว้ชื่นในภวังค์

หวังเป็นเอกเฉกธานีวลีอ้าง
คงหมดว้างร้างอารมณ์ได้สมหวัง
วอนคนดีมีฤทัยไม่ชิงชัง
ขอจับจองสำรองนั่งฝากฝั่งใจ...

 

-บูรพาท่าพระจันทร์-   

สะดุดหนุ่ม วัยทอง แอบมองอยู่
แต่มิรู้ เขาสน คนหม่นไหม
หากยังว่าง ร้างเจ้าของ มิปองใคร
ขอล้างใจ เปิดรับ ให้จับจอง

รับสมัคร หนุ่มใหญ่ ใจดีนะ
ไร้พันธะ สาวปราม ห้ามเกี่ยวข้อง
หากว่าตรง สเปค จะเช็คมอง
จะขอลอง ครองเคียง เรียงคู่ใจ

[ปู่ริน]

ถูกโฉลก โชคดี พอมีสิทธิ์
ขอเพียงคิด จับจอง น้องได้ไหม
บูรพา ท่าพระจันทร์ นั้นมาไว
แซงพี่ไป เพียงนิดนิด อยากคิดลอง

ชักสนใจ ส้มโอ โอ้บ้านสวน
บรรยายความ คร่ำครวญ เคียงคู่สอง
พี่เตรียมคำ สำหรับ เพื่อจับจอง
ขอสำรอง ที่นั่งใน ดวงใจนาง

คุณสมบัติ ของพี่ ดีเหลือหลาย
เป็นผู้ชายใจ ซื่อสัตย์ ไม่ขัดขวาง
ขยัน อดทน จนประหยัด ไม่สำอาง
ช่วยน้องนาง ทำสวนได้ สบายเลย

มิกินเหล้า เมายา ให้กลัดกลุ่ม
พวกหนุ่มหนุ่ม ยอมหลีกทาง อย่างเปิดเผย
หากสนใจ ไออุ่นรัก นางทรามเชย
เพียงได้เชย ชมเนื้อนวล กับหนุ่มสวนยาง

                              ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๖ พ.ค. ๕๕

  รถคันเก่า  ปู่..นี้ ไม่มีทิ้ง  เราซิ่งไปด้วยกัน

[ดุลย์ ละมุน]

สะดุดหนุ่ม วัยทอง แอบมองอยู่
แต่มิรู้ เขาสน คนหม่นไหม
หากยังว่าง ร้างเจ้าของ มิปองใคร
ขอล้างใจ เปิดรับ ให้จับจอง

รับสมัคร หนุ่มใหญ่ ใจดีนะ
ไร้พันธะ สาวปราม ห้ามเกี่ยวข้อง
หากว่าตรง สเปค จะเช็คมอง
จะขอลอง ครองเคียง เรียงคู่ใจ

ละอองดิน


แม้พี่เป็นหนุ่มน้อยยังคอยลุ้น
จะมีบุญหนุนคู่พธูไหม
หนุ่มเจ้าชู้ผู้นี้ไม่มีใคร
สี่ห้องใจว่างไร้ใครจับจอง

ต่อไปนี้พี่ไม่หลายใจแล้ว
ขอน้องแก้วรับเอาเป็นเจ้าของ
เก็บดวงใจสวยใสไปครอบครอง
หนุ่มอ่างทองเนื้อนุ่มคงชุ่มทรวง
 

[/color][/size][/font]

[D]

ถูกโฉลก โชคดี พอมีสิทธิ์
ขอเพียงคิด จับจอง น้องได้ไหม
บูรพา ท่าพระจันทร์ นั้นมาไว
แซงพี่ไป เพียงนิดนิด อยากคิดลอง

ชักสนใจ ส้มโอ โอ้บ้านสวน
บรรยายความ คร่ำครวญ เคียงคู่สอง
พี่เตรียมคำ สำหรับ เพื่อจับจอง
ขอสำรอง ที่นั่งใน ดวงใจนาง

คุณสมบัติ ของพี่ ดีเหลือหลาย
เป็นผู้ชายใจ ซื่อสัตย์ ไม่ขัดขวาง
ขยัน อดทน จนประหยัด ไม่สำอาง
ช่วยน้องนาง ทำสวนได้ สบายเลย

มิกินเหล้า เมายา ให้กลัดกลุ่ม
พวกหนุ่มหนุ่ม ยอมหลีกทาง อย่างเปิดเผย
หากสนใจ ไออุ่นรัก นางทรามเชย
เพียงได้เชย ชมเนื้อนวล กับหนุ่มสวนยาง

                              ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๖ พ.ค. ๕๕

  รถคันเก่า  ปู่..นี้ ไม่มีทิ้ง  เราซิ่งไปด้วยกัน

จะขี้เหนียว เกินไป ไหมหนอนี่
ใช้เงินที คอยบ่น จนตาขวาง
จะซื้อหา ข้าวของ ร้องให้วาง
หนุ่มสวนยาง เหนียวไหม ใคร่บอกที
.....
หากจริงใจ จริงจัง ดังคำกล่าว
บอกให้สาว มั่นใจ ได้ไหมพี่
ว่าจะรัก น้องนาน ปานชีวี
ไม่ผันหนี มีอื่นให้ขื่นทรวง

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เดินสะดุด กิ่งไม้กรอบ หัวหมอบทิ่ม
ลุกนั่งยิ้ม ตัวงอ หัวร่อเฉย
เรานี่หนอ ซึมเหม่อ เซ่ออย่างเคย
พิโธ่เอ๋ย ใครจะจอง มองตัวเรา

"ดิน"

ลงจากเนิน เดินตาม วัวงามหาย
แท้ยืนกาย เล็มหญ้า เชิงป่าเขา
นับดูจบ ครบตัว หัวใจเบา
รีบแบกเสา ซ่อมคอก ช่องออกมา

ลอกคูคัน กั้นคลอง รองรับฝน
น้ำปริ่มล้น พอใช้ ในปีหน้า
สวนมะม่วง พวงลำไย ทำไร่นา
แก้ปัญหา แล้งภัย น้ำใช้.กิน

เที่ยงร้อนนัก พักกาย หายเหนื่อยหอบ
หยิบเอาจอบ ขุดกลบ กระทบหิน
หมุนกลึงจับ ลับคม ฟันจมดิน
มีดบิบิ่น คมกล้า ผ่าฉับไว

ขันจ้วงตัก วักพรม ชโลมลูบ
ลมพัดวูบ ผมผิว ปลิวไสว
เราทุกข์ทน คนเดียว แสนเปลี่ยวใจ
ถามคนไกล ไฉนทำ พูดอำพราง

โยนเหยื่อล่อ บ่อลวง หลอกทรวงช้ำ
หว่านลำนำ ชายหนุ่ม รุมล้อมร่าง
ความสัมพันธ์ มั่นมี ทวีจาง
ความอ้างว้าง เฝ้ารอ ท้อแท้เฮย

ละจากคอมพ์ ขึ้นเหนือ เพื่อร่วมสรร
คงคืนวัน พริ้งเพริศ เคียงเปิดเผย
ขอรวบรัด ตัดฤดี วันนี้เลย
รักไหมเอ่ย...ผมวัยอ่อน ใจร้อนจัง

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

แม้พี่เป็นหนุ่มน้อยยังคอยลุ้น
จะมีบุญหนุนคู่พธูไหม
หนุ่มเจ้าชู้ผู้นี้ไม่มีใคร
สี่ห้องใจว่างไร้ใครจับจอง

ต่อไปนี้พี่ไม่หลายใจแล้ว
ขอน้องแก้วรับเอาเป็นเจ้าของ
เก็บดวงใจสวยใสไปครอบครอง
หนุ่มอ่างทองเนื้อนุ่มคงชุ่มทรวง
 

หากเชื่อคน อ่างทอง คงหมองไหม้
ต้องร้องไห้ ใจช้ำ น้ำตาร่วง
หญิงอยากมอบ หัวใจ ทั้งใยยวง
แต่กลัวกลวง ลวงซ้ำ ช้ำมารุม

อยากเลิกเหล้า เลิกเบียร์ แค่เขี่ยทิ้ง
เลิกผู้หญิง นี้ยาก ไม่อยากกลุ้ม
ไม่มีสิ่ง อื่นใด ไหนมาคุม
กลัวจังพ่อ เนื้อนุ่ม ขยุ้มทรวง

"ดิน"

[D]

เดินสะดุด กิ่งไม้กรอบ หัวหมอบทิ่ม
ลุกนั่งยิ้ม ตัวงอ หัวร่อเฉย
เรานี่หนอ ซึมเหม่อ เซ่ออย่างเคย
พิโธ่เอ๋ย ใครจะจอง มองตัวเรา

"ดิน"

ลงจากเนิน เดินตาม วัวงามหาย
แท้ยืนกาย เล็มหญ้า เชิงป่าเขา
นับดูจบ ครบตัว หัวใจเบา
รีบแบกเสา ซ่อมคอก ช่องออกมา

ลอกคูคัน กั้นคลอง รองรับฝน
น้ำปริ่มล้น พอใช้ ในปีหน้า
สวนมะม่วง พวงลำไย ทำไร่นา
แก้ปัญหา แล้งภัย น้ำใช้.กิน

เที่ยงร้อนนัก พักกาย หายเหนื่อยหอบ
หยิบเอาจอบ ขุดกลบ กระทบหิน
หมุนกลึงจับ ลับคม ฟันจมดิน
มีดบิบิ่น คมกล้า ผ่าฉับไว

ขันจ้วงตัก วักพรม ชโลมลูบ
ลมพัดวูบ ผมผิว ปลิวไสว
เราทุกข์ทน คนเดียว แสนเปลี่ยวใจ
ถามคนไกล ไฉนทำ พูดอำพราง

โยนเหยื่อล่อ บ่อลวง หลอกทรวงช้ำ
หว่านลำนำ ชายหนุ่ม รุมล้อมร่าง
ความสัมพันธ์ มั่นมี ทวีจาง
ความอ้างว้าง เฝ้ารอ ท้อแท้เฮย

ละจากคอมพ์ ขึ้นเหนือ เพื่อร่วมสรร
คงคืนวัน พริ้งเพริศ เคียงเปิดเผย
ขอรวบรัด ตัดฤดี วันนี้เลย
รักไหมเอ่ย...ผมวัยอ่อน ใจร้อนจัง

 

รพีกาญจน์ 59

ผวาตื่น ขึ้นมา ขี้ตาเปรอะ
น้ำลายเลอะ ฝันดี พอมีหวัง
มีคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งคอยฟัง
ยังฝากฝัง ดวงมาน ผ่านกานท์กลอน

เดินเข้าครัว หยิบกา(น้ำ) ถลาล้ม
แล้วรวบผม ลุกใหม่ ใจรุ่มร้อน
คิดถึงคน ห่างไกล ใจสั่นคลอน
ชงกาแฟ กินก่อน คงผ่อนคลาย

อ้าว!ลืมไป ไม่แปรงฟัน ดันกินแล้ว
อุ้ย!เราแจ๋ว กลืนไป ไม่เสียหาย
แล้วระทวย ทอดน่อง ร่องเรียงราย
หยิบแคงหมาย รดน้ำผัก สักพักหนึ่ง

กลับขึ้นเรือน เตือนกมล ถึงคนไกล
เป็นไฉน ป่านฉะนี้ ที่คิดถึง
จากกันนาน แสนนาน พารำพึง
ใจยังซึ้ง ถึงแต่พี่ฯ มิมีลืม 

กาคือ..ภาชนะที่ใส่น้ำต้มให้ร้อนเรียกว่ากาน้ำร้อน
แคงคือ..อุปกรณ์ที่ใช้ในการเกษตรตามสวน

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ผวาตื่น ขึ้นมา ขี้ตาเปรอะ
น้ำลายเลอะ ฝันดี พอมีหวัง
มีคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งคอยฟัง
ยังฝากฝัง ดวงมาน ผ่านกานท์กลอน

เดินเข้าครัว หยิบกา(น้ำ) ถลาล้ม
แล้วรวบผม ลุกใหม่ ใจรุ่มร้อน
คิดถึงคน ห่างไกล ใจสั่นคลอน
ชงกาแฟ กินก่อน คงผ่อนคลาย

อ้าว!ลืมไป ไม่แปรงฟัน ดันกินแล้ว
อุ้ย!เราแจ๋ว กลืนไป ไม่เสียหาย
แล้วระทวย ทอดน่อง ร่องเรียงราย
หยิบแคงหมาย รดน้ำผัก สักพักหนึ่ง

กลับขึ้นเรือน เตือนกมล ถึงคนไกล
เป็นไฉน ป่านฉะนี้ ที่คิดถึง
จากกันนาน แสนนาน พารำพึง
ใจยังซึ้ง ถึงแต่พี่ฯ มิมีลืม 

กาคือ..ภาชนะที่ใส่น้ำต้มให้ร้อนเรียกว่ากาน้ำร้อน
แคงคือ..อุปกรณ์ที่ใช้ในการเกษตรตามสวน

"ดิน"

วันก่อนเจอ ตรึม วันนี้ลง ลืม อีกแล้ว

นึกว่าเป็น เห็นชิว เพียงผิวกร้าน
ชื่นดวงมาน ใช่แฟน แสนปลาบปลื้ม
มิรู้หลัก ปักชำ ทำเอาซึม
โจ๊ะ พรึม พรึม แต่งงาม ตามพี่ไป

ชอบเสียแล้ว แก้วใจ สุดไถ่ถอน
ก็เพราะกลอน นำพา ตาใสใส
คำพิกัด ดินดิน กลิ่นอุ่นไอ
หฤทัย อ่อนโยน โอนเอนตาม

คอยยิ้มรับ ขับขาน ช่วยงานสวน
หัดไถพรวน แกะกาบ หิ้วหาบหาม
ตักวิดน้ำ ทำอาหาร ล้างจานชาม
ดูหน้างาม ยามเหนื่อย เมื่อยล้าคลาย

รีบรีบตอบ ชอบกดไล้ค์ ใช่กดเลิฟ
หยุดรีเสิร์ฟ เวลา จะพาสาย
รักวันนี้ ดีกว่า พรุ่งมากมาย
บอกไม่อาย อยากอยู่ คู่กับดิน

 

ดินบอกทำสวนไม่เป็น เขียนตามพี่
พี่ก็รักไม่เป็น เขียนตามดิน

รพีกาญจน์ 59

[D]

วันก่อนเจอ ตรึม วันนี้ลง ลืม อีกแล้ว

นึกว่าเป็น เห็นชิว เพียงผิวกร้าน
ชื่นดวงมาน ใช่แฟน แสนปลาบปลื้ม
มิรู้หลัก ปักชำ ทำเอาซึม
โจ๊ะ พรึม พรึม แต่งงาม ตามพี่ไป

ชอบเสียแล้ว แก้วใจ สุดไถ่ถอน
ก็เพราะกลอน นำพา ตาใสใส
คำพิกัด ดินดิน กลิ่นอุ่นไอ
หฤทัย อ่อนโยน โอนเอนตาม

คอยยิ้มรับ ขับขาน ช่วยงานสวน
หัดไถพรวน แกะกาบ หิ้วหาบหาม
ตักวิดน้ำ ทำอาหาร ล้างจานชาม
ดูหน้างาม ยามเหนื่อย เมื่อยล้าคลาย

รีบรีบตอบ ชอบกดไล้ค์ ใช่กดเลิฟ
หยุดรีเสิร์ฟ เวลา จะพาสาย
รักวันนี้ ดีกว่า พรุ่งมากมาย
บอกไม่อาย อยากอยู่ คู่กับดิน

 

ดินบอกทำสวนไม่เป็น เขียนตามพี่
พี่ก็รักไม่เป็น เขียนตามดิน

รพีกาญจน์ 59

"ดิน"ทำสวน ไม่เป็น อย่าเข่นด่า
อย่าระอา พาหน่าย คลายถวิล
ยังคิดห่วง เรื่อยมา เป็นอาจิณ
ยามจะกิน มิได้นอน วอนเห็นใจ

อยากไปอยู่ กับพี่ ใจจะขาด
นีกภาพวาด วิมาน ซ่านสดใส
ทั้งเช้าเย็น เห็นกัน รำพันไป
ถูขี้ไคล ในคลอง ปลามองเพลิน

ตำน้ำพริก ผักต้ม ชะอมเผา
เอาสะเดา แกงส้ม พี่ชมเขิน
ป้อนใส่ปาก ให้หน่อย อร่อยเกิน
แต่บังเอิญ ข้าวหมด เลยอดกัน

วาดวิมาน เอาไว้ ใจมันหลอน
ห่วงอาทร จริงหลาย ชายในฝัน
หากพี่ชาย เห็นดิน นี้สำคัญ
จะรอวัน พี่มารับ กลับขึ้นดอย

"ดิน"

แล้วคุณ"พี่รพีฯ" ..จะมารับ"ดิน"ไหมละเนี่ย กับข้าวก็ทำไม่เป็น

[สุนันยา]

***บ้านนอกบ้านนา****


จากมานาน พาลย้อน ละอ่อนทุ่ง
เก็บผักบุ้ง ยอดไสว ไม่เหงาหงอย
ไว้แกงส้ม ใส่ปลาซิว หิ้วตาลอย
แสนอร่อย เพื่อนพ้อง พี่น้องเอย

เราก็จับ ปูได้ ไม่ใช่น้อย
ชุบแป้งทอด อร่อย ซะจริงเอ๋ย
กับพริกแดง เลิศหรู ดูได้เลย
มีเนื้อปลา แบบเคย รสเลยดี

สุดบรรยาย ความงาม ตามท้องทุ่ง
เห็นผักบุ้ง ทอดสาย ให้สุขศรี
ดอกสีม่วง อมชมพู ดูเข้าที
งามเหมือนมี มนตร์ขลัง ที่กลางนา

อีกยอดสวย ช่วยให้นำทำอาหาร
ของพื้นบ้าน ขอตอบ ชอบหนักหนา
ทั้งแกงส้ม  ผัดไฟแดง ใช่แกล้งพา
กับส้มตำ ล้ำหน้า ค่านิยม

ถ้าพูดกัน ทั้งวัน คงไม่จบ
สิ่งที่พบ ที่ผ่าน วันสุขสม
ความภูมใจ ถิ่นฐาน อันรื่นรมย์
ถึงอยู่ใน โคลนตม สุขสมใจ/….

“สุนันยา”

แวะมาแซวสนุกๆ กับสาวบ้านสวนจ้ะ
ไม่ว่ากันนะจ๊ะ

[D]

ไปถิ่นแดน แสนไกล ไม่ฉ่ำชื่น
สวนร่มรื่น ป่าดง พงไสว
มีพันธุ์ไม้ ดารดาษ เกลื่อนกลาดไป
แสนวิไล ชวนมอง ต้องอยากกิน

ผลไม้ ของไทย ชื่อฝรั่ง
ทุกวันยัง นั่งงง ปลงไม่สิ้น
มะละกอ ก่อเติม เสริมชีวิน
ยามได้กิน ท้องระบาย ถ่ายคล่องไป

ทั้งขนุน หนุนเรา ให้ฟูเฟื่อง
นั่นมะเฟือง เฟื่องนัก ชักไม่ไหว
อีกน้อยหน่า น้อยหน้า กว่าใคร-ใคร
ละมุดไซร้ ไร้อารมย์ คงตรมจินต์

ดูมะม่วง ก็หาว มะนาวโห่
ลูกแตงโม (ผ่า)แดงแป๊ด หวานแสบสิ้น
ที่บรรยาย มาทั้งหมด ได้ยลยิน
มิใช่(ของ)ดิน แม้แต่นิด นิมิตรเอา

สวนใครหนอเนี่ยๆๆ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

***บ้านนอกบ้านนา****

ถ้าพูดกัน ทั้งวัน คงไม่จบ
สิ่งที่พบ ที่ผ่าน วันสุขสม
ความภูมใจ ถิ่นฐาน อันรื่นรมย์
ถึงอยู่ใน โคลนตม สุขสมใจ/….

“สุนันยา”

แวะมาแซวสนุกๆ กับสาวบ้านสวนจ้ะ
ไม่ว่ากันนะจ๊ะ

เรื่องอาหาร การปรุง หุงแกงต้ม
ห่อขนม คาวหวาน น้ำตาลใส่
มีเนื้อหมู ปูปลา ข่าพริกไทย
ผัดคั่วใช้ กระทิทำ น้ำมันงา

ถ้าเร่งด่วน ควรไว ไม่คนเคี่ยว
ทอดไข่เจียว หลู้ผำ เตายำส้า*
ตำพริกแดง แตงสับ กับผักนา
หมกปลาร้า ตะไคร้ ใส่กระเทียม

ผลดกดื่น พื้นบ้าน ต้องการง่าย
มีมากมาย ทั่วไป หาไม่เขียม
นิยมปลูก ถูกสุขะ รีบตระเตรียม
แขกมาเยี่ยม น้องนันย์ นึกว่าใคร

หวัดดีครับ รับทาน อาหารค่ำ
ดินเธอทำ รสเด็ด เสร็จใหม่ใหม่
อย่าทานน้อย อร่อยนะ จะติดใจ
ขอบอกให้ ดินดี ที่หนึ่งเลย

*เตาผำ-สาหร่ายเขียว หลู้ส้า-การปรุงอาหาร

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

มาวันนี้ แขกเยือน ถึงเรือนบ้าน
แล้วจะทาน อะไรดี ให้พี่เอ่ย
ดินนี้หนอ ยอดสตรี ที่คุ้นเคย
ขอภิเปรย เรื่องครัว มั่วเหลือดี

จะแกงส้ม ต้มยำ ตำน้ำพริก
หรือขลุกขลิก ผัดฉ่า ปลาฉู่ฉี่
ต้มกะทิ สายบัว เลียงหัวปลี
แกงกะหรี่ มีนิ มิหยาบคาย

คุณ"พี่รพีฯ" หอมมะลิ ไปซาวน้ำ
อย่าขะมำ หัวทิ่ม เก็กซิมหลาย
พอแก่ตัว มืดมัว หัวหูลาย
เดี๋ยวแขกวาย จะนวดให้ ไม่คิดตังค์

"ดิน"

[ดาวระดา]

เอื้อนคำออกบอกสาว...โอ้ชาวสวน
คะนึงนวลจวนใจหนีไกลร่าง
ห่อรักโผยโปรยปลงอนงค์นาง
สัมผัสปรางอย่างจิตนิมิตนั้น

ชื่นกลิ่นกายหมายดอมยากออมอด
แม้ปรากฏเพียงเพ้อละเมอฝัน
ก็กัดกร่อนช้อนใจให้ถึงกัน
เร้ารำพันรันรบกระทบมาน

ฤาเสน่ห์เล่ห์ลวงให้ห่วงหา
ดุจจันทราพริ้งพรายยามฉายฉาน
เสกมนตร์สาปภาพดาวพริบพราวพาน
หลายหมื่นล้านคลานเคล้าพะเน้าพะนอ

[หนามเตย]

ตอน ธรรมชาติ สะอาดงาม

โอ้อกสาว ชาวสวน รันจวนจิต
ไกลห่างมิตร ชิดไกล้ กระไรหนอ
อยู่บ้านสวน เก่าเก่า ยังไม่พอ
เขาไม่รอ ทิ้งไป ยังไม่ลา

อยู่กับสวน กับนา หน้าตาหม่น
ไม่มีคน สนใจ มาใฝ่หา
ตื่นเช้ามา พาพบ แต่ไก่นา
ตามประสา บ้านไร่ จำใจทน

แต่ก็มี ธรรมชาติ สะอาดล้น
ไม่มีมล พิษจับ ให้สับสน
มีแต่น้ำ ในจิต มิตรคนจน
มันยังล้น ออกมา ที่หน้าใจ

เชิญมาเยี่ยม ชาวบ้าน ที่ลานป่า
ตามประสา ชนบท ที่สดใจ
จะได้รับ รู้สิ้น จากกลิ่นไอ
เป็นเช่นไร ธรรมชาติ สะอาดงาม..

หนามเตย

[D]

เอื้อนคำออกบอกสาว...โอ้ชาวสวน
คะนึงนวลจวนใจหนีไกลร่าง
ห่อรักโผยโปรยปลงอนงค์นาง
สัมผัสปรางอย่างจิตนิมิตนั้น

ชื่นกลิ่นกายหมายดอมยากออมอด
แม้ปรากฏเพียงเพ้อละเมอฝัน
ก็กัดกร่อนช้อนใจให้ถึงกัน
เร้ารำพันรันรบกระทบมาน

ฤาเสน่ห์เล่ห์ลวงให้ห่วงหา
ดุจจันทราพริ้งพรายยามฉายฉาน
เสกมนตร์สาปภาพดาวพริบพราวพาน
หลายหมื่นล้านคลานเคล้าพะเน้าพะนอ

แสงจันทร์ทรา มีค่า กว่าหลายสิ่ง
มิแอบอิง พิงเทียบ เปรียบได้หนอ
ใจยังว่าง ร้างไร ใครเฝ้ารอ
ทุกวันพ้อ ท้อทด สลดเดียว

แสงดาวราย ปลายฉาบ ที่ทาบฟ้า
หมายชายตา พาแล ชะแง้เหลียว
มิอาจเอื้อม เชื่อมไป ใต้ฟ้าเรียว
แค่ยึดเหนี่ยว เสี้ยวจิต พิศเพริศแพรว

"ดาวระดา" มีค่า มิกล้าทาบ
เคียงแสงฉาบ อาบทา มีค่าแล้ว
เพียงเหลือบแล เร้นลอด สอดฉายแวว
ดุจดวงแก้ว ส่องกลาง หว่างใจ"ดิน"

"ดิน"

[D]

ตอน ธรรมชาติ สะอาดงาม

โอ้อกสาว ชาวสวน รันจวนจิต
ไกลห่างมิตร ชิดไกล้ กระไรหนอ
อยู่บ้านสวน เก่าเก่า ยังไม่พอ
เขาไม่รอ ทิ้งไป ยังไม่ลา

อยู่กับสวน กับนา หน้าตาหม่น
ไม่มีคน สนใจ มาใฝ่หา
ตื่นเช้ามา พาพบ แต่ไก่นา
ตามประสา บ้านไร่ จำใจทน

แต่ก็มี ธรรมชาติ สะอาดล้น
ไม่มีมล พิษจับ ให้สับสน
มีแต่น้ำ ในจิต มิตรคนจน
มันยังล้น ออกมา ที่หน้าใจ

เชิญมาเยี่ยม ชาวบ้าน ที่ลานป่า
ตามประสา ชนบท ที่สดใจ
จะได้รับ รู้สิ้น จากกลิ่นไอ
เป็นเช่นไร ธรรมชาติ สะอาดงาม..

หนามเตย

ธรรมชาติ สะอาดงาม ยามหน้าฝน
พิรุณหล่น พร่างพรำ ย่ำตีสาม
พฤกษชาติ ดาษดื่น ชุ่มชื่นตาม
ทิวาหวาม ยามรุ่ง พรุ่งอรุณ

กระดังงา คดเคี้ยว ลดเลี้ยวสอด
คงหมายกอด ต้นรัก ชักมีลุ้น
ต้นธรรมะ นั่นคือ พุทธคุณ
ดูอบอุ่น จุนเจือ เผื่อดาวเรือง

ทานตะวัน นั้นหนอ ชูช่อหัน
หนีพระจันทร์ ขันแข็ง แข่งฟ้าเหลือง
นั่นหอมแท้ แลมะลิ ริชำเลือง
ส่งตาเนือง เจ้าเฟื่องฟ้า ยิ้มหน้าบาน

อยากจะอยู่ในสวน ชวนชื่นฉ่ำ
แต่สาวคร่ำ น้ำฝน จนสะท้าน
โอ้อกเอ๋ย อกใจ ให้ร้าวราน
หนาวใดปาน เท่าหนาวใจ คงไม่มี

"ดิน"

ดินยืมของหนามเตยนิดนึงนะจ๊ะ

[D]

ทั้งสองภาพนี้คือภาพจริงค่ะที่เกิดขึ้นเมื่อน้ำท่วมที่ผ่านมานี้เองค่ะ
ชีวิตคนชาวสวนไม่ได้สบายอย่างที่คิดค่ะ
ที่ดินลงกลอนไว้นั้นแค่จินตนาการเอง
และนี่ก็คือเหตุผลที่ดินเข้ามาในบ้านกลอน
คือเหงา สูญเสียหลายอย่างแม้กระทั่งคนรักไม่อาจบรรยายได้

ขอฝากเพลงนี้บรรยายแทนละกันเน๊าะ

<a href="http://www.youtube.com/v/g8NI65qab64&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/g8NI65qab64&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ดูเวอร์ชั่นนี้นะดินชอบเสียงของเด็กคนนี้+หน้าตาเศร้าๆทำให้ดินขนลุกเชียวละค่ะ

ดินขอขอบคุณทุกท่านค่ะ

"ดิน"