ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

อากาศสดใสในเช้าวันหนึ่ง
เสียงอึงคะนึงที่ใต้ต้นสน
ฉันแอบมองดูเธออลวน
คล้ายใครสักคนกำลังดีใจ

เสียงเพลงแว่วแว่วดังแผ่วเพราะหู
หายอดพธูเธอแอบอยู่ไหน
ตะวันทอแสงแบ่งความอุ่นไอ
จะเก็บไว้ให้เธอนะคนดี

ลมลูบจูบไล้...กิ่งใบไหวพลิ้ว
แนวสนลู่ลิ่วหวีดหวิวถี่ถี่
สี่ห้องหัวใจไร้คนใยดี
แต่มาวันนี้มีเธอกล่อมทรวง

เธอเป็นกระแต ชื่อว่า “คุณตุ่น”
เธอหวานละมุนอบอุ่นทุกห้วง
หัวใจไร้รักยังได้ตักตวง
ฝันงามท่ามท่วง ”ทำนองกระแต”

"ประภาคาร"
05/09/2012

เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ...
เพื่อนของแซมก็มีแบบนี้หละค่ะ...

[เนิน จำราย]

กระแตแต้แว๊ดอาบแดดตอนเช้า   
ไม่ได้กินข้าวขาดคนแยแส
คนใกล้ไม่สนคนไกลไม่แล      
น่าสงสารแท้หวานอมขมกลืน

วันหนึ่งได้ข่าวว่าสาวตาสวย   
เอวกลมผมมวยจะแต่งมะรืน
เคยเคียงคู่กันหันหลังเป็นอื่น   
กันแสงสะอื้นน่าเวทนา

เก็บจิตหักใจต้องไปช่วยงาน   
เดินออกจากบ้านเหลียวซ้ายแลขวา
รถชนดังปังม้วนหลังกลับหน้า   
โอ้อนิจจากระแตตายแล้ว

บุญเจ้าเคยทำชักนำมาเกิด      
ชาติใหม่ประเสริฐแคล่วคล่องผ่องแผ้ว
เป็นประภาคารแกร่งรั้งฝั่งแนว   
โดดเด่นเพริศแพร้วตระหง่านตั้ง ณ ฝั่งคอย

เนิน จำราย

[Prapacarn ❀]

งื๊ดงื๊ด..หงิงหงิง.. นั่งพิงต้นสน
เอ๊ะ..เราเป็นคนไม่น่าจะหงอย
คิดถึงแต่คุณว้าวุ่นใจลอย
ช่วยปลอบบ่อยบ่อย..น้องน้อยขี้แง

อยู่เดียวเปลี่ยวอกคล้ายตกต้นตาล
เสียแรงตาหวานขาดคนแยแส
กลุ้มอก..กลุ้มใจยกไหกะแช่
ร้องเพลงกระแตมาแบ่งกันฟัง

แค่..ประภาคาร...เรือผ่านไปมา
สิ้นคนห่วงหาไร้ญาติขาดหวัง
สะอึกสะอื้นยังยืนริมฝั่ง
ไม่ยอมสิ้นหวัง...ริมฝั่งนั่งคอย ♥

แซมค่ะ
 

 
ขอบคุณท่านพี่เนิน ที่มาสนุกกับแซมค่ะ.. 

[รพีกาญจน์]

ฟุดฟุด..ฟิดฟิด..หงุดหงิดมาหา
ตั้งหูตั้งตา เดินหน้าล่าถอย
ดุ๊กดุ๊ก..ดิ๊กดิ๊ก.. ตุกติกสำออย
หน้าง้ำหน้าม่อย แขนห้อยโตงเตง

อยากอยู่คู่..แต ตุ่น..แย่ตกต่ำ
ฝนตกพรำพรำ ผักผำโหรงเหรง
เกาะขอนจรไป แกว่งไกวโคลงเคลง
กล้ากล้าเกรงเกรง เร่งล้ำคว่ำลง

แท่งสูงเสียดฟ้า เคหาสวรรค์
เทวาเทวัญ เคียงขวัญประสงค์
ตุ่นเตี้ยต่ำต้อย จำถอยเข้าโพรง
เซซุนงุนงง  เผ่าพงศ์มิเทียม..

 

รพีกาญจน์ 59

[Prapacarn ❀]

รูปไม่เกี่ยวกับกลอน  แต่เกี่ยวกับแซม..เพราะแซมชอบแมลงปอ...
ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

หวานหวาน เปรี้ยวเปรี้ยว เลี้ยวเลี้ยว ลดลด
จ้องจ้อง จดจด มดแค่เดินผ่าน
บ้องบ้อง แบ๊วแบ๊ว ใช่แล้วประภาคาร
เขียนเขียน อ่านอ่าน เป็นกานท์เป็นกล

กลัวกลัว กล้ากล้า มาออดมาอ้อน
แอบแอบ ซ่อนซ่อน ไม่มีใครสน
ฝากตัวฝากใจไว้ในกมล
แค่ซุกแค่ซน เพราะจนหัวใจ

ตึกตึก ตักตัก ชะงักสะดุด
หัวใจชำรุดจะช่วยฉุดไหม
ประภาคารหมองนั่งส่องแต่ไฟ
อีกนานเท่าใด..ใครจะส่องแซม

แซมค่ะ