ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Khuankhop]

เมื่อขอบฟ้าเปลี่ยนสีทีละนิด
ห้วงความคิดถึงกันเริ่มหวั่นไหว
โพ้นขอบฟ้ากั้นขวางหนทางไกล
เขาห่วงใครคราที่ฟ้าสีเทา

เหตุเพราะคนคุ้นเคยจึงเอ่ยยาก
คิดจะฝากใจเตือนอย่างเพื่อนเก่า
ก็ทำได้เพียงแต่ชะแง้เงา
เพราะมีเจ้าของใจคนใหม่ครอง

แสนเสียดายเวลาก่อนลาจาก
อยากออกปากยามพบสบตาจ้อง-
ทวงสัญญาคราที่ฟ้าสีทอง
สองเรามองท้องฟ้าบอกว่ารัก

หัวใจเอ๋ย..ไยยังซึ้ง คิดถึงเขา
ไยไม่เอาเยี่ยงหงส์ทะนงศักดิ์
เมื่อเขาเมินลืมหลงไยหลงภักดิ์
ยังพ้อซักขอเศษเวทนา

ชั่วชีวิตคิดถึงเกินหนึ่งครั้ง
ซ่อนแววหวังลึกในใจห่วงหา
เมื่อตะวันร่วงดับลับขอบฟ้า
เรารู้ว่ารอเก้อไม่เจอแล้ว.

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[yaguza]

หากว่าเธอ สมเพช สักเศษเสี้ยว
อย่าเข่นเขี้ยว ค้อนควัก ให้รักแผ่ว
มิได้หมาย ไขว่คว้า หรือฝ่าแนว
เพราะเห็นแวว มันออก มาตอกย้้ำ

หากว่าย้อน เวลา กลับมาได้
ไม่เผลอใจ ได้ปลื้ม จนดื่มด่ำ
มารู้ตัว เมื่อสาย หมายคืนคำ
มิอาจทำ ดั่งใจ ทำไงดี


 
......ยากูซ่า......

[D]

เธอไม่เอ่ย ปากออก บอกให้รู้
รักมีอยู่ เคียงข้าง จึงห่างหนี
เขาก็คิด ว่าเธอ ไม่ไยดี
เขาจึงลี้ ป้องปัดไม่นัดเจอ

รู้ไหมนะ ฟ้าสีคราม ในยามนี้
รู้ไว้ซี เขาคิดถึง ซึ้งเสมอ
รู้ไว้ซะ เขานั้น อยากพบเธอ
รู้ไหมเออ เขาคนนั้น คือฉันเอง

[--ณัชชา--]

หากว่าเธอ สมเพช สักเศษเสี้ยว
อย่าเข่นเขี้ยว ค้อนควัก ให้รักแผ่ว
มิได้หมาย ไขว่คว้า หรือฝ่าแนว
เพราะเห็นแวว มันออก มาตอกย้้ำ

หากว่าย้อน เวลา กลับมาได้
ไม่เผลอใจ ได้ปลื้ม จนดื่มด่ำ
มารู้ตัว เมื่อสาย หมายคืนคำ
มิอาจทำ ดั่งใจ ทำไงดี

 
......ยากูซ่า......

ก่อนเอ่ยคำใดใดไยไม่คิด
ไม่พินิจใคร่ครวญให้ถ้วนถี่
เพราะใจคนอ่อนเบาราวสำลี
เพียงวจีเอ่ยนิดก็ผิดใจ

เมื่อสายน้ำไหลไปไม่ทวนกลับ
เคยสดับวลีนี้หรือไม่
ดั่งเรื่องราวหนหลังที่พลั้งไป
ลบอย่างไรก็ไม่หมด ยังจดจำ

--ณัชชา--

 

[กังวาน]

เธอไม่รักหักอกตกใจหรือ
ความรักคืออะไรหนามันน่าขำ
ความคิดถึงซึ้งใจไยไปจำ
คนที่ทำน้ำตาหล่นบ่นทำไม

โลกมีทางมากมายตั้งหลายหลาก
ถ้ามัวหากย่ำที่เก่าจะเท่าไหน
ความรักรออยู่ทุกที่ถ้ามีใจ
หาคนใหม่ร่วมชีวิตอย่าคิดนาน

[ระบายจันทร์]

ชั่วชีวิตคิดถึงเกินหนึ่งครั้ง
และลอบหวัง..อีกมือมาสื่อสาร
ทั้งความจริงห่างเหินเกินประมาณ
ก็ปิดม่านหัวใจ..ไม่รับรู้

สองมือยังกอบกำเอาความทุกข์
ใจยังซุกซ่อนบทความหดหู่
..ภาพยามปิดดวงตา..ไม่น่าดู
รับบทผู้ปราชัย..ไม่ยอมวาง..

[Khuankhop]

แค่ความน้อยใจกันในวันก่อน
หรือตัดรอนจริงจังตั้งใจห่าง
เหตุเพราะบาดหมางใจไม่ปล่อยวาง
หรือตรงกลางหัวใจเธอไร้รัก

ฉันคิดค้นคำตอบรอบที่ร้อย
การก้าวถอยดังผู้ไม่รู้จัก
ราวปราการกำแพงแบ่งช่วงวรรค
ให้หยุดพักสัมพันธ์จนวันตาย

สองมือผู้ปราชัยไม่วางทุกข์
ฉันหรือสุขเอิบอิ่มจนยิ้มง่าย
อยากรั้งด้วยสองแขนแสนเสียดาย
บทส่งท้ายคงแค่ได้แต่มอง

จะไม่คุกเข่าอ้อนวอนให้กลับ
เพราะเกินปรับรักคืนชื่นเราสอง
หากเธอยังเห็นค่าว่าสำรอง
ดี-เลวต้องบังคับให้รับไว้.

[ไพร พนาวัลย์]

      

เพราะเคยรักเธอมากจึงอยากบอก
มิเคยหลอกสักคำจึงร่ำไห้
ต้องจากกันเสียแล้วนะแก้วใจ
แม้มีใครเข้ามาไม่ว่ากัน

ชั่วชีวิตคิดถึงเกินครึ่งหมื่น
มิอาจคืนไปหาอย่าโศกศัลย์
เพราะรู้ตัวไร้ค่าสุดจาบัลย์
จงลืมวันสองเราเคยเคล้าคลอ

มิอาจฝืนยืนอยู่อย่างผู้แพ้
มิอาจแก้ปัญหาที่มาล่อ
มิอาจทนสู้กรรมที่ค้ำคอ
มิอาจรอร้างลาที่มาเยือน

แม้คิดถึงเพียงใดจำใจห่าง
จำใจร้างแรมลาดีกว่าเฉือน
เชือดหัวใจให้เขาเข้ามาเตือน
ดีกว่าเปื้อนเลือดใจที่ไหลนอง

“ไพร พนาวัลย์”

[ปู่ริน]

แค่ความน้อยใจกันในวันก่อน
หรือตัดรอนจริงจังตั้งใจห่าง
เหตุเพราะบาดหมางใจไม่ปล่อยวาง
หรือตรงกลางหัวใจเธอไร้รัก

ฉันคิดค้นคำตอบรอบที่ร้อย
การก้าวถอยดังผู้ไม่รู้จัก
ราวปราการกำแพงแบ่งช่วงวรรค
ให้หยุดพักสัมพันธ์จนวันตาย

สองมือผู้ปราชัยไม่วางทุกข์
ฉันหรือสุขเอิบอิ่มจนยิ้มง่าย
อยากรั้งด้วยสองแขนแสนเสียดาย
บทส่งท้ายคงแค่ได้แต่มอง

จะไม่คุกเข่าอ้อนวอนให้กลับ
เพราะเกินปรับรักคืนชื่นเราสอง
หากเธอยังเห็นค่าว่าสำรอง
ดี-เลวต้องบังคับให้รับไว้.

แค่เสียใจน้อยนิดจึงคิดจาก
เธอถูกพรากจากพี่ชายหายไปไหน
ด้วยกำแพงประเพณีพี่ทำใจ
คงปล่อยให้เวรกรรมมาตามทัน

ผู้ใหญ่เขาไม่ต้องการให้น้องแต่ง
ถูกกลั่นแกล้งผิดเพี้ยนมาเปลี่ยนผัน
หาว่าพี่นี้สลัดตัดสัมพันธ์
หาว่าหมั้นแฟนใหม่ไม่แน่นอน

แท้ที่จริงพี่คิดถึงเกินหนึ่งร้อย
รักเธอมากมิอยากถอยเหมือนวันก่อน
ต้องหมดสิทธิ์ผิดหวังเช่นดั่งละคร
ลางสังหรณ์มาบอกเหตุถึงเภทภัย

จิ้งจกทักรักขาดญาติขัดขวาง
บุญเคยทำกรรมเคยสร้างแต่ปางไหน
รักข้ามภพพบเพียงรักปักดวงใจ
อวยพรให้เธอสุขสันต์นิรันดร

                             ริน ดอนบูรพา
                                  ๑๙ ส.ค. ๕๕

[บ้านกลอนไทย]

๏ ขอชมชื่น รื่นเรียง แค่เพียงถ้อย
ร่วมเรียงร้อย ถ้อยถัก กลั่นอักษร
ชั่วชีวิต คิดถึง ซาบซึ้งกลอน
อรชร อ่อนช้อย ชวนคล้อยตาม

๏ หวาน ขม ร้าว  กร้าวคำ คมความคิด
ปิยมิตร ประพนธ์ จนล้นหลาม
ฝากมาลัย ไมตรี แทนนิยาม
จากหนึ่งด้าม- ดินสอ ที่รอเธอ.

 


แบบว่า.....ไม่รู้สิครับ แบร่ๆ