ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

พังเพยว่า  “เงินทอง  ของนอกกาย”
อย่างมงาย  เป็นทาส  ขาดเหตุผล
ให้ยึดมั่น  คุณธรรม  นำกมล
แนะอดทน  รักศักดิ์  มีหลักการ
            
แต่สังคม  ความจริง  สิ่งพานพบ
ล้วนสยบ  เงินตรา  กว่าแก่นสาร
ยกชนชั้น  ฐานะ  ขึ้นคะคาน
วัดประมาณ  ชั่ว,ดี  ที่รวย,จน
         
เงินคือสื่อ  อำนาจ  ผูกญาติมิตร
ช่วยปกปิด  หุ้มห่อ  บังฉ้อฉล
เป็นเครื่องบ่ง  บุญญา  ค่าแห่งคน
ทั่วสากล  นบนอบ  ชมชอบเงิน
            
หากยากจน  คนชัง  นึกรังเกียจ
คอยหยามเหยียด  กีดกัน  สิ้นสรรเสริญ
พบแต่คำ  ถากถาง  หมิ่นหมางเมิน
ถูกล่วงเกิน  อัปยศ  หมดราคา
               
กังขาว่า  ภาษิต  ผิดหรือถูก
ควรพันผูก  ฤาเลี่ยง  เสียงมุสา
เมื่อมนุษย์  ทุกผู้  ต่างบูชา
ถือธนา  ดังสรณะ  ประจำใจ
            
ชั่วแล้วรวย  หลายราย  ไยจึงสุข
ดีกลับทุกข์  นั้นเล่า  เขลาใช่ไหม
วานผู้รู้  บอกบ้าง  ทำอย่างไร
ฉันนี้ใคร่  ดำเนิน  เดินถูกทาง
                          
 

สุนทรวิทย์

         

[panthong.kh]

คำพังเพย ที่ว่า อาจจะผิด
คนยึดติด แต่เงิน เกินกล่าวอ้าง
มีนับหน้า ถือตา กันทั้งบาง
เดินให้กร่าง วางท่า พาตรอมตรม

ตีหัวหมา ด่าแม่ใคร ทำไม่สน
ใครขืนบ่น เงินฟาด มาดเหมาะสม
จะอ้าปาก เอาเงินยัด กัดจนจม
ต่างชื่นชม คุณค่า ว่ามากมี

เป็นอย่างนี้ เรื่อยไป ทำไงเล่า
แม้แต่เข้า โรงเรียน เฮี้ยนจริงนี่
จ่ายห้าแสน เพียงสอบ เป็นพิธี
ย่อมรู้ดี ทุกสิ้งนั้น มันเรื่องจริง
พันทอง

[sunthornvit]

ฝากลูกเรียน  ยากเย็น  กว่าเข็นครก
หวั่นวิตก  อกคว้าง  ครางหงิงหงิง
สี่ห้าแสน  จ่ายซะ  ก่อนพะพิง
ห้ามอ้อยอิ่ง  วุ่นวาย  หมายต่อรอง

ลูกจบมา  ตกงาน  พล่านไปทั่ว
ต่างเอาตัว  ไม่รอด  กอดเข่าจ๋อง
เที่ยวกู้หนี้  ยืมสิน  กินประคอง
หาเงินทอง  ยากกว่า  หาเลือดปู

 

สุนทรวิทย์

[กามนิต]

เงินคือพระเจ้าองค์ใหม่ให้ก้มกราบ
เงินกำหราบทุกกำหนัดหมัดเดียวอยู่
เงินนิรมิตผีโซโม่แป้งฟู
เงินคือผู้สร้างสรรพและดับทุกข์

จงแสวงแต่งเงินให้เพลินเถิด
จงเตลิดหลงใหลในความสุข
จงละทิ้งความดี-กลียุค
จงสนุกกับสบายฉบหายเทอญ

กามนิต - ๘ พ.ค.๕๕
 

[darkness_hero]

เงินเป็นเพียงของนอกกายโบราณว่า
คือโบราณว่าจริงจริงตามคำขาน
เพราะยินวลีเรื่องเงินนี้มาเนินนาน
แต่เพราะผ่านเวลานานนานเกินไป

เงินคือของนอกกายใครจะเถียง
มันไม่เรียงใต้ผิวหนังเลยใช่ไหม
ไม่ยึดติดกับอวัยวะชิ้นใดใด
ไม่มีใครเลือดไหลเป็นหิรัญ

แต่มีเงินเขาก็นับเป็นพี่น้อง
พอมีทองน้องพี่ก็กล่าวขวัญ
เฝ้าประจบและปอปั้นสารพัน
หรือเงินนั้นคือค่าใครแต่ละคน

ไม่มีเงินไม่มีทองก็ทุกข์ยาก
เป้นแค่กากเป็นแค่เดนใครจะสน
เห็นเป็นหมาเป็นแมวไม่ใช่คน
นี่คือผลของคนไร้เงินตรา

"คุณธรรม"คือ "คุณน่ะทำ" จำเอาไว้
มันไม่ใช่ให้คนพูดทำหรอกหนา
เพียงคำกล่าวให้ดูดีในวาจา
อย่ากังขาให้ทุกข์ร้อนในหัวใจ

ถ้ามีเงินก็เสกได้ทุกสิ่ง
คือความจริงที่ทุกคนรับรู้ได้
เงินไม่อาจซื้อทุกอย่างเสมอไป
แต่เงินให้โอกาศตลอดมา

เงินเปลี่ยนผิดเป็นถูกเห็นกันอยู่
ใครก็รู้ใครก็เห็นใช่มุสา
ถ้ามีเงินเหมือนมีเกราะคุ้มกายา
ถ้าไม่มีก็แค่หมาเพียงหนึ่งตัว

ชั่วแต่รวยมากมายเสวยสุข
ไม่มีทุกข์ไร้ใครสนความโฉดชั่ว
เงินปิดตามองไม่เห็นแสนมืดมัว
ปิดจนทั่วชั่วคือดีให้เห็นกัน

darkness_hero

[บ้านริมโขง]

เงินนั้นคือ-อะไร ใครเห็นอยู่
สภาพดูรู้เห็น เช่นใดหนา
มันก็คือวัตถุ ปรุราคา
สรรสร้างมา เพราะคน บนนิยม

คนยอมรับนับค่าพามันเฟื่อง
คนประเทืองเรืองฤทธิ์คิดสุขสม
พากันเอากระดาษมาวาดชม
แล้วต่างก้มหัวรับกับฤทธี

ก็มนุษย์สร้างมา..ว่าใครหรือ ?
ทุกคนคือ ผู้โสมม บนปมผี
ไม่เห็นตน สร้างผล จนเกิดมี
บอกคนนั้น นั่นคนนี้..คือผีคน

เมื่อยอมรับกับมันเกินฟันฝ่า
สรรคำมา ว่าคล้าย หมายไม่สน
ของนอกกาย ตายนอกบ้าน ทรมานชน
ล้วนแต่ตน ต้องจัดการ ประสานรอย

จะโทษใคร โทษกระดาษ หรือชาติคน
ที่สับสน บนทาง วางข่าวปล่อย
วัตถุไร้ชีวิต จะคิดคอย
จะให้ถอย หรือถึก คนนึกเอง

เงินนั้นคือ อะไร ใครก็รู้
ที่เป็นอยู่ เพราะตรม โดนข่มเหง
มีน้อยไป ไม่สู้เขา เราอลเวง
มีเป็นเข่ง...ใครบ้าง..จะสร้างคำ.

"บ้านริมโขง"

[sunthornvit]

เงินคือพระเจ้าองค์ใหม่ให้ก้มกราบ
เงินกำหราบทุกกำหนัดหมัดเดียวอยู่
เงินนิรมิตผีโซโม่แป้งฟู
เงินคือผู้สร้างสรรพและดับทุกข์

จงแสวงแต่งเงินให้เพลินเถิด
จงเตลิดหลงใหลในความสุข
จงละทิ้งความดี-กลียุค
จงสนุกกับสบายฉบหายเทอญ

กามนิต - ๘ พ.ค.๕๕
 

คนกราบกราน  เงินตรา  กว่าพระเจ้า
หลงมัวเมา  โลภเลอะ  มิเคอะเขิน
รวยเท่าไร  ไม่อิ่ม  ยิ้มเพลิดเพลิน
หิวแต่เงิน  เมินเหตุผล  จนน้ำใจ

เป็นมิจฉา-นิยม  สังคมเปิด
ผู้คนเกิด  กิเลส  เจตมักได้
ต่างโหยหา  เหลียวแล  แต่กำไร
ถูกผิดไม่  คำนึง  ถึงชั่วดี

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ชั่วแต่รวยมากมายเสวยสุข
ไม่มีทุกข์ไร้ใครสนความโฉดชั่ว
เงินปิดตามองไม่เห็นแสนมืดมัว
ปิดจนทั่วชั่วคือดีให้เห็นกัน

darkness_hero

สุดท้ายเงิน  เท่าไร  ไม่อาจช่วย
ความมอดม้วย  ถึงครา  สู่อาสัญ
ถึงมั่งคั่ง  อุตมะ  สารพัน
ซื้อชีวัน  มิได้  ใครก็รู้

แต่คนคง  ละโมภ  โลภไม่สิ้น
มุ่งโกงกิน  คิดคด  น่าอดสู
บ้างก็สวม  หน้ากาก  มากเหลี่ยมคู
กลับมีผู้  นิยม  กล่าวชมเชย

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เงินนั้นคือ-อะไร ใครเห็นอยู่
สภาพดูรู้เห็น เช่นใดหนา
มันก็คือวัตถุ ปรุราคา
สรรสร้างมา เพราะคน บนนิยม

คนยอมรับนับค่าพามันเฟื่อง
คนประเทืองเรืองฤทธิ์คิดสุขสม
พากันเอากระดาษมาวาดชม
แล้วต่างก้มหัวรับกับฤทธี

ก็มนุษย์สร้างมา..ว่าใครหรือ ?
ทุกคนคือ ผู้โสมม บนปมผี
ไม่เห็นตน สร้างผล จนเกิดมี
บอกคนนั้น นั่นคนนี้..คือผีคน

เมื่อยอมรับกับมันเกินฟันฝ่า
สรรคำมา ว่าคล้าย หมายไม่สน
ของนอกกาย ตายนอกบ้าน ทรมานชน
ล้วนแต่ตน ต้องจัดการ ประสานรอย

จะโทษใคร โทษกระดาษ หรือชาติคน
ที่สับสน บนทาง วางข่าวปล่อย
วัตถุไร้ชีวิต จะคิดคอย
จะให้ถอย หรือถึก คนนึกเอง

เงินนั้นคือ อะไร ใครก็รู้
ที่เป็นอยู่ เพราะตรม โดนข่มเหง
มีน้อยไป ไม่สู้เขา เราอลเวง
มีเป็นเข่ง...ใครบ้าง..จะสร้างคำ.

"บ้านริมโขง"

[/quote]

เงินคือสิ่ง  วิศรุต  สมมุติค่า
เพื่อสัมมา  อาชีวะ  อุปถัมภ์
มนุษย์กลับ  ทึกทัก  หัวปักหัวปำ
บ้าระห่ำ  มักได้  ไม่รู้พอ

ใครมั่งคั่ง  พรั่งพร้อม  ก็ค้อมตัว
เสนอตัว  รับใช้  น้ำลายสอ
หมายตอดนิด  ตอดหน่อย  คอยยกยอ
ยอมสอพลอ  มดเท็จ  แลกเศษเงิน

 

สุนทรวิทย์

[รพีกาญจน์]

ชั่วแล้วรวย  หลายราย  ไยจึงสุข
ดีกลับทุกข์  นั้นเล่า  เขลาใช่ไหม
วานผู้รู้  บอกบ้าง  ทำอย่างไร
ฉันนี้ใคร่  ดำเนิน  เดินถูกทาง
                          
 

สุนทรวิทย์

ดูแต่กาย ภายใน ใช่จะสุข
มีกองทุกข์ มากมาย ร้ายซมร่าง
ถึงล้มหมอน นอนรถ เหงื่อหมดยาง
เดินขาถ่าง อยู่โยง เฝ้าโรงบาล

แสร้งแยกยิ้ม พิมพ์งาม ตามใบหน้า
จำนรรจา ว่าวอน เสียงอ่อนหวาน
เดินตัวตรง โค้งครับ คำนับกราน
หลังเสร็จงาน เป็นลม ล้มทั้งยืน

เงินก่ายกอง ทองแท่ง แหล่งสมบัติ
ลูกหลานผลัด ประโลม ชมชื่นมื่น
จ่ายสะบััด อัดสะบั้น ทุกวันคืน
พอมะรืน ถกเถือ เหลืออะไร

สร้างความดี มีสุข หรือทุกข์เปล่า
คิดว่าเขลา เท้าคำ ทำไฉน
มากกุศล จนอนาถ แทบขาดใจ
ขาดปัจจัย อาหาร-ทาน.ไม่มี

ผ้าทะลุ ปุปะ กะรุ่งกะริ่ง
ป่วยไข้วิ่ง ลนลาน บนบานผี
บ้านผุพัง หลังคา หาชิ้นดี
ไร้พื้นที่ ทำมา ปลูกหากิน

ก็สุขใจ ไปวัน ฉันคนยาก
ถึงลำบาก ยากดี ไร้หนี้สิน
ออกรับจ้าง ห้างนา เป็นอาจิณ
เคร่งถือศีล นมัส วิปัสสนา

ใช้ประหยัด อัฐออม ถนอมทรัพย์
เพิ่มรายรับ ปรับราย-จ่ายสมค่า
เงินก้อนน้อย ค่อยมาก มหึมา
สุขอุรา ทำดี มีเงินเอย

 

รพีกาญจน์ 59

[--ณัชชา--]

ใครมีเงินนับเป็นน้องมีทองพี่
ประชาชียกย่องก้องจริงเหวย
ถึงทำบาปทำกรรมซ้ำไม่เงย
คนก็เฉยยกให้เด่นเช่นเทวา

ไปทางไหนเพื่อนพ้องพี่น้องเยอะ
ช่างบานเบอะมากมายหลากหลายหน้า
คนพินอบพิเทาเฝ้าบูชา
นึกอิจฉาเหลือล้นพวกคนรวย

แต่ฉันจนค้นแค้นแสนอาภัพ
ดีที่นับหน้าเห็นเป็นคนสวย
หวังจะหมดทุกโศกโชคอำนวย
หาคนช่วยให้ฝันฉันเป็นจริง

ใครมีเงินสิบล้านวานมาขอ
ฉันจะรอบนคานอันใหญ่ยิ่ง
เป็นระยะโปรโมท-โสด-แอนซิง
โปรดอย่าทิ้งรอนานบนคานทอง

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

เงินก่ายกอง ทองแท่ง แหล่งสมบัติ
ลูกหลานผลัด ประโลม ชมชื่นมื่น
จ่ายสะบัด อัดสะบั้น ทุกวันคืน
พอมะรืน ถกเถือ เหลืออะไร

สร้างความดี มีสุข หรือทุกข์เปล่า
คิดว่าเขลา เท้าคำ ทำไฉน
มากกุศล จนอนาถ แทบขาดใจ
ขาดปัจจัย อาหาร-ทาน.ไม่มี

ผ้าทะลุ ปุปะ กะรุ่งกะริ่ง
ป่วยไข้วิ่ง ลนลาน บนบานผี
บ้านผุพัง หลังคา หาชิ้นดี
ไร้พื้นที่ ทำมา ปลูกหากิน

ก็สุขใจ ไปวัน ฉันคนยาก
ถึงลำบาก ยากดี ไร้หนี้สิน
ออกรับจ้าง ห้างนา เป็นอาจิณ
เคร่งถือศีล นมัส วิปัสสนา

ใช้ประหยัด อัฐออม ถนอมทรัพย์
เพิ่มรายรับ ปรับราย-จ่ายสมค่า
เงินก้อนน้อย ค่อยมาก มหึมา
สุขอุรา ทำดี มีเงินเอย

 

รพีกาญจน์ 59

ทุกถ้อยคำ นำพา มีค่ายิ่ง
เห็นเท็จจริง ชั่ว,ดี ที่เฉลย
เสียดายคน  มักจะ ทำละเลย
เอาแต่เอ่ย สรรเสริญ ถึงเงินตรา

มีเพียงผม กับพี่ ที่รู้แจ้ง
ขาดเรี่ยวแรง ประจัญ แก้ปัญหา
ไหนไหนเข้า เมืองหลิ่ว ร่วมหลิ่วตา
มองซ้ายขวา คว้าได้ ให้คว้าตาม

 

สุนทรวิทย์

[/center]

[sunthornvit]

ใครมีเงินนับเป็นน้องมีทองพี่
ประชาชียกย่องก้องจริงเหวย
ถึงทำบาปทำกรรมซ้ำไม่เงย
คนก็เฉยยกให้เด่นเช่นเทวา

ไปทางไหนเพื่อนพ้องพี่น้องเยอะ
ช่างบานเบอะมากมายหลากหลายหน้า
คนพินอบพิเทาเฝ้าบูชา
นึกอิจฉาเหลือล้นพวกคนรวย

แต่ฉันจนค้นแค้นแสนอาภัพ
ดีที่นับหน้าเห็นเป็นคนสวย
หวังจะหมดทุกโศกโชคอำนวย
หาคนช่วยให้ฝันฉันเป็นจริง

ใครมีเงินสิบล้านวานมาขอ
ฉันจะรอบนคานอันใหญ่ยิ่ง
เป็นระยะโปรโมท-โสด-แอนซิง
โปรดอย่าทิ้งรอนานบนคานทอง

--ณัชชา--

 

พี่ก็รู้ นงราม งามฉาบฉวย
หน้าตาสวย ดูดี ตอนตีสอง
กลางวันขอ_อภัย ไม่อยากมอง
เดินพุงป่อง น่องทู่ รู้รู้กัน

เรียกสิบล้าน แพงไป พี่ไม่สู้
ขอโฉมตรู โอนอ่อน ช่วยผ่อนผัน
เทกระเป๋า ตอนนี้ มีสี่พัน
ส่วนสินสอด ทองหมั้น นั้นไม่มี

   

สุนทรวิทย์

[หนามเตย]

อย่าแบ่งแยก

แต่ละขั้น ต่างหยุด สมมุติให้
ชนชั้นไหน แค่จิต คิดแบ่งผล
แม้นจะอยู่ ชั้นฟ้า ปัญญาชน
ก็ไม่พ้น ชีฟดับ ลับเลือนไป

อยู่ที่ใด ใครว่า ค่าสูงล้ำ
ชนชั้นต่ำ ใจประเสริฐ เลิศแค่ไหน
อย่าวัดค่า ของคน เกินกว่าใจ
ถึงยังไง ก็ค่าเก่า ที่เขามี

เกิดเป็นคน อย่าแบ่ง แย่งกันเกิด
จิตประเสริฐ เกิดได้ ด้วยศักดิ์ศรี
จะแค่ไหน ก็เอา เท่าที่มี
อย่าชิงดี แย่งเด่น เป็นเทวา


 emo_20หนามเตย

[sunthornvit]

ทุกชนชั้น ต่างมี ทั้งดี,ชั่ว
ปะปนมั่ว ทั่วไป ในแหล่งหล้า
ใช่เจาะจง บ่งชี้ ที่เงินตรา
แต่วัดค่า จากงาน  การกระทำ

บางคนยอม ปลดปละ ลดละโมภ
บางคนโลภ สุดลิ่ม มิอิ่มหนำ
คนไม่น้อย พึงพอ  ชอบก่อกรรม
สัจธรรม ชัดเจน เห็นทั่วไป

 

สุนทรวิทย์

[ไพร พนาวัลย์]

เงินนั้นหรือถือเป็นปัจจัยสี่
คนไหนมีเพียงพอหัวเราะร่า
ซื้อความสุขสบายเพียงชายตา
ก็ได้มาครอบครองดั่งต้องการ

รู้ว่าเงินมีค่ารีบหาไว้
ตอนที่ยังทำไหวอย่าไปพล่าน
สู้ลำบากตรากตรำเร่งทำงาน
ให้เชี่ยวชาญสัมมาอาชีพตน

รู้จักกินจักใช้อย่าให้ขาด
อย่าประมาทออมไว้ไม่ขัดสน
อย่าฟุ้งเฟ้อทะเยอทะยานจะพาลจน
รู้อดทนรู้ประหยัดให้ชัดเจน

คนมีเงินนั้นหรือคือพอใช้
จะน้อยมากอย่างไรอย่าไปเล่น
การพนันขันต่อจะก่อเวร
มีกฎเกณฑ์,วินัย,การใช้เงิน

เพียงมีอยู่มีกินในสินทรัพย์
เพียงมีรับ,มีจ่าย,ไม่ขัดเขิน
ใช้ชีวิตพอเพียง จะพาเพลิน
หากจ่ายเกินเงินตรา จะพาจน

“ไพร พนาวัลย์”

เอ๋า มัวแต่หาเงินเพลิน โดนคุณสุนทรวิทย์ ปาดอีกแล้ว 

[sunthornvit]

ผมปากกัด-ตีนถีบ  รีบคร่ำเคร่ง
ด้วยหวั่นเกรง  ชีวะ  จะขัดสน
ถึงเหน็ดเหนื่อย  เมื่อยล้า  ฝ่าผจญ
สู้ดิ้นรน  อุตสาหะ  ตลอดมา

หลายสิบปี  ผ่านไป  ไวเหลือเชื่อ
ทุ่มหยาดเหงื่อ  กรุยทาง  สร้างฝั่งฝา
จนบัดนี้  แก่เฒ่า  เข้าชรา
มิรู้ว่า  ทำไม  มันไม่รวย

 

สุนทรวิทย์