ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เนิน จำราย]

        

 กะพริบทิพเนตร   เล็งแล้วเห็นเหตุ   รวมสองสถาน   
แห่งหนึ่งหม่นหมอง      แห่งสองโอฬาร         คนละฝั่งจักรวาล    หมู่เมฆบดบัง

          ณ ที่หมองหม่น   เพ่งพิศตัวตน   ถูลู่ถูกัง      
กิริยาเศร้าสร้อย   เลื่อนลอยล้าลัง   เทวทูตจับขัง   แม่นแล้วโลกยม.....

          ณ ที่โอฬาร   ไม่รโหฐาน   คนผู้สู่สม   
เกษมเปรมปรีดิ์   ดีดสีเริงรมย์   บ้างทุกข์ระทม  ออ.มนุษย์เมือง

          หรี่เนตรรำพึง      ทั่วดาวดึงส์   มลังมเลือง        
เหล่าวงศ์เทวา   หรรษานิจเนื่อง    ประเทียบประเทือง   ปิดทิพย์เนตรพลัน....


                                                       เนิน จำราย

[ดาว อาชาไนย]

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

    ๐ แดนนี้น่ากลัว  ประหวั่นพรั่นตัว  ขนลุกขนชัน
แดนพญายม  ตรอมตรมทุกวัน  ขอห่างไกลกัน  อย่าได้พบพาน

    ๐ สวรรค์อำไพ  หลายคนอยากไป  ภิรมย์ชมนาน
แต่ก็ไม่เที่ยง  ยังเลี่ยงสำราญ  มิชื่นชั่วกาล  อาจตกนรกไป

    ๐ อรหัตผล  คือที่ทุกคน  ควรจะสนใจ
พากเพียรให้ถึง  ฝั่งซึ่งแสนไกล  แสนท้อหทัย  ยากยิ่งจริงเจียว

                                  ดาว อาชาไนย

[เนิน จำราย]

บรมบรรทม ณ อุทยาน      นันทวันสถาน
ประจิมแห่งด้าวดาวดึงส์

เกิดจุตินิมิตตราตรึง      ไตรเทพรำพึง
เสด็จสระโบกขรณี

สรงองค์ล้วนทิพย์วารี      กลิ่นอาสาวดี
หอมกว่ามาลาใดใด

เสียงพิณสวรรค์สดใส      ส่งเทพหทัย
สู่สุคติมนุษย์โดยพลัน      

เนิน จำราย

[พิมพ์วาส]

           คอยเสียงพิณ

แสงระยับพราย     งามดาราฉาย     กลางฟ้าเฉิดฉัน
รัมภากรีดกราย     ร้อยร่ายรำพัน     นวลงามแสงจันทร์     กระทบร่างงาม

เอวบางระหง     ค่อยค่อยบรรจง     กรีดพิณสายสาม
พิณเสียงเสนาะ     ฟังเพราะพิราม     เชยชมเมื่อยาม     ราตรีมาเยือน

คราคอยคืนนี้     เหตุใดไม่มี     ดาราฉายเกลื่อน
เอียงโสตสดับ     รอรับเสียงเตือน     จันทร์เจ้าคล้อยเคลือน     พิณไม่บรรเลง

คอยจนรุ่งสาง     หมอกค่อยเบาบาง     ยังมิยินเพลง
รอฟังเสียงพิณ       มิยินวังเวง       เหตุใดจึงเร่ง      อรุณเยือนไว

[เนิน จำราย]

           

           เพลงพิณจำเรียง เส้นเดียวพร้อมเพรียง  สำเนียงกังวาน
พิสุทธิ์สกาว ท้าวจตุโลกบาล ทรงแสดงประทาน แด่สมณะโคดม
           
           เป็นปริศนาธรรม โดยอ้อมน้อมนำ   พลิกผันอารมณ์
ทุกรกิริยา ชักพาโคลนตม กองเก็บทับถม ท่วมถั่งกายใจ
         
           เปรียบไม้สดงาม แช่อยู่ในน้ำ สีไม่เกิดไฟ
แม้อยู่บนบก เนื้อไม้ยังใหม่  ขัดไม่ติดไฟ ดุจเดียวเช่นกัน
           
           ต้องเป็นไม้แห้ง แดดจ้าลมแรง เร้ารุกทุกวัน
สีแล้วได้ไฟ สมใจปองมั่น สมณะสดับพลัน เลิกทุกรกิริยา


           หนูพิมพ์ครับ กำลังทะเลาะอยู่กับคนธรรม์ ฟังพิณปริศนาธรรมไปก่อนนะ

เนิน จำราย   

[พิมพ์วาส]

คนธรรพ์ดีดเพลง แว่วพิณบรรเลง ถ้อยคำห่วงหา
ถึงคราราตรี ดีดสีเชยมา มวลหมู่รัมภา ออกมาร่ายรำ

เรือนร่างผุดผาด ผิวพรรณพิลาศ คมแท้งามขำ
เจ้าชมมณฑา กรุณนาสาฉ่ำ เมื่อยามพลบค่ำ สุขแท้หทัย

     โสตสดับรับเพรงบรรเลงแว่ว
     ดุจดังแก้วแพร้วงามพิรามใส
      เอียงโสตฟังหวังชมภิรมย์ใจ
     ณ พงไพรในหิมพานต์เมื่อวานวัน