ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หนามเตย]

บุพเพสันนิวาส

บุพเพ สันนิวาส มิอาจแคล้ว
รักกันแล้ว บุญหนุน ทุนส่งเสริม
ให้เราได้ รักกัน มากกว่าเดิม
มันยิ่งเพิ่ม ทวีกลับ นับคณา

รักเสมอเธอ รู้ไหม ใจจะขาด
สันนิวาส ต้องใจ ให้ใฝ่หา
แม้นจะอยู่ แสนไกล ใจนำมา
ประสานตา ต้องกัน ฉันและเธอ

หนามเตย

[กังวาน]

เพราะบุพเพสันนิวาสประกาศก้อง
ฉันจึงต้องเอาคำลามาเอื้อนเอ่ย
รักของเราเก่าเก็บเจ็บจังเลย
จะเปรียบเปรยอย่างไรไม่เท่าทัน

เธอคนใหม่ใสสวยอาหมวยขาว
หุ่นสูงยาวเซ็กซี่นี่สิฝัน
เคยรักอยู่ก็รู้อยู่เหมือนกัน
แต่ดวงจันทร์ผ่องอำไพมิใช่เธอ

บุญที่ทำกรรมของเราคงเท่านี้
จงโชคดีพบคนใหม่ใช่เสมอ
เพราะบุพเพฯเหหักประจักษ์เจอ
พบแล้วเออรักของฉันฝันเป็นจริง

[หนามเตย]

ไม่รู้สิว่าทำไมใจสมัคร
ท้วงทึกทักขึ้นทื่อทื่อแบบขี้เท่อ
แม้นไม่เคยได้พบประสบเจอ
ก็ยังเซ่อยังแส่ถึงแต่นาง

ไม่รู้สิว่าทำไมใจยังมึน
แม้เธอขึ้นคำขาดด้วยบาดหมาง
ดอกรักเร่ร่วงพรูอยู่ริมทาง
เธอย่ำย่างเหยียบดอกจนชอกช้ำ

ไม่รู้สิว่าทำไมใจยังทน
ให้น่ามลเธอเหยียบและก้าวย่ำ
ดอกรักเร่เซซุนบุญน้อมนำ
หรือว่ากรรมเคยสร้างแต่ปางใด

ไม่รู้สิว่าทำไมใจจึงสั่น
เคยร่วมสันนิวาสแต่ชาติไหน
ปุพเพกตปุญญตา..หรือว่าไร
ไม่เข้าใจดอกหนอแม่ช่อเตย ฯ

ขอใช้สิทธิ์พาดพิง

 อยากรู้ไหม ทำไม  ใจถึงสั่น
เพราะว่าดัน ไปทาน กาแฟขม
อีกหน่อยเหอะ ก็คง พาลเป็นลม
เพราะมัวก้ม  หน้าดื่ม  ไม่ลืมตา

คารมมี  ย่อมดี  เป็นศรีศักดิ์
แวะมาทัก  กันซื่อๆ(เฉยๆ) ไม่ถือสา
แต่ขอร้อง  อย่ามา  กวนวาจา
เดี๋ยวจะหา  ว่าหนามเตย  ไม่เคยเตือน

ไม่เคยคิด  เหยียบใคร  เข้าใจหน่อย
อย่าได้ปล่อย  คำมา  ว่าให้เหมือน
แค่ต่อกลอน  ตามกฎ  บทพาเชือน
จะให้เบือน   ไขสือ  หรือยังไง

ติดตามมา  เข้าใจ  ไม่ท้าหัก
เข้ามาทัก  กันเล่น   ไม่เป็นไร
หนามเตยไม่  เคยคิด  จะชังใคร     
เพราะยังไง ก็เขียน เพียรทบ ทวน     

เข้ามาคุยกัน  กันได้  ไม่ว่าดอก
แต่อยากบอก  สักนิด  ให้คิดหวล
ขอให้สื่อ  ออกมา  ตามที่ควร   
อย่าได้ชวน  พาก่อ  ลมบ่อดี 

เราทุกคน  เพื่อนกัน  ฉันท์มิตร
เคารพสิทธิ์  กันหนา    อย่าพาหนี
ทุกโคลงกลอน  สอนให้  ใช้วลี
อย่าได้ชี้  แหวกแนว  แซวเกินควร... 

 

emo_20หนามเตย

[ไผ่เดียวดาย]

คนเขาว่า เพราะบุพเพ เทรักให้
แต่หัวใจ มันค้านคัด ขัดคำขาน
ที่รักกัน สองเราจัด ขอทัดทาน
ใช่ไปวาน ท่านบุพเพ มาเร่ลวง

แต่คิดดู มันก็แปลก ที่แรกรัก
ก่อนรู้จัก ต่างไกลตา จนน่าห่วง
ไม่เคยคิด เธอนี้หรือ คือคู่ควง
แต่เพราะดวง โชคชะตา ค่าบุพเพ

ในหนึ่งวัน คนผ่านกาย มากหลายหน้า
แต่ทว่า ใจคิดถึง หนึ่งไขว้เขว
แค่ภาพเธอ ผุดย้อนหวน ก็รวนเร
สุดท้ายเท ทั้งหมดใจ ไปให้เธอ

คงเป็นเพราะ บุพเพสร้าง วางหมากไว้
ให้หัวใจ เราพบกัน วันรักเอ่อ
ขอบคุณนะ สิ่งดีสุด หยุดที่เธอ
สิ่งที่เจอ มีค่ามาก ยากค้นเจอ

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะบุพเพเสกสรรค์ให้บรรจบ
เราจึงพบกันได้ด้วยใจเผลอ
รู้จักกันบันดลอยากปรนเปรอ
พี่เสนอเธอสนองดั่งต้องมนต์

สันนิวาสชาติก่อนคงย้อนกลับ
ให้กระชับรักแท้ตั้งแต่ต้น
ได้พบเธอบำเรอขวัญดั่งบันดล
หรือเบื้องบนบันดาลประทานมา

จึงรู้สึกผูกพันสวรรค์สร้าง
ให้เส้นทางบรรจบได้พบหน้า
ขอส่งใจเคียงข้างมิร้างรา
โปรดเมตตาคนไกลอย่าใจดำ

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

รักคนไกล ใจดำ ช้ำชอกจิต
ยากถอนพิษ ติดตรึง จึงถลำ
มอบฤทัย สี่ห้อง คล้องประจำ
จนเพรี้ยงพร่ำ ลำบาก ไม่อยากคิด

จะทำไง ดีเล่า เขาอยู่ห่าง
ระยะทาง กางกั้น พลันสนิท
มองท้องฟ้า มืดหม่น ทนชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ เป็นสุข ต้องทุกข์ตรม

ถ้าทำได้ จะลิขิต ชีวิตนี้
เพื่อเป็นที่ ต้องตา มิพาล่ม
ถึงอยู่ไกล ฟ้ากั้น ขวัญภิรมย์
รอเชยชม เพียงเดียว เหนี่ยวรั้งทรวง
พันทอง

[ปู่ริน]

กามเทพ แผลงศร มาปักอก
ให้พี่ตก หลุมรัก สุดห่วงหวง
เฝ้าละเมอ เพ้อหา สุดาดวง
ไร้คู่ควง รักแท้ มาแพ้เงิน

รักผู้หญิง นางทิ้งไป ให้พี่ทุกข์
ไร้ความสุข ทนอ้างว้าง เพราะห่างเหิน
เมื่อเหมันต์ หันมา พาเพลิดเพลิน
หมอดูทาย ต้องบังเอิญ เจอคู่ครอง

คนบ้านไกล สวยดี ที่เกรี้ยวกราด
เป็นบุพเพ สันนิวาส ไม่มีสอง
คงโชคดี ปีห้าห้า มาสอดคล้อง
เพียงเราสอง เข้าใจกัน เท่านั้นพอ

พี่จะเตรียม ขันหมาก พร้อมของหมั้น
บอกแขกเรื่อ ให้ครบครั้น รีบมาขอ
แสนสุขสันต์ วันวิวาห์ ตั้งตารอ
ได้เคลียคลอ ขึ้นสวรรค์ ชั้นวิมาน...

                ริน ดอนบูรพา
                                    ๑๒ พ.ค. ๕๕ 

[หนามเตย]

คนเขาว่า เพราะบุพเพ เทรักให้
แต่หัวใจ มันค้านคัด ขัดคำขาน
ที่รักกัน สองเราจัด ขอทัดทาน
ใช่ไปวาน ท่านบุพเพ มาเร่ลวง

แต่คิดดู มันก็แปลก ที่แรกรัก
ก่อนรู้จัก ต่างไกลตา จนน่าห่วง
ไม่เคยคิด เธอนี้หรือ คือคู่ควง
แต่เพราะดวง โชคชะตา ค่าบุพเพ

ในหนึ่งวัน คนผ่านกาย มากหลายหน้า
แต่ทว่า ใจคิดถึง หนึ่งไขว้เขว
แค่ภาพเธอ ผุดย้อนหวน ก็รวนเร
สุดท้ายเท ทั้งหมดใจ ไปให้เธอ

คงเป็นเพราะ บุพเพสร้าง วางหมากไว้
ให้หัวใจ เราพบกัน วันรักเอ่อ
ขอบคุณนะ สิ่งดีสุด หยุดที่เธอ
สิ่งที่เจอ มีค่ามาก ยากค้นเจอ

ขออนุญาตต่อกลอนนะคะ เขียนไว้แต่เช้าแระ

เป็นเพราะบุญ  เราสร้าง  แต่ปางก่อน
ไม่ตัดรอน  คำเก่า  เฝ้าเสนอ
ดึงให้สอง  เราได้  มาพบเจอ
ขอมีเธอ  และฉัน นิรันดิ์กาล
 
บุพเพสร้าง  ทางรัก  ประจักษ์ชิด
พรมลิขิต  ขีดเป็น  เส้นขนาน
ให้ความรัก  เราสอง  ต้องพบพาน
ตราบเท่านาน  ฟ้าดิน  สิ้นสูญไป

ขอบคุณฟ้า  เมตตา  ส่งมาพบ
ก็ขอจบ  ที่เธอ  ไม่ไปไหน
ฉันจะเก็บ  รักใส่  ไว้ในใจ
บุพเพให้  สันนิวาส  ไม่ขาดกัน...[/size]

หนามเตย

[/center]

[หนามเตย]

กามเทพ แผลงศร มาปักอก
ให้พี่ตก หลุมรัก สุดห่วงหวง
เฝ้าละเมอ เพ้อหา สุดาดวง
ไร้คู่ควง รักแท้ มาแพ้เงิน

รักผู้หญิง นางทิ้งไป ให้พี่ทุกข์
ไร้ความสุข ทนอ้างว้าง เพราะห่างเหิน
เมื่อเหมันต์ หันมา พาเพลิดเพลิน
หมอดูทาย ต้องบังเอิญ เจอคู่ครอง

คนบ้านไกล สวยดี ที่เกรี้ยวกราด
เป็นบุพเพ สันนิวาส ไม่มีสอง
คงโชคดี ปีห้าห้า มาสอดคล้อง
เพียงเราสอง เข้าใจกัน เท่านั้นพอ

พี่จะเตรียม ขันหมาก พร้อมของหมั้น
บอกแขกเรื่อ ให้ครบครั้น รีบมาขอ
แสนสุขสันต์ วันวิวาห์ ตั้งตารอ
ได้เคลียคลอ ขึ้นสวรรค์ ชั้นวิมาน...

                ริน ดอนบูรพา
                                    ๑๒ พ.ค. ๕๕ 

อย่าให้น้อง  ต้องอาย  หม้ายขันหมาก
เพราะลมปาก  ของพี่  ที่พาหวาน
ทาแป้งรอ  คนดี  มาช้านาน
จนเกือบยาน  เลยวัย  ไปเลยเชียว

เชิญแขกเหลื่อ  ไม่มาก นักนะพี่
แค่สามสี่  ห้าพัน  พอกัน เหนียว
แต่กับข้าว  เราจ่าย  แค่ร้อยเดียว
เงินเหลือเที่ยว ล้านเดียว ก็คงพอ


ขออนุญาตต่อกลอนนะคะ คงไม่ถือสา

หนามเตย

[/center]

[panthong.kh]

กามเทพ แผลงศร มาปักอก
ให้พี่ตก หลุมรัก สุดห่วงหวง
เฝ้าละเมอ เพ้อหา สุดาดวง
ไร้คู่ควง รักแท้ มาแพ้เงิน

รักผู้หญิง นางทิ้งไป ให้พี่ทุกข์
ไร้ความสุข ทนอ้างว้าง เพราะห่างเหิน
เมื่อเหมันต์ หันมา พาเพลิดเพลิน
หมอดูทาย ต้องบังเอิญ เจอคู่ครอง

คนบ้านไกล สวยดี ที่เกรี้ยวกราด
เป็นบุพเพ สันนิวาส ไม่มีสอง
คงโชคดี ปีห้าห้า มาสอดคล้อง
เพียงเราสอง เข้าใจกัน เท่านั้นพอ

พี่จะเตรียม ขันหมาก พร้อมของหมั้น
บอกแขกเรื่อ ให้ครบครั้น รีบมาขอ
แสนสุขสันต์ วันวิวาห์ ตั้งตารอ
ได้เคลียคลอ ขึ้นสวรรค์ ชั้นวิมาน...

                ริน ดอนบูรพา
                                    ๑๒ พ.ค. ๕๕ 

ปู่หายหน้า ไปนาน พานเพ้อเจ้อ
คิดถึงมาก จนละเมอ เจอฟุ้งซ่าน
ซุ้มรักเก่า ของเรา มีมานาน
บัดนี้กร้าน ตากลม ล้มซวนเซ

หลงรักหนุ่ม บ้านไกล ทำไงหนอ
ใจเริ่มท้อ รันทด ซดเหล้าเป๋
จนเมามาย ทุกวัน พลันรวนเร
ก่อนเคยเท ทุ่มทุน หนุนนำทาง

มาวันนี้ อกหัก รักสะดุด
หัวเริ่มกุด ท้ายเน่า เขาเมินหมาง
ยังรักปู่ ซู่ซ่า ไม่ลาร้าง
อยากเคียงข้าง แนบคู่ อยู่สองเรา
พันทอง

[ปู่ริน]

อย่าให้น้อง  ต้องอาย  หม้ายขันหมาก
เพราะลมปาก  ของพี่  ที่พาหวาน
ทาแป้งรอ  คนดี  มาช้านาน
จนเกือบยาน  เลยวัย  ไปเลยเดียว 

เชิญแขกเหลื่อ  ไม่มาก นักนะพี่
แค่สามสี่  ห้าพัน  พอกัน เหนียว
แต่กับข้าว  เราจ่าย  แค่ร้อยเดียว
เงินเหลือเที่ยว ล้านเดียว ก็คงพอ


ขออนุญาตต่อกลอนนะคะ คงไม่ถือสา

หนามเตย[/quote]

[/quote]

อย่าเป็นห่วง เลยจอมขวัญ เรื่องขันหมาก
เพราะเงินฝาก หลายหมื่นล้าน บ้านเรือนหอ
ทั้งสวนปาร์ม ยางพารา สิดสอดพอ
เพื่อใช้ขอ เตย..แต่งงาน พร้อมพานทอง

เพชรเม็ดงาม สิบกะรัต พี่จัดให้
หากตามใจ นะทรามเชย ไม่ขัดข้อง
พี่ตั้งตา พาตาหวาน ลงคานทอง
เพียงแต่น้อง จงมั่นใจ ในพี่ยา

ถึงบ้านไกล ไม่ต้องห่วง จะไปรับ
เครื่องบินเล็ก พี่คนขับ บินไปหา
ด้วยบุพเพ สันนิวาส ไม่คลาดครา
พี่จะพา ลงแดนใต้ ไปชุมพร...

                        ริน ดอนบูรพา
                             ๑๑ พ.ค. ๕๕

                              รักพี่  ไม่มีปัญหา  พาลงภาคใต้

[หนามเตย]

เพราะบุพเพเสกสรรค์ให้บรรจบ
เราจึงพบกันได้ด้วยใจเผลอ
รู้จักกันบันดลอยากปรนเปรอ
พี่เสนอเธอสนองดั่งต้องมนต์

สันนิวาสชาติก่อนคงย้อนกลับ
ให้กระชับรักแท้ตั้งแต่ต้น
ได้พบเธอบำเรอขวัญดั่งบันดล
หรือเบื้องบนบันดาลประทานมา

จึงรู้สึกผูกพันสวรรค์สร้าง
ให้เส้นทางบรรจบได้พบหน้า
ขอส่งใจเคียงข้างมิร้างรา
โปรดเมตตาคนไกลอย่าใจดำ

“ไพร พนาวัลย์”

เหมือนบุพเพ  เท มา  หาจนได้
ไกลแค่ไหน  ก็ไกล้  ใจถลำ
ดวงชะตา  ส่งฟ้า  มาน้อมนำ
เป็นคู่กรรม  เก่าสร้าง  ไม่ร้างกัน

สวรรค์ส่ง  ลงมา  พาชีวิต
ดวงลิขิต  ไกล้ชิด  มิ่งมิตรขวัญ
นับจากนี้  ดวงฤดี   ชื่นชีวัน
บุพเพสันฯ  ดันให้  ได้พบพาน

จิตสัมผัส  จัดสร้าง  ทางชีวิต
พรมลิขิต  ขีดเส้น  เน้นประสาน
จุดประสงค์  ลงมา  ฟ้าประทาน
สร้างตำนาน  ยิ่งใหญ่  ให้โลกลือ

ด้วยความเคารพ ขออนุญาตนะคะคุณอา
 
หนามเตย

[/center]

[ปู่ริน]

ปู่หายหน้า ไปนาน พานเพ้อเจ้อ
คิดถึงมาก จนละเมอ เจอฟุ้งซ่าน
ซุ้มรักเก่า ของเรา มีมานาน
บัดนี้กร้าน ตากลม ล้มซวนเซ

หลงรักหนุ่ม บ้านไกล ทำไงหนอ
ใจเริ่มท้อ รันทด ซดเหล้าเป๋
จนเมามาย ทุกวัน พลันรวนเร
ก่อนเคยเท ทุ่มทุน หนุนนำทาง

มาวันนี้ อกหัก รักสะดุด
หัวเริ่มกุด ท้ายเน่า เขาเมินหมาง
ยังรักปู่ ซู่ซ่า ไม่ลาร้าง
อยากเคียงข้าง แนบคู่ อยู่สองเรา
พันทอง

[/quote]

เดือนเมษา พาเศร้า ปู่ผิดหวัง
ครอบครัวพัง ย่า..หนีไป ในวันเสาร์
มาแฉ่งด่า ว่าปู่นี้ คนขี้เมา
เรื่องมันเศร้า สิบสี่..เมษา มาพลั้งพลาด

ปู่เขียนกลอน หยอกล้อ กับหลานหลาน
ย่า..มาพาล ชัดชัด ยอมตัดขาด
หนีตามชู้ คู่ใหม่ ไปกับญาติ
เป็นบุพเพ อาละวาด คลาดจากกัน

ปู่..หยุดเลีย แผลใจ ได้เกือบเดือน
ตัดสินใจ คิดถึงเพื่อน เชิงสร้างสรรค์
บ้านกลอนไทย ไม่แรมร้าง สร้างสัมพันธ์
ปู่..จึงหัน มาเขียนเล่น ดั่งเช่นเดิม

หวังบุพเพ สันนิวาส ประจวบเหมาะ
เผื่อได้พบ เด็กเอ๊าะเอ๊าะ มาส่งเสริม
หวังความสุข ช่วงบั้นปลาย หมายเพิ่มเติม
ไม่เหิมเกริม ปู่...ซู่ซ่าร์...มาร่วมแจม...

                             ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๒ พ.ค. ๕๕ 

                                                                ปู่ ..ซู่ซ่าร์  มาแล้วครับ

[panthong.kh]

สงสารปู่ ซู่ซ่า ย่ามาหาย
อย่าได้คลาย โศกตรม โฉมแฉล่ม
จะขอเป็น แรงใจ ให้งอมแงม
แม้เดือนแจ่ม เจิดจ้า ไม่ลาไกล

จะอยู่เป็น เพื่อนปู่ ไม่รู้หน่าย
คอยเคียงกาย ไม่จาก พรากไปไหน
เป็นเพื่นอทุกข์ เพื่อนยาก ของปู่ไง
ถ้าตกลง รีบไป ไม่รอรี

ว่าอย่างไร คุณปู่ ตกลงไหม
จะรีบไป ชุมพร ตอนตีสี่
มารับด้วย ท่ารถ ไม่ปดซี
ถ้าแม้นปู่ ยินดี รี่เร็วไว
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



พรหมเกเรบุพเพฯฉันจึงผันผิน
รักโบยบินสิ้นลับเหมือนขับไส
ทั้งที่เราเฝ้าปลงตกลงใจ
ประกาศให้ใครใครรู้คู่วิวาห์

โอ้ดวงจิตพิศวาสอนาถหนาว
ต้องรวดร้าวฤทธิ์เล่ห์เสน่หา
สาวทิ้งหายชายช้ำไม่นำพา
ทิ้งพี่ยาน่าอายหม้ายขันหมาก...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[ลมหนาว]

เพราะบุพเพเสกสรรค์ให้บรรจบ
เราจึงพบกันได้ด้วยใจเผลอ
รู้จักกันบันดลอยากปรนเปรอ
พี่เสนอเธอสนองดั่งต้องมนต์

สันนิวาสชาติก่อนคงย้อนกลับ
ให้กระชับรักแท้ตั้งแต่ต้น
ได้พบเธอบำเรอขวัญดั่งบันดล
หรือเบื้องบนบันดาลประทานมา

จึงรู้สึกผูกพันสวรรค์สร้าง
ให้เส้นทางบรรจบได้พบหน้า
ขอส่งใจเคียงข้างมิร้างรา
โปรดเมตตาคนไกลอย่าใจดำ

“ไพร พนาวัลย์”

บุพเพสันนิวาสประหลาดแท้
ถึงมาดแม้ห่างไกลใยถลำ
ดลพานพบสบตาพาชักนำ
ฤาเป็นกรรมปางก่อนที่ย้อนมา

เพียงเจอกันหวั่นไหวต้องใจนัก
แจ้งประจักษ์เพียงพบประสบหน้า
ให้เพ้อพร่ำรำพึงแสนตรึงตรา
ฤาเทวาบันดาลประทานพร

เกิดความรักภักดีต่างมีให้
ใจตรงใจเอนโอนเหมือนโดนศร
นึกผูกพันมั่นหมายมิคลายคลอน
คอยอาทรตามติดนิจนิรันดร์

[ปู่ริน]

สงสารปู่ ซู่ซ่า ย่ามาหาย
อย่าได้คลาย โศกตรม โฉมแฉล่ม
จะขอเป็น แรงใจ ให้งอมแงม
แม้เดือนแจ่ม เจิดจ้า ไม่ลาไกล

จะอยู่เป็น เพื่อนปู่ ไม่รู้หน่าย
คอยเคียงกาย ไม่จาก พรากไปไหน
เป็นเพื่นอทุกข์ เพื่อนยาก ของปู่ไง
ถ้าตกลง รีบไป ไม่รอรี

ว่าอย่างไร คุณปู่ ตกลงไหม
จะรีบไป ชุมพร ตอนตีสี่
มารับด้วย ท่ารถ ไม่ปดซี
ถ้าแม้นปู่ ยินดี รี่เร็วไว
พันทอง

พอพันบอก ยินดี มีความสุข
เป็นเพื่อนทุกข์ คู่ยาก ไม่หวั่นไหว
ปู..ขอฝาก ความหวัง จะรีบไป
รับทรามวัย ร่วมชายคา มาชุมพร

เตรียมเสื้อผ้า ห้าชุด ก็พอแล้ว
รออยู่แถว สายใต้ ไม่หลอกหลอน
รถคันใหญ่ จะไปรับ แม่บังอร
แล้วมานอน หาดทราย ชายทะเล

มีบ้านพัก ตากอากาศ หาดชะอำ
แวะให้น้อง เล่นน้ำ ชวนสลวลเส
นุ่งทูพีช วิ่งกรีดกราย กันฮาเฮ
ด้วยบุพเพฯ ช่วยหนุนนำ ดลบันดาล

แสนสุขใจ เหมือนดั่งได้ ขึ้นสวรรต์
ขอเคียงคู่ อยู่กิน สิ้นสังขาร
ปู่..มอบทรัพย์ หนี้สิน ให้นงคราญ
รับหมื่นล้าน แสนสุขแท้ แค่ข้ามคืน...

                  ริน ดอนบูรพา
                                         ๑๒ พ.ค. ๕๕

                                         

[หนามเตย]

เดือนเมษา พาเศร้า ปู่ผิดหวัง
ครอบครัวพัง ย่า..หนีไป ในวันเสาร์
มาแฉ่งด่า ว่าปู่นี้ คนขี้เมา
เรื่องมันเศร้า สิบสี่..เมษา มาพลั้งพลาด

ปู่เขียนกลอน หยอกล้อ กับหลานหลาน
ย่า..มาพาล ชัดชัด ยอมตัดขาด
หนีตามชู่ คู่ใหม่ ไปกับญาติ
เป็นบุพเพ อาละวาด คลาดจากกัน

ปู่..หยุดเลีย แผลใจ ได้เกือบเดือน
ตัดสินใจ คิดถึงเพื่อน เชิงสร้างสรรค์
บ้านกลอนไทย ไม่แรมร้าง สร้างสัมพันธ์
ปู่..จึงหัน มาเขียนเล่น ดั่งเช่นเดิม

หวังบุพเพ สันนิวาส ประจวบเหมาะ
เผื่อได้พบ เด็กเอ๊าะเอ๊าะ มาส่งเสริม
หวังความสุข ช่วงบั้นปลาย หมายเพิ่มเติม
ไม่เหิมเกริม ปู่...ซู่ซ่าร์...มาร่วมแจม...

                             ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๒ พ.ค. ๕๕ 

                                                                ปู่ ..ซู่ซ่าร์  มาแล้วครับ

เด็กเอ๊าะเอ๊าะ เซาะแซะ แวะข้างปู่
ดูซิดู  ปู่ทำ  หน้าหยำแหยม
เด็กเคารพ  ปู่หรอก  จึงหยอกแซม
ไม่อยากแรม  ร้างไป  ไกลปู่เลย

เอาใจมา  หรือเปล่า  คะคุณปู่
วันนี้ดู  นั่งเงียบ  เรียบเฉยเฉย
ไม่ซู่ซ่า  แซมบี้  ดังที่เคย
ลุกมาเลย  ขยับเท้า  ก้าวออกไป

สันนิวาส  พุบเพ  เห่เรือรัก
ต้องคึกคัก   ยักย้าย  ส่ายไหวไหว
ถึงจะมี  ย่าอยู่  ไม่เป็นไร
ทำยังไง  ชะตาข้อง  ต้องบรรเลง..

แซมบี้เพี้ยนมาจากแซมบ้า



หนามเตย