ทรวงจะสุขอันใดใครใคร่โศก
ฤๅจักวิปโยคอาลัยไปถึงไหน
หวงแหนรุ่งทิวาราตรีนี้กระไร
ดวงหฤทัยหวาดไหวหวั่นอุรา
ภาพเงาเพ้อละเมอลวงหลอก
บ่งบอกว่าทรวงในใฝ่หา
ตรึงหัวจิตนิรมิตซึ้งถึงดวงตา
อย่างช้าช้าทว่าลึกดวงกมล
เวลานาทีที่เหว่ว้า
ปรารถนาแหล่งหล้าใดในแห่งหน
ทางใดหฤทัยทุรายทุรน
จนหมองมนวาสนาระอาใจ
ค่ำคืนผืนนภามืดมิด
ปกปิดสายสวาทหมางหม่นไหม้
จักนิทราฝันหาอันใด
คงเพียงได้แค่นั้นจินตนา
รุ่งแล้วคงมิแคล้วจักคลาดรัก
อนาถนักหนอน้ำตานองหน้า
ร้ายจนร้าวเศร้าซ้อนซ่อนอุรา
อนิจจาหฤทัยใกล้ขาดรอน
ความหมายมากมายที่ใฝ่ฝัน
นับเอนกอนันต์นับกาลก่อน
เรื่องสุขศานติ์ฉันหวังอ้อนวอน
มิอาจย้อนคืนคงปลงอัตรา
มิใคร่โศกแต่สุดแสนจักโศก
โชคที่มีมิเพียงพอวาสนา
บัดนี้ดวงฤดีมีน้ำตา
ปรารถนาอันใดฤๅได้ปอง
จนย่อยยับดับชีวาพ่ายแพ้
อย่าหมายแลเลยร่างสยดสยอง
อสุภะกระจุยกระจายกระดูกกอง
เสียงร่ำร้องโหยหวนครวญวิญญาณ
ประโยชน์ใดไฟฟอนจักกร่อนร่าง
เมื่อชีวางค์จักวายคลายสังขาร
มิหลงเหลือแล้วแววรุจีอลังการ
อันตธานเป็นถ่านเถ้าอย่าอาลัย
เสี้ยวธุลีละอองปราณดวงจิต
อย่าสถิตย์ติดความสุขไหน
เมื่ออาภัพประทับทั่วหัวใจ
จงปราชัยเสียสิ้นชีวินเอย
