ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

รัตติกาล มาเยือน เดือนจับฟ้า
ผืนนภา พอสลัว ทั่วพรมหญ้า
ลงทอดกาย เอนนอน ผ่อนกายา
ปล่อยนัยตา ทอดยาว ราวฟ้าไกล

ลมระเรื่อย เฉื่อยฉิว พัดพลิ้วอ่อน
สายลมอ้อน กิ่งเอน บิดเบนไหว
ไม้ยังมี สายลม คอยห่มไกว
แต่ฉันใย ไร้คู่ อยู่ใกล้เคียง

นกยังเพรียก เรียกกัน หันกลับถิ่น
ยังยลยิน ขานรับ สดับเสียง
แว่ววาจา ออดอ้อน วอนสำเนียง
แล้วบินเลี่ยง เคียงข้าง สู่รังนอน

ยกแขนสอด กอดตัว ใจรัวหวิว
ลมพัดฉิว ฉาบกาย ให้ทอดถอน
ลุกขึ้นยืน ฝืนดับ ขับอาวรณ์
ก่อนเดินจร ขอจันทร์ หลับฝันดี

[kon]

 

เธอใช่อยู่ลำพังนะขวัญเจ้า
มีพี่เฝ้าเอาใจใฝ่ให้ทางนี้
ยามเห็นเจ้าเหงาซึมขรึมชีวี
ในทุกทีอยากเป็นลมล้อมห่มเธอ

เฝ้าแอบดูอยู่ห่างอย่างทุกวัน
เห็นเธอนั้นเงียบเหงาเศร้าเสมอ
อยากเข้าใกล้เนื้อนวลชวนละเมอ
แต่กลัวเก้อเธอไม่สนคนอย่างเรา

 

[D]

เธอใช่อยู่ลำพังนะขวัญเจ้า
มีพี่เฝ้าเอาใจใฝ่ให้ทางนี้
ยามเห็นเจ้าเหงาซึมขรึมชีวี
ในทุกทีอยากเป็นลมล้อมห่มเธอ

เฝ้าแอบดูอยู่ห่างอย่างทุกวัน
เห็นเธอนั้นเงียบเหงาเศร้าเสมอ
อยากเข้าใกล้เนื้อนวลชวนละเมอ
แต่กลัวเก้อเธอไม่สนคนอย่างเรา

 

มานั่งเหม่อ ทุกวัน ค่ำค่อนดึก
เพียงใจนึก เพ้อบ่น คนหงอยเหงา
มีสายลม แสงเดือน คือเพื่อนเรา
คอยปัดเป่า เหงาทรวง ยามร่วงรา

ไม่คิดนึก ว่าใคร หมายเคียงคู่
เพราะรู้อยู่ มิค่าควร ชวนฝันหา
ทนเหงาเงียบ กับตัว ตอนมัวตา
ลืมไปว่า มีใคร ไหมเมียงมอง

[blues]

รัตติกาล มาเยือน เดือนจับฟ้า
ผืนนภา พอสลัว ทั่วพรมหญ้า
ลงทอดกาย เอนนอน ผ่อนกายา
ปล่อยนัยตา ทอดยาว ราวฟ้าไกล

ลมระเรื่อย เฉื่อยฉิว พัดพลิ้วอ่อน
สายลมอ้อน กิ่งเอน บิดเบนไหว
ไม้ยังมี สายลม คอยห่มไกว
แต่ฉันใย ไร้คู่ อยู่ใกล้เคียง

นกยังเพรียก เรียกกัน หันกลับถิ่น
ยังยลยิน ขานรับ สดับเสียง
แว่ววาจา ออดอ้อน วอนสำเนียง
แล้วบินเลี่ยง เคียงข้าง สู่รังนอน

ยกแขนสอด กอดตัว ใจรัวหวิว
ลมพัดฉิว ฉาบกาย ให้ทอดถอน
ลุกขึ้นยืน ฝืนดับ ขับอาวรณ์
ก่อนเดินจร ขอจันทร์ หลับฝันดี

<a href="http://www.youtube.com/v/vIaH35-MLsk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vIaH35-MLsk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แม้อดีตกรีดถ่างทางขนาน
ผ่าห้วงกาลสองฝั่งดั่งวิถี
ให้ฝังจมถมทับดับชีวี
ดวงฤดีมอดไหม้บรรลัยกัลป์

ผ่านมาแล้วก็ยังอยู่ยิ้มสู้ได้
อดีตลับกลับกลายหายดั่งฝัน
แม้จะอยู่ตัวคนเดียวไม่เกี่ยวกัน
แต่รอยถ่างที่กางกั้นยิ่งกว้างไกล

ในทรงจำย้ำเตือนมีเธออยู่
อยากใคร่รู้ภาพความหลังฝังนานไหม
มันคงติดย้ำเตือนเชือดเฉือนใจ
นับแต่นี้ตลอดไปจวบวันตาย

ฉันคงทำได้แค่นี้แหละที่รัก
ได้ตระหนักภักดีไม่มีหาย
มอบรักนี้ชั่วชีวีมิมีคลาย
ไม่แหนงหน่าย แม้จะต้อง อยู่ลำพัง



bluesky

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

 ทรุดกายล้มตัวนอนกอดหมอนข้าง
ด้วยใจคว้างเคว้งลอยเหมือนลอยหนี
ภวังค์ลึกนึกย้อนวันก่อนมี
เพื่อนเป็นที่ฟังความยามขุ่นมัว

กระชับหมอนนอนซบสงบนิ่ง
ยินเสียงหริ่งเรไรก้องไปทั่ว
หลับตาลงสติจับอยู่กับตัว
เพียงลำพังฤากลัวใช่ตัวเรา


 

"กานต์ฑิตา"
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=vIaH35-MLsk&feature=related
แม้อดีตกรีดถ่างทางขนาน
ผ่าห้วงกาลสองฝั่งดั่งวิถี
ให้ฝังจมถมทับดับชีวี
ดวงฤดีมอดไหม้บรรลัยกัลป์

ผ่านมาแล้วก็ยังอยู่ยิ้มสู้ได้
อดีตลับกลับกลายหายดั่งฝัน
แม้จะอยู่ตัวคนเดียวไม่เกี่ยวกัน
แต่รอยถ่างที่กางกั้นยิ่งกว้างไกล

ในทรงจำย้ำเตือนมีเธออยู่
อยากใคร่รู้ภาพความหลังฝังนานไหม
มันคงติดย้ำเตือนเชือดเฉือนใจ
นับแต่นี้ตลอดไปจวบวันตาย

ฉันคงทำได้แค่นี้แหละที่รัก
ได้ตระหนักภักดีไม่มีหาย
มอบรักนี้ชั่วชีวีมิมีคลาย
ไม่แหนงหน่าย แม้จะต้อง อยู่ลำพัง



bluesky

<a href="http://www.youtube.com/v/QUXVfilvpFc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/QUXVfilvpFc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อดีตกาล ผ่านมา พาจำจด
ฤทัยทด หดแห้ง แห่งความหลัง
เหมือนอยู่โลก ใบเหี่ยว เดี่ยวลำพัง
ฝากความหวัง เลือนลาง กับทางจร

ในสำนึก จารึก มีเธอมั่น
ตราบถึงวัน สุดท้าย มิถ่ายถอน
ด้วยความห่าง ต่างกัน ฐานันดร
จึงคลายคลอน คลาดเคลื่อน เลือนละไป

แม้จะอยู่ ลำพัง ยังฝังจิต
คิดถึงกัน สักนิด อย่าหวั่นไหว
ถึงแม้คน เคียงข้าง นั้นเป็นใคร
คนของใจ มอบฉัน ได้ไหมเธอ

[panthong.kh]

รอยอดีต กรีดลึก นึกแล้วเจ็บ
ช่างหนาวเหน็บ ในทรวง กลวงเสมอ
มองดูฟ้า มืดมิด จิตละเมอ
ต้องนั่งเหม่อ ซึมเซา สุดร้าวใจ

อยากกลับชื่น คืนหวน ป่วนปั่นนัก
ด้วยเพราะรัก มากเหลือ เชื่อหรือไม่
มิอยากจาก พรากเธอ ละเมอไป
กลัวฤทัย ไหวหวั่น และสั่นคลอน

แม้แต่ยาม กินนอน ขอวอนเว้า
ให้ตัวเขา ย้อนมา หาฉันก่อน
เรื่องจำพราก จากลา อย่าอาวรณ์
หยุดฟังเสียง งามงอน อ้อนอีกที
พันทอง

[D]

 ทรุดกายล้มตัวนอนกอดหมอนข้าง
ด้วยใจคว้างเคว้งลอยเหมือนลอยหนี
ภวังค์ลึกนึกย้อนวันก่อนมี
เพื่อนเป็นที่ฟังความยามขุ่นมัว

กระชับหมอนนอนซบสงบนิ่ง
ยินเสียงหริ่งเรไรก้องไปทั่ว
หลับตาลงสติจับอยู่กับตัว
เพียงลำพังฤากลัวใช่ตัวเรา


 

"กานต์ฑิตา"
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

ใจเหน็บหนาว ร้าวทรวง จนหน่วงหนัก
หลับตาพัก ซบหมอน นอนเงียบเหงา
ปล่อยดวงจิต คิดไกล ใจบางเบา
เรื่องราวเก่า เคล้าผ่าน ม่านบังตา

ลมอ่อน-อ่อน ย้อนเยือน ดังเพื่อนคุ้น
หอมละมุน กลิ่นพฤกไพร ใกล้นาสา
ใยไม่หลับ พับลง ตรงเวลา
เกือบทิวา ฟ้าสลัว งัวเงียเลย

[D]

รอยอดีต กรีดลึก นึกแล้วเจ็บ
ช่างหนาวเหน็บ ในทรวง กลวงเสมอ
มองดูฟ้า มืดมิด จิตละเมอ
ต้องนั่งเหม่อ ซึมเซา สุดร้าวใจ

อยากกลับชื่น คืนหวน ป่วนปั่นนัก
ด้วยเพราะรัก มากเหลือ เชื่อหรือไม่
มิอยากจาก พรากเธอ ละเมอไป
กลัวฤทัย ไหวหวั่น และสั่นคลอน

แม้แต่ยาม กินนอน ขอวอนเว้า
ให้ตัวเขา ย้อนมา หาฉันก่อน
เรื่องจำพราก จากลา อย่าอาวรณ์
หยุดฟังเสียง งามงอน อ้อนอีกที
พันทอง

มืดสลัว มัวหม่น บนความเหงา
ยากคาดเดา ข้างหน้า ชะตาชี้
นั่งคิดเพ้อ ใจขม ข่มฤดี
หากบุญมี คงพบ ประสบเจอ

เธอหลบไป ไกลตา มิลาจาก
คงลำบาก แม้ลา พาไผลเผลอ
คนทางนี้ หัวใจ ใฝ่ละเมอ
ทิ้งรอเก้อ เจอลมลวง ดวงเดียวดาย

[D]

แค่อยากถาม

นั่งซึมเซา เหงาเหม่อ เพ้อลำพัง
ในภวังค์ คิดถึง จึงหวั่นไหว
มีคำถาม กลั่นฝาก จากหัวใจ
ยามห่างไกล มีไหม ใฝ่ถึงกัน

คราห่างหาย หลายวัน ฝันสลาย
คนเดียวดาย อยู่ไกล คลายสุขสันต์
คิดถึงเธอ ค่ำเช้า เฝ้ารำพัน
คิดถึงวัน เคยเคียง เพียงมีเธอ

มีสักนิด บ้างไหม ปลายใจนั้น
จุดแต้มฝัน เล็กน้อย หน่อยจะเผลอ
แอบมีฉัน เพียงจิต คิดละเมอ
แม้พร่าเบลอ มีไหมนี่ ที่ถึงกัน

ฉันคงคอย อยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า
ที่มีเรา เคยผูกใจ ร่วมใฝ่ฝัน
มาบัดนี้ ร้างไกล ไปหลายวัน
เศษเสี้ยวนั้น คิดถึงกัน บ้างไหมใจ

[ปู่ริน]

เม่อมองฟ้า มืดหม่น คนขี้เหงา
นั่งปวดเร้า เพ้อฝัน จิตหวั่นไหว
มองทะเลดูเว้งว้าง แสนกว้างไกล
คิดถึงใคร คนหนึ่งทำ จำติดตา

เคยนั่งเรียง เคียงคู่ อยู่เพียงสอง
เดี๋ยวนี้น้อง จากพี่ไป ใจโหยหา
เราเคยร่วม สัมพันธ์ คำสัญญา
วันเวลา หมุนเวียน จึงเปลี่ยนแปลง

ฟ้ามืดมัว เหมือนใจพี่ ต้องหมองหม่น
ดุจดั่งคน ดวงอาภัพ เริ่มอับแสง
ความหงอยเหงา เศร้าซึม ไร้โรยแรง
ดูแห้งแล้ง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย...

                           ริน ดอนบูรพา
                               ๑๓ พ.ค. ๕๕

                                                                   

[panthong.kh]

อย่าอ้างว้าง เลยหนา ยอดยาจิต
ปู่ยังฟิต ติดตรึง ซึ้งไม่หาย
แหงนมองฟ้า ทำไม ใจเดียวดาย
รักมิหน่าย ถ่ายเท อย่าเหหัก

จะอยู่เคียง ข้างปู่ สู้ฟันฝ่า
ยามนิทรา ขับกล่อม ถนอมหนัก
คอยบีบนวด เวลา เข้ามาพัก
จะคอยทัก คอยท้วง ยามง่วงนอน

ไม่ต้องกลัว นะปู่ ชูสองนิ้ว
รับรองลิ่ว รื่นรมย์ สมสนอน
อย่าหวั่นไหว นะปู่ หนูขอวอน
รักปอนปอน แต่ปู่ ซู่ซ่าจัง
พันทอง

[D]

เม่อมองฟ้า มืดหม่น คนขี้เหงา
นั่งปวดเร้า เพ้อฝัน จิตหวั่นไหว
มองทะเลดูเว้งว้าง แสนกว้างไกล
คิดถึงใคร คนหนึ่งทำ จำติดตา

เคยนั่งเรียง เคียงคู่ อยู่เพียงสอง
เดี๋ยวนี้น้อง จากพี่ไป ใจโหยหา
เราเคยร่วม สัมพันธ์ คำสัญญา
วันเวลา หมุนเวียน จึงเปลี่ยนแปลง

ฟ้ามืดมัว เหมือนใจพี่ ต้องหมองหม่น
ดุจดั่งคน ดวงอาภัพ เริ่มอับแสง
ความหงอยเหงา เศร้าซึม ไร้โรยแรง
ดูแห้งแล้ง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย...

                           ริน ดอนบูรพา
                               ๑๓ พ.ค. ๕๕

                                                                   

เมฆสีเทา เคล้าหม่น คนหมองหมาง
ใจบาง-บาง ร้างไร้ ใกล้สลาย
แสงลางเลือน ชิงพลบ ใกล้จบพราย
นั่งใจหาย ตะวันลับ ดับแสงลา

คิดถึงคน อยู่ไกล ใจสุดเหงา
เรื่องของเรา คราวก่อน อาวรณ์หา
เฝ้าคิดถึง จนดาว พราวนภา
เลือนลับตา ฟ้าใหม่ ใกล้มาเยือน

"ดิน"

[D]

อย่าอ้างว้าง เลยหนา ยอดยาจิต
ปู่ยังฟิต ติดตรึง ซึ้งไม่หาย
แหงนมองฟ้า ทำไม ใจเดียวดาย
รักมิหน่าย ถ่ายเท อย่าเหหัก

จะอยู่เคียง ข้างปู่ สู้ฟันฝ่า
ยามนิทรา ขับกล่อม ถนอมหนัก
คอยบีบนวด เวลา เข้ามาพัก
จะคอยทัก คอยท้วง ยามง่วงนอน

ไม่ต้องกลัว นะปู่ ชูสองนิ้ว
รับรองลิ่ว รื่นรมย์ สมสนอน
อย่าหวั่นไหว นะปู่ หนูขอวอน
รักปอนปอน แต่ปู่ ซู่ซ่าจัง
พันทอง

เหมือนต้นไม้ ได้น้ำ ยามแห้งเหี่ยว
ใบห่อเรียว คลี่ออก บอกความหวัง
คล้ายใจคน ยลน้ำใจ ได้พลัง
คราได้ฟัง ยังชื่น รื่นใจกาย

ป่านนี้"ปู่" นั่งยิ้ม อิ่มในอก
เจ็บช้ำฟก หมกไหม้ ใกล้จางหาย
คงบรรเทา เบาบาง ทางคลีคลาย
เรื่องราวร้าย กลายดี มีกำลังใจ

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เมฆสีเทา เคล้าหม่น คนหมองหมาง
ใจบาง-บาง ร้างไร้ ใกล้สลาย
แสงลางเลือน ชิงพลบ ใกล้จบพราย
นั่งใจหาย ตะวันลับ ดับแสงลา

คิดถึงคน อยู่ไกล ใจสุดเหงา
เรื่องของเรา คราวก่อน อาวรณ์หา
เฝ้าคิดถึง จนดาว พราวนภา
เลือนลับตา ฟ้าใหม่ ใกล้มาเยือน

"  ดิน  "

 

เพียงเดียวดายปลายฟ้าทอดตาเศร้า
มีความเหงาเฝ้าฟูมฟักใครจักเหมือน
แนบเคียงร่างกลางใจอยู่ไม่เลือน
ดุจดังเพื่อนเตือนตรึงคะนึงครวญ

เคยเคียงคู่อยู่ข้างเอียงร่างซบ
วันนี้พบเพียงเราเศร้ากำสรวล
จากเคยคู่อยู่ข้างกลับร้างนวล
ไยเรรวนทวนคำไม่นำพา

ดังเช่นนกอกหนาวกลางเช้าชื่น
เคยร่อนรื่นสรรพางค์กลางเวหา
กลับบินเดี่ยวเปลี่ยวคู่อยู่เอ้กา
อนิจจาชะตานกเหมือนอกเรา...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[/color]

[D]

 

เพียงเดียวดายปลายฟ้าทอดตาเศร้า
มีความเหงาเฝ้าฟูมฟักใครจักเหมือน
แนบเคียงร่างกลางใจอยู่ไม่เลือน
ดุจดังเพื่อนเตือนตรึงคะนึงครวญ

เคยเคียงคู่อยู่ข้างเอียงร่างซบ
วันนี้พบเพียงเราเศร้ากำสรวล
จากเคยคู่อยู่ข้างกลับร้างนวล
ไยเรรวนทวนคำไม่นำพา

ดังเช่นนกอกหนาวกลางเช้าชื่น
เคยร่อนรื่นสรรพางค์กลางเวหา
กลับบินเดี่ยวเปลี่ยวคู่อยู่เอ้กา
อนิจจาชะตานกเหมือนอกเรา...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

ค่อนดึกดื่น เดียวดาย เดือนใกล้ดับ
ยังมิหลับ ลงได้ ใจคงเหงา
เสียงนกไพร ไก่ป่า เตรียมลาเหย้า
จวบรุ่งเช้า ยังอาวรณ์ มิคลอนคลาย

บนเส้นทาง ว่างเปล่า ไร้เงารัก
มาเสียหลัก หักล่ม จมสลาย
ขาดคู่ครอง คลอเคียง เพียงเดียวดาย
หมดความหมาย เหลือเพียงกาย ใจด้านชา

"ดิน"