ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เมฆสีรุ้ง]

                  "ฝนพรำ...ลำนำโศก"
  
     ยามพิรุณร่วงฟ้า               อาลัย
ฝนดุจคนลาไกล                    ลับแล้ว
คงบ่อาจย้อนไหล                   คืนสู่ เมฆนา
พรูพรั่งดั่งดวงแก้ว                 แตกสิ้นดับสลาย

     สายฝนเย็นเยือกย้ำ            ยอกทรวง
หนาวจับปอดยอดดวง           ร่ำไห้  
หยาดน้ำเนตรเซ่นสรวง         วิปโยค
ครวญคร่ำพร่ำเรียกให้            โศกเศร้าโศกา

             เมฆสีรุ้ง  -  ๑๓  พ.ค.  ๒๕๕๕

[amika29]

เม็ดฝน...ร่วงหล่นไหล
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจยังคงห่วงหา
นานแค่ไหน...ไม่ได้กลับมา
เมื่อไหร่นะ...ความเหว่ว้า...จะเบาบาง

เฝ้ารอบางคน...ในคืนฝนพรำ
ซึมซับภาพความทรงจำ...อันแสนอ้างว้าง
เหลือทิ้งไว้.....เพียงรอยช้ำสีจาง
ที่สักวันคงเลือนลาง...เพราะความไกลห่าง...ระหว่างเรา

เอ-มิ-กา

[หนามเตย]

_/\_ ภาพจากอินเตอร์เน็ต

เดี๋ยวฝนก็หยุดพรำ

ฝนพรำนำชุ่มชื้น  สูขขี
เธอหย่าหมองชีวี  เหว่ว้า 
ฝนจะอยู่หรือหนี  ตามแต่
มากู่ตามจนล้า  เหนื่อยท้อใจตน

ฝนพรำนำโศกเศร้า  กำสรวล
นำสู่ใจรัญจวน  ร่ำไห้ 
ใยจึงคร่ำมาครวญ   ขุ่นข้อง ฤาพี่
เรียกกู่ขวัญมาให้  อย่าได้หนีไป

หลังฝนพาน่านฟ้า  สดใส
คงไม่มีเภทภัย  ทั่วหล้า
เมฆหมอกผ่านหนีไป  จงตื่น
มองทั่วรอบขอบฟ้า   ไม่แล้วฝนพรำ

หนามเตย

มัวแต่หลบฝนโดน เอ มิ กา ปาดหน้าเค้กสวยเชียว

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

   เดือนดาราลับร้าง      แรมไกล
ใจป่วนหวนอาลัย      หม่นเศร้า
สายฝนหล่นท่วมใจ      เจียนดับ
ยังก่นคิดถึงเจ้า     ค่ำนี้ครวญหา

แซม

 แซมหัดเขียนโคลง... เพื่อนๆช่วยแนะนำแซมด้วยนะคะ... 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เขียนโคลงคงแค่ครื้น               ตนเอง
โยกส่ายรับบรรเลง                   ชุ่มแท้
สายชลพรั่งเพียงเพลง               พาชื่น
โลมหลั่งนองฝากแม้                 จิตพื้นธรณี



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[สุนันยา]

สายฝนยังหลั่งล้น............................รินไหล
พาฉ่ำชื่นดวงใจ...............................บ่น้อย
มอบหมายผ่านสายใย.......................ยังอยู่
เหมือนดั่งน้ำใจร้อย..........................สู่ห้วงหทัยหวาน


ไยตรมมานโศกเศร้า........................ดวงหทัย
ฝนหลั่งชะล้างใจ.............................หม่นเศร้า
ฝนซา”กระจ่าง”ฟ้าไกล.....................ผุดผ่อง
รมย์รื่นมีสุขเคล้า.............................ชื่นยิ้มใจสมาน..ฯ


"สุนันยา"

[เมฆสีรุ้ง]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

   เดือนดาราลับร้าง      แรมไกล
ใจป่วนหวนอาลัย      หม่นเศร้า
สายฝนหล่นท่วมใจ      เจียนดับ
ยังก่นคิดถึงเจ้า     ค่ำนี้ครวญหา

แซม

 แซมหัดเขียนโคลง... เพื่อนๆช่วยแนะนำแซมด้วยนะคะ... 

     มวลเมฆาบดสิ้น            ดวงจันทร์
เดือนดับอับแสงปัน             หม่นเศร้า
คราจะตื่นจากฝัน                หวั่นหวาด จริงเอย
ฝนหยดน้ำตาเคล้า              คลุกให้ตรอมตรม

               เมฆสีรุ้ง  -  ๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[เมฆสีรุ้ง]

สายฝนยังหลั่งล้น............................รินไหล
พาฉ่ำชื่นดวงใจ...............................บ่น้อย
มอบหมายผ่านสายใย.......................ยังอยู่
เหมือนดั่งน้ำใจร้อย..........................สู่ห้วงหทัยหวาน


ไยตรมมานโศกเศร้า........................ดวงหทัย
ฝนหลั่งชะล้างใจ.............................หม่นเศร้า
ฝนซา”กระจ่าง”ฟ้าไกล.....................ผุดผ่อง
รมย์รื่นมีสุขเคล้า.............................ชื่นยิ้มใจสมาน..ฯ


"สุนันยา"

    ยังซมซานอยู่แม้                           ฝนซา
กระจ่างแจ้งแสงทิวา                         แห่งนั้น
เมฆหม่นอาจพัดพา                         บรรจบ อีกเอย
กำสรดบ่ทนกลั้น                               สุดแก้แรงฝน

     อันใจคนยากแท้                          คาดเดา
ใจต่างเขาต่างเรา                              แน่แท้
หยาดฝนอาจพาเขา                        ฉ่ำชื่น
ยังแต่ตัวข้าแพ้                                 หมดสิ้นความหมาย

                             เมฆสีรุ้ง  -  ๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[เมฆสีรุ้ง]

_/\_ ภาพจากอินเตอร์เน็ต

เดี๋ยวฝนก็หยุดพรำ

ฝนพรำนำชุ่มชื้น  สูขขี
เธอหย่าหมองชีวี  เหว่ว้า 
ฝนจะอยู่หรือหนี  ตามแต่
มากู่ตามจนล้า  เหนื่อยท้อใจตน

ฝนพรำนำโศกเศร้า  กำสรวล
นำสู่ใจรัญจวน  ร่ำไห้ 
ใยจึงคร่ำมาครวญ   ขุ่นข้อง ฤาพี่
เรียกกู่ขวัญมาให้  อย่าได้หนีไป

หลังฝนพาน่านฟ้า  สดใส
คงไม่มีเภทภัย  ทั่วหล้า
เมฆหมอกผ่านหนีไป  จงตื่น
มองทั่วรอบขอบฟ้า   ไม่แล้วฝนพรำ

หนามเตย

มัวแต่หลบฝนโดน เอ มิ กา ปาดหน้าเค้กสวยเชียว

    แสงนำทางท่านนั้น            เรืองรอง
ชี้ช่องให้ได้มอง                      ทั่วฟ้า
หากเพียงแต่ครรลอง             คนต่าง เผชิญนา
ทางหม่นอันเหว่ว้า                สุดนั้นใครเดิน

     ชวนเชิญลิ้มรสน้ำ            ฝนพรำ
ใครต่างเห็นต่างธรรม           แปลกล้วน
บ้างด่ำดื่มเต็มคำ                   ฉ่ำชุ่ม อร่อยนา
บ้างรีบถ่มพรมบ้วน             เฝื่อนลิ้นเกินฝืน

     ค่ำคืนฝนหล่นฟ้า            อาดูร
ใครบ่เคยเสียสูญ                  บ่เศร้า
เจ็บยิ่งทวีคูณ                       เกินผ่าน พ้นนา
แม้ตะวันย่ำเช้า                    ส่องเข้าบ่ถึง

                 เมฆสีรุ้ง  -  ๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[เมฆสีรุ้ง]

เขียนโคลงคงแค่ครื้น               ตนเอง
โยกส่ายรับบรรเลง                   ชุ่มแท้
สายชลพรั่งเพียงเพลง               พาชื่น
โลมหลั่งนองฝากแม้                 จิตพื้นธรณี



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

     วารีสาดส่งพื้น                     รวยริน
เสียงสั่นสะอื้นยิน                     ร่ำร้อง
ร่ายโคลงสะท้อนจินต์              ครวญคร่ำ
เพลงโศกจรรโลงก้อง               สู่ฟ้ารับขาน


                   เมฆสีรุ้ง  -  ๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[เมฆสีรุ้ง]

เม็ดฝน...ร่วงหล่นไหล
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจยังคงห่วงหา
นานแค่ไหน...ไม่ได้กลับมา
เมื่อไหร่นะ...ความเหว่ว้า...จะเบาบาง

เฝ้ารอบางคน...ในคืนฝนพรำ
ซึมซับภาพความทรงจำ...อันแสนอ้างว้าง
เหลือทิ้งไว้.....เพียงรอยช้ำสีจาง
ที่สักวันคงเลือนลาง...เพราะความไกลห่าง...ระหว่างเรา

เอ-มิ-กา

แม้เม็ดฝน...จะโปรยผ่านไป
แต่ความรู้สึกในใจ...ยังไม่เคยหายเศร้า
ความคิดถึง...ยังคงตามติด...เหมือนเงา
เมื่อครั้งสองเรา...คู่เคียงแนบชิด...ในวันวาน

ยังรอแต่เธอ...พร่ำเพ้ออย่างไร้หนทาง
ท่ามกลางความอ้างว้าง....กับการรอคอยซึ่งปาฏิหาริย์
แม้สิ่งเหล่านั้น...จะผ่านมาแล้ว...นานแสนนาน
ทุกครั้งที่ความเหงาคืบคลาน...ฉันยังคง...ได้ยินแต่เสียงของเธอ

เมฆสีรุ้ง
๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[ไม่รู้ใจ]

 

รินรินฝนหลั่งชื้น        พรมไพร
ระรื่นระบัดใน         แหล่งหล้า
คนกลับหม่นหมองใจ      ยามห่าง
ครวญเหม่อเพ้อฝากฟ้า     อ่อนล้าแรงหวัง

โปรดฟังคำเอ่ยพ้อ       รำพัน
เสียงพร่ำถึงคืนวัน       ชื่นชู้
รอยรักกรุ่นอาบฝัน       พิสุทธิ์  ทรวงเอย
ไหวหวั่นจึงอยากรู้       รักสิ้นฤๅไฉน

ไม่รู้ใจ

[เมฆสีรุ้ง]

 

รินรินฝนหลั่งชื้น        พรมไพร
ระรื่นระบัดใน         แหล่งหล้า
คนกลับหม่นหมองใจ      ยามห่าง
ครวญเหม่อเพ้อฝากฟ้า     อ่อนล้าแรงหวัง

โปรดฟังคำเอ่ยพ้อ       รำพัน
เสียงพร่ำถึงคืนวัน       ชื่นชู้
รอยรักกรุ่นอาบฝัน       พิสุทธิ์  ทรวงเอย
ไหวหวั่นจึงอยากรู้       รักสิ้นฤๅไฉน

ไม่รู้ใจ

     รอนรอนใจรวดร้าว          หนาวทรวง
หลงรสบทคำลวง                  เพราะพริ้ง
ที่เคยกอดพรอดหวง             ฤาจบ แล้วนา
รังแต่ถูกทอดทิ้ง                     ไขว่คว้าไร้ผล

     คนเคยนำกล่าวไว้             สัญญา
จะไม่ทิ้งกันนา                       แน่แท้
บ่ทันผ่านเวลา                       จรจาก
คงแต่รอยคนแพ้                    หมดสิ้นจุดหมาย
                 

               เมฆสีรุ้ง  -  ๑๔  พ.ค.  ๒๕๕๕

[กาญจนธโร]

พรำพรำฝนฉ่ำพื้น                   พสุธา
พรั่งพรั่งสายธารา                   บ่าล้น
พรากพรากหยาดน้ำตา             นองเอ่อ หทัยแล
ร่นร่นยังบ่พ้น                       ท่วมท้นหลังคา

พรมพรมจนเปียกชื้น                ตัวตน
พรวดพรวดเสกน้ำมนต์             เป่าให้
พราดพราดด่าวแดจน              เจียนดับ ชีพเฮย
เร่าเร่าเคราะห์บ่ไร้                  ร่ำไห้กลางฝน

เพรียกเพรียกคนช่วยฟื้น           ไร่นา
พร่ำพร่ำสะอื้นคา                    ขื่นค้าง
เพลาเพลาเถิดเทวา                ฝนอย่า โหมนอ
เรื่อยเรื่อยพอแล้งร้าง               สิสร้างบุญทาน
         
ปภัสร์
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕           

[เมฆสีรุ้ง]

พรำพรำฝนฉ่ำพื้น                   พสุธา
พรั่งพรั่งสายธารา                   บ่าล้น
พรากพรากหยาดน้ำตา             นองเอ่อ หทัยแล
ร่นร่นยังบ่พ้น                       ท่วมท้นหลังคา

พรมพรมจนเปียกชื้น                ตัวตน
พรวดพรวดเสกน้ำมนต์             เป่าให้
พราดพราดด่าวแดจน              เจียนดับ ชีพเฮย
เร่าเร่าเคราะห์บ่ไร้                  ร่ำไห้กลางฝน

เพรียกเพรียกคนช่วยฟื้น           ไร่นา
พร่ำพร่ำสะอื้นคา                    ขื่นค้าง
เพลาเพลาเถิดเทวา                ฝนอย่า โหมนอ
เรื่อยเรื่อยพอแล้งร้าง               สิสร้างบุญทาน
         
ปภัสร์
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕           

 
    นานนานฝนสั่งฟ้า                 โรมรัน
หนักหนักหลบมิทัน                  เปียกแท้
นองนองชุ่มวสันต์                    ซัดสาด โชกนา
หนุ่มหนุ่มระบำแก้                    ปลดผ้าเปลื้องฝน

     ทนทนฝนชะล้าง                 ดวงใจ
ทุกข์ทุกข์ให้รินไหล                 หมดสิ้น
ท้อท้อกลับสดใส                       ฤๅอิ่ม ชุ่มนา
ท่วมท่วมสะบัดดิ้น                   กลิ่นน้ำเย็นใจ

     สาวสาวให้หลบหน้า           เอียงอาย
สดสดเห็นเรือนกาย                 หนุ่มนั้น
สวยสวยหล่อนละลาย              ใจสั่น แล้วนา
สุดสุดจะหยุดกลั้น                   หล่อแท้แฟนฉัน

                    เมฆสีรุ้ง  -  ๑๕  พ.ค.  ๒๕๕๕

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



ฝนหลั่งฤๅฝั่งฟ้า                  หมองมน
รินร่วงอัสสุชล                     โชกพื้น
โอ้ดั่งเรียมถวิลทน               มากขื่น  ใจเฮย
ในอกล้วนชุ่มชื้น                 ฉ่ำด้วยชลหทัย

อาลัยรักเลิกแล้ว                  ลืมวัน
แรกเริ่มสานสัมพันธ์            พี่น้อง 
ชื่นชลกล่นสรวลสันต์            ซาบซ่าน หทัยแฮ
ฤาว่าฟ้าแซ่ซ้อง                   เห่ให้ยินดี

ชลธีร่วมหลั่งรู้                      ดวงมาน
ประดุจหยั่งทิพยญาณ            ส่องรู้
ยามสุขโศกพบพาน               ใจพี่
รินหลั่งร่วมเราผู้                    ซาบซึ้งยินยลฯ


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-