ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

   

        สุริยะ  อัสดง  ลงวันนี้
         รุ่งรุจี  อุษา  ก็มาใหม่
         พร้อมสาดแสง  อวดโอ่  อโณทัย
         ตามวิสัย  ระวี  เคยมีมา

            อังศุธร  อร่าม  งามอบอุ่น
         มีการุณย์  ต่อคน  ชนทั่วหล้า
         สรรพสิ่ง  ทั้งมวล  ถ้วนโลกา
         ทั้งพฤกษา  ป่าเขา  ลำเนาไพร

            อยากเอื้อมสอย  รังสิมา  คว้าจุมพิต
         แต่เกรงฤทธิ์  ร้ายแรง  แห่งไถง
         จำชะงัก  หักห้าม  ปรามหัวใจ
         หวั่นรำไพ  ไหม้ผลาญ  ลาญระงม

              ได้แต่ยล  รุจิรา  ภานุมาศ
         เปรียบนงนาฏ  นางหนึ่ง  ซึ่งงามสม
         ข้ามีจิต  พิสมัย  ใคร่ชื่นชม
         แต่ถูกข่ม  ด้วยชนชั้น  ฐานันดร

            โฉมตรู  อยู่ไกลแสน  สุดแขนเอื้อม
         ฉันจึงเชื่อม  คำรัก  เป็นอักษร
         แทนลมปาก  ฝากไว้  ในบทกลอน
         หวังบังอร  เข้าใจ  ต่อไมตรี
                     
   

    สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

แม้นอยู่ไกลข้ามฟ้ามหาสมุทร
ไยไม่ขุดอุโมงค์โยงเล่าพี่
ถ้าความรักหนักหน่วงพ่วงฤดี
น้องขอพลีจิตมอบมาตอบรัก

จะเอื้อมสอยสร้อยสุดามาอิงแอบ
โปรดจงแนบความจริงใจให้ประจักษ์
อ่านกลอนหวานกานท์ละมุนช่างอุ่นนัก
หัวใจเต้นตึกตัก.......เกือบรักแล้ว ♥ ♥ ♥

แซมค่ะ
 

[sunthornvit]

ขุดมาแล้ว  สามปี  ไม่มีสิทธิ์
อุโมงค์ติด  ตอม่อ  ต่อเป็นแถว
รักเราสอง  เห็นที  หมดวี่แวว
เปลี่ยนไปจีบ  ยายแจ๋ว  ก็แล้วกัน

ทนตามตื๊อ  ย่ำแย่  แค่เกือบรัก
เหนื่อยตายชัก  ไม่คุ้ม  กลุ้มมหันต์
จำใจหยุด  ตะบึง  เลิกดึงดัน
หนทางตัน  เบื่อขุด  มุดจนเซ็ง

 

สุนทรวิทย์

[สะเลเต]

โฉมตรู  อยู่ไกลแสน  สุดแขนเอื้อม
ฉันจึงเชื่อม  คำรัก  เป็นอักษร
แทนลมปาก  ฝากไว้  ในบทกลอน
หวังบังอร  เข้าใจ  ต่อไมตรี
               
    สุนทรวิทย์

อ่านคำกลอนวอนเว้าใจระรัว..กลัวเป็นเบาหวาน
รถน้ำตาลมิตรผลพลิกคว่ำกลางใจ..หรือไรพี่
ถ้อยวจีที่เขียน..เปลี่ยนแนวหวานแหวว..กว่าทุกที
คงอินเลิฟอยู่ในตอนนี้....โปรดชี้แจงแถลงมา

ฝากคำรักสลักเป็นกลอนอักษรให้
แทนลมปากฝากส่งไว้ ...แว่วหวานผ่านภาษา
สื่อความนัย...แทนคำว่ารัก..ด้วยอักษรา
แอบปิ้งใครอยู่อย่ารอช้า...ลีลามากไปจะไม่เวิร์ค
 
---สะเลเต---

[panthong.kh]

   

        สุริยะ  อัสดง  ลงวันนี้
         รุ่งรุจี  อุษา  ก็มาใหม่
         พร้อมสาดแสง  อวดโอ่  อโณทัย
         ตามวิสัย  ระวี  เคยมีมา

            อังศุธร  อร่าม  งามอบอุ่น
         มีการุณย์  ต่อคน  ชนทั่วหล้า
         สรรพสิ่ง  ทั้งมวล  ถ้วนโลกา
         ทั้งพฤกษา  ป่าเขา  ลำเนาไพร

            อยากเอื้อมสอย  รังสิมา  คว้าจุมพิต
         แต่เกรงฤทธิ์  ร้ายแรง  แห่งไถง
         จำชะงัก  หักห้าม  ปรามหัวใจ
         หวั่นรำไพ  ไหม้ผลาญ  ลาญระงม

              ได้แต่ยล  รุจิรา  ภานุมาศ
         เปรียบนงนาฏ  นางหนึ่ง  ซึ่งงามสม
         ข้ามีจิต  พิสมัย  ใคร่ชื่นชม
         แต่ถูกข่ม  ด้วยชนชั้น  ฐานันดร

            โฉมตรู  อยู่ไกลแสน  สุดแขนเอื้อม
         ฉันจึงเชื่อม  คำรัก  เป็นอักษร
         แทนลมปาก  ฝากไว้  ในบทกลอน
         หวังบังอร  เข้าใจ  ต่อไมตรี
                     
   

    สุนทรวิทย์

คิดจะคว้า สุริยา มาเชยชิด
คงจะผิด เพี้ยนไป ใช่ไหมพี่
หรือว่าเป็น หนุมาน วานตอบที
แสงรุจี เรืองรอง จ้องคว้าชม

คิดว่าเป็น สุครีพ หรือไฉน
จะคว้าไขว่ มาครอง ต้องขื่นขม
แม้จันทรา ดาราราย ชายคงตรม
หว่านคารม จริงหนอ พ่อยอดรัก

แค่ได้ยล บนโลก ยังโศกร้อน
ขอช้าก่อน ได้ไหม ไยหาญหัก
กลัวตัวดำ ปิดปี๋ นี้ตายชัก
กลัวเสียหนัก จักไหม้ ในกมล
พันทอง

[กังวาน]

ยามอาทิตย์อัสดงเธอคงเหงา
ความมืดเข้าล้อมรุกทุกแห่งหน
หมู่นกกากลับถิ่นฐานบ้านของตน
ใครหลายคนนั่งเศร้าเหงาเหลือเกิน

ฉันก็เหงาเข้าใจอยู่พอรู้จัก
เมื่อความรักมาถึงจุดหยุดเก้อเขิน
เขายังรักภักดิ์เราไหมใจเผชิญ
จะหยุดเดินหรือไปต่อขอทำใจ

คำแนะนำสำหรับเราเท่าที่เห็น
รอให้เป็นเช้าอีกวันค่อยฝันใหม่
ถึงอาทิตย์อัสดงตกลงไป
จะอย่างไรต้องขึ้นมาอย่าพะวง

ฉันยังหลงปลงใจให้เธออยู่
เพียงขอดูอีกนิดกลัวจิตหลง
รักของฉันวันนี้มิมั่นคง
อยากจะปลงแต่ตระหนัก..ยังรักเธอ

[สยตรา]

สุริยะอัสดงลงจากฟ้า
ให้จันทราเชิดฉายประกายแสง
จะเจอกันพบไหนกาลเปลี่ยนแปลง
ให้ผลัดแสงส่องรู้อยู่ร่ำไป.....................................จันทร์จิตรา

[sunthornvit]

โฉมตรู  อยู่ไกลแสน  สุดแขนเอื้อม
ฉันจึงเชื่อม  คำรัก  เป็นอักษร
แทนลมปาก  ฝากไว้  ในบทกลอน
หวังบังอร  เข้าใจ  ต่อไมตรี
               
    สุนทรวิทย์

อ่านคำกลอนวอนเว้าใจระรัว..กลัวเป็นเบาหวาน
รถน้ำตาลมิตรผลพลิกคว่ำกลางใจ..หรือไรพี่
ถ้อยวจีที่เขียน..เปลี่ยนแนวหวานแหวว..กว่าทุกที
คงอินเลิฟอยู่ในตอนนี้....โปรดชี้แจงแถลงมา

ฝากคำรักสลักเป็นกลอนอักษรให้
แทนลมปากฝากส่งไว้ ...แว่วหวานผ่านภาษา
สื่อความนัย...แทนคำว่ารัก..ด้วยอักษรา
แอบปิ้งใครอยู่อย่ารอช้า...ลีลามากไปจะไม่เวิร์ค
 
---สะเลเต---

มิเคยเขียน  กลอนเปล่า  ยากเข้าจิต
นั่งครุ่นคิด  สับสน  จนหัวเถิก
ตอบหยวนหยวน  เอาหนอ  พอเป็นฤกษ์
อาจถลอก  ปอกเปิก  ขาดเบิกบาน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

คิดจะคว้า สุริยา มาเชยชิด
คงจะผิด เพี้ยนไป ใช่ไหมพี่
หรือว่าเป็น หนุมาน วานตอบที
แสงรุจี เรืองรอง จ้องคว้าชม

คิดว่าเป็น สุครีพ หรือไฉน
จะคว้าไขว่ มาครอง ต้องขื่นขม
แม้จันทรา ดาราราย ชายคงตรม
หว่านคารม จริงหนอ พ่อยอดรัก

แค่ได้ยล บนโลก ยังโศกร้อน
ขอช้าก่อน ได้ไหม ไยหาญหัก
กลัวตัวดำ ปิดปี๋ นี้ตายชัก
กลัวเสียหนัก จักไหม้ ในกมล
พันทอง

[/quote]

อากาศร้อน  จนพี่  เริ่มซี้ซั้ว
หูตามัว  รำพึง  ถึงเวหน
อยากไขว่คว้า  รังสิ  สุริยน
จิตสับสน  นึกเห็น  เป็นน้องพัน

ใจหนึ่งพี่  ว่าน้อง  ต้องร้อนกว่า
สุริยา  ร้อนปริ่ม  แค่คิมหันต์
ส่วนน้องร้อน  แรงจี๋  ทุกวี่วัน
ร้อนสากรรจ์  เผาใจ  พี่ไหม้เกรียม

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ยามอาทิตย์อัสดงเธอคงเหงา
ความมืดเข้าล้อมรุกทุกแห่งหน
หมู่นกกากลับถิ่นฐานบ้านของตน
ใครหลายคนนั่งเศร้าเหงาเหลือเกิน

ฉันก็เหงาเข้าใจอยู่พอรู้จัก
เมื่อความรักมาถึงจุดหยุดเก้อเขิน
เขายังรักภักดิ์เราไหมใจเผชิญ
จะหยุดเดินหรือไปต่อขอทำใจ

คำแนะนำสำหรับเราเท่าที่เห็น
รอให้เป็นเช้าอีกวันค่อยฝันใหม่
ถึงอาทิตย์อัสดงตกลงไป
จะอย่างไรต้องขึ้นมาอย่าพะวง

ฉันยังหลงปลงใจให้เธออยู่
เพียงขอดูอีกนิดกลัวจิตหลง
รักของฉันวันนี้มิมั่นคง
อยากจะปลงแต่ตระหนัก..ยังรักเธอ

สุริยะ  อัสดง  ลงจากผา
ชลนา  รินหลั่ง  ฉันนั่งเหม่อ
พร่ำรำพัน  รำพึง  ถึงแต่เธอ
เหลียวชะเง้อ  รอคอย  อย่างน้อยใจ

พี่ยืนยัน  จะมา  เพ-ลาพลบ
แล้วเลี่ยงหลบ  เชือนแช  แถอยู่ไหน
สนธยา  ยามนี้  มิมีใคร
ใต้ร่มไม้  เธอทิ้งฉัน  ฝันอยู่เดียว

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

สุริยะอัสดงลงจากฟ้า
ให้จันทราเชิดฉายประกายแสง
จะเจอกันพบไหนกาลเปลี่ยนแปลง
ให้ผลัดแสงส่องรู้อยู่ร่ำไป.....................................จันทร์จิตรา

สุริยา  ลาไป  ในยามพลบ
เพื่อเลี่ยงหลบ  จันทรา  คราสุกใส
ตามวิถี  นภดล  กลไก
เช่นขวัญใจ  หลบลี้  พี่ทุกวัน

 

สุนทรวิทย์

[สยตรา]

สุริยา  ลาไป  ในยามพลบ
เพื่อเลี่ยงหลบ  จันทรา  คราสุกใส
ตามวิถี  นภดล  กลไก
เช่นขวัญใจ  หลบลี้  พี่ทุกวัน

 

สุนทรวิทย์

เมื่อไหร่ที่ไม่มีอาทิตย์
ดาวเคราะห์น้อยนิดอย่างพระจันทร์
จะเชิดฉายแสงนวลคงมั่น
เหมือนเดิมทุกวันคงไม่มี...

[--ณัชชา--]

อยากจะต่อไมตรีของพี่นัก
ต้องชะงักไม่ขอต่อคำพี่
แปลภาษาไม่ออกช่วยบอกที
ทุกวลี ทุกคำทำเอางง

งงตั้งแต่ รังสิมา ภาณุมาศ
มันช่างบาดใจนักชักลืมหลง
นั่งแปลยังไม่ออกบอกตามตรง
คำสูงส่ง สุดเท่ห์ ขอเอวัง

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

สุริยา  ลาไป  ในยามพลบ
เพื่อเลี่ยงหลบ  จันทรา  คราสุกใส
ตามวิถี  นภดล  กลไก
เช่นขวัญใจ  หลบลี้  พี่ทุกวัน

 

สุนทรวิทย์

เมื่อไหร่ที่ไม่มีอาทิตย์
ดาวเคราะห์น้อยนิดอย่างพระจันทร์
จะเชิดฉายแสงนวลคงมั่น
เหมือนเดิมทุกวันคงไม่มี...

ขาดตะวัน จันทรา ฟ้าคงมืด
โลกจืดชืด ธรณิน สิ้นแสงสี
บรรลุกาล กลียุค ทุกข์มากมี
แต่รักพี่ ต่ออนงค์ คงยั่งยืน
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

อยากจะต่อไมตรีของพี่นัก
ต้องชะงักไม่ขอต่อคำพี่
แปลภาษาไม่ออกช่วยบอกที
ทุกวลี ทุกคำทำเอางง

งงตั้งแต่ รังสิมา ภาณุมาศ
มันช่างบาดใจนักชักลืมหลง
นั่งแปลยังไม่ออกบอกตามตรง
คำสูงส่ง สุดเท่ห์ ขอเอวัง

--ณัชชา--

 

คำพื้นพื้น ธรรมดา อย่าฉงน
พี่มันคน บ้าศัพท์ จับขึงขัง
ขอน้องณัช สะกด อดทนฟัง
ดันทุรัง สักพัก จักชินชา

รังสิมา ภานุมาศ น้องอาจเลี่ยน
งั้นพี่เปลี่ยน ตามใจ ไร้ปัญหา
อุษณกร รพิ ดวงทิวา
หรืออาภา สุริเยนทร์ เป็นยังไง
 

สุนทรวิทย์

[/color][/size][/font]

[...สียะตรา..]

 

[GreenMonkey]

สุริยะ ประกาย งามฉายฉาน
เพียงชั่วกาล กึ่งวัน แล้วผันเผ่น
โลกทั้งใบ ไร้ร่างร้อน ที่ซ่อนเร้น
แม้ดวงเด่น กลับคืน เมื่อตื่นเช้า

ผิดจากเจ้า เจิดจ้า กลางฟ้ารุ่ง
แสงจรุง จรัสโลก สิ้นโศกเศร้า
ส่องประเทือง เรืองรอง รักสองเรา
ให้พริ้งเพรา เพริศแพร้ว วาวแววรัก

ทุกทิวา ราตรี มีแต่เจ้า
ประโลมเล้า โลกหล้า ค่าแน่นหนัก
ชีวิตนี้ มีแสงนำ ให้พำนัก
ด้วยนงลักษณ์ สาดแสงทอง ช่วยส่องทาง

.. GreenMonkey ..

 

[สยตรา]

ขาดตะวัน จันทรา ฟ้าคงมืด
โลกจืดชืด ธรณิน สิ้นแสงสี
บรรลุกาล กลียุค ทุกข์มากมี
แต่รักพี่ ต่ออนงค์ คงยั่งยืน

จะจืดชืดมืดมิดผิดไปหมด
หากพูดปดอดคิดผิดไม่ได้
หากพี่แคล้วแผ่วรักจักอย่างไร
น้องคงไม่เสียใจหรือพ่อบุญ......

[sunthornvit]

......โฉมเฉลา...โชติช่วง....แห่งดวงอาทิตย์

...เล็งพินิจอักษรสุนทรสรรค์

...เอ่ยพะวง..หลง..แลหวัง....รังสิมันตุ์

...หาได้พรั่น.....แสงเจิดจ้า..ประภากร

สายสมร  ร้อนแรง  อย่างแสงสูร
หรือผอูน  เย็นราวกะ  ตโมหร
พี่คงมั่น  สมัคร  รักบังอร
ทินกร  หรือศศี  พี่ล้วนปอง

 

สุนทรวิทย์

[D]

จะรับรัก สักหน่อย ไม่ค่อยกล้า
ศัพท์ราชา ไม่มี ในสมอง
คุยกับพี่ ซื้อDic อีกเป็นกอง
น่าสยอง กว่ารู้เรื่อง เปลืองสตางค์