ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เขียนคำรักพับเป็นดาวเอาใส่โหล
จงเติบโตหัวใจอันระแหง
จงละทิ้งความหวาด หวั่นระแวง
จงขับแสงแรงฝันสู่วันคืน

ค่อยค่อยเขียนหนึ่งคำจากความรัก
ค่อยค่อยพับค่อยพักอย่าได้ฝืน
ค่อยค่อยหยัดลุกก้าวเข้าไปยืน
ท่ามกลางพื้นที่นั้น...รักเติบโต

รพีภัทร

ยามค่ำคืน ฝืนข่ม ลมโชยสาด
พับกระดาษ รูปหัวใจ ใส่ขวดโหล
ด้วยใจหมาย คล้ายช้ำ ย้ำตั้งโชว์
ขวดใบโต เกือบเต็ม เม้มใส่ไป

มีกี่รัก มักพลาด อนาถเหลือ
ดีนะเผื่อ แผ่จิต ไม่คิดไหว
หากพลาดอีก ก็มิเห็น จะเป็นไร
อยากจะอวด ขวดกี่ใบ ใส่ใจกัน

[รพีภัทร]

ยามค่ำคืน ฝืนข่ม ลมโชยสาด
พับกระดาษ รูปหัวใจ ใส่ขวดโหล
ด้วยใจหมาย คล้ายช้ำ ย้ำตั้งโชว์
ขวดใบโต เกือบเต็ม เม้มใส่ไป

มีกี่รัก มักพลาด อนาถเหลือ
ดีนะเผื่อ แผ่จิต ไม่คิดไหว
หากพลาดอีก ก็มิเห็น จะเป็นไร
อยากจะอวด ขวดกี่ใบ ใส่ใจกัน

จะมีโหลกี่ใบใครเล่าสน
มันเป็นเรื่องของคนผู้หวั่นไหว
มันเป็นเรื่องลึกล้ำกว่าคำใด
อธิบายออกได้ในน้ำคำ

มีกระดาษกี่ใบ ฉันไม่รู้
แต่ที่ตั้งโชว์อยู่ ทั้งเช้าค่ำ
คือความรักที่เก็บออมอยู่ประจำ
และเงื่อนงำความเศร้าที่เฝ้าครวญ

รพีภัทร

[สมนึก นพ]

น้อง..ชาวสวน จน-จน คนไร้ค่า
วาสนา มีน้อย คอยถวิล
ไม่อยากให้ ดอกฟ้า มีราคิน
"ดิน"คือดิน ไม่คู่ดาว ราวฟ้าไกล

ดาวนั้นควร คู่ดาว พราวนภา
วันนี้ยอม เสียน้ำตา เพื่อฟ้าใส
ดาวคู่ดิน เขาติฉิน นินทาไป
ขื่นขมช้ำ น้ำตาไหล...หัวใจกระดาษ

ช่างบังเอิญนะนี่ใช้สีเทียน
และความเพียรเขียนลงบรรจงวาด
น้ำตามาหยดใส่จึงไม่ขาด
แม้กระดาษเอสี่มีคงทน

สารภาพแล้วไซร้มิใช่ดาว
เขาก็กล่าวเกินไปให้สับสน
คงจะคิดผลักไสไปให้พ้น
กลายเป็นคนไร้ค่าสาวมาเมิน

สี่ร้อยแปดสิบใบที่เคยหวัง
กลับต้องพังสลายไปแต่เนิ่น
เพิ่งรู้ว่าตัวฉันมันส่วนเกิน
จึงทั้งเขินทั้งเศร้าเฝ้าระทม

มีลายเซ็นทุกใบได้เห็นอยู่
สีชมพูจากใจกลายขื่นขม
กลายเป็นภาพวางหยอกหลอกให้ชม
เห็นว่าเราโง่งมสมใจนาง

ช้ำและปวดนะนี่ที่ใจฉัน
เกิดพลิกผันความนัยไปออกห่าง
ชมพูเข้มลงไว้กลายเลือนลาง
ลายเซ็นพรางหวังโชว์เราโง่เอง.

นพ
30 เม.ย.55

[D]

จะมีโหลกี่ใบใครเล่าสน
มันเป็นเรื่องของคนผู้หวั่นไหว
มันเป็นเรื่องลึกล้ำกว่าคำใด
อธิบายออกได้ในน้ำคำ

มีกระดาษกี่ใบ ฉันไม่รู้
แต่ที่ตั้งโชว์อยู่ ทั้งเช้าค่ำ
คือความรักที่เก็บออมอยู่ประจำ
และเงื่อนงำความเศร้าที่เฝ้าครวญ

รพีภัทร

แม้เจ็บเหลือ เจียนตาย ใครเล่ารู้
เฝ้าทนสู้ เก็บกาย ไม่ไห้หวล
ถึงแม้ว่า ภายใน ใจรัญจวน
ขอทบทวน เรื่องราว ปวดร้าวทรวง

ถึงแม้รัก มีมาก ออกจากจิต
ไม่มีสิทธิ์ เหนี่ยวรั้ง ทั้งหึงหวง
วาสนา คลาดแคล้ว แล้วแต่ดวง
แต่ทั้งปวง ทำไป ใจสั่งมา

[D]

ช่างบังเอิญนะนี่ใช้สีเทียน
และความเพียรเขียนลงบรรจงวาด
น้ำตามาหยดใส่จึงไม่ขาด
แม้กระดาษเอสี่มีคงทน

สารภาพแล้วไซร้มิใช่ดาว
เขาก็กล่าวเกินไปให้สับสน
คงจะคิดผลักไสไปให้พ้น
กลายเป็นคนไร้ค่าสาวมาเมิน

สี่ร้อยแปดสิบใบที่เคยหวัง
กลับต้องพังสลายไปแต่เนิ่น
เพิ่งรู้ว่าตัวฉันมันส่วนเกิน
จึงทั้งเขินทั้งเศร้าเฝ้าระทม

มีลายเซ็นทุกใบได้เห็นอยู่
สีชมพูจากใจกลายขื่นขม
กลายเป็นภาพวางหยอกหลอกให้ชม
เห็นว่าเราโง่งมสมใจนาง

ช้ำและปวดนะนี่ที่ใจฉัน
เกิดพลิกผันความนัยไปออกห่าง
ชมพูเข้มลงไว้กลายเลือนลาง
ลายเซ็นพรางหวังโชว์เราโง่เอง.

นพ
30 เม.ย.55

(สี่ร้อยแปดสิบ)

สี่ร้อยแปด-สิบใบ จงใจส่ง
น้องนั่งงง พี่บอก หลอนหลอกเก่ง
ใยหยาบหยาม น้ำใจ ไปละเลง
ตัวน้องเอง รักมั่น นั้นก็รู้

จดหมายครั้ง หลังล่า สุดว้าเหว่
พี่หันเห เสียแล้ว แววอดสู
น้ำตาริน ไหลหลาก พรากพรั่งพรู
ปิดประตู รักเรา เศร้าต่อไป

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/hQv4hgdp6ys&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/hQv4hgdp6ys&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

หัวใจกระดาษ - อู๋ ธรรพ์ณธร

ในช่องว่างของหัวใจมีใครอยู่
เธอจะรู้หรือไม่ใครห่วงหวง
เฝ้าทุ่มเทในรักภักดีดวง
แล้วเธอควงกับใครที่หมายตา

หัวใจช้ำยับเยินเกินเฝ้าเก็บ
เหมือนถูกเล็บจิกลงไปไห้โหยหา
แล้วกระหน่ำซ้ำเติมลงอีกครา
กับคำว่า ไม่เคยรัก จักทำไม

หมดแล้วใจให้เธอหมดไม่มีเหลือ
ไม่มีเผื่อเก็บซ่อนแม้ตอนไหน
ไม่มีเหลือเผื่อแผ่แม้แต่ใคร
คงเป็นได้ แค่กระดาษ ที่ขาดปลิว



bluesky

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=hQv4hgdp6ys
หัวใจกระดาษ - อู๋ ธรรพ์ณธร

ในช่องว่างของหัวใจมีใครอยู่
เธอจะรู้หรือไม่ใครห่วงหวง
เฝ้าทุ่มเทในรักภักดีดวง
แล้วเธอควงกับใครที่หมายตา

หัวใจช้ำยับเยินเกินเฝ้าเก็บ
เหมือนถูกเล็บจิกลงไปไห้โหยหา
แล้วกระหน่ำซ้ำเติมลงอีกครา
กับคำว่า ไม่เคยรัก จักทำไม

หมดแล้วใจให้เธอหมดไม่มีเหลือ
ไม่มีเผื่อเก็บซ่อนแม้ตอนไหน
ไม่มีเหลือเผื้อแผ่แม้แต่ใคร
คงเป็นได้ แค่กระดาษ ที่ขาดปลิว



bluesky

กาลเวลา ผ่านมา พาใจแก่วง
ดั่งลมแรง แห่งรัก มักวาบหวิว
เพียงผ่านไป ไม่นาน มานปลิดปลิว
รักลอยลิ่ว ขาดร่อย คล้อยตามลม

เจอลมแรง พัดไป ใจกระดาษ
เขาอ่านเขียน เวียนวาด สาดสะสม
หมดแรงล้า ล่องไกล ให้เป็นปม
แต่ตกตม จมท่อ บ่อน้ำตา

[สมนึก นพ]

ช่างบังเอิญนะนี่ใช้สีเทียน
และความเพียรเขียนลงบรรจงวาด
น้ำตามาหยดใส่จึงไม่ขาด
แม้กระดาษเอสี่มีคงทน

สารภาพแล้วไซร้มิใช่ดาว
เขาก็กล่าวเกินไปให้สับสน
คงจะคิดผลักไสไปให้พ้น
กลายเป็นคนไร้ค่าสาวมาเมิน

สี่ร้อยแปดสิบใบที่เคยหวัง
กลับต้องพังสลายไปแต่เนิ่น
เพิ่งรู้ว่าตัวฉันมันส่วนเกิน
จึงทั้งเขินทั้งเศร้าเฝ้าระทม

มีลายเซ็นทุกใบได้เห็นอยู่
สีชมพูจากใจกลายขื่นขม
กลายเป็นภาพวางหยอกหลอกให้ชม
เห็นว่าเราโง่งมสมใจนาง

ช้ำและปวดนะนี่ที่ใจฉัน
เกิดพลิกผันความนัยไปออกห่าง
ชมพูเข้มลงไว้กลายเลือนลาง
ลายเซ็นพรางหวังโชว์เราโง่เอง.

นพ
30 เม.ย.55

(สี่ร้อยแปดสิบ)

สี่ร้อยแปด-สิบใบ จงใจส่ง
น้องนั่งงง พี่บอก หลอนหลอกเก่ง
ใยหยาบหยาม น้ำใจ ไปละเลง
ตัวน้องเอง รักมั่น นั้นก็รู้

จดหมายครั้ง หลังล่า สุดว้าเหว่
พี่หันเห เสียแล้ว แววอดสู
น้ำตาริน ไหลหลาก พรากพรั่งพรู
ปิดประตู รักเรา เศร้าต่อไป

เสียงประตูปิดปังดังสนั่น
ขาดสะบั้นแน่หรือคือไฉน
ทั้งสี่บานฟังรู้ประตูใจ
ขอเปิดใหม่ได้ไหมจ๊ะคนดี

ด้วยเพราะความเกเรเฉไปบ้าง
และเจ้านางวางเฉยเกินเลยนี่
จึงเข้าใจผิดถนัดตัดไมตรี
ฟังวจีก่อนนะอย่าทำงอน

แม้สี่ตี นผิดพลั้งยังก้าวพลาด
เข็ดขยาดครุ่นคิดจิตหลอกหลอน
ขอดีกันใหม่นะมาวิงวอน
จงเปิดกลอนประตูดูใจกัน

ฟังชัดเจนเต้นนั้นผิดจังหวะ
ยาวสั้นคละกันอยู่รู้ไหมนั่น
เธอมาด่วนรวบรัดตัดสัมพันธ์
หาว่าฉันเมินไปหาใหม่แทน

ผิดครั้งนี้ที่รู้อดสูนัก
ทำลายรักครั้งเก่าเฝ้าหวงแหน
ภาพหัวใจกระดาษวาดเป็นแกน
ทั้งหลายแผ่นนั้นหนอขอเก็บเอง

พออภัยได้ไหมใคร่ขอร้อง
หรือจะฟ้องเป็นคดีตีความเก่ง
ยอมรับโทษหนักยิ่งไม่กริ่งเกรง
ปืนมาเล็งลั่นไกจากใจเธอ.

นพ
1 พ.ค.55

[D]

เสียงประตูปิดปังดังสนั่น
ขาดสะบั้นแน่หรือคือไฉน
ทั้งสี่บานฟังรู้ประตูใจ
ขอเปิดใหม่ได้ไหมจ๊ะคนดี

ด้วยเพราะความเกเรเฉไปบ้าง
และเจ้านางวางเฉยเกินเลยนี่
จึงเข้าใจผิดถนัดตัดไมตรี
ฟังวจีก่อนนะอย่าทำงอน

แม้สี่ตี นผิดพลั้งยังก้าวพลาด
เข็ดขยาดครุ่นคิดจิตหลอกหลอน
ขอดีกันใหม่นะมาวิงวอน
จงเปิดกลอนประตูดูใจกัน

ฟังชัดเจนเต้นนั้นผิดจังหวะ
ยาวสั้นคละกันอยู่รู้ไหมนั่น
เธอมาด่วนรวบรัดตัดสัมพันธ์
หาว่าฉันเมินไปหาใหม่แทน

ผิดครั้งนี้ที่รู้อดสูนัก
ทำลายรักครั้งเก่าเฝ้าหวงแหน
ภาพหัวใจกระดาษวาดเป็นแกน
ทั้งหลายแผ่นนั้นหนอขอเก็บเอง

พออภัยได้ไหมใคร่ขอร้อง
หรือจะฟ้องเป็นคดีตีความเก่ง
ยอมรับโทษหนักยิ่งไม่กริ่งเกรง
ปืนมาเล็งลั่นไกจากใจเธอ.

นพ
1 พ.ค.55

กับหัวใจ อ่อน-อ่อน ในตอนนี้
เธอคนดี ขอคืนแก้ แน่ใจเหรอ
เรื่องรักร้าว คราวก่อน หลอนละเมอ
ใจเบลอ-เบลอ ยังระบม สุดตรมทรวง

รักย่ำแย่ แก้ไข ใช่เรื่องผิด
หากพี่คิด มั่นใจ รักใหญ่หลวง
ขอตัดเรื่อง ราวหลัง ครั้งทั้งปวง
เชิดชูช่วง เติบต่อ ขอคืนดี

ขอรักเรา ผนึกแน่น แท่นหินผา
ใหญ่กว่าผืน พสุธา สง่าศรี
รื่นร่มเย็น กว่าท้อง มหานที
ต่อแต่นี้ เล็งศรรัก ปักใจเธอ

[navee]

มีใจหนึ่งที่อยากฝากให้ช่วย
วอนคนสวยรับไว้อย่าไผลเผลอ
ทำหมางเมินหลบหายไม่อยากเจอ
พี่คงเก้อสุดเหงาเศร้าทรวงใน

ใจของพี่นุ่มอ่อนเป็นก้อนเนื้อ
เกิดมาเพือมอบน้องปองรักใคร่
ถ้าหากน้องคนดีมีเยื่อใย
ขอฝากใจพี่ชายไห้ดูแล

navee

 

[panthong.kh]

ถ้าฝากใจ ให้น้อง ด้วยปองรัก
จะฟูมฟัก รักใคร่ ไม่แยแส
จะถนอม พร้อมรับ จับดวงแด
มั่นคงแน่ มิเปลี่ยน เวียนหมุนไป

จะคอยเฝ้าเอาใจ อยู่ไม่ห่าง
จะไม่สร้าง รอยร้าว คราวฟ้าใส
จะรักเดียว ไม่เกี่ยว ข้องชายใด
ร้อยฤทัย ไว้แน่ แค่เพียงเธอ
พันทอง

[navee]

มีเวลาดูแลพี่แค่ไหน
หากฝากใจให้น้องเกรงต้องเก้อ
จะทิ้งข้วางหัวใจให้ละเมอ
กลัวน้องเผลอหลงลืมไม่ปลื้มเรา

กลัวว่าอกจะหักเกรงรักล่ม
อกระบบมเดียวดายใจอับเฉา
เมื่อหัวใจถูกทิ้งหญิงไม่เอา
พี่คงเศร้าระกำซ้ำรอยเดิม

navee

 

[D]

มีใจหนึ่งที่อยากฝากให้ช่วย
วอนคนสวยรับไว้อย่าไผลเผลอ
ทำหมางเมินหลบหายไม่อยากเจอ
พี่คงเก้อสุดเหงาเศร้าทรวงใน

ใจของพี่นุ่มอ่อนเป็นก้อนเนื้อ
เกิดมาเพือมอบน้องปองรักใคร่
ถ้าหากน้องคนดีมีเยื่อใย
ขอฝากใจพี่ชายไห้ดูแล

navee

 

พี่คนไกล หมายมอง ปองยึดถือ
คิดดีหรือ ว่าภักดิ์ มอบรักแน่
มีสาวใกล้ ตาลอย คอยเทคแคร์
น้องนั้นแค่ คนไกล ให้เลือนลาง

ถึงจะรัก อยู่ไกล แพ้ใกล้นัก
เข้ามาทัก แน่แท้ หรือแค่ว่าง
หรือเพียงเอื้อน ออดคำ พอนำทาง
รักจืดจาง ลอยแพ แดเดียวดาย

[navee]

ยอมให้ผ่าหัวใจหากไม่เชื่อ
หนุ่มชาวเรือมอบทั้งใจใช่เพียงเสี้ยว
คำพ้อเจ้าบาดใจคล้ายคมเคียว
เหมือนจะเกี่ยวหัวใจใต้เคียวคม

ถึงอยู่ไกลแสนไกลใช่ปัญหา
ถ้ากานดาเชื่อใจคงได้สม
หากพี่ชายพลาดรักจากเอวกลม
พี่คงตรมชีวาถ้าน้องเมิน

navee

 

[panthong.kh]

มีเวลาดูแลพี่แค่ไหน
หากฝากใจให้น้องเกรงต้องเก้อ
จะทิ้งข้วางหัวใจให้ละเมอ
กลัวน้องเผลอหลงลืมไม่ปลื้มเรา

กลัวว่าอกจะหักเกรงรักล่ม
อกระบบมเดียวดายใจอับเฉา
เมื่อหัวใจถูกทิ้งหญิงไม่เอา
พี่คงเศร้าระกำซ้ำรอยเดิม

navee

 

มีเวลา ให้พี่ นี้สั้นสั้น
เพียงหนึ่งวัน หนึ่งคืน ตอนแรกเริ่ม
ผ่านหนึ่งเดือน จึงค่อย มีเพิ่มเติม
แล้วคอยเสริม ทุกช่าง ห่วงอาทร

รักไม่ล่ม แน่นอน ขอวอนย้ำ
ไม่มีช้ำ ฉ่ำจิต คิดทอดถอน
ยามจะกิน แม้แต่ ยามจะนอน
คอยออดอ้อน ป้อนรัก ภักดีเธอ
พันทอง

[yaguza]

ได้ฟังคำ ของชาย ที่หมายเกี้ยว
หวังเกาะเกี่ยว ใจสาว เมื่อคราวเผลอ
หว่านน้ำคำ คร่ำครวญ ชวนละเมอ
อยากจะเจอ สักครา พ่อหน้ามล

คงเฉียบขาด มาดเท่ห์ เก๋ไม่หยอก
อยากจะบอก หมวดจ๋า ช่างน่าสน
ขอสมัคร เป็นกิ๊ก อีกสักคน
จะเปรอปรน ออดอ้อน ป้อนถั่วดำ

 
......ยากูซ่า......

[navee]

เป็นผู้ชายทั้งแท่งไม่แหว่งวิ้น
ไม่ชอบกินถั่วหรอกขอบอกย้ำ
ไม้ป่าเดียวเกี่ยวใจไม่เคยทำ
อย่าปรักปรำคนอื่นให้ขื่นทรวง

ชอบกินถั่วแถวนี้ไม่มีให้
คงต้องไปหาประเทืองแถบเมืองหลวง
มีให้เลือกหลายราคาเชิญหาควง
ค่อนคืนล่วงเชิญพี่ยาแถวบาร์เกย์

navee

 

[D]

ยอมให้ผ่าหัวใจหากไม่เชื่อ
หนุ่มชาวเรือมอบทั้งใจใช่เพียงเสี้ยว
คำพ้อเจ้าบาดใจคล้ายคมเคียว
เหมือนจะเกี่ยวหัวใจใต้เคียวคม

ถึงอยู่ไกลแสนไกลใช่ปัญหา
ถ้ากานดาเชื่อใจคงได้สม
หากพี่ชายพลาดรักจากเอวกลม
พี่คงตรมชีวาถ้าน้องเมิน

navee

 

ทหารเรือ หว่านหวาน ขับขานขรม
น้องคงตรม ชีวา คราห่างเหิน
ออกเรือไกล ชายเปลี่ยว คงเที่ยวเพลิน
เกรงจะเดิน ใกล้ดาว มีสาวคลอ

เราอยู่กัน แสนไกล ห่างใยเยื่อ
หนุ่มชาวเรือ เชื่อได้ หรือไม่หนอ
น้องนี้เคย ผิดหวัง ยังทดท้อ
หากรักจริง จงรอ ขอดูใจ

"ดิน"