ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

ยามวิหค  ในกรง  ส่งเสียงร้อง
ท่ามันหมอง  มองหา  อิสระ
ถูกมนุษย์  ใจดำ  พร่องธรรมะ
ใช้พละ  จับขัง  รั้งไว้ชม

อ้างว่าขัน  ไพเราะ  เสนาะโสต
ถือประโยชน์  มองข้าม  ความขื่นขม
นกคร่ำครวญ  เจ่าจุก  ทุกข์ระทม
กลับรื่นรมย์  เพลิดเพลิน  เมินเมตตา
      
ใช้อำนาจ  ล่วงสิทธิ์  ลิดรอนเขา
ความสร้อยเศร้า  แลเห็น  เป็นหรรษา
ไร้ซึ่งธรรม-ทัศนะ  กรุณา
วิหิงสา  ชาชิน  สิ้นปรานี

ตั้งสติ  สักนิด  คิดเสียใหม่
ชีวิตใคร  ใครก็รัก  แม้ปักษี
ไฉนต้อง  ก่อกรรม  ทำเวรี
บาปราคี  อาจสะท้อน  ย้อนสู่ตัว

การหาสิ่ง  บันเทิงใจ  นั้นไม่ผิด
แต่ควรคิด  ทบทวน  ให้ถ้วนทั่ว
หนทางอื่น  มากมาย  ไยเมามัว
เลือกเกลือกกลั้ว  สร้างทัณฑ์  เพื่ออันใด
               
สุนทรวิทย์

[ดอกกระเจียว]

อย่างอ้วนเสี้ยวทำศึกนึกเขลาขลาด
ขังนักปราชญ์ราชครูเลวไฉน
ใครจะบอกการกิจซึ่งสิ่งใด
ก็มิได้คิดแทนคุณเข้าจุนเจือ

ครั้นพ่ายแพ้ก็โทษเอาเขาคนบอก
จับมาฆ่าด้วยดาบหอกไม่หลงเหลือ
เหล่าทหารหาญมากมายจนเหลือเฟือ
ใครไม่เชื่อฟังพลันก็บรรลัย

ใครไม่สู้ถอยเข้าหาก็ฆ่าสิ้น
อันทรัพย์สิ้นแผ่นดินคนอาศัย
ผู้กำลังฤทธาจึงได้ไป
คือคำขวัญประจำใจอ้วนเสี้ยวเอย


 

[--ณัชชา--]

การหาสิ่ง  บันเทิงใจ  นั้นไม่ผิด
แต่ควรคิด  ทบทวน  ให้ถ้วนทั่ว
หนทางอื่น  มากมาย  ไยเมามัว
เลือกเกลือกกลั้ว  สร้างทัณฑ์  เพื่ออันใด
               
สุนทรวิทย์

มีนกแก้วเลี้ยงไว้ชายคาบ้าน
เลี้ยงมานานส่งเสียงสำเนียงใส
พูดภาษาคนได้ไม่อายใคร
มีนิสัยขี้เล่นเป็นประจำ

เคยขังกรงนกแก้วแล้วก็ปล่อย
เห็นมันหงอยซึมเซาเช้ายันค่ำ
เวทนานักหนาสัตว์ตาดำ
กลับระกำแมวกัดฟัดมันตาย

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

 

[ดอกกระเจียว]

จงคำนวญทวนทบจนจบสิ้น
ถึงราคินถี่ถ้วนอย่างครวญใคร่
ถึงสาเหตุ-อาเพศ-สังเวชใด
เพราะสิ่งไรมิใช่ใจของเราเอง

ใจคือนายกายคือบ่าว
บังคับกายได้บังคับใจบ่ได้
ควบคุมจิตใจได้
ก็ควบคุมร่างกายได้ดั่งนี้เอง


อามิตาพุทธ
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

 

หากมีธรรมนำใจใสพิสุทธิ์
คงดิ้นหลุดพ้นพงความหลงใหล
ทุกสิ่งล้วนมวลตัณหานำพาไป
สุดแต่ใจไขว้คว้าเอามาครอง

ย่อมเคล้าคละปะปนเหล่าชนชั้น
เกินจำนรรจ์ชี้เห็นเป็นหนึ่งสอง
ตามแต่จิตคิดหาหยิบมาปอง
เช่นทำนองของบัวแบ่งตัวตน...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[/color]

[panthong.kh]

ยามวิหค  ในกรง  ส่งเสียงร้อง
ท่ามันหมอง  มองหา  อิสระ
ถูกมนุษย์  ใจดำ  พร่องธรรมะ
ใช้พละ  จับขัง  รั้งไว้ชม

อ้างว่าขัน  ไพเราะ  เสนาะโสต
ถือประโยชน์  มองข้าม  ความขื่นขม
นกคร่ำครวญ  เจ่าจุก  ทุกข์ระทม
กลับรื่นรมย์  เพลิดเพลิน  เมินเมตตา
      
ใช้อำนาจ  ล่วงสิทธิ์  ลิดรอนเขา
ความสร้อยเศร้า  แลเห็น  เป็นหรรษา
ไร้ซึ่งธรรม-ทัศนะ  กรุณา
วิหิงสา  ชาชิน  สิ้นปรานี

ตั้งสติ  สักนิด  คิดเสียใหม่
ชีวิตใคร  ใครก็รัก  แม้ปักษี
ไฉนต้อง  ก่อกรรม  ทำเวรี
บาปราคี  อาจสะท้อน  ย้อนสู่ตัว

การหาสิ่ง  บันเทิงใจ  นั้นไม่ผิด
แต่ควรคิด  ทบทวน  ให้ถ้วนทั่ว
หนทางอื่น  มากมาย  ไยเมามัว
เลือกเกลือกกลั้ว  สร้างทัณฑ์  เพื่ออันใด
               
สุนทรวิทย์

สงสารจัง นกป๋า ท่าจะสิ้น
ไม่โบยบิน เหงาเงื่อง เซื่องซึมได้
ไม่ร่าเริง เบิกบาน สำราญใจ
นึกสงสัย มานาน วานบอกที

เห็นจับคอน คอตก วิหคน้อย
เจ้าคงคอย อาหาร หวานคาวนี่
คงจะเบื่อ ข้าวเปลือก เลือกกินซี
ปลาขาวขาว ชั้นดี มีมากมาย

หรือเจ้าเบื่อ เพลียกาย หมายสุขสันต์
อยู่ในกรง ทั้งวัน หวั่นเหลือหลาย
สัปหงก ทั้งคืน กลืนน้ำลาย
เหยื่อทั้งหลาย มาล่อ ท้อระทม
พันทอง

[sunthornvit]

อย่างอ้วนเสี้ยวทำศึกนึกเขลาขลาด
ขังนักปราชญ์ราชครูเลวไฉน
ใครจะบอกการกิจซึ่งสิ่งใด
ก็มิได้คิดแทนคุณเข้าจุนเจือ

ครั้นพ่ายแพ้ก็โทษเอาเขาคนบอก
จับมาฆ่าด้วยดาบหอกไม่หลงเหลือ
เหล่าทหารหาญมากมายจนเหลือเฟือ
ใครไม่เชื่อฟังพลันก็บรรลัย

ใครไม่สู้ถอยเข้าหาก็ฆ่าสิ้น
อันทรัพย์สิ้นแผ่นดินคนอาศัย
ผู้กำลังฤทธาจึงได้ไป
คือคำขวัญประจำใจอ้วนเสี้ยวเอย


 

อ้วนเสี้ยวนั้น หลงตน จนผยอง
ขาดสมอง เบาปัญญา มิผ่าเผย
จิตโลเล เฉไฉ ไม่เที่ยงเลย
มักเพิกเฉย เมินฟัง ผู้หวังดี

ใช้กำลัง อย่างเดียว โดยเกรี้ยวกราด
จึงพลั้งพลาด ทุกครา สิ้นราศี
ถึงมีพล ร้อยหมื่น ดื่นมนตรี
กลับเสียที ศัตรู อยู่ร่ำไป

 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

มีนกแก้วเลี้ยงไว้ชายคาบ้าน
เลี้ยงมานานส่งเสียงสำเนียงใส
พูดภาษาคนได้ไม่อายใคร
มีนิสัยขี้เล่นเป็นประจำ

เคยขังกรงนกแก้วแล้วก็ปล่อย
เห็นมันหงอยซึมเซาเช้ายันค่ำ
เวทนานักหนาสัตว์ตาดำ
กลับระกำแมวกัดฟัดมันตาย

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

คงเป็นกรรม ของแมว แล้วละนั่น
เพราะว่ามัน ไม่เห็น นกเป็นไข้
เจ้าของดู มันหงอย จึงปล่อยไป
ที่ไหนได้ เป็นหวัดนก ตกจากคอน


คงต้องตาย สนิท ติดหวัดนก
จึงหยิบยก เหมือนว่า อุทาหรณ์
เมื่อไตร่ตรอง ให้ซึ้ง พึงสังวรณ์
จะม้วยมรณ์ เหมือนแมว ไม่แคล้วกรรม


.......ยากูซ่า.......

[sunthornvit]

การหาสิ่ง  บันเทิงใจ  นั้นไม่ผิด
แต่ควรคิด  ทบทวน  ให้ถ้วนทั่ว
หนทางอื่น  มากมาย  ไยเมามัว
เลือกเกลือกกลั้ว  สร้างทัณฑ์  เพื่ออันใด
               
สุนทรวิทย์

มีนกแก้วเลี้ยงไว้ชายคาบ้าน
เลี้ยงมานานส่งเสียงสำเนียงใส
พูดภาษาคนได้ไม่อายใคร
มีนิสัยขี้เล่นเป็นประจำ

เคยขังกรงนกแก้วแล้วก็ปล่อย
เห็นมันหงอยซึมเซาเช้ายันค่ำ
เวทนานักหนาสัตว์ตาดำ
กลับระกำแมวกัดฟัดมันตาย

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

 

ความผิดของ ผู้เลี้ยง ยากเลี่ยงหลบ
นกสงบ  อยู่ป่า ที่อาศัย
ดันจับมา ขังกรง หลงชมไช
คิดได้ไง น้องณัช น่าตัดมืด

เห็นสัตว์ป่า น่ารัก จงหักห้าม
ใช่อ้างความ พึงใจ แกล้งไขสือ
ใครที่อ้าง เมตตา แล้วหาซื้อ
ผลก็คือ ก่อกรรม ร่วมทำลาย
 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

ถึงกะตัดมือด้วนควรหรือพี่
กลัวเหลือทีได้ฟังนั่งใจหาย
ไม่เมตาปราณีเลยพี่ชาย
ช่างใจร้ายใจดำทำได้ลง

หากมือด้วนขาดไปใครจะเลี้ยง
น้องคงเสี่ยงอดตายอย่าสัยสง
พี่ต้องรับผิดชอบตอบโดยตรง
ต้องจัดส่งค่าครองชีพสักสิบล้าน

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

จงคำนวญทวนทบจนจบสิ้น
ถึงราคินถี่ถ้วนอย่างครวญใคร่
ถึงสาเหตุ-อาเพศ-สังเวชใด
เพราะสิ่งไรมิใช่ใจของเราเอง

ใจคือนายกายคือบ่าว
บังคับกายได้บังคับใจบ่ได้
ควบคุมจิตใจได้
ก็ควบคุมร่างกายได้ดั่งนี้เอง


อามิตาพุทธ
 

โมทนา สาธุ มุนีท่าน
คำเจือจาน ชี้บ่ง ได้ตรงเผง
จักจดจำ นำใช้ ให้เชวง
มิโคลงเคลง หวิวหวั่น ขอสัญญา

ใจคือนาย กายคือบ่าว กล่าวถูกต้อง
ตามครรลอง ของจริง อหิงสา
การปลดปละ ละกรรม  สร้างธรรมา
นำชีวา สงบ งามครบครัน
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

สงสารจัง นกป๋า ท่าจะสิ้น
ไม่โบยบิน เหงาเงื่อง เซื่องซึมได้
ไม่ร่าเริง เบิกบาน สำราญใจ
นึกสงสัย มานาน วานบอกที

เห็นจับคอน คอตก วิหคน้อย
เจ้าคงคอย อาหาร หวานคาวนี่
คงจะเบื่อ ข้าวเปลือก เลือกกินซี
ปลาขาวขาว ชั้นดี มีมากมาย

หรือเจ้าเบื่อ เพลียกาย หมายสุขสันต์
อยู่ในกรง ทั้งวัน หวั่นเหลือหลาย
สัปหงก ทั้งคืน กลืนน้ำลาย
เหยื่อทั้งหลาย มาล่อ ท้อระทม
พันทอง

[/quote]

นกป๋าตาย สนิท หมดสิทธิ์ฟื้น
ปลุกไม่ตื่น สิ้นหวัง นั่งขื่นขม
หมั่นเคี่ยวเข็ญ ก่นด่า ใช้อารมณ์
มันคงซม ดูคล้าย เลิกหายใจ

วานน้องพัน อำนวย ช่วยรักษา
กรุณา ดูแล รับแก้ไข
หรือว่าจะ ฆ่าทิ้ง นำปิ้งไฟ
ใส่พริกไทย จิ้มซอส หยอดมะนาว
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

มีนกแก้วเลี้ยงไว้ชายคาบ้าน
เลี้ยงมานานส่งเสียงสำเนียงใส
พูดภาษาคนได้ไม่อายใคร
มีนิสัยขี้เล่นเป็นประจำ

เคยขังกรงนกแก้วแล้วก็ปล่อย
เห็นมันหงอยซึมเซาเช้ายันค่ำ
เวทนานักหนาสัตว์ตาดำ
กลับระกำแมวกัดฟัดมันตาย

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

คงเป็นกรรม ของแมว แล้วละนั่น
เพราะว่ามัน ไม่เห็น นกเป็นไข้
เจ้าของดู มันหงอย จึงปล่อยไป
ที่ไหนได้ เป็นหวัดนก ตกจากคอน

คงต้องตาย สนิท ติดหวัดนก
จึงหยิบยก เหมือนว่า อุทาหรณ์
เมื่อไตร่ตรอง ให้ซึ้ง พึงสังวรณ์
จะม้วยมรณ์ เหมือนแมว ไม่แคล้วกรรม

.......ยากูซ่า.......

นกเป็นโรค ไฉน ไม่รักษา
อวดเมตตา ปล่อยไป  เหมือนใจป้ำ
แทนที่จะ แกงส้ม หรือต้มยำ
ปล่อยให้แมว รับกรรม ทำลงคอ

แมวของผม ตัวนี้ สี่แสนบาท
ตายอนาถ คอตก เพราะนกหมอ
รีบชดใช้ ผมมา  อย่ารีรอ
หรือไม่ก็ ยอมเป็นแฟน แทนค่าแมว
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ถึงกะตัดมือด้วนควรหรือพี่
กลัวเหลือทีได้ฟังนั่งใจหาย
ไม่เมตาปราณีเลยพี่ชาย
ช่างใจร้ายใจดำทำได้ลง

หากมือด้วนขาดไปใครจะเลี้ยง
น้องคงเสี่ยงอดตายอย่าสัยสง
พี่ต้องรับผิดชอบตอบโดยตรง
ต้องจัดส่งค่าครองชีพสักสิบล้าน

--ณัชชา--

 

พี่จะคอย แวะเวียน ช่วยเปลี่ยนผ้า
คอยห่วงหา อาทร ป้อนอาหาร
ช่วยอาบน้ำ ชะล้าง สะสางงาน
ส่วนสิบล้าน ติดไว้ ยังไม่มี
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

หากมันอยู่ในกรงมันคงรอด
มันคงปลอด-ภัยแน่แย่เหลือหลาย
เพราะไม่ขังเลยจอดชีพวอดวาย
และสุดท้ายกรรมนี้ อยู่ที่ใคร

--ณัชชา--

 

หากมีธรรมนำใจใสพิสุทธิ์
คงดิ้นหลุดพ้นพงความหลงใหล
ทุกสิ่งล้วนมวลตัณหานำพาไป
สุดแต่ใจไขว้คว้าเอามาครอง

ย่อมเคล้าคละปะปนเหล่าชนชั้น
เกินจำนรรจ์ชี้เห็นเป็นหนึ่งสอง
ตามแต่จิตคิดหาหยิบมาปอง
เช่นทำนองของบัวแบ่งตัวตน...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[/color]

เมื่อมีธรรม  นำใจ  ไล่ความหลง
อานิสงส์  ย่อมเกิด  กำเนิดผล
คนถือธรรม-สัมมา  อารยชน
ย่อมมีคน  รู้เห็น  เป็นสามัญ

ชนทุกชั้น  ทุกเหล่า  ที่เคล้าคละ
มีธรรมะ  โทโส  เจือโมหันธ์
รู้เตือนตน  เตือนใจ  ไม่ดึงดัน
ความสุขสันต์  ปีติ  อยู่มิไกล
 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

พี่จะคอย แวะเวียน ช่วยเปลี่ยนผ้า
คอยห่วงหา อาทร ป้อนอาหาร
ช่วยอาบน้ำ ชะล้าง สะสางงาน
ส่วนสิบล้าน ติดไว้ ยังไม่มี

สุนทรวิทย์

 

มาเจอคนขี้เหนียวไม่เกี่ยวข้อง
คงจะต้องหลบเร้นแล้วเผ่นหนี
คนอะไรน่าชังหวังของฟรี
พอกันที่เลิกคบเราจบกัน

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

ที่ขี้เหนียว  ขัดข้อง  เพราะท้องผูก
เคยกินหยูก  กินยา  มามหันต์
ก็ดีบ้าง  แย่บ้าง  เป็นบางวัน
วอนจอมขวัญ  เห็นใจ  สวนให้ที

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

นกป๋าตาย สนิท หมดสิทธิ์ฟื้น
ปลุกไม่ตื่น สิ้นหวัง นั่งขื่นขม
หมั่นเคี่ยวเข็ญ ก่นด่า ใช้อารมณ์
มันคงซม ดูคล้าย เลิกหายใจ

วานน้องพัน อำนวย ช่วยรักษา
กรุณา ดูแล รับแก้ไข
หรือว่าจะ ฆ่าทิ้ง นำปิ้งไฟ
ใส่พริกไทย จิ้มซอส หยอดมะนาว
 

สุนทรวิทย์

[/center]
[/quote]

อยากอำนวย ช่วยนัก รักษานก
อยากจะกก ไข่ให้ ได้หายหนาว
ใช้ความร้อน จากใจ ไปทุกคราว
สุกสกาว จริงแท้ แน่พ่อคุณ

แม้นรักษา ฟื้นขึ้น ตื่นเต้นนัก
จักคอยรัก คอยเฝ้า เคล้าอกอุ่น
ไม่หน่ายแหนง เอาใจ ใฝ่การุญ
ขอเจือจุน อยู่ด้วย ช่วยดูแล
พันทอง

[sunthornvit]

ขอแรงพัน  ปั้มหัวใจ  ช่วยผายปอด
มันอาจรอด  กลับคืน  ตื่นจ๋อแจ๋
หากมันยัง  เล่นตัว  มัวงอแง
จงจับแล่  ผัดเผ็ด  ได้เจ็ดชาม

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ราคาคุย ลุยเดี่ยว เหี่ยวอย่างนี้
แค่ครึ่งจาน ยังดี อย่าผลีผลาม
คุณป๋าขา โม้ป่าว พ่อตางาม
อันเจ็ดชาม ที่ว่า หาไม่มี

เห็นกันอยู่ อดสู เป็นยิ่งนัก
พ่อนักรัก ตัวยง คงป่นปี้
เขารู้ทัน กันหมด ปดล่ะซี
คงไม่ไหว แล้วนี่ ผัดขี้เมา
พันทอง