ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เหมือนภาพฝันวันวานยากพานพบ
ค่อยค่อยลบเลือนงามสิ้นความหมาย
บนเส้นทางสายเปลี่ยวช่างเดียวดาย
ถูกทำลายย่อยยับ ไปกับกาล

ห้วงเหวลึก เกินกว่าสายตาจ้อง
เกินจะร้อง เรียกร่ำ คืนฉ่ำหวาน
อีกเยื่อใย ไอรัก จากวันวาน
ไม่อาจผ่านสิทธิ์ล่วงของดวงใจ

ด้วยหวาดหวั่น กลับวัน ที่ผ่านพ้น
ทุกข์ท่วมท้น เกินย้ำถ้อยคำไข
ไม่อาจรับ รสรัก จากชายใด
ความเจ็บช้ำ ทำให้ ต้องไตร่ตรอง

อันความรักจากใจ ที่ใฝ่หา
ขอเพียงภาพ จินตนา มาสนอง
มิอาจคิด มีใคร ที่ใฝ่ปอง
เพราะรอยหมอง ครั้งก่อน หลอนเรื่อยมา

จึงหวาดกลัว ความรัก จะหักกร่อน
จนร้าวรอน ด้วยเล่ห์ เสน่หา
หากมีรัก ครั้งใหม่ ในอุรา
ปรารถนา ซ่อนแอบ ไว้แนบทรวง

ไม่ขอชิด เคียงกาย ให้หวาดหวั่น
กลัวคืนวัน จะพราก ลงจากสรวง
ทุกเวลา มีเขาอยู่ คู่แดดวง
ได้เคียงควง แนบสนิท นิจนิรันดร์....

“สุนันยา”

[navee]

เพราะความรักทำให้ใจเป็นสุข
ลืมความทุกข์มลายใจสุขสันต์
ยินถ้อยคำสุนันนยามารำพัน
ว่าอัดอั้นระทมตรมตรอมใจ

เหมือนภาพซ้อนโศกเศร้าเป็นเงาทับ
ทุกข์ทั้งตื่นและหลับรับไม่ไหว
หากว่าน้องคนดีไม่มีใคร
พี่ขอไปเทคแคร์ดูแลเอง

navee

 

[บ้านริมโขง]

แอบมอง

ดุจดั่งม่านสานปิดชิดฝั่งฟาก
บังเป็นฉากจากแนวแววสุขสันต์
ให้ลบเลือนเบือนหายคลายรำพัน
ลบวารวันผันแปรให้แลเลย

ปิดอารมณ์คมสวาทจนขาดหาย
ปิดใจกายหมายให้ไม่เปิดเผย
ปิดความหวังคลั่งไคล้เหมือนไม่เคย
ปิดรำเพยเอ่ยอ้างยามห่างกัน

สิ่งใดเล่า เขาปิด ความคิดถึง
จากฟากหนึ่ง ถึงอีกฟาก มากไหวหวั่น
สิ่งใดเล่า ปิดห่วงหา ครารำพัน
ให้สองนั้น ได้สิ้น ถวิลปอง

ฝั่งฟ้าห่างต่างแดนแม้นไกลสุด
ไม่อาจฉุดห่วงหาคราสนอง
ไม่อาจลบปรารถนาค่าควรครอง
ยังเฝ้ามองสองฟากจากหัวใจ

จะสมหวังผิดหวังยังห่วงหา
ตราบอุราปักมั่นด้วยฝันใฝ่
แม้เป็นรักเพียงข้างหรืออย่างไร
ก็สุขได้ในฝันนั้นรำพึง

เมื่อตัดบัวเหลือใยใครก็รู้
ไยหดหู่ด้วยหม่นบนคิดถึง
ขอเพียงรัก ในหวังตั้งรำพึง
เธอเป็นหนึ่ง ที่ฉัน..นั้นแอบมอง.

"บ้านริมโขง"

๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕

[สุนันยา]

เพราะความรักทำให้ใจเป็นสุข
ลืมความทุกข์มลายใจสุขสันต์
ยินถ้อยคำสุนันนยามารำพัน
ว่าอัดอั้นระทมตรมตรอมใจ

เหมือนภาพซ้อนโศกเศร้าเป็นเงาทับ
ทุกข์ทั้งตื่นและหลับรับไม่ไหว
หากว่าน้องคนดีไม่มีใคร
พี่ขอไปเทคแคร์ดูแลเอง

navee

 

บอกแล้วไง ใจผ่านขม ระทมหนัก
ด้วยฤทธิ์รัก เจ็บแสบแทบหงายเก๋ง
จะมีรัก ครังใหม่ ให้หวั่นเกรง
ขอบรรเลง เพลงรักจากห้วงจินต์

เก็บรักไว้ เคียงทรวง แม้นห่วงหา
ปรารถนา แนบใน ใจถวิล
ขอรักเพียง ภาพฝัน อันรวยริน
เป็นภาพศิลป์ จินตนา ภาษาใจ

ไม่กล้ารัก ผู้หมวด กลัวปวดจิต
กลัวถูกพิษรักขึง ตรึงใจไหว
ขอแอบซ่อน อ้อนเคียง เพียงหทัย
ไม่รับรส สวาทให้ ดวงใจตรม....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

แอบมอง

ดุจดั่งม่านสานปิดชิดฝั่งฟาก
บังเป็นฉากจากแนวแววสุขสันต์
ให้ลบเลือนเบือนหายคลายรำพัน
ลบวารวันผันแปรให้แลเลย

ปิดอารมณ์คมสวาทจนขาดหาย
ปิดใจกายหมายให้ไม่เปิดเผย
ปิดความหวังคลั่งไคล้เหมือนไม่เคย
ปิดรำเพยเอ่ยอ้างยามห่างกัน

สิ่งใดเล่า เขาปิด ความคิดถึง
จากฟากหนึ่ง ถึงอีกฟาก มากไหวหวั่น
สิ่งใดเล่า ปิดห่วงหา ครารำพัน
ให้สองนั้น ได้สิ้น ถวิลปอง

ฝั่งฟ้าห่างต่างแดนแม้นไกลสุด
ไม่อาจฉุดห่วงหาคราสนอง
ไม่อาจลบปรารถนาค่าควรครอง
ยังเฝ้ามองสองฟากจากหัวใจ

จะสมหวังผิดหวังยังห่วงหา
ตราบอุราปักมั่นด้วยฝันใฝ่
แม้เป็นรักเพียงข้างหรืออย่างไร
ก็สุขได้ในฝันนั้นรำพึง

เมื่อตัดบัวเหลือใยใครก็รู้
ไยหดหู่ด้วยหม่นบนคิดถึง
ขอเพียงรัก ในหวังตั้งรำพึง
เธอเป็นหนึ่ง ที่ฉัน..นั้นแอบมอง.

"บ้านริมโขง"

๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕

สายใยไม่เคยขาดอนาถนัก
แอบซ่อนรัก ปักห้วง ทรวงหม่นหมอง
มิกล้าคิด ชิดใกล้ ดั่งใจปอง
แม้นอยากครอง เคียงขวัญ ทุกวันไป

เพียงรู้นัย สัมผัส มิอาจพราก
เพียงขอฝาก รักหวาน ผ่านลมไหว
เพียงเธอรับรู้ผล คนห่างไกล
เพียงเท่านี้ ซึ้งใน ฤทัยนวล

รักเก็บซ่อน วอนจัทร์ นั้นเป็นเพื่อน
รักคอยเยือน มิเลือนจาก ฝากลมหวน
รักรู้ได้ ใครหนึ่ง รำพึงครวญ
รักเย้ายวน อวลไอ ในสัมพันธ์

ซ่อนเอาไว้ มิให้ใครอื่นเห็น
ซ่อนลำเค็ญ เป็นคู่ อยู่ในฝัน
ซ่อนดวงใจ รักนี้ที่ให้กัน
ซ่อนจำนนรจ์ รู้เคียงเพียงสองเรา

เงาของความรู้สึก สำนึกบอก
เงารักออก จากใจไม่อับเฉา
เงาใจสอง ปองติด ชิดแนบเนา
เงาใจเฝ้าอ้อนออด พลอดรักพรม

แม้ทางไกล ใช่ห่าง สองฝั่งฝัน
ดุจตะวัน จันทรา มิพาสม
กาลเวลา พาเคลื่อน เหมือนระทม
แต่..ภิรมย์ ชมชื่นทั้ง-คืน-วัน

“สุนันยา”