ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

ชื่นชมเธอเสมอมา...กล้าคบฉัน
สามปีนั้นมั่นใจในรักยิ่ง
เป็นคนอื่นกลืนช้ำจำปล่อยทิ้ง
หารักใหม่มาอิงหญิงมากมาย

ความอดทนเธอนั้นฉันแอบปลื้ม
จึงยากลืมรักแรก...แทรกความหมาย
เธอสอบผ่านด่านทดสอบรอบสุดท้าย
จะเลิกจุ้นวุ่นวาย..โปรดสบายใจ

ตัดสินใจหลายครั้งขาดยั้งคิด
สำนึกผิดพร้อมปรับกลับตัวใหม่
กลัวเธอจริงนิ่งแบบนี้มีเลศนัย
สิ้นเยื่อใยสลายหมด..ความอดทน

หากเธอพร้อมยอมรับนับจากนี้
ลืมบาดหมางสามปี..ที่หมองหม่น
รับหญิงร้ายกลับใจไว้สักคน
บนถนนใจนั้น..ฉันขอเคียง
 ... ...
---สะเลเต--

[panthong.kh]

บนถนน สายนั้น ฉันหวั่นไหว
ประตูใจ ปิดแล้ว แจวหลีกเลี่ยง
ตอยตามง้อ เธอนั้น ไม่มองเมียง
แถมยังเถียง ตลอด จอดไหมเธอ

มาวันนี้ บอกอยาก กลับมารัก
ฉันเสียหลัก หมดแล้ว แห้วและเก้อ
รับไม่ได้ สับสน กันจนเบลอ
ขอโทษเธอ ที่รัก ขอจากลา
พันทอง

[ปู่ริน]

บนถนนแห่งความรักแม้ขรุขระ
ยอมสละการยึดมั่นกันเถิดหนา
ถือทิฐิแห่งตัวตนบางเวลา
เคยสัญญากันไว้ใต้แสงจันทร์

คืนวันงานลอยกระทงคงจำได้
ลอยกระทงเป็นสายไปสู่สวรรค์
คิดถึงเธอเฝ้าละเมอเพ้อรำพัน
ด้วยรักมั่นเข้าใจกันจนวันตาย

สามปีที่ทนทุกข์รักนวลน้อง
ต้องหม่นหมองชอกช้ำสูญเสียหาย
พี่ทนฝืนต้องฝืนทนจนวุ่นวาย
เมื่อแยกย้ายหย่าร้างเหมือน...กระทงหลงทาง

                             ริน ดอนบูรพา
                                  ๒๗ พ.ค. ๕๕

                                         

[panthong.kh]

บนถนนแห่งความรักแม้ขรุขระ
ยอมสละการยึดมั่นกันเถิดหนา
ถือทิฐิแห่งตัวตนบางเวลา
เคยสัญญากันไว้ใต้แสงจันทร์

คืนวันงานลอยกระทงคงจำได้
ลอยกระทงเป็นสายไปสู่สวรรค์
คิดถึงเธอเฝ้าละเมอเพ้อรำพัน
ด้วยรักมั่นเข้าใจกันจนวันตาย

สามปีที่ทนทุกข์รักนวลน้อง
ต้องหม่นหมองชอกช้ำสูญเสียหาย
พี่ทนฝืนต้องฝืนทนจนวุ่นวาย
เมื่อแยกย้ายหย่าร้างเหมือน...กระทงหลงทาง

                             ริน ดอนบูรพา
                                  ๒๗ พ.ค. ๕๕

                                         

แม้กระทง หลงทาง ไม่ร้างรัก
ยังพนอ ทอถัก ไม่หักห่าง
จากวันเพ็ญ เดือนสิบสอง นวลสองปราง
ยังคงว่าง ฤทัย มั่นใจนัก

แค่สามปี เท่านั้น อย่าหวั่นจิต
ยังเฝ้าคิด ถึงเธอ ละเมอหนัก
บางครั้งนอน ผวา ระอานัก
สุดจะหัก ห้ามกมล ทนกล้ำกลืน
พันทอง

[ปู่ริน]

กระทงน้อย ลอยล่อง ลงท้องน้ำ
แล้วจมคว่ำ พลิกไป ในแผ่นผืน
วังน้ำวน พี่จนใจ ไม่กลับคืน
แสนขมขื่น ปวดร้าว เศร้าทรวงใน

ลางสังหรณ์ เมื่อตอน ลอยกระทง
นวลอนงค์ หนีห่าง ไปแห่งไหน
พี่เหว่ว้า วกวน วุ่นวายใจ
ตัวพี่ผิด อย่างไร ให้บอกมา

ความผิดหวัง ครั้งนี้ สาหัสนัก
จึงจมปรัก สามปี ที่ภูผา
แม่พันทอง ยอดดวงใจ หายลับตา
เหมือนคนบ้า คลั่งตาย ไปวันวัน

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒๘ พ.ค. ๕๕

[panthong.kh]

กระทงน้อย ลอยล่อง ลงท้องน้ำ
เกือบจะคว้ำ รีบจับ ไว้กับฉัน
ทำใจหาย วายหมด ไม่ปดกัน
กลัวรักนั้น พลันล่ม จมหายไป

จึงรับไว้ คงมั่น พลันประจักษ์
กลัวว่ารัก สองเรา อาจเฉาได้
รีบไขว่คว้า กระทง ส่งเร็วไว
ลอยล่องไหล ตามคลอง ท่องนที
พันทอง

[รพีกาญจน์]

กระทงน้อย ลอยเท้งเต้ง โคลงเคลงช้า
แล้ววนขวา เลียบบึง จนถึงนี่
คงเสี่ยงทาย หมายรัก จักสตรี
เปิดอ่านที ใจวูบ รูปผู้ชาย

หน้าหนุ่มฟ้อ หล่อเฟี้ยว เขี้ยวมีหนวด
ได้เป็นแฟน ควงแขนอวด รวดเดินสาย
พลิกด้านหลัง นั่งดู หูตาลาย
เขียนลงท้าย มิใช่ฉัน มอบ..พันทอง

 

อารมณ์วิบัติ..เย้าหยอกเล่น..เชิญต่อของท่านเถิดครับ

 

รพีกาญจน์ 59

[บูรพาท่าพระจันทร์]

กระทงน้อย ลอยล่อง ลงท้องน้ำ
เกือบจะคว้ำ รีบจับ ไว้กับฉัน
ทำใจหาย วายหมด ไม่ปดกัน
กลัวรักนั้น พลันล่ม จมหายไป

จึงรับไว้ คงมั่น พลันประจักษ์
กลัวว่ารัก สองเรา อาจเฉาได้
รีบไขว่คว้า กระทง แล้วส่งไป
ลอยลงไหล ตามคลอง ท่องนที
พันทอง

 

ยามเห็นค่าว่ากระทงบรรจงจิต
แต่งเติมติดแต้มตรึกผนึกสี
ก่อนปล่อยลงคงคาลอยวารี
ค่ามากมีพิถีพิถันหมั่นเอาใจ

ครั้นสิ้นค่าน่าอนาถประหลาดมาก
เป็นเศษซากกากเกลื่อนที่เลื่อนไหล
กระทงทองมองเห็นเป็นคราบไคล
แค่สวะปะไสวเศษใบตอง

เช่นยามรักมักเอาใจอาลัยนัก
เอ่ยย้ำรักเรื่อยไปไม่ซ้ำสอง
ครั้นสิ้นรสหมดค่าไม่มาปอง
เศษใบตองมองมิต่างแต่อย่างใด


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[panthong.kh]

กระทงน้อย ลอยเท้งเต้ง โคลงเคลงช้า
แล้ววนขวา เลียบบึง จนถึงนี่
คงเสี่ยงทาย หมายรัก จักสตรี
เปิดอ่านที ใจวูบ รูปผู้ชาย

หน้าหนุ่มฟ้อ หล่อเฟี้ยว เขี้ยวมีหนวด
ได้เป็นแฟน ควงแขนอวด รวดเดินสาย
พลิกด้านหลัง นั่งดู หูตาลาย
เขียนลงท้าย มิใช่ฉัน มอบ..พันทอง

 

อารมณ์วิบัติ..เย้าหยอกเล่น..เชิญต่อของท่านเถิดครับ

 

รพีกาญจน์ 59

กระทงน้อย ลอยล่อง กลางท้องน้ำ
ใบตองทำ งดงาม ตามความหมอง
แสงเทียนเจิด แจ่มจ้า ชวนน่ามอง
สุขสมปอง มองพลาง ไม่ห่างตา

เห็นกระทง เวียนขวา อุราหวั่น
ป๋าระพีฯ หยิบพลัน สั่นผวา
มีจดหมาย รักชอบ ตอบกลับมา
บรรยายรัก เต็มหน้า ว่าจงคอย

หวาดวิตก อกใจ มือไม้อ่อน
เจอลูกอ้อน ป้อนมา พาให้หงอย
แสนสงสาร ตัวเอง เกรงไม่น้อย
นังตาลอย หงุดหงิด หมดสิทธิ์ใจ
พันทอง