ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีภัทร]

สิ่งบางสิ่งยากแท้แม้ยามเอ่ย


เมื่อความทุกข์บุกโหมโถมไม่ยั้ง
เพียงหนึ่งครั้งพลั้งพลาดพินาศสิ้น
ใจหนึ่งใจร้องไห้คล้ายชาชิน
ความรู้สึกขาดวิ่นช้ำสิ้นดี

เหนื่อยเหลือเกินจิตใจที่แบกรับ
มากจนไม่อาจนับกลับเข้าที่
น้ำท่วมตาจนแห้ง...แล้งไม่มี
 ก็แค่นี้เท่านั้นที่ฉันเป็น
 
สิ่งบางสิ่งยากแท้แม้ยามเอ่ย
ความคุ้นเคยที่มีกลับไม่เห็น
เรื่องบางเรื่องแสนง่าย...กลับยากเย็น
หยาดกระเซ็นความทุกข์ บุกสู่ใจ

ยิ่งหาทางแก้ปมยิ่งซมหนัก
ทุกทางล้วนถูกดักสกัดใหญ่
ไม่มีแม้เสียงสะอื้นจากภายใน
ทั้งที่มันอ่อนไหว...คล้ายสิ้นลม
 
ล้มทั้งยืนฝืนหยัด...หยัด ไม่อยู่
ทุกคำนึงพรั่งพรู สุดขื่นขม
คือความช้ำย้ำชัด มัดใจซม
กระทั่งฉัน นอนจม...กับน้ำตา

รพีภัทร

[ดาว อาชาไนย]

หัวใจใครก็หัวใจใครย่อมแผก
ไม่มีแปลกอย่าดื้อไปถือสา
บังคับใจยากล้ำเป็นธรรมดา
จะให้มารักเรายากเท่าไร

ต่างคนมีที่หมายกันหลายอย่าง
ต่างก็สร้างจุดหมายปลายฝันใฝ่
จึงมิมีอำนาจประหลาดใด
จะเสียใจต้องทนบนน้ำตา

ดาว อาชาไนย

[Music]

เมื่อความทุกข์บุกโหมโถมไม่ยั้ง
จะกี่ครั้งที่จบการคบหา
มิโอดครวญชวนปรับให้กลับมา
เป็นชะตาฟ้าปิดลิขิตคำ

เหนื่อยเหลือเกินจิตใจที่แบกรับ
ยิ่งล้มพับหลายหนผู้คนขำ
มิต้องเหลือเสี้ยวใจให้ใครจำ
การกระทำถูกไวรัสที่คัดกรอง

สิ่งบางสิ่ง..ยากแท้แม้ยามเอ่ย
ไฉนเลยต้องแก้ตัวให้มัวหมอง
เขาเห็นเราไร้ค่ามิน่าครอง
คงตรึกตรองพอดู..จึ่งรู้ใจ

ยิ่งหาทางแก้ปมยิ่งซมหนัก
ปล่อยจมปลักนำหนุนต้องคุณไสย
คงเห็นชอบเป็นผิด..จึงคิดไกล
เห็นผิดไปเป็นชอบ..ต้องขอบคุณ

ล้มทั้งยืนฝืนหยัด...หยัด ไม่อยู่
เหมือนถูกขู่ไล่สับกรับกระสุน
ส่งเสียงรัวทั่วทำไม่ค้ำจุน
เหมือนสิ้นบุญกันต่อ..ยากพรรณนา

ปล่อยทุกสิ่งให้ผ่าน..กับการจาก
มิต้องฝากพร่างพรมลมปรารถนา
มิโอดครวญชวนปรับให้กลับมา
เป็นชะตาฟ้าปิดลิขิตคำ

 ..ขออนุญาต..ยกกลอนสดับ.ของท่าน รพีภัทร..มาตั้งทุกบทค่ะ