ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

หัวใจถูกพันธนามานานแล้ว
เพลงรักแว่วแผ่วโชยระโหยหา
ใช่แกล้งเมินเหินห่างเหมือนร้างรา
น้ำใสที่ไหลจากตายังบ่านอง

อยากจะหวนทวนกลับมารับขวัญ
ทุกคืนวันดวงจิตคิดสนอง
อยากปรนเปรอรักเจ้าเฝ้าใฝ่ปอง
ที่ร่ำร้องพ้นพ่วงจากบ่วงกรรม

หัวใจถูกพันธนามานานนัก
ถูกหาญหัก...รักซม...จมถลำ
อยู่กับความเย็นเยียบและเงียบงำ
ที่ตรีตรวนตอกย้ำจนช้ำใจ

 

[panthong.kh]

อยากจะปลด พันธนาการ ด้านความรัก
ที่หน่วงหนัก รักร้าว คราวสั่นไหว
ปลดโซ่ตรวน ที่คล้อง ดวงหทัย
ให้หลุดพ้น บ่วงไป ในทันที

น้ำที่นอง ใบหน้า ถึงคราหยุด
เพราะสะดุด ฉุดรัก หักใจหนี
จากคนลวง หลอนหลอก ยอกฤดี
ไม่ให้มี แผลเป็น เช่นก่อนมา
พันทอง

[darkness_hero]

ขอขอบคุณภาพ "Bloody Chain" โดย "Myte"

แรกสองใจต่างพันผูกด้วยความรัก
โซ่ตรวนสลักเป็นอักษรว่าห่วงหา
ยิ่งรักมากผูกพันมากก็ยิ่งพันธนา
รักร้างราก็กระชากใจเราไป

ใจของเราถูกกระชากตกลงพื้น
เขาก็ยืนมองซากใจไม่หวั่นไหว
เขาหันหลังแล้วเดินจากเราไป
ใจจึงได้ไถพื้นไปตามรายทาง

เขายิ่งไปจากไกลไปเท่าไหร่
ซากหัวใจยิ่งถูกลากไปไกลห่าง
ใจรู้ตัวก่อนสติจะเลือนลาง
ว่าแล้วพลางแก้โซ่ตรวจที่มัดใจ

กว่าจะหลุดพ้นห่วงโซ่พันธนา
ใจก็แทบหมดแรงรักไม่ไหว
เมื่อเห็นคราบเลือดของตนอยู่ทั่วไป
จึงร่ำไห้ออกมาเป็น "น้ำตา"

darkness_hero

[dinner]

อยากจะปลด พันธนาการ ด้านความรัก
ที่หน่วงหนัก รักร้าว คราวสั่นไหว
ปลดโซ่ตรวน ที่คล้อง ดวงหทัย
ให้หลุดพ้น บ่วงไป ในทันที

น้ำที่นอง ใบหน้า ถึงคราหยุด
เพราะสะดุด ฉุดรัก หักใจหนี
จากคนลวง หลอนหลอก ยอกฤดี
ไม่ให้มี แผลเป็น เช่นก่อนมา

พันทอง

อยากจะปลดพันธนาหากกล้าปลด
คงต้องลดการคอยละห้อยหา
ต้องปลดพ่วงบ่วงรักหนักอุรา
เช็ดน้ำตาเจิ่งนองท่วมสองนัยน์

พันธนาการด้านรักมันหนักแท้
หากยอมแพ้ขื่นขมระทมไหม้
ต้องตรอมตรมเหน็บหนาวร้าวทรวงใน
ประหารใจให้มอดแทบวอดวาย

จำต้องกลืนขื่นขมระทมจิต
อย่าให้ลิดรอนกมลจนขวัญหาย
สลัดบ่วงพ่วงพันอันตราย
เพื่อปลายทางสว่างใสดั่งใจปอง

dinner

[ไพร พนาวัลย์]

พันธนาการแห่งรักแสนหนักอก
ดั่งเข็นครกขึ้นเขาพาเศร้าหมอง
มิอาจผิดถ้อยคำถูกจำจอง
รักเนื้อทองห่วงหาสุดอาลัย

ดั่งลูกนกลูกกาน่าสงสาร
จึ่งเจือจานเยียวยาให้อาศัย
เพื่อหลบหลีกปลีกตัวบัวบังใบ
สุขฤทัยในรังไร้กังวล

เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเจ้า
เพื่อบรรเทาเนาว์เนื่องในเบื้องต้น
เจ้าตอบแทนแสนรักประจักษ์จน
สุขกมลล้นทรวงจนล่วงเลย

ดั่งโซ่รักปักทรวงให้ห่วงหา
ดั่งขื่อคาคล้องใจให้อยู่เฉย
ดั่งบ่วงรัดมัดจิตให้ชิดเชย
จนคุ้นเคยครอบครองทุกห้องใจ

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

อยากจะถูก พันธนาการ ด้านความรัก
อยากรู้จัก ยากนัก ชักไม่ไหว
อยากจะถูก จองจำ ย้ำบ่วงใจ
อยากศึกษา ฤทัย ใครสักคน

ฉันยินยอม พร้อมเพรียง เอียงอกแอบ
แม้เจ็บแปลบ แสบแสน แค้นหมองหม่น
ด้วยอยากลอง คล้องฤทัย ในบัดดล
ดวงกมล แนบเนาว์ เข้าด้วยกัน

กลัวว่าเขา ผลักไส ไล่ให้ออก
กลัวช้ำชอก ย้อนยั่ว มั่วสุขสันต์
กลัวยิ่งยวด ปวดแสน แน่นชีวัน
กลัวกลายพันธุ์ ด้านชา ว้าเหว่ทรวง
พันทอง

[dinner]

 

กลัวว่าเขา ผลักไส ไล่ให้ออก
กลัวช้ำชอก ย้อนยั่ว มั่วสุขสันต์
กลัวยิ่งยวด ปวดแสน แน่นชีวัน
กลัวกลายพันธุ์ ด้านชา ว้าเหว่ทรวง

พันทอง

ดั่งขื่อคาคล้องใจให้อึดอัด
ดั่งบ่วงรัดดวงใจจนไหม้หมอง
ดั่งคมมีดกรีดช้ำน้ำตานอง
ดั่งถูกจองจำซ้ำกระหน่ำโบย

ดั่งลูกนกลูกกาน่าสงสาร
เจ้าร้าวรานอาวรณ์อ่อนระโหย
พิษแห่งรักพิโรธจนโอดโอย
น้ำตาโปรยโรยหลั่งดังฝนพรำ

พันธนาแห่งรักมันหนักอก
จึงวิตกอกตรมจมถลำ
เกรงโซ่รักปักทรวงเป็นบ่วงกรรม
เกรงถูกย่ำเหยียบให้ใจระบม

dinner

[dinner]

 

แรกสองใจต่างพันผูกด้วยความรัก
โซ่ตรวนสลักเป็นอักษรว่าห่วงหา
ยิ่งรักมากผูกพันมากก็ยิ่งพันธนา
รักร้างราก็กระชากใจเราไป

ใจของเราถูกกระชากตกลงพื้น
เขาก็ยืนมองซากใจไม่หวั่นไหว
เขาหันหลังแล้วเดินจากเราไป
ใจจึงได้ไถพื้นไปตามรายทาง

เขายิ่งไปจากไกลไปเท่าไหร่
ซากหัวใจยิ่งถูกลากไปไกลห่าง
ใจรู้ตัวก่อนสติจะเลือนลาง
ว่าแล้วพลางแก้โซ่ตรวจที่มัดใจ

กว่าจะหลุดพ้นห่วงโซ่พันธนา
ใจก็แทบหมดแรงรักไม่ไหว
เมื่อเห็นคราบเลือดของตนอยู่ทั่วไป
จึงร่ำไห้ออกมาเป็น "น้ำตา"

darkness_hero

เมื่อหัวใจถูกกระชากแล้วลากถู
ลองคิดดู...คงอ่อนโรย...ระโหยหา
เมื่อโซ่รักดั่งบ่วงพ่วงชีวา
สมน้ำหน้าใจนักไม่รักดี

มัวแต่หลงงมโง่กับโซ่รัก
ไม่ตระหนักรักนั้นมันหมองศรี
น้ำใจเขานั่นหนาไม่ปรานี
จึงชีวีชอกช้ำอย่างจำทน

คงต้องปลดพันธนาเพื่อลาจาก
เหลือแต่ซากหัวใจไร้คนสน
เช็ดคราบเลือดหม่นหมองของกมล
เหลือตัวตนแค่ชีวิตไร้จิตใจ

dinner