ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

เพราะยังเฝ้าหลงรักภักดีอยู่
ทั้งที่รู้ใจเขามันหน่ายแหนง
เก็บความช้ำซ่อนไว้ไม่แสดง
แล้วเสแสร้งยิ้มชื่นทั้งขื่นทรวง

เพราะทำใจไม่ได้ทำไงเล่า
ทั้งที่เรารักแสนและแหนหวง
ผลที่ได้...ต้องช้ำ...กับคำลวง
หรือว่าดวงเราเป็นเช่นนี้เอง

[panthong.kh]

อย่าโทษดวง เลยหนอ จักท้อหม่น
โทษตัวคน ไหมเล่า เขาข่มเหง
ไม่ถนอม เอาไว้ ให้หวั่นเกรง
ต้องละเลง หลงลม จมน้ำตา

ต้องทำใจ ให้มั่น ครั้นลาจาก
แสนลำบาก ยากนัก ชักเบือนหน้า
อกพังยับ ปักแน่น แก่นอุรา
แสนระอา ยิ่งแล้ว แววมันมี
พันทอง

[ลมหนาว]

มิใช่คู่กันแล้วต้องแคล้วคลาด
บุพเพสันนิวาสประหลาดนี่
ถึงสุดแม้นแสนรักและภักดี
ท้ายต้องมีแปรผันจากกันไป

ดวงชะตาฟ้าวางทางลิขิต
โอ้ชีวิตระทมตรมหวั่นไหว
เจอคำลวงดวงกุดสุดช้ำใจ
น้ำตาไหลวันคืนสะอื้นครวญ

[panthong.kh]

พรมลิขิต ไม่เท่า เราลิขิต
อย่ายึดติด มากนัก จักให้หวน
แม้นรักมั่น จริงแท้ แม้รัญจวน
จิตปั่นป่วน บางครั้ง ยังไม่ตรม

ขอให้เรา เข้าใจ ในรักสอง
คนอื่นมอง อย่างไร ไยขื่นขม
แม้นมีรัก จงมอง อย่างชื่นชม
อย่าให้ลม ลวงหลอก ยอกทรวงใน
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจยังใฝ่หา
สูงเกินคว้ามาชื่นชิดพิสมัย
ใช่เพราะดวงลวงเจ้าโปรดเข้าใจ
เพียงหทัยไหวหวั่นยากบั่นทอน

รู้เต็มจิตพิษรักนั้นหนักอก
ไยยังยกอกแอบดั่งแนบหมอน
อันพิษรักร้อนไฉนดุจไฟฟอน
ไม่สุนทรอ้อนออดจึงวอดวาย...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[--ณัชชา--]

เพราะเราสูงเกินไปยากไข่วคว้า
ศักดิ์เขาเป็นแค่กาอย่าคิดหมาย
เรานั้นสวยพร้อมเสร็จดุจเพชรพราย
เขาตะกายไม่ถึงเขาจึงตรม

คิดแบบนี้ก็สุขใจไปอีกอีกอย่าง
ทุกคำอ้างโดยเฉพาะไม่เหมาะสม
บุญเขาน้อยจึงไม่ได้เชยชม
จะระทม ทำไม หาใหม่เลย

--natcha--

 

[panthong.kh]

รู้ทั้งรู้ ยังรัก หักไม่ได้
รักล้นใจ จดจ่อ รอจนสาย
ด้วยฤทัย รักมั่น ไม่เสื่อมคลาย
รักไม่หน่าย บางครั้ง ยังอาวรณ์

ถึงจะเจ็บ เพียงใด ไม่ไหวหวั่น
ด้วยรักมั่น ปักตรง คงทอดถอน
รากฝังแน่น ยึดติด ฤทธิ์ราญรอน
มาต่อกลอน กานท์เล่น ให้เย็นทรวง
พันทอง

[yaguza]

เพราะเราสูงเกินไปยากไข่วคว้า
ศักดิ์เขาเป็นแค่กาอย่าคิดหมาย
เรานั้นสวยพร้อมเสร็จดุจเพชรพราย
เขาตะกายไม่ถึงเขาจึงตรม

คิดแบบนี้ก็สุขใจไปอีกอีกอย่าง
ทุกคำอ้างโดยเฉพาะไม่เหมาะสม
บุญเขาน้อยจึงไม่ได้เชยชม
จะระทม ทำไม หาใหม่เลย

--natcha--

เธอมิได้ สูงเด่น เช่นใครเขา
แต่เพราะเรา ต่ำมาก ไม่อยากเอ่ย
เธอจึงทำ หยามเหยียบ มาเปรียบเปรย
พิโธ่เอ๋ย ก็สูงกว่า แค่ห้าเซ็นต์

เธอมิได้ สูงมาก ยากไขว่คว้า
หากขึ้นม้า คงต้อง พอมองเห็น
อย่ามาทำ เป็นงง หลงประเด็น
อย่าทำเป็น หลงตัว กลัวขึ้นคาน

 
......ยากูซ่า......

[panthong.kh]

ทั้งณัชชา ยากูซ่า สลับสี
อักษรมี น้ำเงินเขียว เหลียวมองผ่าน
สลับที่ สลับสี งงตั้งนาน
เล่นอะไรกัน ทั้งสองท่าน วานบอกที

พันทอง

แซวเล่นๆ จ้า  เน็ตไม่เสถียร ไม่ได้ยกนิ้วให้
ขออภัยด้วยจ้า
 

[dinner]

 

ขอบคุณทุกๆ ท่านจ้ะ
ยุ่งมากยุ่งมาย
เดี๋ยวว่างจะเข้ามาต่อกลอน

 

[กังวาน]

เพราะเราสูงเกินไปยากไข่วคว้า
ศักดิ์เขาเป็นแค่กาอย่าคิดหมาย
เรานั้นสวยพร้อมเสร็จดุจเพชรพราย
เขาตะกายไม่ถึงเขาจึงตรม

คิดแบบนี้ก็สุขใจไปอีกอีกอย่าง
ทุกคำอ้างโดยเฉพาะไม่เหมาะสม
บุญเขาน้อยจึงไม่ได้เชยชม
จะระทม ทำไม หาใหม่เลย

--natcha--

 

เพราะเธอสูงยูงหงส์หลงเสน่ห์
เฝ้าแอบเทรักให้ไม่นิ่งเฉย
เพิ่งจะรู้เราเป็นกามาแอบเชย
แล้วก็เลยถูกเธอว่าสาสมใจ

หงส์บินสูงจูงกามาหยอกเย้า
วันหนึ่งเจ้าปีกหักหนักแค่ไหน
ถ้าถลาบินลงตรงที่ใด
ยังอภัยด้วยรักและภักดี

[panthong.kh]

 

รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจยังใฝ่หา
สูงเกินคว้ามาชื่นชิดพิสมัย
ใช่เพราะดวงลวงเจ้าโปรดเข้าใจ
เพียงหทัยไหวหวั่นยากบั่นทอน

รู้เต็มจิตพิษรักนั้นหนักอก
ไยยังยกอกแอบดั่งแนบหมอน
อันพิษรักร้อนไฉนดุจไฟฟอน
ไม่สุนทรอ้อนออดจึงวอดวาย...

 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

บางครั้งรู้ แต่ใจ ยังใฝ่หา
อยากได้มา แนบชิด สนิทหลาย
คิดฟุ้งซ่าน พานพบ จบมิวาย
รักสลาย กลายอื่น ขื่นในทรวง

อันพิษรัก อยากนัก จักหักห้าม
บางครั้งพล่าม พร่ำเพ้อ ละเมอห่วง
แม้นเจ็บจิต ฤทธิ์ร้าย หน่ายคำลวง
ฤทัยกลวง เหลวแหลก แตกยับเยิน
พันทอง

[dinner]

 

จำต้องยอมตรอมตรมระทมหมอง
ใจทุกห้องลาร้างแล้วห่างเหิน
ทรมานจิตใจกันเหลือเกิน
พบเพื่อเดินจากไปให้ไกลกัน

แม้พิษรักยากนักจักหักห้าม
ซ้ำยังตามตรึงใจไม่แปรผัน
ทั้งหนาวเหน็บเจ็บแปลบแสบชีวัน
แต่ยังมั่นจงรักเฝ้าภักดี

dinner