ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

หากหัวใจผุพังยังรักไหม
แม้นว่าใจเก่ากร่อนอ่อนระโหย
และหากใจไร้แรงสิ้นแสงโรย
จะโบกโบยหลีกลา…หรือว่าคอย

มีเพียงใจบอบบางในร่างแกร่ง
ยามสิ้นแรงขอมือช่วยยื้อหน่อย
ใจออดอ้อนวอนพร่ำคำสำออย
ฤา จะปล่อยให้ดับจนลับลา

ไร้ไอรักอิงอบให้ซบอก
ยามสะทกสั่นสะท้อนนอนผวา
ปลอบใจตนจนอรุณอุ่นทิวา
ห่มแนวฟ้ากอดดาวยามหนาวลม

มีเพียงใจบอบบางแถมช่างฝัน
จะแบ่งปันให้ใครคงไม่สม
เฝ้าเจียมตนทนเก็บเจ็บระบม
จะขื่นขมไปไยหัวใจเรา

จะใช้ใจดวงนี้ที่มีอยู่
จะอุ้มชูดูแลแม้ว่าเก่า
จะถนอมฟูมฟักรักนานเนา
ใช้ใจเก่าคงเหมาะ เพราะใจเดียว...

"ประภาคาร"
05/02/2012
 

[my smile]

เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่มีหัวใจ
ซึ่งข้างในว่างเปล่า..ไม่น่าค้นหา
ขาดความอบอุ่น.ไร้คนเหลียวแล..ไม่สะดุดตา
คงเพราะว่า..ฟ้าท่านแกล้ง.ให้หน่ายแหนงใจ

ถูกเมิน..จากความรัก
เจ็บมาหนัก.จนวันนี้ชักจะลุก..ไม่ไหว
ต้องฝืนยืน..เพราะไม่มีใครอาสาดูแลฉัน..ตลอดไป
มีก็แต่..เช่นลมที่ปะทะหน้าแล้วผ่านหัวใจ.. .ให้เย็นชา

หยุดไขว่คว้า..มานาน
เบื่อความสงสาร..ที่แวะเวียนมาหา
เปลี่ยนเป็นคนรอโดยไม่หวัง.ให้ใคร...เข้ามา
อยู่กับวันและเวลา.ที่ผ่านไปช้าช้า. ..เดี๋ยวมันก็ชิน

[เนิน จำราย]

ตอบถ้อยด้วยใจที่ไหวสั่น      
ส่งมาเถอะกำนัลสักครึ่งเสี้ยว
ปลุกปลอบรับขวัญวันเปล่าเปลี่ยว      
หายห่อเหี่ยวเริงร่าแกล้วกล้าแกร่ง

หนึ่งฤทัยดวงร้าวที่เศร้าสร้อย   
นำมาร้อยเป็นอุบะจะส่องแสง
สุรีย์ศรีเจิดจ้าฟ้าลมแรง      
หรือจะแข่งเราสองมาต้องกัน

เกี่ยวมือคล้องก้อยร้อยเป็นหนึ่ง   
ก้าวให้ไกลไปให้ถึงซึ่งฝั่งฝัน
อุปสรรคเบื้องหน้าร่วมฝ่าฟัน   
ตาเห็นพลันเบื้องหน้า... “ประภาคาร”

เนิน จำราย

[ผลึกน้ำตา]

หัวใจที่ไร้ที่พึ่ง
ขาดคนคิดถึงคนเอาใจใส่
ไม่สามารถมีค่าในสายตาใคร
และไม่จำเป็นอะไรที่จะดูดี

คนไร้คนรักอย่างฉัน
มีความสำคัญก็แค่ตามหน้าที่
ทำงานทุกวันเยี่ยงกุลี
เย็นก็กลับยังที่พักพิง

เคยฝันอยากมีคน"เคียงข้าง"
แต่ก็ฝันค้างในทุกสิ่ง
ไม่เคยมีเลยที่จะเข้ามารักจริง
ยังไงฉันก็เป็นสิ่ง"แค่ข้างเคียง"

[Prapacarn ❀]

เจ้าของหัวใจไปทำงานก่อนนะคะ..
เดี๋ยวเลิกงานแล้วมาใหม่ค่ะ....
ชะแว๊ป..............
 
แซม

[Prapacarn ❀]

..............................................

หยุดไขว่คว้า..มานาน
เบื่อความสงสาร..ที่แวะเวียนมาหา
เปลี่ยนเป็นคนรอโดยไม่หวัง.ให้ใคร...เข้ามา
อยู่กับวันและเวลา.ที่ผ่านไปช้าช้า. ..เดี๋ยวมันก็ชิน
"my smile"

ต้องฝึกหัวใจให้เป็นหินผา
คลื่นลมพัดมาก็ไม่หวั่นไหว
จะหนาวจะร้อนไม่อาทรผู้ใด
เป็นคนไร้ใจ...เอ๊ะ !! หรือจะไม่ค่อยดี

โลกเราสับสนใจคนวุ่นกว่า
ต่างก็ไขว่คว้าท่ามแสงริบหรี่
แก่งแย่ง..หลอกลวง..ป่วนห้วงฤดี
เหลียวหาไมตรี...จะมีที่ใด

ฝากคำปลอบใจมาให้เธอนะ
ทุกข์-สุข เคล้าคละ..ไม่ว่าที่ไหน
จะยิ้ม..จะเศร้า เรื่องของเรา...ใครจะทำไม
พรุ่งนี้วันใหม่...ฟ้าใสอีกครา

แซมค่ะ
 

โอ๊ะ.. ขออภัย  ตกสัมผัส (อีกแล้ว.. วันนี้อารมณ์แปรปรวน..  )

[my smile]

ต้องฝึกหัวใจให้เป็นหินผา
คลื่นลมพัดมาก็ไม่หวั่นไหว
จะหนาวจะร้อนไม่อาทรผู้ใด
เป็นคนไร้ใจ...เอ๊ะ !! หรือจะไม่ค่อยดี

โลกเราสับสนใจคนวุ่นกว่า
ต่างก็ไขว่คว้าท่ามแสงริบหรี่
แก่งแย่ง..หลอกลวง..ป่วนห้วงฤดี
เหลียวหาไมตรี...จะมีที่ใด

ฝากคำปลอบใจมาให้เธอนะ
ทุกข์-สุข เคล้าคละ..ไม่ว่าที่ไหน
จะยิ้ม..จะเศร้า เรื่องของเรา...ใครจะทำไม
พรุ่งนี้วันใหม่...ฟ้าใสอีกครา

แซมค่ะ
 

โอ๊ะ.. ขออภัย  ตกสัมผัส (อีกแล้ว.. วันนี้อารมณ์แปรปรวน..  )

รู้แค่ว่า..ต้องเดินต่อไป
แม้ต้องอยู่อย่างไร้ใจ..ก็เถอะหนา
พระอาทิตย์ทอดแสง..สุดสายตา
เป็นสัญญาณของฟ้าวันใหม่.ที่คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า..สดใสกว่าเดิม

เพราะอนุภาพ..ของคำปลอบใจ
ที่ทำให้ชีวิตใหม่..ฉันเริ่ม
ดีใจที่ยังมีใครอยู่เคียงข้าง..ขอบคุณที่ส่งแรงใจมาเพิ่มเติม
ให้หัวใจล้าล้าฉันหึกเหิม..มั่นใจกว่าเดิม..และก้าวเดินแบบไม่กลัว



อย่าแปรปรวนบ่อยนะค่ะคุณแซม.. .ปะเดี๋ยวจะเสียสุขภาพ..^^"

[ไผ่เดียวดาย]

อยากดูแล แต่หัวใจ ใกล้จะดับ
เพราะตกอบ จนความรัก พักใจหนี
เคยมีรัก มีความสุข ทุกนาที
แต่วันนี้ เหลือแค่เงา เขาทิ้งกัน

เป็นเพียงวัน ที่ว่างเปล่า หนาวและเหน็บ
บวกความเจ็บ ทวีคูณ หนุนบีบฉัน
บนหัวใจ มีแต่รอย คอยแต่วัน
จะหมดฝัน ที่เล็กน้อย ค่อยค่อยเลือน

หัวใจเรา เหมือนกันเลย เผยคำบอก
ใจช้ำชอก พอพอกัน มันเสมือน
ว่าความรัก ถูกปล่อยลอย คอยแต่เดือน
ที่คลาเคลื่อน โดนเมฆบัง ดั่งเช่นเรา

[บ้านริมโขง]

เป็นเพราะใจ ใช่หรือ คือปัญหา
เป็นเพราะใจ ไร้ค่า มาแลเหลียว
หรือเพราะคน หม่นเกิน เดินดุ่มเดียว
หรือเพราะคน ปนเปรี้ยว เลี้ยวหลบทาง

มาแกล้งอำ ทำเศร้า เอาเข้ากรุ
มาแกล้งอำ ซ้ำผุ ลุทุกอย่าง
ตีหน้าตรม ขมแท้ แม่ย่านาง
ตีหน้าตรม บ่มค้าง อย่างเสียดาย

หัวใจฉัน นั้นเป็น เช่นเอ่ยอ้าง
หัวใจฉัน ปั้นวาง อย่างเสียหาย
ไร้คนมอง ปองคู่ อยู่เคียงกาย
ไร้คนมอง หมองคล้าย ทรายชายเล

ไม่อาจรับ ซับอื่น ตื่นตาฝัน
ไม่อาจรับ กับวัน อันหักเห
หัวใจเธอ เจอฉัน มันรวนเร
หัวใจเธอ เพ้อเหล่ เทคนรวย

จึงสองใจ ในฤดี ที่แตกต่าง
จึงสองใจ ไกลห่าง ทางสดสวย
อวยพรเธอ เจอสุข ปลุกอำนวย
อวยพรเธอ เลอด้วย รวยรื่นรมย์

ส่วนใจฉัน วันนี้ ที่แลเห็น
ส่วนใจฉัน นั้นเป็น เช่นผักขม
ต้องกล้ำกลืน ฝืนกิน สิ้นเชยชม
ต้องกล้ำกลืน ยืนซม..ขมน้ำตา..

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

ตอบถ้อยด้วยใจที่ไหวสั่น      
ส่งมาเถอะกำนัลสักครึ่งเสี้ยว
ปลุกปลอบรับขวัญวันเปล่าเปลี่ยว      
หายห่อเหี่ยวเริงร่าแกล้วกล้าแกร่ง

หนึ่งฤทัยดวงร้าวที่เศร้าสร้อย   
นำมาร้อยเป็นอุบะจะส่องแสง
สุรีย์ศรีเจิดจ้าฟ้าลมแรง      
หรือจะแข่งเราสองมาต้องกัน

เกี่ยวมือคล้องก้อยร้อยเป็นหนึ่ง   
ก้าวให้ไกลไปให้ถึงซึ่งฝั่งฝัน
อุปสรรคเบื้องหน้าร่วมฝ่าฟัน   
ตาเห็นพลันเบื้องหน้า... “ประภาคาร”

เนิน จำราย

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

ตั้งตระหง่านต้านลม..แม้ตรมหม่น
สู้แดดฝนส่องไฟให้เรือผ่าน
เพียงแสงทองวับแวมแซมตระการ
ประภาคารยังตั้ง ณ ฝั่งคอย...

ด้วยหัวใจปวดปร่า...ล้าและเหงา
ยังคอยเฝ้ามองหามิล่าถอย
หัวใจกร่อนผุพังนั่งตาปรอย
ฝันเลื่อนลอยแสนเศร้า..เจ้าประภาฯ

ซึ้งในคำหวานละมุนคุณมอบให้
หยาดน้ำใจเพริศพริ้งงามยิ่งกว่า
มณีแก้วกาญจน์เก็จเพชรา
มิเทียมค่าไออุ่นคุณห่วงใย...

"ประภาคาร"
05/05/2012

[เนิน จำราย]

นั่นคือใจมอบไว้ให้แล้วนั่น   
สายสัมพันธ์ดุจแผ่นผาอย่าสงสัย
นับอนันต์วันเคลื่อนเดือนจากไป
ห้วงหทัยไม่ห่างแรมร้างลา

ถึงแสนไกลไม่หวั่นจักดั้นด้น   
คงไม่พ้นเรือใหญ่แล่นใฝ่หา
ฝ่าคลื่นลมสึนามิมุ่งประภาฯ   
กาลเวลาหยุดไว้สิ้นถิ่นสมุทร

ไม่มีแรงดึงไหนมาข้ามผ่าน   
ลมร้ายทั้งจักรวาลหรือจะหยุด
อันลมรักซึมซื่อบริสุทธิ์   
มอบให้นุชทุกหยดหมดสิ้นแล้ว

        เนิน จำราย