ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

วันก่อนเธอมองเห็นฉันเป็นมิตร
คนสนิทชิดใกล้คอยไถ่ถาม
สารทุกข์สุขไหมในทุกยาม
ไมตรีงามพอกพูนเกื้อกูลกัน

ดั่งเป็นญาติชาติเชื้อร่วมเนื้อไข
สนิทใจคบค้าเฮฮาขัน
หลายบทบาทขาดเติมเสริมสัมพันธ์
มิแบ่งชั้นชนใดให้ต้องเกรง

ไม่ต้อง"คะ" ต้อง"ครับ" รับได้หมด
อรรถรสคุยแซบแบบตรงเผง
คำต่อคำเน้นหนักแบบนักเลง
แสนครื้นเครงเสียงทำสูงต่ำมี

วันเวลาผ่านไปอะไรเปลี่ยน
พอกพูนเตียนห่างหายคล้ายหลบหนี
สารทุกข์สุขใดสิ้นใยดี
ไม่เป็นที่ห่วงหาประสาเคย

"ฉันเข้าใจไม่ว่าถ้าจะตัด
ฉันไม่ขัดจัดให้ไม่ต้องเอ่ย
ฉันไม่ข้องหมองใจไม่ว่าเลย
ฉันจะเฉยเคยทำประจำตน"

วันก่อนหรือวันนี้ที่เป็นอยู่
มากมายรู้พร้อมรับไม่สับสน
หากจะเลิกคบใครไปสักคน
ไม่มีผลกระทบ..แค่จบแล้ว.
 
 

"กานต์ฑิตา"
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

 

[yaguza]

คิดซะว่า เป็นใคร ไม่รู้จัก
ที่เคยทัก ก็เพียง ส่งเสียงแผ่ว
ความกำสรด หมดสิทธิ์ ไม่คิดแซว
ไม่มีแวว ของคน เคยสนใจ

เมื่อเธอเผย เอ่ยปาก ไม่อยากคบ
จบก็จบ ใจฉัน ไม่หวั่นไหว
แต่เงินฉัน อย่าลืม ที่ยืมไป
อย่าเฉไฉ จ่ายมา ตั้งห้าพัน


 

.......ยากูซ่า......

[kon]

ไม่รักก็ไม่รักเดี๋ยวพลั๊กให้
เรื่องจะไปงอนง้อขออย่าฝัน
เชิญไปหาคนใหม่ก็แล้วกัน
ส่วนตัวฉันก็จะหันหาใหม่แทน

เมื่อไม่รักอย่าขวางไปให้ไกล
ฉันจะหารักใหม่อย่าได้แค้น
เธอกับฉันจบกันไม่ใช่แฟน
ฉันก็แมนพอตัวกลัวอดตาย

[กังวาน]

ไม่มีผลกระทบจบลงแค่ตรงนี้
เงินพันสี่ไม่คืนให้อย่าใจหาย
คบกับเธอเผลอตนจนแทบตาย
พูดมิอายพาดูหนังนั่นตังส์เมีย

เดี๋ยวพิซซ่าฮาวายเอี้ยนเลี่ยนจังนิ
โออิชิเอ็มเคนะฉันละเหี่ย
พารากอนอ่อนใจไร้ไอเดีย
ช้อปจนเพลียมีเท่าไรก็ไม่พอ

กลับบ้านเก่าเว้าวอนอ้อนเมียหน่อย
ยังอร่อยน้ำพริกขลุกขลิกขอ
เข็ดแล้วเรื่องกิ๊กใหม่ฉันไม่รอ
ไปนอนต่อหนุนตักเมียไม่เสียตังส์

[บ้านริมโขง]

หนึ่งอารมณ์ปมหม่นคือผลเกิด
หนึ่งใดเลิศเปิดตามความหวานแผ่ว
หนึ่งรู้สึกจากจิตว่าผิดแนว
หนึ่งเพริศแพร้วแนวสมกลับตรมทรวง

ไม่มีผลกระทบ..เมื่อพบว่า
ร้อยหมื่นคำ พรรณนา หมดค่าห่วง
ล้างอารมณ์ ขมขัดมัดวางลวง
สิ่งทั้งปวงช่วงนั้นฝันละเมอ

แต่หากล้วนเป็นจริง สิ่งที่เห็น
ยากหลีกเว้นเผ่นหลบกระทบเผลอ
แต่หากล้วนด้วยใจไม่แกล้งเธอ
ต้องกระทบเสมอ..เพ้อรำพึง

ไม่มีใครตัดปมด้วยคมขาด
หากไร้ฐานวางพาด สามารถถึง
ปมถูกมัดวัดแบ่งจากแรงดึง
แม้ขาดผลึ่ง..ใช่ปมขาด อย่าพลาดคิด

ผลกระทบเกิดแน่..เพียงแต่แกล้ง
ทำเสแสร้ง แปลงค่า ดั่งภาษิต
ทำเป็นทอง ไม่รู้ร้อน นอนกระซิก
แต่ระริก ภายใน ไหลเป็นทาง

อย่าหลอกตนทนฝืน..ยืนละห้อย
ใจดวงน้อยปล่อยสิทธิ ให้คิดต่าง
ให้เสรีหัวใจ ไม่จัดวาง
มีสุขทุกข์อยู่บ้าง..อย่างคนเป็น..

"บ้านริมโขง"

๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๕

[สมนึก นพ]

วันก่อนเธอมองเห็นฉันเป็นมิตร
คนสนิทชิดใกล้คอยไถ่ถาม
สารทุกข์สุขไหมในทุกยาม
ไมตรีงามพอกพูนเกื้อกูลกัน

ดั่งเป็นญาติชาติเชื้อร่วมเนื้อไข
สนิทใจคบค้าเฮฮาขัน
หลายบทบาทขาดเติมเสริมสัมพันธ์
มิแบ่งชั้นชนใดให้ต้องเกรง

ไม่ต้อง"คะ" ต้อง"ครับ" รับได้หมด
อรรถรสคุยแซบแบบตรงเผง
คำต่อคำเน้นหนักแบบนักเลง
แสนครื้นเครงเสียงทำสูงต่ำมี

วันเวลาผ่านไปอะไรเปลี่ยน
พอกพูนเตียนห่างหายคล้ายหลบหนี
สารทุกข์สุขใดสิ้นใยดี
ไม่เป็นที่ห่วงหาประสาเคย

"ฉันเข้าใจไม่ว่าถ้าจะตัด
ฉันไม่ขัดจัดให้ไม่ต้องเอ่ย
ฉันไม่ข้องหมองใจไม่ว่าเลย
ฉันจะเฉยเคยทำประจำตน"

วันก่อนหรือวันนี้ที่เป็นอยู่
มากมายรู้พร้อมรับไม่สับสน
หากจะเลิกคบใครไปสักคน
ไม่มีผลกระทบ..แค่จบแล้ว.
 
 

"กานต์ฑิตา"
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

 

ได้ฟังจากอีกสายให้ค้นหา
เขาเล่ามาได้ฟังยังใจแป้ว
เปิดบ้านกลอนทันทีไล่ถี่แนว
และเจอแล้วหมวดกลอนเพื่อนไม่เชือนแช

มีภาพลูกยางป่ามาสื่อหมาย
เพียงเดียวดายตรงนั้นใช่มันแน่
ว่าขาดคนสนใจไม่เหลียวแล
ทั้งเพื่อนแท้เพื่อนเก่าเขาหายไป

ก็วันนั้นแจ้งฟังคำสั่งห้าม
ทั้งข้อความโทรหาว่าอยู่ไหน
ปฏิบัติศาสนกิจฝึกจิตใจ
คือปีใหม่สงกรานต์ที่ผ่านมา

หลังวันนั้นฉันรอใจจ่อจด
ด้วยเธอหมดกิจกรรมล้ำเดือนกว่า
โทรศัพท์ชาร์ทแบตทุกเวลา
หล่อนโทรหารับได้ในทันที

รอจนหน่ายหายมิดผิดสังเกต
หรือมีเหตุอันใดได้หมางนี่
ลองโทรหาอีกคนสับสนดี
สัญญาณมีไม่รับสายรอหลายครั้ง

วันนี้โทรหาใหม่ดีใจครับ
เขามารับสมจิตที่คิดหวัง
ถามถึงหล่อนนั้นหนาละล้าละลัง
เขาเล่าฟังไม่สบายหลายภูมิแพ้

ฉันตั้งใจไว้ว่าจะไม่ตัด........
ฉันไม่ขัดเกินล่วงเจ้าดวงแข..
ฉันไม่เคยครุ่นคิดจิตผันแปร..
ฉันเพื่อนแท้ของเจ้าเยาวมาลย์

ต่อแต่นี้โทรหาว่าคุยด้วย
คุณคนสวยคอยรับโทรศัพท์ผ่าน
อย่าปิดเครื่องอีกนะทรมาน
จงสงสารหนุ่มยะลาโทรมาไกล.

นพ
4มิ.ย.55