ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

 

               งามเลิศ  งามล้ำ  ไร้ตำหนิ
         ปรีติ  ปรีดา  กว่านางไหน
         พะเน้า  พะนอ  อรไท
         มอบใจ  มอบรัก  ขอภักดี
      
            หัวปัก  หัวปำ  แสนฉ่ำชื่น
         ระรื่น  ระลอง  ปองยาหยี
         เอาอก  เอาใจ  ไม่ถึงปี
         ได้ที  ได้ช่อง  จองวิวาห์

            สมจิต  สมใจ  ได้ครองคู่
         ถูลู่  ถูกัง  เป็นฝั่งฝา
         ผ่านเดือน  ผ่านปี  ร่วมชีวา
         ลูกห้า  ลูกหก  ดกเอาการ

            วันนี้  วันนั้น  ผิดกันมาก
         ต่อปาก  ต่อลิ้น  สิ้นคำหวาน
         มองบน  มองล่าง  ต่างหย่อนยาน
         สะท้าน  สะทก  รกหูตา

            ถามนิด  ถามหน่อย  คอยผิดหู
         ช่างรู้  ช่างคั้น  สร้างปัญหา
   นอนตด  นอนหาว  กลิ่นคาวปลา
         ระอา  ระทด  หมดอารมณ์
            
     

    สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

พี่ชายวิทย์...
ใครจะกล้าต่อกลอนของท่านพี่ล่ะคะ..
ใครต่อก็จะเข้าตัวหละ... 
♥ จากผู้ไม่ประสงค์จะออกนามค่ะ ♥

[sunthornvit]

ถึงผู้ไม่ประสงค์ออกนาม(แซมสุดสวย)

ต่อเถอะครับ เดี๋ยวแก้กลิ่นคาวปลาเป็นกลิ่นปลาร้าให้
นะครับ หยวนๆหน่อยละกัน
ผู้ประสงค์ออกนาม

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

 

               งามเลิศ  งามล้ำ  ไร้ตำหนิ
         ปรีติ  ปรีดา  กว่านางไหน
         พะเน้า  พะนอ  อรไท
         มอบใจ  มอบรัก  ขอภักดี
      
            หัวปัก  หัวปำ  แสนฉ่ำชื่น
         ระรื่น  ระลอง  ปองยาหยี
         เอาอก  เอาใจ  ไม่ถึงปี
         ได้ที  ได้ช่อง  จองวิวาห์

            สมจิต  สมใจ  ได้ครองคู่
         ถูลู่  ถูกัง  เป็นฝั่งฝา
         ผ่านเดือน  ผ่านปี  ร่วมชีวา
         ลูกห้า  ลูกหก  ดกเอาการ

            วันนี้  วันนั้น  ผิดกันมาก
         ต่อปาก  ต่อลิ้น  สิ้นคำหวาน
         มองบน  มองล่าง  ต่างหย่อนยาน
         สะท้าน  สะทก  รกหูตา

            ถามนิด  ถามหน่อย  คอยผิดหู
         ช่างรู้  ช่างคั้น  สร้างปัญหา
   นอนตด  นอนหาว  กลิ่นคาวปลา
         ระอา  ระทด  หมดอารมณ์
            
     

    สุนทรวิทย์

ตอนที่ จีบฉัน นั้นไม่พูด
โซกู๊ด ทุกอย่าง ช่างเหมาะสม
ทำไร ไม่ติ มีแต่ชม
ฝายลม ยังตอบ ชอบวจี

ตื่นสาย ไม่เคย จะดุด่า
คอยท่า นานหน่อย พลอยสุขี
ทำไร ถูกหมด ไปทุกที
ฤดี ปรีเปรม อิ่มเอมใจ

สามปี ล่วงผ่าน พานจะเศร้า
กินเหล้า กลับดึก นึกที่ไหน
ตีสาม ตีสี่ ทุกวันไป
ทนแทบ ไม่ไหว ให้ระอา

เงินทอง ไม่เหลือ มาเชื่อไหม
ทวงถาม ทีไร ไยด่าว่า
เมื่อก่อน ออ้นออด ทุกเวลา
เดี๋ยวนี้ เบือนหน้า มิมามอง
พันทอง

[sunthornvit]

กินเหล้า  เล็กน้อย  หนอยทำบ่น
ก็คน  มันช้ำ  ระกำหมอง
หาเงิน  เท่าไหร่  ให้พันทอง
แต่น้อง  เล่นไพ่  ไม่หารือ

เก็บกด  อาภัพ  ดื่มดับกลุ้ม
มาคุม  ทำไม  ไม่รู้หรือ
หมั่นไส้  เดี๋ยวเถอะ  เจอะหลังมือ
หัวดื้อ  แชเชือน  เตือนไม่จำ

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

กินเหล้า เล็กน้อย ซะที่ไหน
กินได้ ทุกที มิมีหวั่น
เงินหมด แปะโป้ง ไว้ทุกวัน
อัดอั้น ฉันนี้ จะมิทน

แค่ถาม เท่านั้น ดันจะตบ
เลิกคบ เลยไหม จะไม่บ่น
หลังมือ มาซิ ฉันก็คน
อดกลั้น สั่นจน ขนหัวลุก

อยากใช้ บังตอ สับคอนัก
นานเข้า แล้วชัก เจ่าจุก
อย่ามา ซึมเซา เคล้าคลุก
เดี๋ยวเจอ ขาสนุ๊ก ทุกข์จัง
พันทอง

[sunthornvit]

ถึงเมาบ้าง  แต่การ  งานไม่ขาด
คงสามารถ  เตะปี๊บ  ถีบขึงขัง
มิห่วงเรื่อง  ถอยถด  หมดพลัง
แล้วเสียงดัง  ทำไม  อายประชา

ขืนบ่นอีก  ครั้งเดียว  เลิกเกี่ยวข้อง
ปล่อยให้น้อง  สิ้นหวัง  นั่งกอดขา
จะงอนง้อ  อย่างไร  ไม่นำพา
หันไปหา  สาวใหม่  ให้ช้ำใจ

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

จะไป เชิญไป ให้ไวเถิด
เดี๋ยวเกิด อารมณ์ ข่มไม่ไหว
ยิ่งห้าม ยิ่งยุ อยู่ทำไม
ยียวน กวนใจ ให้ลำคาญ

เห็นพูด อย่างนี้ สิบปีแล้ว
ยังแกร่ว ไม่ไป ให้งุ่นง้าน
ขืนพูด อีกครั้ง แท่นกะบาล
เชี่ยวชาญ นักหรือ อย่าหือนา

พูดนิด พูดหน่อย คอยหงุดหงิด
เจอฤทธิ์ แม่บ้าง ครางหมดท่า
เก่งแท้ แต่ปาก จำจากลา
อย่ามา ให้เห็น เหม็นขี้ฟัน
พันทอง

[--ณัชชา--]

ถามนิด  ถามหน่อย  คอยผิดหู
         ช่างรู้  ช่างคั้น  สร้างปัญหา
   นอนตด  นอนหาว  กลิ่นคาวปลา
         ระอา  ระทด  หมดอารมณ์
           

    สุนทรวิทย์

เมื่อก่อนเรียกหาว่าที่รัก
นานนักรักหวานก็พาลขม
เพราะพี่นอกใจไม่ชื่นชม
ทิ้งให้น้องตรมขื่นขมใจ

ที่หย่อนก็ดึงตึงแล้วนี่
ยันฮี ซะด้วยช่วยดึงให้
แบ๊งพันปลิวหายไปหลายใบ
แล้วไงมาบ่นฉงนจริง

คงเจอคนใหม่ไฉไลกว่า
ถึงด่าว่าร้ายไม่สุงสิง
ปากดีนักหนามันน่ายิง
โยนทิ้งใส่ท่อบ่อส้วมซึม

--ณัชชา--

 

[สะเลเต]

(รักกันใหม่ๆๆ)

เธอเตะหมาเมื่อเห่าเข้าใกล้ฉัน
ไล่เตะมันลั่นซอยให้ถอยหนี
ยามรักกันใหม่ใหม่ไยดูดี
หมานั้นวิ่งหางชี้...ลี้ห่างน้อง

ไม่อาบน้ำสามวันชมฉันหอม
แมลงวันตอมตียับดับสยอง
สงสารมันเหมือนกันฉันเฝ้ามอง
ใจจดจ้องอยากห้ามปรามเธอนั้น

( 5 ปีผ่านไปไวเหมือน go6 )

เธอยุหมาให้เห่าเขาทำได้
เชียร์กันใหญ่ชมหมาว่าขยัน
ยุน้องหมาทั้งซอยเอ็นจอยกัน
เห่าไล่ฉันเธอขำ...จำได้ดี

อาบน้ำแล้วว่ากันตัวฉันเหม็น
แค่มองเห็นแมลงวันฉันต้องหนี
เห็นหยิบไม้ใจระรัวกลัวถูกตี
เพียงห้าปีเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิม
 
---สะเลเต---

[ไร้นวล^^]

กาลผ่านคนเปลี่ยนเรื่องของเขา
รักเราไม่หวั่นทุกวันเพิ่ม
เธอแคร์ฉันคลั่งรักดังเดิม
คอยเติมต่อใจให้แก่กัน

เธอท้อฉันยอให้เธอสู้
เธออู้ฉันอ้อนให้เธอขยัน
เธอร้อนฉันรดน้ำเย็นพลัน
เธอฝันฉันเกื้อกูลฝันเธอ

เปลี่ยนวันเปลี่ยนเดือนเปลี่ยนปีใหม่
มั่นใจมั่นรักเธอเสมอ
พร้อมคู่พร้อมอยู่ดูแลเธอ
เพราะเจอรักแท้ฉันแน่ใจ

[sunthornvit]

ถามนิด  ถามหน่อย  คอยผิดหู
         ช่างรู้  ช่างคั้น  สร้างปัญหา
   นอนตด  นอนหาว  กลิ่นคาวปลา
         ระอา  ระทด  หมดอารมณ์
           

    สุนทรวิทย์

เมื่อก่อนเรียกหาว่าที่รัก
นานนักรักหวานก็พาลขม
เพราะพี่นอกใจไม่ชื่นชม
ทิ้งให้น้องตรมขื่นขมใจ

ที่หย่อนก็ดึงตึงแล้วนี่
ยันฮี ซะด้วยช่วยดึงให้
แบ๊งพันปลิวหายไปหลายใบ
แล้วไงมาบ่นฉงนจริง

คงเจอคนใหม่ไฉไลกว่า
ถึงด่าว่าร้ายไม่สุงสิง
ปากดีนักหนามันน่ายิง
โยนทิ้งใส่ท่อบ่อส้วมซึม

--ณัชชา--

 

เมื่อก่อน สดใส วัยสิบหก
สกปรก แต่ก็  พออวบอึ๋ม
ตอนนี้ เหี่ยวย่น ยลอึมครึม
มิซึม วอกแวก ก็แปลกไป

ขอพึ่ง ยันฮี มาสี่หน
ยิ่งย่น กว่าเก่า น่าเศร้าไหม
พี่ดื่ม เพื่อขับ ดับทุกข์ใจ
เป็นใคร ก็ช้ำ จำต้องเมา
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

(รักกันใหม่ๆๆ)

เธอเตะหมาเมื่อเห่าเข้าใกล้ฉัน
ไล่เตะมันลั่นซอยให้ถอยหนี
ยามรักกันใหม่ใหม่ไยดูดี
หมานั้นวิ่งหางชี้...ลี้ห่างน้อง

ไม่อาบน้ำสามวันชมฉันหอม
แมลงวันตอมตียับดับสยอง
สงสารมันเหมือนกันฉันเฝ้ามอง
ใจจดจ้องอยากห้ามปรามเธอนั้น

( 5 ปีผ่านไปไวเหมือน go6 )

เธอยุหมาให้เห่าเขาทำได้
เชียร์กันใหญ่ชมหมาว่าขยัน
ยุน้องหมาทั้งซอยเอ็นจอยกัน
เห่าไล่ฉันเธอขำ...จำได้ดี

อาบน้ำแล้วว่ากันตัวฉันเหม็น
แค่มองเห็นแมลงวันฉันต้องหนี
เห็นหยิบไม้ใจระรัวกลัวถูกตี
เพียงห้าปีเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิม
 
---สะเลเต---

เดินลากเกี๊ยะ ทำไม ให้หมาเห่า
ต้องตีเข่า แก้คึก คลายฮึกเหิม
หมากำลัง สุขสันต์ ฝันเคลิบเคลิ้ม
ไม่ส่งเสริม ยังแกล้ง แล้งน้ำใจ

แล้วอาบน้ำ อย่างไร ไม่ขัดถู
เบื่อสบู่ แหมช่าง กล่าวอ้างได้
อุตส่าห์เตือน หลายครั้ง ยังร่ำไร
สก๊อตไบร์  ลองหัด ขัดสักที
 

สุนทรวิทย์

[หนามเตย]

พี่ชายวิทย์...
ใครจะกล้าต่อกลอนของท่านพี่ล่ะคะ..
ใครต่อก็จะเข้าตัวหละ... 
♥ จากผู้ไม่ประสงค์จะออกนามค่ะ ♥

เก็บมาแซว

ฮาๆๆๆๆๆๆ ก็ว่างั้นแหละ เห็นด้วยกะคุณ ประภากาญ ยิ่งบทสุดท้าย เหลือเกิน

ถามนิด  ถามหน่อย  คอยผิดหู
         ช่างรู้  ช่างคั้น  สร้างปัญหา
   นอนตด  นอนหาว  กลิ่นคาวปลา
         ระอา  ระทด  หมดอารมณ์

 emo_20หนามเตย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[sunthornvit]

แม้กาลเปลี่ยน  คงปลื้ม  มิลืมหลง
รักแต่ดง  แน่วแน่  แต่แรกรุ่น
มิมีวัน  ปรวนแปร  หรอกแม่คุณ
เพราะลงทุน  ไปมาก  อยากถอนคืน

ถึงใครงาม  ผุดผ่อง  มิข้องเกี่ยว
ถือรักเดียว  เหนียวหนับ  ทั้งหลับตื่น
รักขอพี่  แน่นหนัก  จักยั่งยืน
ไม่เป็นอื่น  ตอนนี้  พี่สัญญา

ล้อเล่นครับหนูอัสดง

สุนทรวิทย์

[รพีกาญจน์]

น้องเห็นนก ว่าไม้...ตามใจเจ้า
น้องเห็นเต่า ว่าปู...ดูแล้วใช่
น้องเห็นกุ้ง ว่าหอย ลอยน้ำไป
...ปัญญาไว ใสแจ่ม ตาแหลมจริง

อยากได้แหวน สลึง ซื้อหนึ่งร้อย
อยากได้สร้อย เส้นใหญ่ ซื้อให้หญิง
แถมตุ้มหู คู่ห้อย ย้อยตุงติง
ดังกุงกิง กำไล ใส่ข้อมือ

ถอยป้ายแดง ร้อนร้อน ดำฮอนด้า
ใหม่รุ่นล่า ไอโฟนโฟร์ โทรมือถือ
หลุยส์วิตตอง ของแท้ ที่ร่ำลือ
ไม่ลืมซื้อ แว่นตา สีชามองค์

ยอมทุ่มเท เปย์ล้าน จ่ายบ้านหรู
เดินเคียงคู่ ออกงาน วันล้านสอง
สวมเบญจไอยรา อ่าเรืองรอง
งามกว่าเดือน เพื่อนตาพอง น้องตาโต

พอหนึ่งปี ผ่านไป ไวGO5
ของมีค่า ทองทุกเม็ด เพชรทุกโป้(กล่อง)
เก็บของใส่ ไหถัง ชั่งกิโล
เรียกอาโก มาส่าย จ่ายเซกตางค์

น้องเห็นนก ว่าไม้...บอดไหมน้อง
น้องปวดท้อง ด่าวดิ้น...กินยาขาง
คงไม่ตาย อย่ากวน นะนวลนาง
กลับฟ้าสาง เพื่อนรอ ต่อบาเยิร์น

รพีกาญจน์ 59

[sunthornvit]

รู้ละเอียด  ลออ  หนอพี่ครับ
ขอคำนับ  ฉับพลัน  กล่าวสรรเสริญ
ทำตามพี่  ทุกอย่าง  มิหมางเมิน
จึงยับเยิน  แหงแก๋  แผลเต็มตน

บอกประสบการณ์  มากมี  ช่วยชี้ช่อง
หัดทดลอง  สุ่มเสียง  เพียงสองหน
สามวันโดน  ตุ้บตั้บ  นั่งอับจน
ไม่ได้ผล  ดั่งคำ  ซ้ำเจ็บตัว

ตาเขียวปี๋  ฟันโยก  โหนกแก้มช้ำ
ล้มคะมำ  เจอหมัด  ซัดเข้าหัว
คำแนะนำ  ของพี่  นี้สุดชัวร์
ผมละกลัว  ขี้หด  ตดกระจาย

เชื่อฟังเมีย  ดีกว่า  เลิกหาเรื่อง
ขืนทำเขื่อง  อีกครา  อาจหน้าหงาย
เธออยากหย่อน  อยากยาน  เชิญบานปลาย
อยากจะผาย  ทั้งคืน  ก็ฝืนดม

 

สุนทรวิทย์

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หากจริงใจดั่งว่า"อย่าพาหลง"(หลงๆลืมๆ)
รักแต่"ดง"คงมั่นนั้นสุขสม
หากแปรผันวันใดใจน้องตรม
รักคงขมข่มมานมันผลาญทรวง

น้องมิงามผุดผองต้องโทษพี่
บอกแสนสี่ส่งมาอย่าได้หวง
เป็นค่าเครื่องสำอางค์อำพรางดวง
แต่งเพื่อลวงใจหนุ่มๆคนต่อไป 

พระอาทิตย์อัสดง

แสนสี่เอาจริงนะคะท่านสุนทรวิทย์ไม่ได้ล้อเล่นนะคะ  

[ไพร พนาวัลย์]

จะเอาไปทำไมตั้งแสนสี่ 
อยู่ดีดีไม่เด่น ชอบเป็นไข้
แต่งให้สวยเกินนุ่น(ดารา) คุณเป็นใคร?
ยมบาลจำบ่ได้ เอาไปจ้อย 

อยู่ป่าว ป่าว(เปล่า)ดีก่า(กว่า) อย่ายึกยัก
ใครไม่รักไม่จอง เรื่องของข้อย
เป็นคนดี มีศีลธรรม เดินนำรอย
ถึงจะจ่อย(ผอม)ก็จะรัก ภักดิ์เพียงเธอ 

“ไพร พนาวัลย์”