ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[DEVIL]

หรืออยากให้ เหินห่าง จากทางรัก
ฉันก็จัก จืดจาง รักห่างเหิน
หรืออยากให้ หายหน้า ไม่มาเมิน
ฉันจักเดิน จากไป พร้อมใจจร

แบบว่า.. ทำไมเธอใจร้ายจัง

   

[panthong.kh]

อยากจะไป ไปเลย ไม่เคยง้อ
อย่ามาต่อ รองฉัน ชั้นยังอ่อน
ในเมื่อเธอ ไร้ใจ ก็เชิญจร
ไม่อ้อนวอน อยู่แล้ว ขอแจวไกล

ไม่อยากฝืน ฤทัย ใครอีกแล้ว
ฉันเห็นแวว ตั้งนาน วานขานไข
ในเมื่อเธอ จุดฉนวน ป่วนหทัย
ขืนอยู่ไป เจ็บช้ำ น้ำตาริน
พันทอง

[..กุสุมา..]

ถ้าเธอไปใครเล่าเขาท้อทุกข์
เธอปั้นปลุกสุขมอบหอบหนีสิ้น
ทิ้งขมเศร้าเหงาให้ไม่ยลยิน
เพื่อโบยบินผินหน้าพาใจจร

เพียงอารมณ์สะใจไร้รู้สึก
เคยคิดนึกบ้างใครใจโหยอ่อน
คนคุ้นเคยทิ้งไกลไม่อาวรณ์
ยามแง่งอนใครเล่าเฝ้าเอาใจ
..กุสุมา..

[ดาว อาชาไนย]

[

เธอก็ปลอบมอบใจให้เขาหน่อย
อย่าได้ปล่อยไปตามความอ่อนไหว
แบ่งหนึ่งห้องไม่เห็นจะเป็นไร
สามห้องให้คนอื่นชื่นชมกัน

ดาว.........

[กังวาน]

ถ้าเธอไปใครเล่าเขาท้อทุกข์
เธอปั้นปลุกสุขมอบหอบหนีสิ้น
ทิ้งขมเศร้าเหงาให้ไม่ยลยิน
เพื่อโบยบินผินหน้าพาใจจร

เพียงอารมณ์สะใจไร้รู้สึก
เคยคิดนึกบ้างใครใจโหยอ่อน
คนคุ้นเคยทิ้งไกลไม่อาวรณ์
ยามแง่งอนใครเล่าเฝ้าเอาใจ
..กุสุมา..

ตะละแม่กุสุมาอย่าโศกเศร้า
มีคนเฝ้าปลอบอยู่รู้บ้างไหม
พี่จะเด็ดคนนี้มิมีใคร
มีหัวใจให้แม่...แต่ผู้เดียว
.......จะเด็ด.....

[รพีกาญจน์]

ถ้าเธอไปใครเล่าเขาท้อทุกข์
เธอปั้นปลุกสุขมอบหอบหนีสิ้น
ทิ้งขมเศร้าเหงาให้ไม่ยลยิน
เพื่อโบยบินผินหน้าพาใจจร

เพียงอารมณ์สะใจไร้รู้สึก
เคยคิดนึกบ้างใครใจโหยอ่อน
คนคุ้นเคยทิ้งไกลไม่อาวรณ์
ยามแง่งอนใครเล่าเฝ้าเอาใจ
..กุสุมา..

ตะละแม่กุสุมาอย่าโศกเศร้า
มีคนเฝ้าปลอบอยู่รู้บ้างไหม
พี่จะเด็ดคนนี้มิมีใคร
มีหัวใจให้แม่...แต่ผู้เดียว
.......จะเด็ด.....

ปู่รพีฯ คนนี้ไง เอาใจเจ้า
ถึงแก่เฒ่า เนื้อหนัง มังสาเหี่ยว
อยู่ไม่ไกล ทันได้มา หยูกยาเยียว
วิ่งเดี๋ยวเดียว ถึงตาก จากหละปูน

...จ้าวรพี...

[unclekaew]

อยากจะไป ไปเลย ไม่เคยง้อ
อย่ามาต่อ รองฉัน ชั้นยังอ่อน
ในเมื่อเธอ ไร้ใจ ก็เชิญจร
ไม่อ้อนวอน อยู่แล้ว ขอแจวไกล

ไม่อยากฝืน ฤทัย ใครอีกแล้ว
ฉันเห็นแวว ตั้งนาน วานขานไข
ในเมื่อเธอ จุดฉนวน ป่วนหทัย
ขืนอยู่ไป เจ็บช้ำ น้ำตาริน
พันทอง

เก็บเสื้อผ้าที่โยนให้ใส่กระเป๋า
เหมือนรองเท้าคู่เก่าเขาเมินสิ้น
ไม่อยากให้ดาวเดือนมาเปื้อนดิน
จึงกลืนกินความเจ็บเก็บน้ำตา

เมื่อดอกรักร่วงหล่นโคนต้นโศก
โลกทั้งโลกสูญสลายไปต่อหน้า
อยู่กับพี่มีแต่จนคนนินทา
จำใจลาน้องนางแยกทางเดิน

แก้ว กรุงเก่า
 

[..กุสุมา..]

เธอก็ปลอบมอบใจให้เขาหน่อย
อย่าได้ปล่อยไปตามความอ่อนไหว
แบ่งหนึ่งห้องไม่เห็นจะเป็นไร
สามห้องให้คนอื่นชื่นชมกัน
ดาว.........


แกล้งประชดประชันอันใดพี่
โถคนดีทำไมใยไหวหวั่น
รักมีมากหลากหลายกลายร้อยพัน
หนึ่งในนั้นมีพี่ที่ปนเป

ไม่ต้องห่วงว่าน้องจะทิ้งขว้าง
ใจน้องกว้างเรื่องรักไม่หักเห
รักลมลมไร้ค่าอย่าทุ่มเท
เที่ยวร่อนเร่เพ้อฝันทั้งวันคืน
..แม่หญิงกุสุมา..

[ดาว อาชาไนย]

ถ้าเธอไปใครเล่าเขาท้อทุกข์
เธอปั้นปลุกสุขมอบหอบหนีสิ้น
ทิ้งขมเศร้าเหงาให้ไม่ยลยิน
เพื่อโบยบินผินหน้าพาใจจร

เพียงอารมณ์สะใจไร้รู้สึก
เคยคิดนึกบ้างใครใจโหยอ่อน
คนคุ้นเคยทิ้งไกลไม่อาวรณ์
ยามแง่งอนใครเล่าเฝ้าเอาใจ
..กุสุมา..

ตะละแม่กุสุมาอย่าโศกเศร้า
มีคนเฝ้าปลอบอยู่รู้บ้างไหม
พี่จะเด็ดคนนี้มิมีใคร
มีหัวใจให้แม่...แต่ผู้เดียว
.......จะเด็ด.....

ปู่รพีฯ คนนี้ไง เอาใจเจ้า
ถึงแก่เฒ่า เนื้อหนัง มังสาเหี่ยว
อยู่ไม่ไกล ทันได้มา หยูกยาเยียว
วิ่งเดี๋ยวเดียว ถึงตาก จากหละปูน

...จ้าวรพี...

จ้าวรพีวิ่งทำไมไปถึงตาก
จะขาลากวิ่งไกลไปถึงนู่น
พูดเป็นเล่นเช่นดังหนังการ์ตูน
จากลำพูนถึงเชียงใหม่ใกล้นิดเดียว

ดาว อาชาไนย

[panthong.kh]

อยากจะไป ไปเลย ไม่เคยง้อ
อย่ามาต่อ รองฉัน ชั้นยังอ่อน
ในเมื่อเธอ ไร้ใจ ก็เชิญจร
ไม่อ้อนวอน อยู่แล้ว ขอแจวไกล

ไม่อยากฝืน ฤทัย ใครอีกแล้ว
ฉันเห็นแวว ตั้งนาน วานขานไข
ในเมื่อเธอ จุดฉนวน ป่วนหทัย
ขืนอยู่ไป เจ็บช้ำ น้ำตาริน
พันทอง

เก็บเสื้อผ้าที่โยนให้ใส่กระเป๋า
เหมือนรองเท้าคู่เก่าเขาเมินสิ้น
ไม่อยากให้ดาวเดือนมาเปื้อนดิน
จึงกลืนกินความเจ็บเก็บน้ำตา

เมื่อดอกรักร่วงหล่นโคนต้นโศก
โลกทั้งโลกสูญสลายไปต่อหน้า
อยู่กับพี่มีแต่จนคนนินทา
จำใจลาน้องนางแยกทางเดิน

แก้ว กรุงเก่า
 

ก่อนจะแต่ง พี่นั้น ขยันนัก
ทั้งงานหนัก งานเบา เขาว่าเดิ้น
พอแต่งเสร็จ เจ็ดวัน มันจนเพลิน
ท้อเหลือเกิน ทุกอย่าง วางไม่ทำ

จึงขอไล่ พี่ไป ให้พ้นหน้า
อย่ากลับมา เจออีก หลีกถลำ
เข็ดแล้วหนา อุรา พาระกำ
ขอจดจำ ทั้งหมด เป็นบทเรียน
พันทอง