ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รการตติ]

<a href="http://www.youtube.com/v/A4ATXoV2Kq8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/A4ATXoV2Kq8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

- รินครวญบอกนวลลา -



เหมือนเดินทางเหลียวหาแทนตามอง
ใจที่ต้องคลำทางแทนย่างเยื้อง
ไม้เท้ากับปลอกแขนแทนชำเลือง
ดำเนินเรื่อง-รินครวญบอกนวลลา-

ทางเดินเท้าแตะดูเหมือนลู่วิ่ง
ทอดทางนิ่งเรียงรายด้วยปลายขา
สัมผัสต้องเคียงกันวันต่อมา
วางมือแทนแววตาใต้แว่นดำ

แถวหน้าข้างเวทีที่กว้างใหญ่
ผู้หลงใหลเสียงเพลงอันเคร่งคร่ำ
ยินเสียงขลุ่ยถวิลระรินคำ
บ้อนลำนำเพลงแผ่วแว่วเข้าหู

"นวล..เจ้าพี่เอย....."
ที่ต่างเคยทำนองร้องกันอยู่
เรียกศรัทธาซึมเซาคนเฝ้าดู
ให้หดหู่เร้าใจผู้ได้ฟัง

เป็นเพลงลานวลไปเมื่อไกลบ้าน
ของเมื่อวานดังแว่วถึงแนวหลัง
หวังปลูกจิตให้หวงถึงรวงรัง
เพื่อที่หวังอีกทั้งกำลังใจ

เพลงใกล้จบลบเลือนก็เหมือนก่อน
ด้วยสั่นคลอนขลุ่ยครวญชวนร่ำไห้
น้ำตาหลังแว่นดำรินรำไร
คือน้ำกลั่นจากใจผู้ได้ยิน...


ระรินใต้แว่นดำอันรำไร
คือน้ำตาแสงไต้..ในวันลา


รการตติ

[panthong.kh]

ฟังเสียงครวญ หวนให้ ใจโหยหา
กังวานแว่ว แผ่วว่า พาเสียสิ้น
ขลุ่ยครางมา เหมือนว่า จะขาดจินต์
ฤทัยบิน โบยโบก โศกยิ่งนัก

ช่างไพเราะ จับจิต ฤทธิ์มนต์ขลัง
ตกอยู่ใน ภวังค์ รั้งเสียหนัก
ให้ซวนเซ เห่กล่อม พร้อมใจภักดิ์
อาจเสียหลัก พลาดพลั้ง คลั่งดวงแด

น้ำตาริน อาบแก้ม แต้มใบหน้า
แนบนิทรา คราหม่น ทนแทบแย่
สลัดรัก ใยเยื่อ เพื่อไม่แล
สี่ห้องใจ เป็นแผล เน่าแน่นอน
พันทอง

[D]

เพลงหวิวแว่ว แผ่วมา อุราถอน
ใจอาวรณ์ ครวญคร่ำ น้ำตาปรี่
แปลบปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บฤดี
ซึ้งวจี คนภักดี นี้จากนวล

หวามในอก ตกใน ใจรอน-รอน
น้ำตาย้อน อ่อนใส ฤทัยหวน
ยินเพลงลา อาลัย ไห้คร่ำครวญ
ใจรัญจวน ป่วนปั่น ตันอุรา

จำใจจาก ลาไกล ในวันนี้
ทั้งฤดี กำสรวล สุดหวนหา
ทั้งน้ำตา ลาไกล ให้อ่อนล้า
ทั้งรู้ว่า รักมาก มิอยากไกล

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


สัมผัสเพียงเสียงผ่านให้ซ่านซับ
เคยสดับรับฟังแต่ครั้งไหน
ช่างคุ้นเพียงเสียงครวญชวนอาลัย
ครั้งหนึ่งใจให้ถวิลฝังจินต์จำ

โอ้ดั่งเตือนเสมือนผ่านไม่นานนัก
เคยหนุนตักชักชวนเจ้านวลขำ
ฟังขลุ่ยผิวฉิวชื่นรื่นลำนำ
กรุ่นกลิ่นร่ำพร่ำพรมให้ดมดอม

มาวันนี้ฤดีหมองน้องอยู่ไหน
โอ้ฤทัยให้ถวิลประทิ่นหอม
เสียงขลุ่ยครวญป่วนอารมณ์มากตรมตรอม
ไร้พะยอมพร้อมยุพินร่วมยินยล...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เช็ดน้ำตาอาบแก้มที่แซมหน้า
จะอยู่ข้างกายาหาหน่ายหนี
หากใจสั่นหวั่นไหวนัยฤดี
มอบวจีว่ารักสลักลง

ยังคนึงวันจากที่พรากห่าง
รักมิจางจากใจยังใคร่หลง
อย่าบอกลาเหมือนอาทิตย์อัสดง
ที่บรรจงลงลับแล้วดับลา

ครวญบรรเลงเพลงขลุ่ยขนาบน้ำ
ต่อลำนำคำหวานคล้ายควานหา
เพียงคนหนึ่งซึ้งใจที่ให้มา
มอบวาจาตอบแทนที่แสนดี


พระอาทิตย์อัสดง

 

[Thammada]

บางครั้ง...โลกโศกเศร้า เหงาอ้างว้าง
อยู่ในทาง เปลี่ยวเปล่า คราวสับสน
กลืนน้ำตา ฝ่าฝืน ยืนสู้ทน
ฟ้าก็หม่น มืดทั่ว ถึงหัวใจ

รักหรือ.?..คือฝันหนึ่ง ในมนุษย์
มิอาจหยุด ยื้อหมาย คล้ายสงสัย
ทั้งสุขเศร้า ซื่อนัก เมื่อรักใคร
ก็กอดไว้ หวังวัน อันชื่นตา

โลกใบหนึ่ง ในมือ ที่ถืออยู่
รักจึงรู้ ลดล้น บนคุณค่า
ต่อเมื่อ เหลือคำถาม ในน้ำตา
ความห่วงหา ลิบหรี่ ไม่มีกัน

ไม่เหลือรอย คอยอยู่ ในรู้สึก
และสำนึก ไม่งาม ตามความฝัน
ถึงทางแยก แหลกลับ ไปกับวัน
จึ่งมืดนั้น หนักใน หัวใจคน

ดั่งเดินทาง กลาง-เล ลมเห่หวน
เคียงขบวน บ่าคลื่น ในคืนหม่น
พายุเย้ย ผืนน้ำ ก็ลามลน
จะร่วงหล่น หรือฟื้น ขึ้นยืนเย็น

หยั่งทิศทาง ห่างเหิน ก็เกินกล่าว
เหมือนเร่งร้าว รองยืน ความขื่นเข็ญ
ชะตาหนอ รอฟื้น ดั่งคืนเพ็ญ
กลับได้เห็น หัวใจ ไกล้ดับลง

ธรรมดา

ไม่ทราบเขียนอะไรเหมือนกันนะครับ คุณรการฯ
ยิ่งเขียนยิ่งงง!!!
๕๕๕ ยังไม่ทันได้หายงง ยังโดนคุณ อัสดง ปาดหน้าอีก
ต่อจาก คุณบูรฯ นะครับ
 

[สุนันยา]

[หนามเตย]

เช็ดน้ำตาอาบแก้มที่แซมหน้า
จะอยู่ข้างกายาหาหน่ายหนี
หากใจสั่นหวั่นไหวนัยฤดี
มอบวจีว่ารักสลักลง

ยังคนึงวันจากที่พรากห่าง
รักมิจางจากใจยังใคร่หลง
อย่าบอกลาเหมือนอาทิตย์อัสดง
ที่บรรจงลงลับแล้วดับลา

ครวญบรรเลงเพลงขลุ่ยขนาบน้ำ
ต่อลำนำคำหวานคล้ายควานหา
เพียงคนหนึ่งซึ้งใจที่ให้มา
มอบวาจาตอบแทนที่แสนดี


พระอาทิตย์อัสดง

 

รอหน่อยนะ  คนดี  ตอนตีสาม
จะหอบผ้า  ขอตาม  ทุกยามหนี
เก็บของก่อน  ไกล้แล้ว  ห้านาที
เรียกแท๊กซี่   แล้วก็   ต่อราคา

ต๊า ตา ต๊า ตา))))).......คิดไม่ออกเวลาไม่พอ
................

หนามเต�

[/center]

[รการตติ]

เพลงหวิวแว่ว แผ่วมา อุราถอน
ใจอาวรณ์ ครวญคร่ำ น้ำตาปรี่
แปลบปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บฤดี
ซึ้งวจี คนภักดี นี้จากนวล

หวามในอก ตกใน ใจรอน-รอน
น้ำตาย้อน อ่อนใส ฤทัยหวน
ยินเพลงลา อาลัย ไห้คร่ำครวญ
ใจรัญจวน ป่วนปั่น ตันอุรา

จำใจจาก ลาไกล ในวันนี้
ทั้งฤดี กำสรวล สุดหวนหา
ทั้งน้ำตา ลาไกล ให้อ่อนล้า
ทั้งรู้ว่า รักมาก มิอยากไกล

"ดิน"

[รการตติ]

 


สัมผัสเพียงเสียงผ่านให้ซ่านซับ
เคยสดับรับฟังแต่ครั้งไหน
ช่างคุ้นเพียงเสียงครวญชวนอาลัย
ครั้งหนึ่งใจให้ถวิลฝังจินต์จำ

โอ้ดั่งเตือนเสมือนผ่านไม่นานนัก
เคยหนุนตักชักชวนเจ้านวลขำ
ฟังขลุ่ยผิวฉิวชื่นรื่นลำนำ
กรุ่นกลิ่นร่ำพร่ำพรมให้ดมดอม

มาวันนี้ฤดีหมองน้องอยู่ไหน
โอ้ฤทัยให้ถวิลประทิ่นหอม
เสียงขลุ่ยครวญป่วนอารมณ์มากตรมตรอม
ไร้พะยอมพร้อมยุพินร่วมยินยล...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[รการตติ]

เช็ดน้ำตาอาบแก้มที่แซมหน้า
จะอยู่ข้างกายาหาหน่ายหนี
หากใจสั่นหวั่นไหวนัยฤดี
มอบวจีว่ารักสลักลง

ยังคนึงวันจากที่พรากห่าง
รักมิจางจากใจยังใคร่หลง
อย่าบอกลาเหมือนอาทิตย์อัสดง
ที่บรรจงลงลับแล้วดับลา

ครวญบรรเลงเพลงขลุ่ยขนาบน้ำ
ต่อลำนำคำหวานคล้ายควานหา
เพียงคนหนึ่งซึ้งใจที่ให้มา
มอบวาจาตอบแทนที่แสนดี


พระอาทิตย์อัสดง

 

[รการตติ]

บางครั้ง...โลกโศกเศร้า เหงาอ้างว้าง
อยู่ในทาง เปลี่ยวเปล่า คราวสับสน
กลืนน้ำตา ฝ่าฝืน ยืนสู้ทน
ฟ้าก็หม่น มืดทั่ว ถึงหัวใจ

รักหรือ.?..คือฝันหนึ่ง ในมนุษย์
มิอาจหยุด ยื้อหมาย คล้ายสงสัย
ทั้งสุขเศร้า ซื่อนัก เมื่อรักใคร
ก็กอดไว้ หวังวัน อันชื่นตา

โลกใบหนึ่ง ในมือ ที่ถืออยู่
รักจึงรู้ ลดล้น บนคุณค่า
ต่อเมื่อ เหลือคำถาม ในน้ำตา
ความห่วงหา ลิบหรี่ ไม่มีกัน

ไม่เหลือรอย คอยอยู่ ในรู้สึก
และสำนึก ไม่งาม ตามความฝัน
ถึงทางแยก แหลกลับ ไปกับวัน
จึ่งมืดนั้น หนักใน หัวใจคน

ดั่งเดินทาง กลาง-เล ลมเห่หวน
เคียงขบวน บ่าคลื่น ในคืนหม่น
พายุเย้ย ผืนน้ำ ก็ลามลน
จะร่วงหล่น หรือฟื้น ขึ้นยืนเย็น

หยั่งทิศทาง ห่างเหิน ก็เกินกล่าว
เหมือนเร่งร้าว รองยืน ความขื่นเข็ญ
ชะตาหนอ รอฟื้น ดั่งคืนเพ็ญ
กลับได้เห็น หัวใจ ไกล้ดับลง

ธรรมดา

ผมชอบวิธีการเขียนของคุณ ธรรมดา นะครับ..ไม่ธรรมดาเลย