ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

อยากหลับตาแล้วนอนตื่นสาย
ทำตัวสบาย ~  สบายภายใต้ฟ้าผืนนี้
อยากกลิ้งตัวไปมา . . แล้วคิดถึงเธอต่ออีกสักนาที
ปล่อยให้ลมร้อนพัดวี . .. ผ่านที่นอนคนขี้เซา

เบื่อที่ต้องตื่นลืมตา
แล้วพบความจริงว่า . .. ข้างกายเงียบเหงา
แอบอ้อนนาฬิกาเบา ~  เบา
รีบ ~ รีบ หมุนเร็วเข้า . .. แล้วรีบพาเธอกลับมา

ท่ามกลางเวลาที่หมุนรอบ
น้ำใส ~ ใสเจิ่งล้นขอบตาคนอ่อนล้า
ฉันยังตั้งใจรอ . . . ขอแค่เธอกลับมา
โปรดอย่าทิ้งฉันไว้ในความทรงจำสีชา . .. ที่ไร้เธอ~*

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[ไม่รู้ใจ]

ราตรีที่ไร้ดาว
กับข่าวคราวที่เงียบหายแสนห่วงหา
ยังอ้างว้างว่างเปล่าเดียวดายกับสายน้ำตา
หัวใจอ่อนล้าไขว่คว้าเพียงเงา

ภาพฝันรางราง
ยังคงลอยคว้างอยู่กลางใจเหงา
แม้เพียงเป็นภาพพร่าเลือนบางเบา
เหนี่ยวรั้งรุมเร้า..คิดถึงเหลือเกิน

ไม่รู้ใจ

[แสบ^^]

ในคืนที่หนาวเหน็บ
ยังคงเก็บภาพเธอไว้ที่ปลายฟ้า
วอนสายลมพาเธอกลับมา
วาดดาราให้เป็นภาพของสองเรา
หลับตาให้ลืมเธอ
แต่ยังเพ้อเจอแต่เหงา
ภาพเรายังคงเป็นสีเทา
มีแต่เงาจากฟ้าเป็นหน้าเธอ

[กังวาน]

วันเก่าเก่าเราหวานสักปานไหน
รักของใครหรือเทียบเปรียบเสมอ
ตาสบตาพาหลงใหลใฝ่ละเมอ
ฉันรักเธอคำสั้นสั้นมั่นในทรวง

แต่วันนี้มีบางอย่างมาขวางกั้น
เธอกับฉันมีปัญหามาให้ห่วง
มิอยากเอื้อนเอ่ยบอกเหมือนหลอกลวง
เธออย่าทวงให้ฉันกลับขอลับลา

คำขอโทษโปรดฟังตั้งใจหน่อย
เธอจงปล่อยวางฉันตัวปัญหา
โลกยังมีที่ดีให้มิไกลตา
สุดปลายฟ้าปล่อยฉันเหงาเศร้าลำพัง

[สะเลเต]

เฝ้าคอยใครให้มาหาสักหน
คงมืดมนหนทางอย่างที่ฝัน
วินาทีที่เคลื่อนเหมือนว่ามัน
แสนยาวนานผ่านวันนั้นช้าเกิน

รู้ทั้งรู้อยู่นั้นฉันคอยเก้อ
เพราะว่าเธอเปลี่ยนไปใจห่างเหิน
เส้นทางรักไร้แววแนวทางเดิน
เธอคงเมินหมดเยื่อมิเหลือใย

หวังรักเริ่มเติมฝันกันสานต่อ
คนที่รอท้อนักรักเฉไฉ
ความสัมพันธ์นั้นหยุดสะดุดไป
พบบางใครขั้นกลางระหว่างเรา

รักแตกหน่อช่อตระการบนลานโศก
วิปโยคโชคชะตาคราอับเฉา
น้ำตารดแทนน้ำทุกค่ำเช้า
ค่ารักเท่าเถ้าถ่าน...ซึมผ่านดิน
 
---สะเลเต--

[เนิน จำราย]

น้ำตาใจรินผ่านจากลานโศก      
เป็นกรวยโกรกกระทบแผ่กระแสสินธุ์
อาบเอ่อนองท่วมท้องธรณิน      
เกือบชีวินไม่คืนลมสมประดี

เข้าประคองสองแก้มอร่ามเรื่อ      
เจ้าก่อเกื้อไม่ได้ปลีกคิดหลีกหนี
ตระคองกอดอรอนงค์องค์นารี      
เอ่ยวจีเอื้อนโอษฐ์โปรดอภัย

พี่เข้าป่าเพื่อล่ากวางให้นางเจ้า      
ตั้งแต่เช้าจนลุปัจจุสมัย
เดินตัดดงหลงผ่านในม่านไพร      
เทพดลใจให้มาพบประสบพักตร์

ต่อแต่นี้ไม่หวนห่างลาร้างเจ้า      
จะคอยเฝ้าด้วยประสงค์ในนงลักษณ์
แม้วันเคลื่อนเดือนคล้อยจะฟูมฟัก   
สุดที่รักให้สมรอที่พ้อคำ

เนิน จำราย

[my smile]

สายลมที่ปลิวผ่าน..หัวใจ
ล่องลอยให้หนาวข้างใน..เหว่ว้า
เงาของจันทร์เสี้ยว.ยิ่งมอง..ยิ่งปวดอุรา
มือหนึ่งปาดคราบน้ำตา..อีกมือกล่อมความล้า.ที่หัวใจ

หากความตั้งใจ..ต้องสูญเปล่า
กายหงอยเหงา..สองดวงตา.ระริกไหว
ให้น้ำหยดน้อย.ปลอบก้อนเนื้อเล็กเล็ก..ที่ไม่เหลือใคร
ตอนนี้เหน็บหนาวที่ต้องทนรอ.ปล่อยเวลาผ่านเลยไป..โดยไม่รู้ชะตา

[แป้งน้ำ]

ฉันไม่รู้ว่าการรักใคร
ทำไมจึงสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจได้อย่างนี้
ฉันรักคนที่ใช่ . . คนที่ทำให้รู้สึกดี
แล้วคุณรักใครคนดี . .. คนที่ทำหน้าที่ดูแลหัวใจ

ยังใช่ฉันหรือเปล่า? คนที่ฟ้าลิขิต
หรือเขี่ยฉันออกจากชีวิต . . . ไปอยู่ตรงไหน
ยังเป็นฉันคนเดิมที่หมั่นเติมเยื่อใย
หรือรอยอาทรถูกสั่นคลอนด้วยใคร . . จนเศษเยื่อใยก็ไม่มี

ฉันไม่รู้ว่า "ทำไมต้องรอคุณ"
ทั้งที่หมดสิทธิ์ลุ้น . . . แล้ววันนี้
ถึงคุณตั้งใจลา . . และมองไม่เห็นค่าฉัน . . สักนาที
"ความรัก" ซึ่งถูกความเจ็บปวดโจมตี . .. กลับไม่เคยถูกแทนที่ด้วยใคร~*




. .. ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมแจมค่า กลอนเพราะทุกคนเลย . ..

[เนิน จำราย]

ฉันไม่รู้ว่าการรักใคร
ทำไมจึงสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจได้อย่างนี้
ฉันรักคนที่ใช่ . . คนที่ทำให้รู้สึกดี
แล้วคุณรักใครคนดี . .. คนที่ทำหน้าที่ดูแลหัวใจ

ยังใช่ฉันหรือเปล่า? คนที่ฟ้าลิขิต
หรือเขี่ยฉันออกจากชีวิต . . . ไปอยู่ตรงไหน
ยังเป็นฉันคนเดิมที่หมั่นเติมเยื่อใย
หรือรอยอาทรถูกสั่นคลอนด้วยใคร . . จนเศษเยื่อใยก็ไม่มี

ฉันไม่รู้ว่า "ทำไมต้องรอคุณ"
ทั้งที่หมดสิทธิ์ลุ้น . . . แล้ววันนี้
ถึงคุณตั้งใจลา . . และมองไม่เห็นค่าฉัน . . สักนาที
"ความรัก" ซึ่งถูกความเจ็บปวดโจมตี . .. กลับไม่เคยถูกแทนที่ด้วยใคร~*




. .. ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมแจมค่า กลอนเพราะทุกคนเลย . ..

ขอส่งบท..หยดสุดท้ายค่ะ
เวลา..วารี..มิมีรีรอ  ไหลเอื่อยเลื้อยคลอ..ฝั่ง.และ.วัย...
ใช่แล้ว..สิ่งที่หมาย..ความหวัง..อยู่ไกล
ล่วงแล้ว..อย่าท้อ....ริเพิ่ม...เริ่มใหม่.
พบฝากหนามมากมายยาวไกล..........เกือบม้วยเกือบหมดลมสิ้นใจ...จนกระทั่ง
เวลากัดกร่อนวัย...สายน้ำกัดกร่อนฝั่ง....แต่ชีวิตเรายังอยู่....สู้ต่อไป..นะเจ้าเอย

เนิน จำราย