ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพจาดอินเตอร์เนท ครับ

วันที่รอคอย

และแล้วก็มาถึงซึ่งวันนี้
วันที่ดวงฤดีขมีขมัน
วันที่คอยนานแล้วไม่แคล้วกัน
วันน้ำผึ้งพระจันทร์สนั่นนอง

จะได้รู้รสรักสมัครสมาน
จะได้ลิ้มรสหวานสนานสนอง
จะได้ยิ้มเบิกบานจากคานทอง
จะได้ลองเสี่ยงทายจากชายชาญ

ขอฝากผีฝากไข้ให้ที่รัก
ขอมอบดวงใจภักดิ์ให้จักสาน
ขอเตลิดเปิดเปิงระเริงราน
ขอพบพานจอมขวัญทุกวันไป

มีวันนี้สักครั้งเพื่อนั่งฝัน
มีพระจันทร์เคียงดาวสกาวใส
มีสองเราเคล้าคลอพะนอใจ
มีมาลัยคล้องกันนิรันดร

“ไพร พนาวัลย์”

[หนามเตย]

รักเสมอเธอที่รอ

รักนิรันดร์มั่นเสมอเธอที่รัก
ได้ประจักษ์แล้วหนอพ่อจอมขวัญ
สมกับที่รอคอยเนิ่นนานวัน
กว่าพระจันทร์ส่งน้ำผึ้งมาถึงเรา

กาลเวลาไม่สนคนจะพัก
อยากมอบรักตอนนี้มีให้เขา
ถึงเวลาร่วงเลยมานานเนา
จนแก่เฒ้าไม่ลืมเลือนเป็นเพื่อนกัน

ไม่มีคำอันใดยิ่งใหญ่เท่า
กับสองเรารักชื่นคืนสุขสันต์
ทวยเทพร่วมอวยพรรักนิรันดร์
เกื้อหนุนกันยามยากอย่าจากลา

รักคำนี้ยิ่งใหญ่ใครก็รู้
ต้องมุ่งสู่ข้องเกี่ยวเที่ยวตามหา
อยากได้มาชื่นชมสมอุรา
กับคำว่ารักเสมอเธอที่รอ...



  หนามเตย

[--ณัชชา--]

กว่าจะถึงวันนั้นฉันคงแย่
คงจะแก่เหนียงยานคลานเข้าหอ
กว่าจะได้คลอเคล้าพะเน้าพะนอ
คงจะฝ่อเหี่ยวแห้งเป็นแร้งทึ้ง

มาแต่งกันวันนี้เลยดีกว่า
รอเวลานานไปเมื่อไหร่ถึง
หากถึงวันตามัวหัวหูตึง
คงเท่งทึงแน่นอนก่อนวิวาห์

--ณัชชา--
 

[กังวาน]

ที่เธอพูดพิสูจน์มาอย่าเสแสร้ง
เดี๋ยวก็แกล้งยวนยั่วกลัวจริงหนา
พี่จะขอทำบ่ายเบี่ยงเกี่ยงทุกตา
แล้วก็มาตอกย้ำช้ำฤดี

ถ้าแต่งกันวันนี้มีเนื้อหนัง
ยังเปล่งปลั่งมีไฟให้สุขี
ขืนให้รอต่อไปหลายสิบปี
คงต้องมีโลงวางไว้ข้างงาน

[สะเลเต]

นับวันคืนรื่นรมย์รักสมหวัง
ความเปล่งปลั่งเคลื่อนคล้อยถอยแล้วหนา
หน้าใสใสเริ่มย่น...ร่นลงมา
รอยเท้ากาแตกแขนง..เหมือนแกล้งกัน

ไร้เต่งตึงทุกอย่าง..ยกเว้นหู
ไอเลิฟยู...อยากเอ่ยเผยจากฉัน
มองกระจกตกใจใครคนนั้น
จึงเร่งวันหารัก...มาถักทอ

หวังฝากผีฝากไข้ใจนึกฝัน
จะถึงคิวเรานั้นวันไหนหนอ
น้ำมันพรายหลายขวด..ชวดจึงท้อ
ยังเฝ้ารอรักเสริมเติมเต็มใจ
 
---สะเลเต---

[Music]

ขอบคุณภาพจาดอินเตอร์เนท ครับ

วันที่รอคอย

และแล้วก็มาถึงซึ่งวันนี้
วันที่ดวงฤดีขมีขมัน
วันที่คอยนานแล้วไม่แคล้วกัน
วันน้ำผึ้งพระจันทร์สนั่นนอง

จะได้รู้รสรักสมัครสมาน
จะได้ลิ้มรสหวานสนานสนอง
จะได้ยิ้มเบิกบานจากคานทอง
จะได้ลองเสี่ยงทายจากชายชาญ

ขอฝากผีฝากไข้ให้ที่รัก
ขอมอบดวงใจภักดิ์ให้จักสาน
ขอเตลิดเปิดเปิงระเริงราน
ขอพบพานจอมขวัญทุกวันไป

มีวันนี้สักครั้งเพื่อนั่งฝัน
มีพระจันทร์เคียงดาวสกาวใส
มีสองเราเคล้าคลอพะนอใจ
มีมาลัยคล้องกันนิรันดร

“ไพร พนาวัลย์”

(ขออนุญาต..ลอกกลอนคุณลุงไว้อ่าน.ในโอกาสต่อๆไปค่ะ ไพเราะดีค่ะ)

และแล้ววันวิวาห์..ก็มาถึง
เธอคือหนึ่งบั้นปลาย..สายสมร
ต้องชดเชยให้รอนาน..จนรานรอน
ด้วยบทกลอนคลึงเคล้า..ทุกเช้าเย็น

หมายจะนอนหนุนแขน..สุขแสนหวาน
ต่างขับขานอวดตะวัน..ให้จันทร์เห็น
ทำเท่าที่ทำได้..หลายประเด็น
ภาพชัดเจนตามกำลัง..ที่ยังมี

ภาพภายนอกล่วงเลย..มิเคยหวั่น
ร่วมสองฝันสานรัก..เป็นสักขี
ได้ดูแลแคร์กาย..อีกหลายปี
อุ่นฤดีดั่งสาวหนุ่ม..นั่งกุมมือ

เราเกิดมาเพื่อกัน..แม้มันช้า
แก่พรรษาสนใจ..ทำไมหรือ?
มะพร้าวห้าวคราวซน..ทุกคนลือ
ยังยึกยือยวนใจ..วัยชรา

สุขบั้นปลายหลายรส..ช่างหยดย้อย
จะมากน้อยได้สิทธิ์..ถูกอิจฉา
มอบความรักความหวัง..หลังวิวาห์
ความเป็นมา...ลืมให้หมด...กฏของเรา
..........๑๐๙๑๓..........

(แค่เพียงคิด...ก็อิ่มใจแล้วววว..ค่ะลุงไพร)

[อริญชย์]

<a href="http://www.youtube.com/v/XOj6gbLGgZI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XOj6gbLGgZI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

 

[panthong.kh]

ขอบคุณภาพจาดอินเตอร์เนท ครับ

วันที่รอคอย

และแล้วก็มาถึงซึ่งวันนี้
วันที่ดวงฤดีขมีขมัน
วันที่คอยนานแล้วไม่แคล้วกัน
วันน้ำผึ้งพระจันทร์สนั่นนอง

จะได้รู้รสรักสมัครสมาน
จะได้ลิ้มรสหวานสนานสนอง
จะได้ยิ้มเบิกบานจากคานทอง
จะได้ลองเสี่ยงทายจากชายชาญ

ขอฝากผีฝากไข้ให้ที่รัก
ขอมอบดวงใจภักดิ์ให้จักสาน
ขอเตลิดเปิดเปิงระเริงราน
ขอพบพานจอมขวัญทุกวันไป

มีวันนี้สักครั้งเพื่อนั่งฝัน
มีพระจันทร์เคียงดาวสกาวใส
มีสองเราเคล้าคลอพะนอใจ
มีมาลัยคล้องกันนิรันดร

“ไพร พนาวัลย์”

รอจนหนัง หน้าเหี่ยว อยากเกี่ยวรัก
รอจนชัก หวั่นไหว ให้ผัดผ่อน
รอตะบัน น้ำกิน สิ้นอาวรณ์
รอจนนอน ในโลง คงเซ็งตาย

แต่ก็ยัง ดีกว่า ไม่ได้แต่ง
กลัวจะแห้ง แล้งเหลือ แสนเบื่อหน่าย
กลัวว่าท่าน ยมบาล ถามวุ่นวาย
เรื่องเกี่ยวกับ ผู้ชาย ละอายใจ

จึงขอแต่ง แต้มฝัน ในวันนี้
เผื่อจะมี ความหวัง นั่งคว้าไขว่
แม้จะสุข เพียงครั้ง ไม่เป็นไร
มั่นฤทัย ยิ่งนัก รักนิรันดร์
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

         

รักคำนี้ยิ่งใหญ่ใครก็รู้
ได้เคียงคู่ชู้ชมภิรมย์ขวัญ
เพราะบุพเพสันนิวาสประสาทพลัน
สองเราจึงรักมั่นนิรันดร

กว่าจะถึงวันนั้นฉันคงแย่
คงไม่แก่เกินแกงหมดแรงก่อน
จะรักน้องถนอมน้องกุมสองกร
จะขอนอนหนุนตักด้วยภักดี

ถ้าแต่งกันวันนี้มีเนื้อหนัง
ดั่งมนต์ขลังฝังจิตมิคิดหนี
แม้เหี่ยวย่นชั่งมันสัมพันธ์มี
สองชีวีเบิกบานวิมานทอง

ไร้เต่งตึงทุกอย่าง..ยกเว้นหู
ยอดพธูของฉันวันร่วมห้อง
จะมิฟังเสียงใดใฝ่ประคอง
เพียงเราสองสุขสมภิรมยา

สุขบั้นปลายหลายรส..ช่างหยดย้อย
สุขเกินร้อยร่ายรำ..ระบำผ้า
รับ,รุก.รบ,ประกบชิด..ยามนิทรา
ดั่งบุปผาแย้มบาน..ทั้งก้านใบ

จึงขอแต่ง แต้มฝัน ในวันนี้
ด้วยแสงสีอันวิจิตยามชิดใกล้
เพลงราตรีขับกล่อมกระท่อมไพร
สุขฤทัยสองเราใต้เงาจันทร์

ขอเพียงสุขสมหวังสักครั้งหนึ่ง
ขอเพียงถึงจุดหมายที่ปลายฝัน
ขอเพียงลิ้มฉิมพลี เรามี "กัน"
ขอเพียงวันพบเจอ อย่าเผลอลืม 

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

จึงขอแต่ง แต้มฝัน ในวันนี้
ด้วยแสงสีอันวิจิตยามชิดใกล้
เพลงราตรีขับกล่อมกระท่อมไพร
สุขฤทัยสองเราใต้เงาจันทร์

----------------

คงแสงสี วิจิตร ด้วยฤทธิ์รัก
ขอฟูมฟัก ไว้ก่อน ได้ไหมนั่น
อยู่ห่างไกล เหลือเกิน เดินทางพลัน
อีกสิบวัน เจอแน่ แค่คอยรอ

จะรีบไป พนอ ทักทอฝัน
จะมิหวั่น อันใด ใจร้องขอ
ด้วยรักจริง หวังแต่ง ใช่แกล้งยอ
ไหวไหมหนอ ลุงไพร ใคร่ตอบที

กลัวลุงนั้น หนังเหี่ยว มิเกี่ยวด้วย
เจอจนสวย เข้าให้ ใจหลีกหนี
กลัวเหลือหลาย ไปหา พาหลบลี้
น้องคงช้ำ ชีวี ถ้าพี่เมิน
พันทอง
.