ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

           

         จากบ้านทุ่ง  ไร่,นา  มานานเนิ่น
         จนห่างเหิน  ขนบ  อันอบอุ่น
         กรำอยู่แดน  ศรีวิไล  เมืองนายทุน
         ชุลมุน  วุ่นวาย  นับหลายปี

            แทบลืมเลือน  อดีต  จารีตเก่า
         ภูมิลำเนา  เคยอุ้ม  คุ้มเกศี
         สบโอกาส  กลับเคหา  มาอีกที
         พบวิถี  ดั้งเดิม  ให้เคลิ้มใจ

            สายลำธาร  ห้วย,หนอง  คลองยังอยู่
         ต้นประดู่  นกยูง  ยิ่งสูงใหญ่
         บ้านฉันสิ  คร่ำคร่า  เก่ากว่าใคร
         เหมือนมิได้  แตกต่าง  จากปางบรรพ์

            สังคม  ธารณะ  ชนบท
         ดำรงกฎ  เผื่อแผ่  มิแปรผัน
         การร่วมจิต  ร่วมแรง  ร่วมแบ่งปัน
         สานสัมพันธ์  สืบทอด  ตลอดมา

            นั่น“ละไม”  ใส่งอบ  หอบผักบุ้ง
         ทักทายลุง“สมชาย”  กับ“ยายสา”
         หนึ่งให้ผัก  อีกฝ่าย  ก็ให้ปลา
         ยิ้มเฮฮา  เหลียวแล  มีแก่ใจ

            ตา“ทองดี”  ปวดน่อง  เดินย่องแย่ง
         กล่าวขอแรง  “เจ้านวย”  ช่วยถางไร่
         ส่วน“เฉลา”  เยาวพา  ชวนน้าไพ
         ขึ้นรถไป  เยี่ยมหลาน  ป้ากานดา

            ความเป็นอยู่  เรียบง่าย  ในหลักแหล่ง
         ไร้ขันแข่ง  แบ่งแยก  แตกปัญหา
         มิต้องสวม  หน้ากาก  มากมารยา
         ดูสุขกว่า  เมืองกรุง  ที่รุ่งเรือง

    สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

อยู่ส่วนไหน ของไทย จะไปอยู่
เพราะไม่รู้ บอกมา อย่ามากเรื่อง
ฟังเพียงเล่า ใช่เลย อยากลาเมือง
ชวนประเทือง คลาไคล ไปด้วยกัน

จะหาซื้อ ที่ดิน ซักสิบไร่
ปลูกกล้วยไข่ กล้วยหอม พร้อมใจฉัน
ปลูกฟักแฟง แตงกวา ถั่วและมัน
ปลูกพริกหยวก เท่านั้น ยังไม่พอ

จะขอแรง ชาวบ้าน สานตระกร้า
แล้วทำข่าย ดักปลา น่าหัวร่อ
เลี้ยงไก่ไข่ เลี้ยงเป็ด มะละกอ
พลางขุดบ่อ เลี้ยงกบ ครบพอดี
พันทอง

[sunthornvit]

สิงอยู่ใน  ความฝัน  อันไกลลิบ
คงเอื้อมหยิบ  ลำบาก  ยากเหลือที่
ถึงหาทั่ว  ไผท  คงไม่มี
ทุกวันนี้  พบแต่  ความแปรปรวน

จินตนาการ  ปลอบใจ  ไปเท่านั้น
แท้สูญพันธุ์  จากถิ่น  สิ้นทุกส่วน
ไปไหนเห็น  แต่คน  บ่นโอดครวญ
จนทั่วถ้วน  อับเฉา  เท่าเทียมกัน

สุนทรวิทย์

[Music]

           

         จากบ้านทุ่ง  ไร่,นา  มานานเนิ่น
         จนห่างเหิน  ขนบ  อันอบอุ่น
         กรำอยู่แดน  ศรีวิไล  เมืองนายทุน
         ชุลมุน  วุ่นวาย  นับหลายปี

            แทบลืมเลือน  อดีต  จารีตเก่า
         ภูมิลำเนา  เคยอุ้ม  คุ้มเกศี
         สบโอกาส  กลับเคหา  มาอีกที
         พบวิถี  ดั้งเดิม  ให้เคลิ้มใจ

            สายลำธาร  ห้วย,หนอง  คลองยังอยู่
         ต้นประดู่  นกยูง  ยิ่งสูงใหญ่
         บ้านฉันสิ  คร่ำคร่า  เก่ากว่าใคร
         เหมือนมิได้  แตกต่าง  จากปางบรรพ์

            สังคม  ธารณะ  ชนบท
         ดำรงกฎ  เผื่อแผ่  มิแปรผัน
         การร่วมจิต  ร่วมแรง  ร่วมแบ่งปัน
         สานสัมพันธ์  สืบทอด  ตลอดมา

            นั่น“ละไม”  ใส่งอบ  หอบผักบุ้ง
         ทักทายลุง“สมชาย”  กับ“ยายสา”
         หนึ่งให้ผัก  อีกฝ่าย  ก็ให้ปลา
         ยิ้มเฮฮา  เหลียวแล  มีแก่ใจ

            ตา“ทองดี”  ปวดน่อง  เดินย่องแย่ง
         กล่าวขอแรง  “เจ้านวย”  ช่วยถางไร่
         ส่วน“เฉลา”  เยาวพา  ชวนน้าไพ
         ขึ้นรถไป  เยี่ยมหลาน  ป้ากานดา

            ความเป็นอยู่  เรียบง่าย  ในหลักแหล่ง
         ไร้ขันแข่ง  แบ่งแยก  แตกปัญหา
         มิต้องสวม  หน้ากาก  มากมารยา
         ดูสุขกว่า  เมืองกรุง  ที่รุ่งเรือง

    สุนทรวิทย์

ให้ลูกสาวเก็บดอกแคมาแกงส้ม
ลูกชายงมท่าน้ำย้ำตัวเขื่อง
พ่อตัดก้นหอยอยู่เหมือนดูเคือง
ไม่สิ้นเปลืองค่ากับข้าว..ต้องท้าวความ

เสาร์อาทิตย์สามพ่อลูก..ไปผูกแย้
แม่ชะแง้ตั้งท่า...ไม่น่าถาม
โขลกเครื่องแกงรอไว้ตั้งสองชาม
ผัดให้จามทั้งตำบลต้องทนดม

บ้านใกล้เคียงถือถ้วย..ยกอวยต้ม
มาผสมล้อมวง..ส่งเสียงขรม
ต่างแบ่งปันกันทาน..สำราญนิยม
ภาพกลืนกลมสามัคคี..มีประจำ

เป็นวิมาน.บ้านทุ่ง..ไม่ปรุงแต่ง
จะนอนฟูก.นอนแหย่ง.นอนขนำ
พูดสิ่งใด?.ไม่ขัดขืน.หรือคืนคำ
ต้องกระทำ.ตามกัน.ไร้สัญญา

ไม่นิยมมนต์มารยา..ค้ามนุษย์
อยู่อย่างพุทธรักชาติศาสนา
มีพระเจ้าแผ่นดินเป็นบิดา
ทั้งพารา..คือพี่น้อง..ท้องเดียวกัน

 

[D]

สาวบ้านทุ่ง มุ่งเน้น เป็นงานบ้าน
สุขสราญ บ้านทุ่ง ไม่มุ่งฝัน
ปากไม่แดง แก้มไม่ผ่อง หมองผิวพรรณ
แต่สุขสันต์ ด้วยไออุ่น เคยคุ้นมา

เคล้าละมุน หวานละไม ในใจจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ได้อิจฉา
เสนาะหู หวานล้ำ ฉ่ำวาจา
เฮ้ย!เอ็ง,ข้า, ตา,ยัย,อ้าย,กู,แก 

[sunthornvit]

ให้ลูกสาวเก็บดอกแคมาแกงส้ม
ลูกชายงมท่าน้ำย้ำตัวเขื่อง
พ่อตัดก้นหอยอยู่เหมือนดูเคือง
ไม่สิ้นเปลืองค่ากับข้าว..ต้องท้าวความ

เสาร์อาทิตย์สามพ่อลูก..ไปผูกแย้
แม่ชะแง้ตั้งท่า...ไม่น่าถาม
โขลกเครื่องแกงรอไว้ตั้งสองชาม
ผัดให้จามทั้งตำบลต้องทนดม

บ้านใกล้เคียงถือถ้วย..ยกอวยต้ม
มาผสมล้อมวง..ส่งเสียงขรม
ต่างแบ่งปันกันทาน..สำราญนิยม
ภาพกลืนกลมสามัคคี..มีประจำ

เป็นวิมาน.บ้านทุ่ง..ไม่ปรุงแต่ง
จะนอนฟูก.นอนแหย่ง.นอนขนำ
พูดสิ่งใด?.ไม่ขัดขืน.หรือคืนคำ
ต้องกระทำ.ตามกัน.ไร้สัญญา

ไม่นิยมมนต์มารยา..ค้ามนุษย์
อยู่อย่างพุทธรักชาติศาสนา
มีพระเจ้าแผ่นดินเป็นบิดา
ทั้งพารา..คิอพี่น้อง..ท้องเดียวกัน

 

[/quote]

กลางดงดึก  พฤกษชาติ  งามดาษดื่น
ความชุ่มชื่น  ห่อหุ้ม  คลุมไพรสัณฑ์
ในห้วยหนอง  บัวงาม  เห็นครามครัน
หลากเถาวัลย์  พรรณไม้  ล้วนให้คุณ

คนพึ่งป่า  ป่าพึ่งคน  บนความชอบ
เป็นระบอบ  จุนเจือ  ผลัดเกื้อหนุน
ชาวบ้านนอก  คอกนา  จิตการุณ
มีต้นทุน  คือธรรม  และน้ำใจ

สุนทรวิทย์

[ปู่ริน]

            
            

ให้ลูกสาวเก็บดอกแคมาแกงส้ม
ลูกชายงมท่าน้ำย้ำตัวเขื่อง
พ่อตัดก้นหอยอยู่เหมือนดูเคือง
ไม่สิ้นเปลืองค่ากับข้าว..ต้องท้าวความ

เสาร์อาทิตย์สามพ่อลูก..ไปผูกแย้
แม่ชะแง้ตั้งท่า...ไม่น่าถาม
โขลกเครื่องแกงรอไว้ตั้งสองชาม
ผัดให้จามทั้งตำบลต้องทนดม

บ้านใกล้เคียงถือถ้วย..ยกอวยต้ม
มาผสมล้อมวง..ส่งเสียงขรม
ต่างแบ่งปันกันทาน..สำราญนิยม
ภาพกลืนกลมสามัคคี..มีประจำ

เป็นวิมาน.บ้านทุ่ง..ไม่ปรุงแต่ง
จะนอนฟูก.นอนแหย่ง.นอนขนำ
พูดสิ่งใด?.ไม่ขัดขืน.หรือคืนคำ
ต้องกระทำ.ตามกัน.ไร้สัญญา

ไม่นิยมมนต์มารยา..ค้ามนุษย์
อยู่อย่างพุทธรักชาติศาสนา
มีพระเจ้าแผ่นดินเป็นบิดา
ทั้งพารา..คิอพี่น้อง..ท้องเดียวกัน
 

[/quote]

<a href="http://www.youtube.com/v/3GCKR2CWdlY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/3GCKR2CWdlY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

                     

แหย่ไข่มดแดง

ผ้าขาวม้า คาดพุง ลงทุ่งท้อง
โดดลงคลอง เก็บดอกบัว แสนสุขสันต์
ขี่หลังควาย ว่ายน้ำเล่น เย็นฉ่ำกัน
เปรียบสวรรค์ บ้านนา ตอนหน้าแล้ง

เที่ยวเก็บผัก หักฟืน กองเป็นมัด
แล้วมาจัด เรียงราย ไว้ให้แห้ง
ยามสายใช้ ตะกร้าแหย่ ไข่มดแดง
นำมาแกง ต้มยำทำ แกงหมกไฟ

นำใบตอง มาห่อ แต่พอดี
สูตรอาหาร อีสานนี้ น้ำลายไหล
แล้วอาบน้ำ แต่งตัว เสร็จทันใด
ใต้ร่มไม้ คือวิมาน บ้านนาเรา

                            ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๖ เม.ย. ๕๕

[yaguza]

คนพึ่งป่า  ป่าพึ่งคน  บนความชอบ
เป็นระบอบ  จุนเจือ  ผลัดเกื้อหนุน
ชาวบ้านนอก  คอกนา  จิตการุณ
มีต้นทุน  จากธรรม  และน้ำใจ

สุนทรวิทย์...

ความเจริญ คืบคลาน สู่บ้านช่อง
ทั้งห้วยหนอง คลองคู ไปอยู่ไหน
สังคมเมือง เข้ามา สู่ป่าไพร
ทั้งน้ำไฟ โทรศัพท์  รับสัญญาณ

ยามลมทุ่ง พัดมา ในหน้าแล้ง
ฝุ่นสีแดง ฟุ้งไปหมด เมื่อรถผ่าน
เปลี่ยนเป็นทาง ราดยางใหม่ เมื่อไม่นาน
รัฐบาล เขาจัดงบครบทุกคน


.......ยากูซ่า........

[sunthornvit]

สาวบ้านทุ่ง มุ่งเน้น เป็นงานบ้าน
สุขสราญ บ้านทุ่ง ไม่มุ่งฝัน
ปากไม่แดง แก้มไม่ผ่อง หมองผิวพรรณ
แต่สุขสันต์ ด้วยไออุ่น เคยคุ้นมา

เคล้าละมุน หวานละไม ในใจจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ได้อิจฉา
เสนาะหู หวานล้ำ ฉ่ำวาจา
เฮ้ย!เอ็ง,ข้า, ตา,ยัย,อ้าย,กู,แก 

มิประแป้ง  แต่งหน้า  ข้าก็รัก
มิรู้จัก  ป้อยอ  ก็แยแส
มิเลิศหรู  ครบครัน  ฉันก็แล
ไร้ข้อแม้  ยืดยาว  เหมือนชาวกรุง

ขอเพียงเอ็ง  รักข้า  ดังข้าบ้าง
อย่าปล่อยวาง  ข้าวปลา  ช่วยข้าหุง
ยามข้าเดิน  ควรจะ  ช่วยพยุง
เลิกเรียกลุง  เปลี่ยนเรียกพี่  เท่านี้พอ

สุนทรวิทย์

[yaguza]

ก็บังเอิญ เดินผ่าน พานพบหน้า
ไปไหนมา เล่านี่ พี่ของพ่อ
เคยเรียกลุง ประจำ ทำหน้างอ
พอเรียกพี่ ละก็ หัวร่อครืน


.....ยากูซ่า.....

[sunthornvit]

คนพึ่งป่า  ป่าพึ่งคน  บนความชอบ
เป็นระบอบ  จุนเจือ  ผลัดเกื้อหนุน
ชาวบ้านนอก  คอกนา  จิตการุณ
มีต้นทุน  จากธรรม  และน้ำใจ

สุนทรวิทย์...

ความเจริญ คืบคลาน สู่บ้านช่อง
ทั้งห้วยหนอง คลองคู ไปอยู่ไหน
สังคมเมือง เข้ามา สู่ป่าไพร
ทั้งน้ำไฟ โทรสัพท์ รับสัญญาณ

ยามลมทุ่ง พัดมา ในหน้าแล้ง
ฝุ่นสีแดง ฟุ้งไปหมด เมื่อรถผ่าน
เปลี่ยนเป็นทาง ราดยางใหม่ เมื่อไม่นาน
รััฐบาล เขาจัดงบครบทุกคน


.......ยากูซ่า........

คอมมิสชั่น  เกลื่อนกลาด  ระบาดถึง
ปัญหาจึง  สำแดง  ทุกแห่งหน
มลภาวะ  ช่างหัว  กูกลัวจน
ขอฉ้อฉล  อย่างเดียว  มิเหลียวใคร

อยากรื้อ,สร้าง  สิ่งใด  ตามใจท่าน
รับประทาน  ทั่วกัน  มิหวั่นไหว
จ่ายเงินมา  งานเดิน  เพลินสมใจ
เรื่องอื่นใด  ไม่รู้  กูหูตึง

สุนทรวิทย์

[..กุสุมา..]

สาวบ้านทุ่ง มุ่งเน้น เป็นงานบ้าน
สุขสราญ บ้านทุ่ง ไม่มุ่งฝัน
ปากไม่แดง แก้มไม่ผ่อง หมองผิวพรรณ
แต่สุขสันต์ ด้วยไออุ่น เคยคุ้นมา

เคล้าละมุน หวานละไม ในใจจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ได้อิจฉา
เสนาะหู หวานล้ำ ฉ่ำวาจา
เฮ้ย!เอ็ง,ข้า, ตา,ยัย,อ้าย,กู,แก  
sasi


ท้องทุ่งนาที่บ้านนั้นมีมาก
คุณแม่ฝากปลูกดำนำเผื่อแผ่
ให้ลุงป้าน้าปู่คอยดูแล
ครบปีแค่รอรับข้าวกลับคืน

บางครั้งไปวิ่งเล่นเพ่นพ่านบ้าง
อยู่นอนค้างกลางทุ่งค่อนรุ่งตื่น
มะหน่อชวนออกไปไล่เก็บฟืน
ลุกมายืนงัวเงียเขี่ยขี้ตา

ขะเลน้อยคอยท่าพาเดินทุ่ง
เสียงคุยฟุ้งชักนำคำพม่า
ภาษาไบ้ใช้มือแทนวาจา
สรุปว่าตะละแม่แย่แทบตาย

..กุสุมา..
มะหน่อ..สาวรับใช้หญิงสาวพม่า ขะเล..เด็กชาวพม่า
..ที่นาให้ผู้ใหญ่บ้านดูแลทำนาให้..สิ้นปีผู้ใหญ่บ้าน
  จะแบ่งข้าวมาให้กึ่งหนึ่งเจ้าค่ะ

[sunthornvit]

ก็บังเอิญ เดินผ่าน พานพบหน้า
ไปไหนมา เล่านี่ พี่ของพ่อ
เคยเรียกลุง ประจำ ทำหน้างอ
พอเรียกพี่ ละก็ หัวร่อครืน


.....ยากูซ่า.....

เล่นจับจุด  รู้ทาง  ช่างฉอเลาะ
กล่าวปะเหลาะ  เรียกพ่อ  ขอขัดขืน
เรียกอย่างนี้  หนี้ทั้งปวง  ขอทวงคืน
แกล้งฝืนฝืน  เรียกพี่  ยกหนี้พลัน

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ท้องทุ่งนาที่บ้านนั้นมีมาก
คุณแม่ฝากปลูกดำนำเผื่อแผ่
ให้ลุงป้าน้าปู่คอยดูแล
ครบปีแค่รอรับข้าวกลับคืน

บางครั้งไปวิ่งเล่นเพ่นพ่านบ้าง
อยู่นอนค้างกลางทุ่งค่อนรุ่งตื่น
มะหน่อชวนออกไปไล่เก็บฟืน
ลุกมายืนงัวเงียเขี่ยขี้ตา

ขะเลน้อยคอยท่าพาเดินทุ่ง
เสียงคุยฟุ้งชักนำคำพม่า
ภาษาไบ้ใช้มือแทนวาจา
สรุปว่าตะละแม่แย่แทบตาย

..กุสุมา..
มะหน่อ..สาวรับใช้หญิงสาวพม่า ขะเล..เด็กชาวพม่า
..ที่นาให้ผู้ใหญ่บ้านดูแลทำนาให้..สิ้นปีผู้ใหญ่บ้าน
  จะแบ่งข้าวมาให้กึ่งหนึ่งเจ้าค่ะ
[/quote]

การทำนา  ตรากตรำ  แสนลำบาก
ทั้งยุ่งยาก  เหนื่อยล้า  กว่าได้ขาย
คนกลางสิ  เอมอิ่ม  ยิ้มสบาย
คิดแล้วหน่าย  ใจฝ่อ  ท้อระอา

อยากขายควาย  ขายนา  ลาบ้านทุ่ง
ไปอยู่กรุง  ขันแข่ง  แสวงหา
หากโชคดี  มีบุญ  ช่วยหนุนพา
คงมีเงิน  กลับมา  แต่งอาซ้อ

สุนทรวิทย์

[เนิน จำราย]

ทั้งท้องทุ่งคือทรัพย์สินแผ่นดินแก้ว   
พร่างเพริศแพร้วเปรียบประดุจสุดสวรรค์
พ่อแม่ลูกนั่งปรึกษาหารือกัน   
หลังจากวันสงกรานต์ผ่านเลยไป

บิดาชวนบุญปลูกเจ้าลูกรัก      
เราไปเดินเก็บผักกันดีไหม
ก่อนวันตรุษพ่อหยุดดูอยู่ไม่ไกล   
ข้างป่าไผ่ปลายนาช่างน่ากิน

มีผักบุ้งทอดยอดกอดกระเฉด      
ชาวเกษตรมานำร่องให้ท้องถิ่น
กรมประมงลงแรงเลี้ยงปลานิล   
ฝนรวยรินดินก็ฟื้นให้ชื่นตา

สองคนไม่สนใจกับไรริ้น      
พอแสงสิ้นหน้าระรื่นคืนเคหา
ผัดกระเฉดแกล้มแกงส้มสมอุรา   
พ่อนั่งขับเสภากล่อมลูกนอน

แม่ผัดหน้าแป้งร่ำประจำที่      
ข้างเจ้าพี่ซบแนบกายใกล้เจ้าหล่อน
เพลงเสภาว่าขุนแผนเจ้าแสนงอน   
วันทองอ้อนกอดแขนขุนแผนหลับ

แสนสุขีจะมีไหนที่ใดเปรียบ      
ดึกเย็นเยียบแม้คืนแรมแซมเดือนดับ
องค์เทวีเทวามาประทับ      
กล่อมให้หลับสำราญ ณ ลานทุ่ง

เนิน จำราย

[รพีกาญจน์]

หลังสงกรานต์ งานหยุด ขุดจิ๊กกุ่ง(จิ้งหรีด)
หิ้วกระบุง ช้อนผำ(สาหร่ายเขียว)ในลำเหมือง
เด็ดยอดอ่อน มะขาม งามเรื่อเรือง
เก็บมะเฟือง ร่วงหล่น เกลื่อนโคนดิน

งมควานข้าง คันนา หาปูหอย
สาวไม้สอย มือหัก ผักกระถิน
จับปีกแม่ แมงมัน(มด)ทันก่อนบิน
ต้นมะปิน(มะตูม)ปีนไต่ ไข่มดแดง

ที่ราบลุ่ม หลุมไม้ปัก ดักเขียดกบ
ใต้ผักตบ คลำหา ปลาแขยง
ห้อยรั้วร้าน ยานยวบ บวบฟักแฟง
จับเหล็กแทง ปลาไหล ซ่อนในตม

หยิบไม้ขว้าง แมงนูน เกาะคูนใหญ่
เด็ดผักไห่ มะระ สะเดาขม
ขอนพังผุ เปลือกปอก ออกเห็ดลม
เอาไฟรม รวงผึ้ง ตรึงต้นตาล

เสียมเขี่ยขุด แทงงัด ตัดหน่อไผ่
ร่องรอยไหม้ ดำมอด ยอดผักหวาน
ใต้หินหลืบ เขียดหลบ อึ่งกบดาน
ข้างลำธาร ลูกอ๊อด(ฮวก)จอดเป็นแพ

ธรรมชาติ ทุ่งนา สวนป่าเขา
ทำให้เรา สนุก พบสุขแท้
อยู่อย่างเงียบ เรียบง่าย กายดวงแด
ยังดีกว่า ถูกรังแก ในเมืองกรุง

รพีกาญจน์ 59

[สะเลเต]

แสนสุขสราญบ้านทุ่ง     รังรอง
ยามรุ่งอรุณแสงทอง       กระจ่างฟ้า
วิถีถิ่นชาวคลอง            เรียบง่าย
เสียงไก่ขันปลุกข้า         เมื่อเช้ามาเยือน

มิแชเชือนลุกขึ้น           เร็วพลัน
รีบเร่งมาแปรงฟัน          อาบน้ำ
ประมาณยี่สิบขัน           ฉันนับ
ถูสบู่กลัวผิวช้ำ              แค่ครั้งเดียวพอ

รอสำรับกับข้าว             จัดมา
น้ำพริกเผา,แกงปลา        ผักต้ม
เคียงชะอมทอดหมายตา    หอมนัก   
มีดอกแคแกงส้ม             ตักข้าวสองจาน

สงกรานต์เยือนถิ่นบ้าน     หลายวัน
ญาติพี่น้องพบกัน           ชิดใกล้
วิมานที่ชวนฝัน              นาทุ่ง
ขอเก็บทรงจำไว้             สุขล้นดวงแด

---สะเลเต---

[sunthornvit]

ทั้งท้องทุ่งคือทรัพย์สินแผ่นดินแก้ว   
พร่างเพริศแพร้วเปรียบประดุจสุดสวรรค์
พ่อแม่ลูกนั่งปรึกษาหารือกัน   
หลังจากวันสงกรานต์ผ่านเลยไป

บิดาชวนบุญปลูกเจ้าลูกรัก      
เราไปเดินเก็บผักกันดีไหม
ก่อนวันตรุษพ่อหยุดดูอยู่ไม่ไกล   
ข้างป่าไผ่ปลายนาช่างน่ากิน

มีผักบุ้งทอดยอดกอดกระเฉด      
ชาวเกษตรมานำร่องให้ท้องถิ่น
กรมประมงลงแรงเลี้ยงปลานิล   
ฝนรวยรินดินก็ฟื้นให้ชื่นตา

สองคนไม่สนใจกับไรริ้น      
พอแสงสิ้นหน้าระรื่นคืนเคหา
ผัดกระเฉดแกล้มแกงส้มสมอุรา   
พ่อนั่งขับเสภากล่อมลูกนอน

แม่ผัดหน้าแป้งร่ำประจำที่      
ข้างเจ้าพี่ซบแนบกายใกล้เจ้าหล่อน
เพลงเสภาว่าขุนแผนเจ้าแสนงอน   
วันทองอ้อนกอดแขนขุนแผนหลับ

แสนสุขีจะมีไหนที่ใดเปรียบ      
ดึกเย็นเยียบแม้คืนแรมแซมเดือนดับ
องค์เทวีเทวามาประทับ      
กล่อมให้หลับสำราญ ณ ลานทุ่ง

เนิน จำราย

ค่ำลงแต่ง  กายโก้  เตร่โชว์สาว
เสื้อลายพราว  ใครเห็น  เป็นสะดุ้ง
ผ้าขะม้า  ผืนใหม่  ไว้เคียนพุง
ร้องลูกทุ่ง  สุดเท่  เก๋เกินใคร

สาวเอียงอาย  ไว้ตัว  กลัวผิดผี
ประเพณี  มีปราม  ห้ามไถล
ผิดสาวกรุง  ชั่วแล่น  แสนไวไฟ
คุยถูกใจ  เดี๋ยวเดียว  ควงเที่ยวเลย

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

น้องนั่งอยู่หัวกะไดที่ชายน้ำ
พี่ลอยลำเรือเที่ยวมาเกี้ยวเอ่ย
เป็นกลอนกานท์บ้านทุ่งมุ่งชิดเชย
ขอเป็นเขยบ้านนอก...บอกว่ารักจริง

น้องเตรียมตัวอาบน้ำเมื่อยามพลบ
ต้องคอยหลบสายตา..ท่าอ้อยอิ่ง
หนุ่มท้ายคุ้งแอบมองน้องหลบพิง-
ข้างตลิ่งกอกกเกือบตกกะได

กระโจมอกเกาะเนิน..เขินนะพี่
จะหลบหนีก็ไม่รู้..จะไปอยู่ไหน
คนในเรือทายทัก..กระอักกระอ่วนใจ
แกล้งไถลตกน้ำ..ดำหนีเธอ

แซมค่ะ

[sunthornvit]

หลังสงกรานต์ งานหยุด ขุดจิ๊กกุ่ง(จิ้งหรีด)
หิ้วกระบุง ช้อนผำ(สาหร่ายเขียว)ในลำเหมือง
เด็ดยอดอ่อน มะขาม งามเรื่อเรือง
เก็บมะเฟือง ร่วงหล่น เกลื่อนโคนดิน

งมควานข้าง คันนา หาปูหอย
สาวไม้สอย มือหัก ผักกระถิน
จับปีกแม่ แมงมัน(มด)ทันก่อนบิน
ต้นมะปิน(มะตูม)ปีนไต่ ไข่มดแดง

ที่ราบลุ่ม หลุมไม้ปัก ดักเขียดกบ
ใต้ผักตบ คลำหา ปลาแขยง
ห้อยรั้วร้าน ยานยวบ บวบฟักแฟง
จับเหล็กแทง ปลาไหล ซ่อนในตม

หยิบไม้ขว้าง แมงนูน เกาะคูนใหญ่
เด็ดผักไห่ มะระ สะเดาขม
ขอนพังผุ เปลือกปอก ออกเห็ดลม
เอาไฟรม รวงผึ้ง ตรึงต้นตาล

เสียมเขี่ยขุด แทงงัด ตัดหน่อไผ่
ร่องรอยไหม้ ดำมอด ยอดผักหวาน
ใต้หินหลืบ เขียดหลบ อึ่งกบดาน
ข้างลำธาร ลูกอ๊อด(ฮวก)จอดเป็นแพ

ธรรมชาติ ทุ่งนา สวนป่าเขา
ทำให้เรา สนุก พบสุขแท้
อยู่อย่างเงียบ เรียบง่าย กายดวงแด
ยังดีกว่า ถูกรังแก ในเมืองกรุง

รพีกาญจน์ 59

หลังสงกรานต์  เจ็บคอ  ส่อไข้หวัด
จามอึดอัด  ซ้อนซ้ำ  แต่ย่ำรุ่ง
เพราะเล่นน้ำ  กรำแดด  แรดทั่วกรุง
มันเลยยุ่ง  ชะมัด  ถูกหวัดกิน

สังขารคน  ในเมือง  แสนเรื่องมาก
โรคหลายหลาก  ประกบ  มิจบสิ้น
อยู่ห้องแอร์  นิ่งเฉย  จนเคยชิน
พอเหยียบดิน  เข้าหน่อย  สำออยพลัน

ความแตกต่าง  อุบัติ  เห็นชัดแจ้ง
เกิดเส้นแบ่ง  เมืองใหญ่  กับไพรสัณฑ์
หนึ่งเรียบง่าย  สุขใจ  ไปวันวัน
หนึ่งครบครัน  อาภรณ์  แต่อ่อนแอ

สุนทรวิทย์