ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

อรุณรุ่งปรุงร่ำแดดก่ำเร้า
ราวรอเผาชีพผันในวันผ่าน
ร้อนมาท่วมร่วมทันฑ์สั่นสะท้าน
ทรมานทุกเมื่อเถือให้ม้วย

ฤๅโลกเขาเอาคืนโดยขื่นแค้น
โลกกลมแป้นกลายเป็นเช่นโลกป่วย
มนุษย์ทำย่ำทุษมนุษย์ท้วย
มนุษย์ฉวยเลวช่อง-ต้องชดใช้

จึงครืนครั่นครันครางสว่างครึ้ม
จึงซึกซึมซัดสาดพินาศใส่
จึงหนาวรุมสุมรับกับร้อนไร้
จึงเร่งภัยเร่งพัดพิบัติพื้น

อ้า! เรารับกับร้อนสะท้อนร้าย
สะท้อนตายต้องตนปลุกตนตื่น
กับเหงื่อร่วงรวงร่ำน้ำตารื้น
เราจงชื่นชดใช้ในโลกช้ำ

กามนิต - ๒๒ เม.ย.๕๕

 

[เมฆา...]

๐ รุ่งสาง..แสงวันกระสันส่อง
กระทบปล้องไผ่เปลี้ยลงเรี่ยต่ำ
ระอุแดดแผดร้อนร่อนประจำ
ถลาถลำไถลตัวไปทั่วทิศ

๐ ความร้อนเริงเร่งเบ่งวิบัติ
เปลวแสงสันทัดถนัดกิจ
เผาฟืนฟอนฟองกองชีวิต
ร่ายฤทธิ์ริบคืน..ความรื่นรมย์

๐ ใต้หล้าเล่าหลงยังคงผลาญ
สาวโยชน์สาวย่านร่านสะสม
ไพรพงวงพันธุ์อันอุดม
กอบก้มกอบเงยไม่เคยพอ

๐ ถึงเวรวารวันวกบรรจบ
ธรรมชาติพร้อมรบสยบย่อ
หมายล้างเหล่าทมิฬให้สิ้นตอ
ไปพร้อมกับหน่อ..มนุษย์นั้น

๐ อรุณรุ่ง..แสงฤทธิ์อาทิตย์ส่อง
กระทบปล้องไผ่ตงลงห่ำหั่น
ระอุแดดแผดเผาเผ่าพงพันธุ์
ลงทัณฑ์ลงทั่ว..ทุกตัวตน...


          ----------------

             

[สล่าผิน]

อรุณเบิกแบ่งร้อนจากศรสูรย์
ทวีคูณร้อนไกลไปทุกหน
บอกร้อนร่ำพร่ำทุกข์ทุกตำบล
แสงแดดบนท้องฟ้าไยจ้านัก

ผู้ชแรแก่ชราตื่นมาบ่น
ร้อนเหลือทนเมืองไทยได้รู้จัก
แต่ก่อนเก่าเราจำเคยพำนัก
มิร้อนหนักเพียงนี้มีเพียงนิด

ไยอรุณกรุ่นไอของไฟแผด
สายมีแดดร้อนได้เหมือนไหม้จิต
ดังสุริยาพาแสงอันแรงฤทธิ์
ส่งแสงพิษเผาให้ได้เร่าร้อน

แล้วลูกหลานโหลนเล่าเขาไฉน
จะสู้ไฟสุรีย์ที่ส่งศร
ฤๅไฟเผาเหล่าหลานให้รานรอน
หรือจักผ่อนลงได้ไฟสุรีย์

สล่าผิน

[หนามเตย]

ดูแล้วคลายร้อนได้บ้างเนาะ


หนาว(ขอโทษทีตรงกันข้าม)

ดูมันช่างแตกต่างกันจริงนั่น
ที่บ้านฉันกลับหนาวเช้าถึงสาย
แถมตอนบ่ายไม่เคยที่จะคลาย
ช่างโหดร้ายลามไปถึงตอนครึ่งคืน

พอตื่นมายังพบไม่ไปใหน
ทนไม่ไหวยังไงก็ต้องฝืน
หนาวทั้งวันถึงค่ำและทั้งคืน
แต่ต้องกลืนกล้ำไปใจเลือกมา

emo_50หนามเตย

[กามนิต]

        ร้อน ยิ่งพระอาทิตย์เก้า-             ดวงเผา 
แทบ ปลิดชีวาเขลา                           ขลาดกล้ำ
เป็น ทัณฑ์บ่บรรเทา                          ทุกที่  แล้วแฮ
บ้า ยิ่งบ้าหมาขย้ำ                             ขยิกขยี้ขยุกขยุย ฯ

(อากาศร้อน ๆ ต้องระมัดระวังไม่ให้ใจร้อนไปด้วยนะครับ)

กามนิต - ๒๓ เม.ย.๕๕

ล.ป. ลำปางร้อนมาก 

[กามนิต]

๏ แดดเช้า
เต้นเร่าริกริกพลิกใบหญ้า
ไอระเหยน้ำค้ามิค้างคา
แห้งก็บ่ามาบ่มระทมบาน

๏ ยังมิเที่ยง
แดดก็เปรี้ยงเร่าเร่าจะเผาผลาญ
ทุกชีวิตทุรนทุรายลาญ
เผาปราณสรรพสัตว์พิบัติภัย

๏ สองเท้า
ย่างก้าวบาทวิถีถี่ถี่ไหม้
เพื่อชีวีกี่ก้าวต้องก้าวไป
ถังรำไร คือที่ยังประทังตน

๏ ถังนั่น
สีสันหลากสีคลี่ถุงหม่น
มีสิ่งประทังกายที่หมายค้น
เศษน้ำเศษกุศลจากคนมี

๏ ตื่นเต้น
เมื่อเห็นถุงโค้กยังเต็มปรี่
ไก่ทอดครึ่งน่องของดีดี
สวรรค์ลี้ลงเลาะกระเพาะโซ

๏ ดื่มด่ำ
เต็มคำคลายร้อนผ่อนอักโข
คนคุ้ยขยะยิ้มร่าลืมตาโต
เอ่ยสัพพีติโย-แล้วจากจร

๏ แดดเช้า
ยังเร่าริกริกหยิกตัวหนอน-
รองทางเท้าดุจถ่านคุไฟฟอน
ทนสักหน่อยจะได้นอนใต้สะพาน

กามนิต - ๒๖ เม.ย.๕๕

 

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

[พิมพ์วาส]

                             แดด
               
                  (ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

          แดดแผดเผาผิวเนื้อแดงเรื่อหมอง
     เหงื่อไหลนองหน้าผากจากแดดผลาญ
     แดดส่องกล้าท้าแรงแห่งวิญญาณ
     แต่ก็ไม่สะท้านเพราะทานทน

          นอนจมปลักทักเอียงบินเฉียงผ่าน
     เอี้ยงเกาะชานต้นว่าถลาเวหน
     บินเกาะหลังเจ้าทุย ณ บัดดน
     แต่มิสนเพราะฉันสบายใจ

แบบว่า ข้างต้นกล่าวถึงคุณชาวนา แล้วก็มาถึงน้องทุยค่ะ
ลั้นลา ลั้นลา ลั้นลา แบบบ้านทุ่ง

[กามนิต]

        พยับแดดแผดร้อนว่อนไหว                ทุ่งกว้างทางไกล
ผากแล้งแห้งโหยโรยรา ฯ

        ฟางข้าวร้าวกับพยับพา                     ผุยผงลงนา
บางริ้วปลิวรับลมวก ฯ

        ฝูงควายนิ่งเบิ่งสะทก                         สะท้านหัวอก
ไร้หญ้ามาเคี้ยวเหี่ยวใจ ฯ

        หนองปลักผากแห้งแล้งไว                ความเย็นเร้นไร
ยืนร่ำน้ำตาบ่าริน ฯ

        ดอกจานบานแล้วลงดิน                   แม้นเอี้ยงเคยบิน
ยังบ่เกาะกิ่งทิ้งลา ฯ

        ไร้เอี้ยงเคียงทุยลุยนา                      แล้งเหลือระอา
ฝนฟ้าลืมสิ้นดินตรอม ฯ

        เมื่อใดหนอฝนจักยอม                      ห่มดินให้หอม
และเอี้ยงหวนหับกลับคอน ฯ

กามนิต - ๓ พ.ค.๕๕