ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เมฆสีรุ้ง]

              "กรรมใครกรรมมัน"


    ชะตากรรมแต่ต้น            ทำมา
ผลเกิดแก่ตนนา                  แน่แท้
อาจเห็นบ่ทันตา                  ใช่จบ ลบเฮย
ฤๅสิ่งใดควรแก้                   สิ่งนั้นตัวเรา

     เงาตามติดชิดเชื้อ             เครือกัน
กรรมแต่ใครของมัน             มั่นแล้ว
หนีไปใช่พ้นทัณฑ์                ตนก่อ ไว้นา
คงบ่อาจคลาดแคล้ว             ชดใช้ตามสนอง

     จองจำในบ่วงห้วง           แห่งกรรม
ตามติดสิ่งเคยทำ                   ไม่เว้น
พรประเสริฐเลิศล้ำ               อาจช่วย เบาใจ
ลิขิตชีวิตเส้น                       ขีดด้วยมือตน

     คนต่างเลือกเกลือกกลิ้ง    ตามดล
ชีวิตเป็นของตน                   ใช่ฟ้า
ทางเจ็บก็ฝืนทน                   ใครช่วย ได้นา
ดูแต่ตัวของข้า                     ใช่พ้นสงสาร



         เมฆสีรุ้ง  -  ๗  พ.ค.  ๒๕๕๕

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ศาสดาจารย์กล่าวไว้     วงศ์พุทธ
ประเสริฐบริสุทธิ์     ส่องเกล้า
ตรีปิฎกประดุจ     ดาวฤกษ์ นั้นแฮ
เฉกศาสน์พระพุทธเจ้า     แจ่มแจ้งทางธรรม ฯ

กฎแห่งกรรมหนึ่งนี้     เนืองจริง
ไป่คลาดแม้นชายหญิง     หยั่งได้
ธรรมคือหลักพักพิง     พักจิต ใจเอย
ทั้งสฤษฎ์คนดีให้     ห่างร้ายแลหลง ๚ะ๛

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ไร้นวล^^]

พาลพงศ์ประมาทแม้      กฎกรรม
บุญบาปที่กระทำ        หลอกล้อ
ชีวิตหนึ่งแนะนำ         สนุกเถิด
ถูกผิดอย่าได้ง้อ        แง่เงื้อนงมงาย

ไฟร้อนร้ายหากใกล้      เผาตน
ดังบาปที่พาลชน        ก่อเกิ้อ
รู้ตัวเมื่อรู้ผล              บาปส่ง
จะกลับตัวกลับเนื้อ       หากไหม้จนเกรียมฯ

[หนามเตย]

กรรมใดใครก่อไว้  กงเกวียน
กรรมย่อมตามหมุนเวียน  แหวกว่าย
บุญหนุนไม่พากเพียร   พาเพิ่ม
ยากยิ่งเพทภัยร้าย  หลีกลี้กายตน

บุญเคยทำไม่ได้   สืบสาน
มันย่อมหมดตามกาล  ผ่านพ้น 
ความเดิมเริ่มพบพาน   หดหู่
จงก่อกรรมดีล้น   นั่นแล้วคือบุญ



 emo_20หนามเตย

[panthong.kh]

ตอนเด็กเล็กไม่รู้      เรื่องราว
ไม่ประสี ณ คราว    ก้าวย่าง
เกือบยี่สิบปีข่าว      เลยล่วง
จึงได้รู้เรื่องบ้าง      บาปชั่ว กรรมเวร

จำจักต้องมุ่งมั่น     ทำดี   นาพ่อ
แม้นกุศลล้นมี       แผ่เผื่อ
มุ่งมั่นหมั่นแต่นี้     เริ่มต้น
หวังจะได้กอปเกื้อ   หนุนพ้อง นำทาง
พันทอง

[เมฆสีรุ้ง]

    จะวานใครช่วยได้      หามี
กรรมจะชั่วจะดี              ท่านสร้าง
สุดแท้แต่ชีวี                    ลิขิต เองนา
พึงหักกลบลบล้าง           ก่อนม้วยมรณา
         

เมฆสีรุ้ง  -  ๗  พ.ค.  ๒๕๕๕

[กาญจนธโร]

แดนเกิดดวงจิตนั้น         คือกรรม
กอปรก่อใดจงจำ            มั่นไว้
วิบากย่อมเผล็ดนำ          คืนตอบ สนองแฮ
กรรมชั่วหากละไร้           จักได้แต่ดี

เรามีที่พึ่งให้                 พักพิง
ตามติดเป็นระวิง             ไม่ร้าง
สมบัติแห่งเราจริง            เพียงหนึ่ง เดียวแล
หมายดับทุกข์มล้าง          หมั่นสร้างกุศลกรรม

---------------------------------------
กัมมัสสะโกมมหิ กัมมะทายาโท กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปฏิสะระโณ
เรามีกรรมเป็นของๆตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมังกะริสสามิ กัลยานัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ
เราจักทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป เราจะเป็นทายาท คือว่า เราจักต้องได้รับผลของกรรมนั้นสืบไป

ปภัสร์
๗ พฤภาคม ๒๕๕๕

[รพีกาญจน์]

                            ๐ หนูเกิดมาเพิ่งรู้           นับคำ
                            บอกว่าหนูมีกรรม            ก่อนสร้าง
                            ครวญคิดที่กระทำ           ใดเอ่ย
                            ผลจึ่งมามล้าง               ส่งให้พิการ

                            ๐ บางคนตาบอดข้าง        ยังดี
                            บางหนึ่งแขนขามี            กุดด้วน
                            บางเอะอะพาที               หูหนวก
                            บางอ่าอัดขาดห้วน           บ่งใบ้ทำมือ

                            ๐ จับหนูลงนั่งคู้              ขอทาน
                           ถือกล่องเชิงสะพาน           เปิดอ้า
                           ทะแยงร่างซมซาน            ขันยื่น
                           กลางแดดแผดเผาจ้า         กี่ครั้งฝนพรำ

                           ๐ อาหารทานอิ่มมื้อ           หมดออม
                           จนร่างกายซูบผอม            ทอดหล้า
                           ผิวดำก่ำมัวมอม                ผุดผื่น
                           ปากบ่นถอนอ่อนล้า            ยกแส้โบยตี

                           ๐ วอนอวยทวยท่านพ้อง      กรรมใคร
                           หนูบ่เคยกอปรใด              เข่นขึ้ง
                           กรรมมันสู่ทำไม                แทงถ่อ
                           เหตุหม่นไหม้ใคร่ทึ้ง           ปราชญ์ชี้ปุจฉา

                                          

                                         รพีกาญจน์ 59

[เมฆสีรุ้ง]

                            ๐ หนูเกิดมาเพิ่งรู้           นับคำ
                            บอกว่าหนูมีกรรม            ก่อนสร้าง
                            ครวญคิดที่กระทำ           ใดเอ่ย
                            ผลจึ่งมามล้าง               ส่งให้พิการ

                            ๐ บางคนตาบอดข้าง        ยังดี
                            บางหนึ่งแขนขามี            กุดด้วน
                            บางเอะอะพาที               หูหนวก
                            บางอ่าอัดขาดห้วน           บ่งใบ้ทำมือ

                            ๐ จับหนูลงนั่งคู้              ขอทาน
                           ถือกล่องเชิงสะพาน           เปิดอ้า
                           ทะแยงร่างซมซาน            ขันยื่น
                           กลางแดดแผดเผาจ้า         กี่ครั้งฝนพรำ

                           ๐ อาหารทานอิ่มมื้อ           หมดออม
                           จนร่างกายซูบผอม            ทอดหล้า
                           ผิวดำก่ำมัวมอม                ผุดผื่น
                           ปากบ่นถอนอ่อนล้า            ยกแส้โบยตี

                           ๐ วอนอวยทวยท่านพ้อง      กรรมใคร
                           หนูบ่เคยกอปรใด              เข่นขึ้ง
                           กรรมมันสู่ทำไม                แทงถ่อ
                           เหตุหม่นไหม้ใคร่ทึ้ง           ปราชญ์ชี้ปุจฉา

                                          

                                         รพีกาญจน์ 59

     กรรมเกิดมาแต่ต้น       คนเรา
ดุจอดีตตามติดเงา            ไม่เว้น
บ้างมีสิ่งทุเลา                   บุญก่อน ท่านนา
กรรมใช่อาจซ่อนเร้น       ทุกผู้พึงมี

     บางทีสร้างสิ่งไว้          ใครลืม
บ้างก็มีหยิบยืม                 อดีตนั้น
ลืมกรรมเก่าแล้วหืม         ฤาใช่ ไม่มี
ชาติก่อนอาจคิดสั้น         หั่นเนื้อเฉือนคน

     กองกุศลเช่นนั้น        ว่าดี
กองบาปท่านก็มี             ใช่สิ้น
อาจเคยผิดลางที            กอปรเกิด นั้นแล
ยามจุติดับดิ้น                ชาติหน้าเห็นผล


เมฆสีรุ้ง  -  ๗  พ.ค.  ๒๕๕๕

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เราเกิดมาบัดนี้     มีกรรม
นั่งแต่งกลอนหัวปำ     ขีดถ้อย
โคลงกลอนกาพย์เราจำ     จารสู่ เพื่อนเอย
เขียนรจน์กลอนหยดย้อย     ร่ำร้อยเรียงแด ฯ

หากแต่ปัดออกไซร้     ยากเย็น
ฤๅนี่คือลำเค็ญ     สู่ข้า
ด้วยความชอบพึงเห็น     หนหนึ่ง
เคยเกลียดกลอนเกลียดอ้า     หมดสิ้นอักษร ฯ

เมื่อก่อนหยุดแต่งได้     ลืมกานท์
ช้ำชอกระกำมาน     อดกลั้น
จึงหันกลับเขียนสาส์น     เริ่มใหม่
แหละนี่คือกรรมนั้น     ยากแท้จักลืม ๚ะ๛

บัณฑิตเมืองสิงห์

[รพีกาญจน์]

 กรรมเกิดมาแต่ต้น       คนเรา
ดุจอดีตตามติดเงา            ไม่เว้น
บ้างมีสิ่งทุเลา                   บุญก่อน ท่านนา
กรรมใช่อาจซ่อนเร้น       ทุกผู้พึงมี

     บางทีสร้างสิ่งไว้          ใครลืม
บ้างก็มีหยิบยืม                 อดีตนั้น
ลืมกรรมเก่าแล้วหืม         ฤาใช่ ไม่มี
ชาติก่อนอาจคิดสั้น         หั่นเนื้อเฉือนคน

     กองกุศลเช่นนั้น        ว่าดี
กองบาปท่านก็มี             ใช่สิ้น
อาจเคยผิดลางที            กอปรเกิด นั้นแล
ยามจุติดับดิ้น                ชาติหน้าเห็นผล

๐ ขอขอบคุณท่านให้         วาจา
กรรมติดตัวเดิมมา             ผ่อนใช้
โชคดีที่อีกครา                ลบกลบ
ภพต่อหากเกิดไซร้           จะได้ครบองค์

๐ ขอยินดียื่นหน้า             รับกรรม
มิก่นปนพึมพำ                 ค่ำเช้า
ชีวิตติดจองจำ                ทำเถิด
หมดธูปเทียนเกลื่อนเถ้า      สู่ชั้นเมืองบน

             ด้วยจิตตคารวะ

             รพีกาญจน์ 59