ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ยามเดียวดายสายสมรมาอ้อนออด
เพ้อพร่ำพรอดพจน์พล่ามให้ความหวัง
โอ้ลืมหลังครั้งก่อนเมื่อตอนชัง
ใครเล่านั่งวังเวงฟังเพลงลา

คงรู้แล้วแก้วพี่ใครนี้รัก
มอบใจภักดิ์ทุ่มเทสิเนหา
เป็นรักจริงยิ่งนุชสุดวิญญาณ์
เทียบเงินตราค่าน้อยหรือกลอยใจ?...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[D]

 


ยามเดียวดายสายสมรมาอ้อนออด
เพ้อพร่ำพรอดพจน์พล่ามให้ความหวัง
โอ้ลืมหลังครั้งก่อนเมื่อตอนชัง
ใครเล่านั่งวังเวงฟังเพลงลา

คงรู้แล้วแก้วพี่ใครนี้รัก
มอบใจภักดิ์ทุ่มเทสิเนหา
เป็นรักจริงยิ่งนุชสุดวิญญาณ์
เทียบเงินตราค่าน้อยหรือกลอยใจ?...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[เนิน จำราย]

คิดเอ๋ยคิดถึง   
นั่งรำพึง เดียวดาย ใต้มะสัง
ตั้งตารอ “ละอองดิน “บินกลับรัง   
ด้วยพี่หวัง ให้ลออ ต่อชีวิต   
เจ้าส้มโอ “ทองดี” กิ่งนี้สวย      
ที่เคยช่วย ปักชำไว้ ตายสนิท
อีกมะม่วง ทองดำ มะยงชิด      
มาช่วยติด ตาหน่อย นะกลอยเอย
เนิน จำราย

[ดุลย์ ละมุน]

ใจพี่คงตรงคล้ายไม้บรรทัด
ไม่แปรปัดเปลี่ยนไปฤทัยฝัง
อยากตะโกนก้องฟ้าว่ารักจัง
ร้องให้ดังฟังสะท้านทั้งบ้านกลอน

แม้นแรมร้างห่างไกลสุดปลายฟ้า
ขอแก้วตาแน่นหนักอย่าผลักถอน
เกี่ยวใจคล้องละอองดินกลิ่นขจร
ฝากมนต์กลอนอ้อนรักไปทักเธอ
 

555วันนี้ขอเจ้าชู้นิดดดนึง555

[จ.รัตติกาล]

มองเก้าอี้ที่ว่างข้างข้างกาย
ใจมันหายหักจิตเพราะฤทธิ์หวัง
เหมือนละเมอเธอใกล้ในภวังค์
เธอมานั่งเคียงข้างเหมือนอย่างเคย

ห้องเก่าเก่าเงาร่างเธอจางอยู่
เอื้อมคว้าดูลองจับกลับละเหย
โลกความจริงยิ่งย้ำทุกค่ำเลย
ลมรำเพยพัดมาน้ำตาริน

ม่านสยายลายพริ้วริ้วสะบัด
ดึกสงัดเงียบงันพลันถวิล
อยากเจอเธอเพ้อไปเหมือนได้ยิน
เสียงเคยชินเช่นเก่าก่อนเข้านอน

รอเสมอเธอไปเมื่อใดกลับ
เฝ้าคอยนับวันคืนบนผืนหมอน
เธอไม่อยู่รู้ไหมใจเจียนรอน
อยากขอวอนเธอจ๋ามาไวไว

จ.รัตติกาล
 

[D]

คิดเอ๋ยคิดถึง   
นั่งรำพึง เดียวดาย ใต้มะสัง
ตั้งตารอ “ละอองดิน “บินกลับรัง   
ด้วยพี่หวัง ให้ลออ ต่อชีวิต   
เจ้าส้มโอ “ทองดี” กิ่งนี้สวย      
ที่เคยช่วย ปักชำไว้ ตายสนิท
อีกมะม่วง ทองดำ มะยงชิด      
มาช่วยติด ตาหน่อย นะกลอยเอย
เนิน จำราย

คิดถึงจัง คนไกล ใจสุดท้อ
คิดถึงพี่ นี้หนอ จึงขอเอ่ย
ยากหาใด มาเทียบ หรือเปรียบเปรย
ใช่ละเลย ถึงไกล ใจถึงกัน

รอน้องหน่อย นะพี่ อย่าหนีห่าง
ถึงแรมร้าง ห่างไกล ใจใฝ่ฝัน
ส่งบทกลอน อ้อนนิด สะกิดพลัน
คิดถึงนั้น หาใครเกิน "เนิน จำราย"

[D]

ใจพี่คงตรงคล้ายไม้บรรทัด
ไม่แปรปัดเปลี่ยนไปฤทัยฝัง
อยากตะโกนก้องฟ้าว่ารักจัง
ร้องให้ดังฟังสะท้านทั้งบ้านกลอน

แม้นแรมร้างห่างไกลสุดปลายฟ้า
ขอแก้วตาแน่นหนักอย่าผลักถอน
เกี่ยวใจคล้องละอองดินกลิ่นขจร
ฝากมนต์กลอนอ้อนรักไปทักเธอ
 

555วันนี้ขอเจ้าชู้นิดดดนึง555

ฝากดวงใจ น้อย-น้อย ลอยไปหา
ยามที่อยู่ ไกลตา อย่าพร่าเผลอ
คน-คนนี้ ครุ่นคิด จิตละเมอ
ฝันถึงเธอ คนดี ที่อยู่ไกล

สายลมอ่อน อ้อนมา คราฟ้าหม่น
ดั่งต้องมนต์ ดลจิต พิสมัย
ฝากอักษร วอนซึ้ง ถึงหทัย
คนของใจ มิใช่ใคร ชายอ่างทอง

"ดิน"

[D]

มองเก้าอี้ที่ว่างข้างข้างกาย
ใจมันหายหักจิตเพราะฤทธิ์หวัง
เหมือนละเมอเธอใกล้ในภวังค์
เธอมานั่งเคียงข้างเหมือนอย่างเคย

ห้องเก่าเก่าเงาร่างเธอจางอยู่
เอื้อมคว้าดูลองจับกลับละเหย
โลกความจริงยิ่งย้ำทุกค่ำเลย
ลมรำเพยพัดมาน้ำตาริน

ม่านสยายลายพริ้วริ้วสะบัด
ดึกสงัดเงียบงันพลันถวิล
อยากเจอเธอเพ้อไปเหมือนได้ยิน
เสียงเคยชินเช่นเก่าก่อนเข้านอน

รอเสมอเธอไปเมื่อใดกลับ
เฝ้าคอยนับวันคืนบนผืนหมอน
เธอไม่อยู่รู้ไหมใจเจียนรอน
อยากขอวอนเธอจ๋ามาไวไว

จ.รัตติกาล
 

เย็นยะเยียบ เหยียบย่าง ระหว่างย่ำ
คนใจช้ำ รำพัน อกสั่นไหว
น้ำค้างพรม ผืนหญ้า วนาไพร
น้ำตาไหล รินอาบ ฉาบแก้มนวล

ห้องนอนช้ำ ซ้ำเศร้า ลมเหงามา
ต้องผวา ซบแนบ แอบไห้หวน
ใจเอ๋ยใจ ช้ำ-ช้ำ ย้ำคร่ำครวญ
ขอตัวด่วน ต้มไว-ไว หิว..ใจจะขาด ..

"ดิน"

[ประกายพรึก]

ร้องโอ้ชาตรีใน

๏ ตอบความ
อย่าหวั่นหวามนุชนาฏที่วาดหวัง
จงรักษาดวงฤดีให้จีรัง
จะมัวหลั่งน้ำตาอยู่ว่าไร
พี่มาเยือนเตือนถ้อยมธุรส
นวลอนงค์จงงดกำสรดไห้
จงแย้มสรวลสักหน่อยเถิดกลอยใจ
จะมัวโศกาลัยไปใยมี
ว่าพลางทางกระเถิบเข้าไปชิด
มิ่งมิตรอย่าระแวงแหนงหนี
จงผินผันพักตรามาข้างนี้
จะเสกเจ้าให้เป็นศรีหฤทัย ฯะ 

[D]

ร้องโอ้ชาตรีใน

๏ ตอบความ
อย่าหวั่นหวามนุชนาฏที่วาดหวัง
จงรักษาดวงฤดีให้จีรัง
จะมัวหลั่งน้ำตาอยู่ว่าไร
พี่มาเยือนเตือนถ้อยมธุรส
นวลอนงค์จงงดกำสรดไห้
จงแย้มสรวลสักหน่อยเถิดกลอยใจ
จะมัวโศกาลัยไปใยมี
ว่าพลางทางกระเถิบเข้าไปชิด
มิ่งมิตรอย่าระแวงแหนงหนี
จงผินผันพักตรามาข้างนี้
จะเสกเจ้าให้เป็นศรีหฤทัย ฯะ 

แม้นมีมนต์ ดลได้ ดั่งใจนึก
พี่คงศึก-ษา"ดิน" สิ้นสงสัย
คงจะรู้ ว่าน้อง ปองรักใคร
มิต้องมา อาลัย ใช้บทความ

แล้วกล่าวพราง วางถ้อย มธุรส
เขียนจารจด หยดย้อย ฝากถ้อยถาม
กำหนดเอื้อน เอ่ยออก บอกไปตาม
พี่อย่าปราม  ถามบ้าง จงวางใจ

ฝากไออุ่น แนบมา ภาษากลอน
ฝากอักษร วอนว่า อย่าหวั่นไหว
ใจดวงน้อย พลอยปลื้ม มิลืมได้
ไหล่นี่ไง ที่เคยซบ หลบพักอิง.

"ดิน"