ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

ขณะเสียงไหลซู่ราวขู่ฆ่า
แดดก็ด่าเสียงขรมถมคำถ่วง
หรือหลังคาหลับงอนนอนประท้วง
ถึงร้อนสุมรุมทรวงร่วงเหงื่อโรย

คิดถึงฝนเมื่อวานม่านพายุ
หอบเมฆปรุก้องกรีดหวีดหวนโหย
โหดพระกาฬทารุณพิรุณโบย
พลบเผยโพยพินาศฆาตกรรม

ปรารถนาย้อนไปก็ไม่กล้า
แอบสบตาพัดลมข่มกลืนกล้ำ
อย่าเพิ่งส่ายหน้าไปแกล้งใจดำ
มารมคำพอทอนร้อนระบาย


 


**** เขากำลังต่อเติมบ้านอยู่ข้างหู   

[เนิน จำราย]

พัดพระพายคล้ายโหยให้โรยอ่อน      
ได้พักผ่อนค่ำคืนเคยตื่นสาย
ต้องเร่งเร้าเอาใจท่านเจ้านาย      
จนตาลายหัวหมุนชักขุ่นค้อน

ขอส่ายหน้าพอคลายหายปวดเมี่อย   
สั่งอยู่เรื่อยให้ขับดับความร้อน
ฟ้อนระบำรำลมประพรมป้อน      
เฝ้าออดอ้อนเอี๊ยดเอี๊ยดละเลียดไป

ไม่มีตัวมาสลับเพื่อปรับเปลี่ยน      
ยังวนเวียนเช้าพรุ่งรุ่งสมัย
ถ้าใช้หนักวันนี้ขอลี้ไกล         
จำลาไปเลหลังชั่งกิโล

เนิน จำราย

[เมฆา...]

....ขอบ่น ด้วยคนครับ            ก่อนพับจับใส่โหล
เรื่องใจอันใหญ่โต                 ต่างอัดอั้น

....เมื่อคืน นอนตื่นบ่อย          ลมน้อยก็พลอยร้อน
พลิกส่ายกอดก่ายหมอน        ที่นอนกั้น

....พักหนึ่ง ครึ่งยามกว่า          มองฟ้าที่หน้าต่าง
เห็นเดือนลอยเคว้งคว้าง        ข้างบนนั้น

....จึงลุก มาล้างหน้า              สบตากับดาวใหม่
สะดุ้งในทันใด                      ใครเคาะลั่น

....ประตู ลูกบิดปลด               เกลียวทดก็ถดถอย
นวลนางร่างสาวน้อย             กลอยยิ้มมั่น

....บอกว่า ไฟฟ้าดับ               ให้ช่วยปรับแก้ไข
ห้องน้องร้อนเป็นไฟ              ประมาณนั้น

....ใจผม เหมือนลมร้อน          พัดย้อนก้อนเหงื่อรั่ว
นางฟ้ามาตามตัว                    หัวอกสั่น

....แก้ไข ไฟเสร็จสรรพ           ติดปั๊บสว่างโล่ง
ผมต้อง ตาเบิกโพลง               ว้าว..สวรรค์

.....ชุดเว้า บางเบาหวิว          เอวกิ่วอีกแก้มเล่า
นัยน์ตาน้องยวนเย้า               ในฉับพลัน

.....กำลัง ลุ้นระทึก                ดันสะอึกสะดุ้งเหม่อ
ร้อนรนจนละเมอ                   เฮ้อ!!..กระผมฝัน ฯ

                                     

               .... โอ้ว...เซ็งเลย....

                                   
                   

[ดอกกระเจียว]

ลมระบายคลายคลาประสาจิต
เหมือนมากมิตรมั่งมีดีอักโข
แม้นโดดเดี่ยวเจียวใจจึงเซโซ
หามร่มไทรใบโพธิ์ที่พึ่งพิง

ยุทธจักรมากเหลี่ยมผู้เยี่ยมยุทธ
หมู่มนุษย์คนพาล-แรด-เสือ-สิงห์
มากสิ่งไปชั่วดีเหมือนมีจริง
ได้พึ่งพิงจึงรู้เห็นเกิดเป็นคน




ปล:เขียนกลอนนี้ตั้งกะเมื่อคืนแล้วไฟดับมาเปิดตอนเช้าปรากฏว่าที่เขียนไว้นั้นยังอยู่ ขอขอบคุณปาฏิหารย์ เบลเกต

[เนิน จำราย]

พัดพระพายคล้ายโหยให้โรยอ่อน      
ได้พักผ่อนค่ำคืนเคยตื่นสาย
ต้องเร่งเร้าเอาใจท่านเจ้านาย      
จนตาลายหัวหมุนชักขุ่นค้อน

ขอส่ายหน้าพอคลายหายปวดเมี่อย   
สั่งอยู่เรื่อยให้ขับดับความร้อน
ฟ้อนระบำรำลมประพรมป้อน      
เฝ้าออดอ้อนเอี๊ยดเอี๊ยดละเลียดไป

ไม่มีตัวมาสลับเพื่อปรับเปลี่ยน      
ยังวนเวียนเช้าพรุ่งรุ่งสมัย
ถ้าใช้หนักวันนี้ขอลี้ไกล         
จำลาไปเลหลังชั่งกิโล

    9 พ.ค.55
 
เริ่มวสันต์ฝนโปรยลมโชยชื่น   
ลูกพระพายลุกตื่นแต่ไก่โห่
ตัวนั้นเขาเลหลังชั่งกิโล      
ตั้งนะโมน้อมหทัยไปหาแม่

บัดเดี๋ยวถึงบรรพตจักรวาล      
ลงเข่าคลานสงบเงียบพับเพียบแต้
สวาหะตลึงถลึงตาแล      
อุเหม่แหมบุญปลูกลูกของข้า

แล้วลดองค์ลงรองประคองเจ้า   
ทุกค่ำเช้าเฝ้าแต่เหลียวแลหา
แต่ปีขาลอสงไขยไม่เห็นหน้า   
วันนี้ฟ้าปราณีธุลีนาง

เจ้าอยากได้สิ่งใดจะหาให้      
แม่หมายไว้ในสวนล้วนสล้าง
มะขามป้อมลูกหว้าเป็นระวาง   
อีกมะปรางไม้สวรรค์หิมวันต์ดง

บริวารมีแล้วนะแก้วตา   
เมียเกินห้าพันตนล้นประสงค์
ลูกยังมีมากมายหลากหลายองค์   
แม่จำนงค์ฝากกายตายกับเธอ

เมื่อเสร็จงานการเรื่องเมืองมนุษย์   
เผือกผู้บุตรจงหยุดการงานเสนอ
ทุกค่ำเช้ารู้ไหมเจ้าแม่อยากเจอ   
เป็นตัวแทนพ่อเสมอชั่วกัปกัลป์

เนิน จำราย