ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

เรื่องราวระหว่างเราครั้งเก่าก่อน 
เคยอาทรผูกพันรักกันยิ่ง       
สุขหนักหนาคราแนบชิดแอบอิง
สดใสจริงยามที่ฉันมีเธอ
         
โลกสดสวยด้วยรักสลักจิต
พาชีวิตปลอบปลุกสุขเสมอ
อยู่แห่งไหนใจลอยคอยพบเจอ
รักล้นเอ่อวันคืนชื่นหทัย

เธอดั่งเป็นนางฟ้าช่างน่ารัก
ดีพร้อมพรักงามงดดูสดใส
สวยเพริศพริ้งจริงแท้กายแลใจ
เป็นดอกไม้หอมกรุ่นละมุนทรวง

รักรักเธอเพ้อพร่ำรำพันบอก
มิหลอนหลอกคิดลวงเฝ้าห่วงหวง
รักมากกว่าฟ้าดินทั้งสิ้นปวง
สุดาดวงเพียงหนึ่งตราตรึงจินต์

รักรักฉันมากเลยเธอเอ่ยตอบ
ดวงใจมอบให้ฉันนั้นสูญสิ้น
รักนี้ไซร้ใหญ่กว่ายิ่งฟ้าดิน
แม่ยุพินขานขับตอบกลับมา

 เรื่องราวระหว่างเราครั้งเก่าก่อน
 ถูกตัดตอนอาลัยใจโหยหา
พรหมลิขิตผิดเพี้ยนเปลี่ยนตำรา
 มาพัดพาสองเราเอาห่างกัน

[panthong.kh]

จำใจลา อาลัย ใช่ไม่รัก
ด้วยเสียหลัก เซซัง ยังไหวหวั่น
เคยเคียงคู่ ร่วมเรียง เคียงทุกวัน
บัดนี้มัน เป็นอดีต กรีดฝังใจ

หนักอุรา พาให้ ใจร้าวรวด
แสนเจ็บปวด ยิ่งนัก ชักไม่ไหว
หมองระทม ตรมหม่น ล้นข้างใน
เส้นสายใย บางบาง จางเลือนลง

คงถึงคราว แน่แล้ว แววมันออก
นอนช้ำชอก ฝืนทน จนไหลหลง
ฤทัยแตก แหลกหมด คงปลดปลง
นวลอนงค์ ขอลา มาเดียวดาย
พันทอง

[D]

กาลเวลา ผ่านมา พาไหวหวั่น
ทุกคืนวัน ผ่านเยือน เตือนความหมาย
ทั้งที่ยัง รักอยู่ มิรู้คลาย
ใยกลับกลาย หน่ายจาก พรากกันมา

เพราะอะไร ใยเรา จึงเศร้าหม่น
ดั่งต้องมนต์ โดนสาป บาปหนักหนา
หรือทว่า ฟ้าดิน สิ้นเมตตา
วอนสักครา ยังอาลัย ในรักเรา

[..กุสุมา..]

ต่อพี่พันทองเจ้าค่ะ ช้า..ถูกคุณละอองดินปาดดดฝุ่นคลุ้งงง


ยังห่วงหาอาลัยไม่เคยเปลี่ยน
บันทึกเขียนใส่ใจไม่เหือดหาย
เก็บคำรักอาวรณ์มิคลอนคลาย
ค่ำเช้าสายราตรีที่เฝ้ารอ

ก้าวเดินจากพรากมาในครานี้
ด้วยฤดีสับสนล้นทรวงหนอ
เพราะเธอมีคนใหม่ใกล้เคลียคลอ
จึงต้องขอหลบหลีกปลีกออกมา

แต่ยังเก็บฟูมฟักรักมิห่าง
อยู่เคียงข้างอาทรย้อนห่วงหา
มิจากไกลสักแม้แต่เพลา
พร่ำวาจา..ได้รับกับลมครวญ
..กุสุมา..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

โอ้ขวัญเอยเคยชื่นระรื่นรส
ไยรันทดสลดร่ำแต่กำสรวล
แก้มจักหมองละอองลดจนหมดนวล
ไร้รัญจวนยวนยั่วป่วนหัวใจ

เก็บความช้ำจำจิตแล้วปลิดปลด
ทิ้งกำสรดสลดช้ำลงน้ำไหล
ไล่ขมขื่นดื่นดาษคลาดคลาไคล
รอรักใหม่พิไลรื่นมาชื่นชม...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[ปู่ริน]

ด้วยนงนุชสุดที่รักมอบคำฝาก
เมียหนีจากปู่...ไปใจขื่นขม
เมื่อเหมันต์ผันเปลี่ยนมาพาระทม
ต้องตรอมตรมเหมือนเสียหลักหักใจลา

เห็นชายอื่นเขาดีกว่าน้องลาล่วง
เจ้าไม่ห่วงหรืออาลัยใจโหยหา
ทิ้งพี่ช้ำระกำสิ้นกินน้ำตา
ปล่อยพี่บ้าคลุ้มคลั่งซังกะตาย

ปู่กินเหล้าเผากลุ้มทุ่มเทรัก
เหมือนจมปรักช้ำทรวงในใจแทบสลาย
เพื่อนแท้เรามาเผาเรือนเพื่อนทำลาย
เมียคบชู้สู่ชายไม่เกรงใจ

ยิงให้ตายก็เสียดายลูกกระสุน
มาทดแทนบุญคุณไม่หวั่นไหว
สุดกล้ำกลืนฝืนเขียนกลอนพอสบายใจ
อธิษฐานเกิดชาติใด...อย่าพบกันเลย...

                            ริน ดอนบูรพา
                                ๙ พ.ค. ๕๕

                                                                   

[ลมหนาว]

จำใจลา อาลัย ใช่ไม่รัก
ด้วยเสียหลัก เซซัง ยังไหวหวั่น
เคยเคียงคู่ ร่วมเรียง เคียงทุกวัน
บัดนี้มัน เป็นอดีต กรีดฝังใจ

หนักอุรา พาให้ ใจร้าวรวด
แสนเจ็บปวด ยิ่งนัก ชักไม่ไหว
หมองระทม ตรมหม่น ล้นข้างใน
เส้นสายใย บางบาง จางเลือนลง

คงถึงคราว แน่แล้ว แววมันออก
นอนช้ำชอก ฝืนทน จนไหลหลง
ฤทัยแตก แหลกหมด คงปลดปลง
นวลอนงค์ ขอลา มาเดียวดาย
พันทอง

เคยรักกันมั่นหมายกลับกลายจาก
มาพลัดพรากเหหันเหมือนฝันร้าย
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำใจกาย
แทบวางวายปวดร้าวเหน็บหนาวเกิน

เฝ้าคะนึงถึงเธอละเมอหา
สุดเหว่ว้าสาหัสแสนขัดเขิน
ขาดคู่เรียงเคียงข้างร่วมทางเดิน
ต้องเผชิญความเหงาเศร้าชีวี

ดั่งมีบุญหนุนนำทำให้พบ
แต่ก็จบตรงพรากจากหลีกลี้
โอ้เทวาฟ้าดินสิ้นปราณี
ทั้งทั้งที่สองใจอาลัยครวญ

[ลมหนาว]

กาลเวลา ผ่านมา พาไหวหวั่น
ทุกคืนวัน ผ่านเยือน เตือนความหมาย
ทั้งที่ยัง รักอยู่ มิรู้คลาย
ใยกลับกลาย หน่ายจาก พรากกันมา

เพราะอะไร ใยเรา จึงเศร้าหม่น
ดั่งต้องมนต์ โดนสาป บาปหนักหนา
หรือทว่า ฟ้าดิน สิ้นเมตตา
วอนสักครา ยังอาลัย ในรักเรา

ใจตรงกันมั่นรักสลักจิต
แต่เส้นทางชีวิตคิดแล้วเศร้า
ต้องพลัดพรากจากไกลไปนานเนา
ฤากรรมเก่าบันดาลพานเป็นไป

เคยสุขสันต์ผันแปรมีแต่ทุกข์
นั่งเจ่าจุกซึมเศร้าเหงาหวั่นไหว
เฝ้าคะนึงถึงเธอเพ้ออาลัย
อีกนานไหมพานพบหรือจบแล้ว

[ลมหนาว]

ต่อพี่พันทองเจ้าค่ะ ช้า..ถูกคุณละอองดินปาดดดฝุ่นคลุ้งงง


ยังห่วงหาอาลัยไม่เคยเปลี่ยน
บันทึกเขียนใส่ใจไม่เหือดหาย
เก็บคำรักอาวรณ์มิคลอนคลาย
ค่ำเช้าสายราตรีที่เฝ้ารอ

ก้าวเดินจากพรากมาในครานี้
ด้วยฤดีสับสนล้นทรวงหนอ
เพราะเธอมีคนใหม่ใกล้เคลียคลอ
จึงต้องขอหลบหลีกปลีกออกมา

แต่ยังเก็บฟูมฟักรักมิห่าง
อยู่เคียงข้างอาทรย้อนห่วงหา
มิจากไกลสักแม้แต่เพลา
พร่ำวาจา..ได้รับกับลมครวญ
..กุสุมา..

ซาบซึ้งใจไมตรีคนดีมอบ
เป็นคำตอบรักมั่นมิผันผวน
ยังคะนึงถึงกันเฝ้ารัญจวน
แม่เนื้อนวลช่างเลิศประเสริฐจริง

คิดมากไปหรือเปล่าเชื่อเขานั้น
บอกว่าฉันมีใครใหม่สุงสิง
แอบมีสาวคราวรุ่นหนุนแอบอิง
สงบนิ่งสักนิดคิดไตร่ตรอง

ขอบอกว่าที่เห็นเป็นน้องสาว
ขอบอกกล่าวให้คลายหายหม่นหมอง
กลับคืนมาหาพี่เสียทีน้อง
เป็นคู่ครองชิมิชั่วนิรันดร์

[panthong.kh]

เคยรักกันมั่นหมายกลับกลายจาก
มาพลัดพรากเหหันเหมือนฝันร้าย
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำใจกาย
แทบวางวายปวดร้าวเหน็บหนาวเกิน

เฝ้าคะนึงถึงเธอละเมอหา
สุดเหว่ว้าสาหัสแสนขัดเขิน
ขาดคู่เรียงเคียงข้างร่วมทางเดิน
ต้องเผชิญความเหงาเศร้าชีวี

ดั่งมีบุญหนุนนำทำให้พบ
แต่ก็จบตรงพรากจากหลีกลี้
โอ้เทวาฟ้าดินสิ้นปราณี
ทั้งทั้งที่สองใจอาลัยครวญ

[/quote]

ขอทำบุญ ร่วมสร้าง ทางชีวิต
เพื่อตามติด รักนี้ มิให้หวน
อธิษฐาน ทุกครั้ง ดังรัญจวน
อุราป่วน ปั่นหมด อดคะนึง

อย่าได้เหงา เศร้าจิต คิดหน่อยเถิด
ฤทัยเปิด มองมา คราสุดซึ้ง
รักยังห่วง ห่วงหา พารำพึง
ครุ่นคำนึง ตรึงอยู่ มิรู้คลาย

แม้นชาตินี้ ไม้ได้ จะไม่ท้อ
ขอตามต่อ ติดไป อย่าได้หน่าย
ฤทัยมั่น มิหวั่น สั่นแคลนคลาย
รักสุดท้าย ยิ่งใหญ่ ได้คู่กัน
พันทอง

[ลมหนาว]

รักสลักปักตรึงซ่านซึ้งจิต
ชั่วชีวิตยากลืมปลื้มใฝ่ฝัน
ยังละเมอเพ้อพร่ำเฝ้ารำพัน
ทุกคืนวันครวญหาแสนอาลัย

ใจสองเราเคล้าคลอยังรอพบ
หวังประสบเจอกันต่างฝันใฝ่
ด้วยความรักหนักหน่วงเต็มดวงใจ
แม้นจะนานเพียงใดใจมั่นคง

อธิษฐานพานพบประสบรัก
ได้ฟูมฟักวอนฟ้ามาเสริมส่ง
ถึงชาตินี้ลี้ห่างร้างจบลง
ตามจำนงชาติหน้าดลมาเจอ

[panthong.kh]

ขอทำบุญ หนุนนำ ทางชีวิต
ให้สถิตย์ ผ่องแผ้ว แล้วจักหวน
ยังตรึงจิต คิดถึง ซึ้งรัญจวน
ให้ปั่นป่วน กมล ทนเดียวดาย

ขอผลบุญ ที่ทำ ค้ำจุนส่ง
ตามประสงค์ สองเรา ทั้งเช้าสาย
รักเกลียวกลม อย่าได้ มีกลับกลาย
ขอใจชาย รักมั่น อย่าผันแปร

จะซื่อตรง ในรัก ภักดีตอบ
จะขอมอบ ฤทัย ไว้แน่วแน่
ฝากฤทัย ดวงน้อย คอยดูแล
อย่าให้แผล เกิดช้ำ ย้ำที่เดิม
พันทอง