ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ณัฐชรี]

นี่คือนมครั้งสุดท้ายแม่ให้เจ้า
ลมหายใจเบาเบา -หวังเจ้าอยู่
เวลาของแม่ไม่พอแม่ก็รู้
แม่เลี้ยงดูลูกแม่ได้แค่นี้

โชคชะตาของเราอาจเศร้านัก
แต่ก็รักลูกน้อยไม่ถอยหนี
แม่คือแม่ยังเลี้ยงเจ้าเท่าแรงมี
และเท่าที่ความตายจะมาเยือน

จงดื่มกินมื้อนี้ให้อิ่มหนำ
เติมแรงย่ำต่อไปในโลกเถื่อน
ต่อไปนี้ไม่มีแม่ผู้แชเชือน
จะคอยเตือน ป้อง,บรรเทา..พวกเจ้าแล้ว

*ขอบคุณรูปภาพจากศูนย์พุทธธรรมพรหมวชิรญาณ

[หนามเตย]

โอ๊ย))))เศร้าจัง

[panthong.kh]

นี่คือนมครั้งสุดท้ายแม่ให้เจ้า
ลมหายใจเบาเบา -หวังเจ้าอยู่
เวลาของแม่ไม่พอแม่ก็รู้
แม่เลี้ยงดูลูกแม่ได้แค่นี้

โชคชะตาของเราอาจเศร้านัก
แต่ก็รักลูกน้อยไม่ถอยหนี
แม่คือแม่ยังเลี้ยงเจ้าเท่าแรงมี
และเท่าที่ความตายจะมาเยือน

จงดื่มกินมื้อนี้ให้อิ่มหนำ
เติมแรงย่ำต่อไปในโลกเถื่อน
ต่อไปนี้ไม่มีแม่ผู้แชเชือน
จะคอยเตือน ป้อง,บรรเทา..พวกเจ้าแล้ว

*ขอบคุณรูปภาพจากศูนย์พุทธธรรมพรหมวชิรญาณ

กินอิ่มเอม เปรมปรี เต็มที่แท้
สองตาแล มองเพ่ง เล็งใจแป้ว
แม่แน่นิ่ง ไม่ติง ยิ่งไร้แวว
คงสิ้นแล้ว ลูกนี้ มิมีใคร

ถึงเวลา หิวนม ต้องก้มหน้า
เที่ยวครวญหา แม่จ๋า อยู่ที่ไหน
แม่มาจาก ลูกรัก ไปแสนไกล
เหมือนฤทัย ถูกควัก จักปวดทรวง
พันทอง

[...สียะตรา..]

......จากนี้...ขอกอบจิต...พิษฐาน

...ให้เหล่า........จัณทาล....อำมหิตคิดเกรงขาม

...ต่อกรรมโฉด..โหด...ชั่วช้า...แสนสามานย์

.............   เพราะ...........................

...เมตตาเอิ้อเผื่อเจือจาน...ไม่เคยมี..........ในกมล..................คนพวกนี้เลย





......เรียกร้องไปก็เปล่าประโยชน์...ช่วยเหลือกันไปก็ไม่ค่อยทันการณ์......เวลานี้ไม่ทราบจะเรียกว่าพิษฐานหรือสาปแช่งดี.......อยากให้ทุกสัมผัสที่จับต้องหมา...แมวไม่ว่าจับไปขาย..จับไปฆ่า....จับไปกิน...หรือฆ่าทิ้งโดยเหตุผลที่เห็นแก่ตัว(ภาพประกอบกระทู้เป็นภาพกำจัดสุนัขจรที่อินโดเนเซียเพื่อจัดกีฬาซีเกมส์)....ขอให้มีโรคร้ายติดไปทุกสัมผัส..ทุกเคี้ยว..ทุกคำ...แพร่ขยายไปสู่วงศ์วานมันทุกผู้ทุกคนไม่เว้น...พ่อแม่...ลูกเล็กอ่อนเยาว์...



......สะใจเสียยิ่งแล้ว..................กฎกรรม

...เวรเริ่มเข้าครอบงำ..................เถื่อนด้าว

...โรคร้ายก่อกระทำ....................โต้ตอบ

...ยามบดทุกคำน้าว...................ป่วยไข้สู่ตน



...โรคติดต่อที่เกิดในบางประเทศ....จากการกินเนื้อสุนัขที่มีพิษจากเห็บหมัดปะปน.......น่าจะเป็นกงกำกงเกวียนย้อนมาเอาคืน



......หมายเหตุ...ขอบคุณคุณพิมพ์วาสนะคะที่สะกิดสำนวน...กงกรรมกงเกวียน...ว่าเขียนไม่ถูกต้อง...แก้ไขแล้วนะคะ..เป็นประโยชน์มากค่ะ...





เกวียน เป็นพาหนะที่คนไทยแต่ก่อนนิยมใช้
กงเกวียน คือ วงรอบของล้อเกวียน
ส่วน กำเกวียน (คำว่า กำ เขียน ก ไก่ สระอำ) คือ ซี่ล้อซึ่งตรงกลางมีดุมที่มีรูสำหรับสอดเพลาเป็นแกนยึดล้อ ๒ข้าง เมื่อกงเกวียนหมุนไปทางใด กำเกวียนก็หมุนตามไปทางนั้น   
 
ในภาษาไทยมีสำนวนเปรียบเทียบว่า กงเกวียนกำเกวียน หมายถึง การกระทำใด ๆ ที่มีผลต่อผู้กระทำนั้น ๆ เช่น เขาทำบาปมาตลอดชีวิต จึงต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ นี่แหละกงเกวียนกำเกวียน
 
สำนวนนี้มักใช้กันผิด ๆ ว่า กงเกวียนกรรมเกวียน  (คำว่า กรรม  เขียน ก ไก่  ร หัน  ม ม้า) เพราะเข้าใจว่า “กำ” ในสำนวนนี้คือ “กรรม” ซึ่งแปลว่า การกระทำ บ้างก็ใช้คำผิดและยังลำดับคำผิดเป็น “กงกรรมกงเกวียน” ก็มี ที่ถูกต้องคือ กงเกวียนกำเกวียน จำง่าย ๆ ว่า กง (ของ) เกวียน และ กำ (ของ) เกวียน

[สะเลเต]

น้ำนมรินไหลหลังครั้งสุดท้าย
มิอาจฝืนความตายกายสูญสิ้น
หยาดน้ำนมหยดสุดท้ายที่ไหลริน
ก่อนแดดิ้นลาโลกเพราะโชคชะตา

ชีวิตดับอับปางข้างถนน
วิถีชนชาวดิน..สิ้นวาสนา
ยากละเว้นเวรกรรมที่ทำมา
ถึงเวลาลับหายตายจากกัน

สุดกำลังเรี่ยวแรงจะแย่งยื้อ
น้ำนมมื้อสุดท้ายมอบ..เพื่อปลอบขวัญ
ดุจแรงเสริมเติมใจจากแม่นั้น
จำจากเจ้าชั่วนิรันดร์...ไร้วันคืน

---สะเลเต---

[สล่าผิน]

ดื่มกินหนำหม่ำนมสมใจแท้
อิ่มแล้วแลแม่ตายใจสะอื้น
เห็นเลือดไหลไม่หยุดสุดกล้ำกลืน
ไม่ลุกยืนสู้โลกแสนโศกนัก

ลูกจะอยู่อย่างไรต่อไปนี้
แม่มาหนีลูกไปใจเศร้าหนัก
ลูกเคยอยู่เป็นกลุ่มแม่ฟูมฟัก
สุดจะหักห้ามใจไร้แม่แล้ว

สล่าผิน

[รพีกาญจน์]

เทพหรือไร ไสส่ง ลงมาเกิด
อยากประ้สริฐ เป็นมนุษย์ สุดสง่า
มากฤทธิ์เดช เศรษฐี มีเงินตรา
ปรารถนา สิ่งใด สมใจปอง

ถ้าเลือกได้ ใครสำราก อยากเป็นหมา
ถูกเข่นฆ่า ล่าเกี่ยว เสียวสยอง
สาดอาวุธ ฉุดเฉือด เลือดไหลนอง
ร่างก่ายกอง สังเวช ดังเศษดิน

พรหมสร้างโลก ขึ้นมา ให้ข้าอยู่
นี่ของกู นี่ของมรึง ขึงเขตถิ่น
พักอาศัย ได้ทำมา ท่องหากิน
ใครจะบิน ใครจะเดิน เชิญตามใจ

อ้างส่วนดี กีฬา พาชีวิต
ชุบดวงจิต มนุษย์ ผุดผ่องใส
โชว์ถนน หนทาง ยาวกว้างไกล
ศิวิไลซ์ บ้านเมือง เรืองเจริญ

เอ็งทะเล้น เป็นหมา สัตว์หน้าขน
ไปให้พ้น จรจัด อย่าขัดเขิน
คำสั่งฆ่า บ้าระห่ำ ทำโหดเกิน
กองพะเนิน ท่วมดิน สิ้นชีวา

ถึงมีชัย ได้รับ อัปยศ
เหรียญสลด ค่าน้อย ห้อยคล้องบ่า
ความยิ่งใหญ่ ไล้ฉาบ อาบน้ำตา
แฝงวิญญาณ์ ลากถู สู่โลกันต์

 

รพีกาญจน์ 59

ขออภัย ใช้คำไม่สุภาพในบทกลอน

 

[--ณัชชา--]

ชีวิตหมาข้างถนนต้องทนทุกข์
หนีหัวซุกซมซานถูกห้ำหั่น
ค่าชีวิตไม่ห่างไม่ต่างกัน
ถูกแบ่งชั้นจำกัด สัตว์กับคน


มองเปลือกนอกชี้ชัดไม่อาจแบ่ง
กรรมมันแจงบอกได้ในทุกหน
ว่าสันดานใครกันมันมืดมน
หากขุดค้น- รู้ได้ว่าใครเลว

--natcha--