ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

จะถักทอ รอร่วม สวมกอดไว้
คล้องฤทัย อิงแอบ แนบความเข้ม
จะไม่ให้ ชายใด มาแทะเล็ม
จัดให้เต็ม ดวงมาน วานจงคอย

แม้มิรู้ หนทาง วันข้างหน้า
ด้วยศรัทธา ในรัก จักไม่ปล่อย
หลงละเมอ เพ้อพก อกจะพลอย
ให้เนื้อกลอย น้อยจิต คิดอยากตาย
พันทอง

รักยังแรงแสงไฟมิไหม้มอด
ในอ้อมกอดอุ่นไอไม่ขาดสาย
ไยน้อยจิตคิดข้ามถึงความตาย
เถิด-จงคลายขุ่นข้องอันหมองมัว

แล้วสดับกับสำเนียงเพียงแผ่วพลิ้ว
ผ่านเสียงลมโลมริ้วทิวไม้ทั่ว
หริ่งเรไรขานรับขับระรัว
ตราบจนชั่วฝันตื่นในคืนรัก
 

มิได้เคือง ขุ่นข้อง หมองดวงจิต
เพียงแต่คิด พิจารณา คราเสียหนัก
กลัวถูกลม ลวงล่อ ท้อยิ่งนัก
ให้เสัยหลัก ปักตรึง ขึงอุรา

พอละเมอ เผลอไผล ให้ตระหนก
กลัวหัวอก กลัดหนอง ต้องผวา
กลัวรักร้าว รานรอน ซ่อนน้ำตา
กลัวเสียท่า ยิ่งแล้ว แววมันมี
พันทอง

[sucklife]

เสียงคลื่นในคืนนี้
กลางราตรีดาวคล้อยเคลื่อน
บทกลอนอ้อนย้ำเตือน
เสมือนดั่งเพื่อนรู้ใจ

บทเพลงบรรเลงครวญ
แสนรัญจวนชวนหวั่นไหว
เสียงแผ่วแว่วผ่านนัย
ให้หวิวหวามตามอารมณ์

พระอาทิตย์อัสดง

 

เพลงครวญรัญจวนหวาน
พลิ้วผ่านสานผสม
ร้อยเรียงเคียงภิรมย์
ราวพร่างพรมพิรุณโรย...

...จากฟากฟ้าสุราลัย
หลั่งรดใจอันไห้โหย
สะท้านสายอันปรายโปรย
แทบปลิดปลงแล้วนงคราญ
 

[sucklife]

รักเอ๋ยเคยรัก
ได้ประจักษ์แท้เทียวคำหวานซึ้ง
ประหนึ่งว่าจะขาดใจให้ตราตรึง
หวนคนึงไขว่คว้ามาแนบครอง
รักชื่นสุขสุดล้ำปรารถนา
แนบอุรากอดเกยเชยชิดไกล้
เฝ้าถนอมริ้นไม่ให้กวนใจ
เหตไฉนมาด่วนพรากจากกันเอย...



 emo_25หนามเตย

ลมเหมันต์ผันผวนรัญจวนผ่าน
ลมร้าวรานคิมหันต์พลันพัดเผย
นำ้้ตาตกอกสะท้อนร้าวรอนเอย
ไยลับเลยล่วงเลือนดังเดือนแรม

คนึงหาคราครวญไห้หวนคิด
โอ้ดวงจิตดับพรากจากเดือนแจ่ม
พจน์หวานคำพรำ่พรอดเคยสอดแซม
จะเย้ยแย้มเยี่ยงไรให้ใครยิน
 

[sucklife]

ใครผู้ใดจักคิดล่วงหน้า     ได้ฤา
หากบ่ใช้เวลา               หยั่งรู้
คงกล่าวเป็นเทวา           ตาทิพย์ นั้นแล
เรามิอาจรู้ได้                 จึ่งต้องป้องกัน...

สยตรา


อันใดในโลกล้วน           แปรเปลี่ยน
สลับวนหมุนเวียน           เช่นนั้น
ทุกข์สุขผ่านเยี่ยมเยียน     ตามเหตุ
เกื้อก่อดีแล้วครั้น            ปลดเปลื้องใจวาง
 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เพลงครวญรัญจวนหวาน
พลิ้วผ่านสานผสม
ร้อยเรียงเคียงภิรมย์
ราวพร่างพรมพิรุณโรย...

...จากฟากฟ้าสุราลัย
หลั่งรดใจอันไห้โหย
สะท้านสายอันปรายโปรย
แทบปลิดปลงแล้วนงคราญ
 
sucklife

สายลมพรมพร่างพลิ้ว
ดอกปลิดปลิวละลิวผ่าน
หอมหวนอวนอบนาน
สานสัมพันธ์มิผันแปร

เวหนมนต์ระฟ้า
น้อมนำพาพบรักแท้
สายน้ำฉ่ำดวงแด
แพ้พ่ายรักที่ปักใจ

พระอาทิตย์อัสดง  
 

[sucklife]

มิได้เคือง ขุ่นข้อง หมองดวงจิต
เพียงแต่คิด พิจารณา คราเสียหนัก
กลัวถูกลม ลวงล่อ ท้อยิ่งนัก
ให้เสัยหลัก ปักตรึง ขึงอุรา

พอละเมอ เผลอไผล ให้ตระหนก
กลัวหัวอก กลัดหนอง ต้องผวา
กลัวรักร้าว รานรอน ซ่อนน้ำตา
กลัวเสียท่า ยิ่งแล้ว แววมันมี
พันทอง

เปลี่ยนFeelใหม่ ในที มีประหม่า
ความรักไม่ เรียกหา ในครานี้
ชักงงงง สงสัย เอาไงดี
จะบุกตี หรือถอย คอยดูใจ

ลมเมษา ว่าร้อน จนอ่อนล้า
พฤษภา ร้อนกว่า เป็นไหนๆ
คงต้องนอน หลบเพลีย เคลียร์หัวใจ
เพราะว่าไป ไม่เป็นแล้ว นะแก้วตา
 

emo_126ขออภัยนะครับผม ไม่รู้จะตอบไปแนวไหนดี เลยขอออกลูกมั่วแทนนะครับ อย่าถือสา

[sucklife]

สายลมพรมพร่างพลิ้ว
ดอกปลิดปลิวละลิวผ่าน
หอมหวนอวนอบนาน
สานสัมพันธ์มิผันแปร

เวหนมนต์ระฟ้า
น้อมนำพาพบรักแท้
สายน้ำฉ่ำดวงแด
แพ้พ่ายรักที่ปักใจ

พระอาทิตย์อัสดง  
 

เอิบอาบกำซาบซ่าน
ถ้อยกานท์..สะท้านไหว
หวานพจน์สะกดนัย
ห้วงฤทัยฤาทานทน

วาดหวังอันวาววับ
ซึ้งสดับแสนสับสน
กลอนกานท์หรือม่านมนต์
บันดาลดล..จนรวยริน
 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เอิบอาบกำซาบซ่าน
ถ้อยกานท์..สะท้านไหว
หวานพจน์สะกดนัย
ห้วงฤทัยฤาทานทน

วาดหวังอันวาววับ
ซึ้งสดับแสนสับสน
กลอนกานท์หรือม่านมนต์
บันดาลดล..จนรวยริน

sucklife 

อิ่มเอมเกษมสันต์
ถ้อยรำพันหวั่นถวิล
หวามไหวใคร่ยลยิน
ศิลป์กวีวิจิตรตา

ละมุนละไมถ้อย
ช่างอ่อนช้อยคอยสรรหา
มธุรสพจน์วาจา
ซับซ่านทรวงดวงกมล

พระอาทิตย์อัสดง
 

[หนามเตย]

รักเอ๋ยเคยรัก
ได้ประจักษ์แท้เทียวคำหวานซึ้ง
ประหนึ่งว่าจะขาดใจให้ตราตรึง
หวนคนึงไขว่คว้ามาแนบครอง
รักชื่นสุขสุดล้ำปรารถนา
แนบอุรากอดเกยเชยชิดไกล้
เฝ้าถนอมริ้นไม่ให้กวนใจ
เหตไฉนมาด่วนพรากจากกันเอย...



 emo_25หนามเตย

ลมเหมันต์ผันผวนรัญจวนผ่าน
ลมร้าวรานคิมหันต์พลันพัดเผย
นำ้้ตาตกอกสะท้อนร้าวรอนเอย
ไยลับเลยล่วงเลือนดังเดือนแรม

คนึงหาคราครวญไห้หวนคิด
โอ้ดวงจิตดับพรากจากเดือนแจ่ม
พจน์หวานคำพรำ่พรอดเคยสอดแซม
จะเย้ยแย้มเยี่ยงไรให้ใครยิน
 

Sucklife

เหมันต์ไม่ เคยผ่าน ไปที่ใหน
อยู่ข้างใน หนาวให้ ใจถวิล
คิมหันต์ผ่าน เข้ามา แทบอาจินต์
วัสสานะ ก็สิ้น ไม่มาเยือน

 อดทนอยู่ สู้ก่อน ทั้งร้อนหนาว
เมื่อถึงคราว เหงาใจ หาใดเหมือน
ใครจะมา ปลอบต่อ ก็ลางเลือน
เหมือนเย้ยเตือน ตอกย้ำ ช้ำชีวี

คนึงครวญ หวญให้ ในดวงจิต
พลางก็คิด เพ้อไป ไม่สุขขี
ดวงฤทัย มีแต่ ช้ำทุกที
เป็นอย่างนี้ นานเข้า เราคงตาย..



emo_25หนามเตย

[panthong.kh]

มิได้เคือง ขุ่นข้อง หมองดวงจิต
เพียงแต่คิด พิจารณา คราเสียหนัก
กลัวถูกลม ลวงล่อ ท้อยิ่งนัก
ให้เสัยหลัก ปักตรึง ขึงอุรา

พอละเมอ เผลอไผล ให้ตระหนก
กลัวหัวอก กลัดหนอง ต้องผวา
กลัวรักร้าว รานรอน ซ่อนน้ำตา
กลัวเสียท่า ยิ่งแล้ว แววมันมี
พันทอง

เปลี่ยนFeelใหม่ ในที มีประหม่า
ความรักไม่ เรียกหา ในครานี้
ชักงงงง สงสัย เอาไงดี
จะบุกตี หรือถอย คอยดูใจ

ลมเมษา ว่าร้อน จนอ่อนล้า
พฤษภา ร้อนกว่า เป็นไหนๆ
คงต้องนอน หลบเพลีย เคลียร์หัวใจ
เพราะว่าไป ไม่เป็นแล้ว นะแก้วตา
 

emo_126ขออภัยนะครับผม ไม่รู้จะตอบไปแนวไหนดี เลยขอออกลูกมั่วแทนนะครับ อย่าถือสา

ก็Feelเก่า เจ้าเดิม แค่เสริมแต่ง
ใจมันแหว่ง ขาดวิ้น ถวิลหา
เจ็บเจียนตาย หลายครั้ง หลั่งน้ำตา
ในอุรา ซึมเซา เหงาหงอยใจ

จะเมษา พฤษภา ล้าแรงนัก
รอความรัก จากลา พาหวนให้
โอ้ยอดชู้ กู่ก้อง หมองทรวงใน
สุดจะห้าม หักฤทัย ไม่ไหวแล้ว
พันทอง

[sucklife]

อิ่มเอมเกษมสันต์
ถ้อยรำพันหวั่นถวิล
หวามไหวใคร่ยลยิน
ศิลป์กวีวิจิตรตา

ละมุนละไมถ้อย
ช่างอ่อนช้อยคอยสรรหา
มธุรสพจน์วาจา
ซับซ่านทรวงดวงกมล

พระอาทิตย์อัสดง
 

เรียงถ้อยร้อยจารึก
ผ่านรู้สึกอันลึกล้น
ห้วงคำนึงอื้ออึงอล
จึงถั่งท้นดังสายธาร...

...หลากรินมิสิ้นสุด
นุชนาฏวาดประสาน
ระบายอาบภาพวิมาน
ณ.ห้วงกานต์..กวีรัก
 

[sucklife]

รักเอ๋ยเคยรัก
ได้ประจักษ์แท้เทียวคำหวานซึ้ง
ประหนึ่งว่าจะขาดใจให้ตราตรึง
หวนคนึงไขว่คว้ามาแนบครอง
รักชื่นสุขสุดล้ำปรารถนา
แนบอุรากอดเกยเชยชิดไกล้
เฝ้าถนอมริ้นไม่ให้กวนใจ
เหตไฉนมาด่วนพรากจากกันเอย...



 emo_25หนามเตย

ลมเหมันต์ผันผวนรัญจวนผ่าน
ลมร้าวรานคิมหันต์พลันพัดเผย
นำ้้ตาตกอกสะท้อนร้าวรอนเอย
ไยลับเลยล่วงเลือนดังเดือนแรม

คนึงหาคราครวญไห้หวนคิด
โอ้ดวงจิตดับพรากจากเดือนแจ่ม
พจน์หวานคำพรำ่พรอดเคยสอดแซม
จะเย้ยแย้มเยี่ยงไรให้ใครยิน
 

Sucklife

เหมันต์ไม่ เคยผ่าน ไปที่ใหน
อยู่ข้างใน หนาวให้ ใจถวิล
คิมหันต์ผ่าน เข้ามา แทบอาจินต์
วัสสานะ ก็สิ้น ไม่มาเยือน

 อดทนอยู่ สู้ก่อน ทั้งร้อนหนาว
เมื่อถึงคราว เหงาใจ หาใดเหมือน
ใครจะมา ปลอบต่อ ก็ลางเลือน
เหมือนเย้ยเตือน ตอกย้ำ ช้ำชีวี

คนึงครวญ หวญให้ ในดวงจิต
พลางก็คิด เพ้อไป ไม่สุขขี
ดวงฤทัย มีแต่ ช้ำทุกที
เป็นอย่างนี้ นานเข้า เราคงตาย..



emo_25หนามเตย

ทนทุกข์ทาบอาบอวลแล้วนวลเอ๋ย
กระไรเลยมิเลือนจางให้ร้างหาย
จงถนอมกล่อมกลึงคนึงคลาย
ถึงฝันร้ายรุมเร้าทุเลาลง

อันผ่านพบจบพรากคงยากหยุด
ด้วยสิ้นสุดบุญกรรมนำหนุนส่ง
ถึงแสนรักหักห้ามปรามใจจง
ชีพยังคงดำรงต่ออย่าท้อเลย
 

[sucklife]

ก็Feelเก่า เจ้าเดิม แค่เสริมแต่ง
ใจมันแหว่ง ขาดวิ้น ถวิลหา
เจ็บเจียนตาย หลายครั้ง หลั่งน้ำตา
ในอุรา ซึมเซา เหงาหงอยใจ

จะเมษา พฤษภา ล้าแรงนัก
รอความรัก จากลา พาหวนให้
โอ้ยอดชู้ กู่ก้อง หมองทรวงใน
สุดจะห้าม หักฤทัย ไม่ไหวแล้ว
พันทอง

ร่วมร้อยกานท์ผ่านพจน์เพียงรสถ้อย
สลักรอยสำเนียงจำเรียงแจ้ว
กมลรอนร้อนลึกผนึกแนว
จรัสแวววิบวับจนจับใจ

หากหทัยให้ท้อทดในรสรัก
เคยร้าวรานหาญหักเจียนตักษัย
รักนิรันดร์ครั้นแล้วก็แคล้วไกล
แม้หวั่นไหวยังหวิวหวาดเพราะขลาดกลัว
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ทนทุกข์ทาบอาบอวลแล้วนวลเอ๋ย
กระไรเลยมิเลือนจางให้ร้างหาย
จงถนอมกล่อมกลึงคนึงคลาย
ถึงฝันร้ายรุมเร้าทุเลาลง

อันผ่านพบจบพรากคงยากหยุด
ด้วยสิ้นสุดบุญกรรมหนุนนำส่ง
ถึงแสนรักหักห้ามปรามใจจง
ชีพยังคงดำรงต่ออย่าท้อเลย




เมื่อความรักทักมาพาไห้หวน
สุดปั่นป่วนรัญจวนนักใคร่จักเผย
ด้วยใจเราเขาทิ้งหญิงเฉยเมย
ไร้คู่เชยเคยแอบมาแนบเคียง

แสนสุขใจใครเล่าฤๅเท่าฉัน
เมื่อถึงวันพลันรักทักส่งเสียง
ขับเสนาะเพราะพร่ำในสำเนียง
เจื้อยจำเรียงเพียงตอบมอบเพื่อเรา...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[/color]

[sucklife]

ทนทุกข์ทาบอาบอวลแล้วนวลเอ๋ย
กระไรเลยมิเลือนจางให้ร้างหาย
จงถนอมกล่อมกลึงคนึงคลาย
ถึงฝันร้ายรุมเร้าทุเลาลง

อันผ่านพบจบพรากคงยากหยุด
ด้วยสิ้นสุดบุญกรรมหนุนนำส่ง
ถึงแสนรักหักห้ามปรามใจจง
ชีพยังคงดำรงต่ออย่าท้อเลย




เมื่อความรักทักมาพาไห้หวน
สุดปั่นป่วนรัญจวนนักใคร่จักเผย
ด้วยใจเราเขาทิ้งหญิงเฉยเมย
ไร้คู่เชยเคยแอบมาแนบเคียง

แสนสุขใจใครเล่าฤๅเท่าฉัน
เมื่อถึงวันพลันรักทักส่งเสียง
ขับเสนาะเพราะพร่ำในสำเนียง
เจื้อยจำเรียงเพียงตอบมอบเพื่อเรา...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[/color]

พายุร้ายกรายผ่านม่านฟ้าเปิด
แสงบรรเจิดสาดส่องสิ้นหมองเศร้า
ลมพัดพรายสลายเมฆอันหม่นเทา
ที่เลื่อนลอยหงอยเหงากลับเบาบาง

เพลานี้มีเพียงสำเนียงหวาน
ร้อยเสียงขับรับขานคอยแนบข้าง
แจ้วจำเรียงเคียงคู่มิรู้จาง
ณ.เบื้องทางบูรพาท่าพระจันทร์
 

[panthong.kh]

ก็Feelเก่า เจ้าเดิม แค่เสริมแต่ง
ใจมันแหว่ง ขาดวิ้น ถวิลหา
เจ็บเจียนตาย หลายครั้ง หลั่งน้ำตา
ในอุรา ซึมเซา เหงาหงอยใจ

จะเมษา พฤษภา ล้าแรงนัก
รอความรัก จากลา พาหวนให้
โอ้ยอดชู้ กู่ก้อง หมองทรวงใน
สุดจะห้าม หักฤทัย ไม่ไหวแล้ว
พันทอง

ร่วมร้อยกานท์ผ่านพจน์เพียงรสถ้อย
สลักรอยสำเนียงจำเรียงแจ้ว
กมลรอนร้อนลึกผนึกแนว
จรัสแวววิบวับจนจับใจ

หากหทัยให้ท้อทดในรสรัก
เคยร้าวรานหาญหักเจียนตักษัย
รักนิรันดร์ครั้นแล้วก็แคล้วไกล
แม้หวั่นไหวยังหวิวหวาดเพราะขลาดกลัว
 

ร่วมร้อยเรียง เสียงแผ่ว วะแว่วหวาน
เปรียบอ้อยตาล พานชื่น รื่นสลัว
ฤทัยมอบ กอปเกื้อ ต่อเมื่อชัวร์
ระริกรัว พัวพัน หวั่นฤทัย

หากจะรัก ปักจิต อย่าคิดสั้น
ฤทัยมั่น วันวาน ปานสดใส
ระยิบระยับ จับทรวงห้วงหทัย
ยังวาบหวาม หวิวไหว ใจสั่นรัว
พันทอง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เรียงถ้อยร้อยจารึก
ผ่านรู้สึกอันลึกล้น
ห้วงคำนึงอื้ออึงอล
จึงถั่งท้นดังสายธาร...

...หลากรินมิสิ้นสุด
นุชนาฏวาดประสาน
ระบายอาบภาพวิมาน
ณ.ห้วงกานต์..กวีรัก

 sucklife

เพียงถ้อยคำที่หวานจารจารึก
เพียงคิดนึกดึกดื่นตื่นสลัก
เพียงสั่นไหวนัยจิตอยากชิดนัก
เพียงทายทักใจประจักษ์หลงรักคุณ

วาดวิมานกลางอากาศนุชนาฏน้อง
ใจร่ำร้องคล้องใจพี่ที่อบอุ่น
อ้อมโอบกอดพี่นั้นฝันละมุน
ใจกรุ่นกรุ่นดวงนี้ให้พี่ชาย

พระอาทิตย์อัสดง

 

[ปู่ริน]

เพียงถ้อยคำที่หวานจารจารึก
เพียงคิดนึกดึกดื่นตื่นสลัก
เพียงสั่นไหวนัยจิตอยากชิดนัก
เพียงทายทักใจประจักษ์หลงรักคุณ

วาดวิมานกลางอากาศนุชนาฏน้อง
ใจร่ำร้องคล้องใจพี่ที่อบอุ่น
อ้อมโอบกอดพี่นั้นฝันละมุน
ใจกรุ่นกรุ่นดวงนี้ให้พี่ชาย

พระอาทิตย์อัสดง

 

[/quote]

ยามอาทิตย์อัสดงลงเหลี่ยมเขา
นั่งเงียบเหงาแสนโหยหาน่าใจหาย
เคยครองคู่อยู่กับน้องประคองกาย
ลมพร่างพรายพราวพร่ำยามค่ำคืน

คืนค่ำนี้มีเมฆหนาฟ้ามืดครึ้ม
เสียงกระหึ่มคล้ายมีฝนพี่ทนฝืน
ยืนเม่อลอยคอยน้องกลับจำกล้ำกลืน
จนดึกดื่นไม่เห็นเจ้ายิ่งเศร้าใจ

เมื่อความรักร้องเรียกหามาทดท้อ
ปล่อยให้พี่เฝ้ารอสุดทนไหว
ความรักขมผิดหวังซ้ำต้องช้ำใน
สุดหักห้ามดวงใจ...แสนทรมาน..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๐ พ.ค. ๕๕

                             

[sucklife]

ร่วมร้อยเรียง เสียงแผ่ว วะแว่วหวาน
เปรียบอ้อยตาล พานชื่น รื่นสลัว
ฤทัยมอบ กอปเกื้อ ต่อเมื่อชัวร์
ระริกรัว พัวพัน หวั่นฤทัย

หากจะรัก ปักจิต อย่าคิดสั้น
ฤทัยมั่น วันวาน ปานสดใส
ระยิบระยับ จับทรวงห้วงหทัย
ยังวาบหวาม หวิวไหว ใจสั่นรัว
พันทอง

วาดกวีหวานแว่วเพียงแผ่วพจน์
ฤาร่ายฤทธิ์รินรดสะกดทั่ว
ทาบม่านเงาเทาทนอันหม่นมัว
หวิวหวาดกลัวกลับสลายมลายพลัน

จึงเรียงรสบทกวีฤดีเร้า
ระริกเย้าบรรเทาโลกที่โศกศัลย์
แอบละมุนอุ่นกล่อมของอ้อมจันทร์
ในฟากฝันพริ้งพราวคราวนิทรา
 

[sucklife]

เพียงถ้อยคำที่หวานจารจารึก
เพียงคิดนึกดึกดื่นตื่นสลัก
เพียงสั่นไหวนัยจิตอยากชิดนัก
เพียงทายทักใจประจักษ์หลงรักคุณ

วาดวิมานกลางอากาศนุชนาฏน้อง
ใจร่ำร้องคล้องใจพี่ที่อบอุ่น
อ้อมโอบกอดพี่นั้นฝันละมุน
ใจกรุ่นกรุ่นดวงนี้ให้พี่ชาย

พระอาทิตย์อัสดง

 

บรรเลงพิณผ่านหาวดาวประดับ
คืนเดือนลับดวงลอยแหงนคอยหาย
เห็น"อวงเอีย"เรี่ยล้อคลอข้างกาย
สะท้านสาย..ลมครวญหวนคำนึง

สัญญารักถักสาน..ในม่านหมอก
เหนือระลอกธารนทีที่ผ่านถึง
สรวงสวรรค์ชั้นหาวดาวดึงส์
ยังอาบตรึงติดตราทุกคราครัน

กู่ตะโกนถึงโพ้นฟ้า..อีกฟากฝั่ง
ให้ก้องดังยังใจนางในฝัน
ตราบขุนเขายืนยงคงนิรันดร์
จะฝ่าฟันดั้นด้น..จนพบนาง


 

หมายเหตุ-อวงเอียคือนกเป็ดนำ้้แมนดาริน ที่กล่าวกันว่าหากคู่ของมันตาย อีกตัวจะตายตามครับผม