| 15 เมษายน 2012, 03:49:AM |
หนามเตย
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 127
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 427
http://img594.imageshack.us/img594/1395/krathinn20
|
 |
« เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 03:49:AM » |
 ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บัณฑิตเมืองสิงห์, รัตนาวดี, น.ปฎิพน, ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, พี.พูนสุข, panthong.kh, amika29, รพีกาญจน์, รพีภัทร, รการตติ, สะเลเต, อริญชย์, sunthornvit, ปรางทิพย์, sucklife
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
"อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังอารมณ์"
|
|
|
| 15 เมษายน 2012, 06:24:AM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 06:24:AM » |
ชุมชน
|
... ღ ♥ .*.♥ ღ ...
...เมฆสีเทา เศร้าหม่น อยู่บนฟ้า
ล่องลอยพา กันห่วง ใจดวงไหน
ถึงได้ทน หม่นหมอง มิมองใคร
ปล่อยเราให้ ฝันล้า เมื่อคราครวญ...
เมฆสีเศร้า เหงาย้ำ ดูคล้ำหม่น
สีคล้ายปน ความทุกข์ รอสุขหวน
ฤๅว่ารัก ห่างหาย หน่ายใจชวน
ยามมองฟ้า พาป่วน ใจครวญคราง...
รัตนาวดี
... ღ ♥ .*.♥ ღ ...
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, พี.พูนสุข, panthong.kh, amika29, รพีกาญจน์, หนามเตย, รการตติ, สะเลเต, อริญชย์, sunthornvit, ปรางทิพย์, sucklife
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 15 เมษายน 2012, 07:29:AM |
|
Prapacarn ❀
|
 |
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 07:29:AM » |
ชุมชน
|
ปล่อยให้เมฆหม่นไป..ใจอย่าหม่น
เดี๋ยวลมฝนพัดมาพาเมฆห่าง
ฟ้าจะทอแสงทองส่องท่ามทาง
คนอ้างว้างคงอุ่นใจชื่นไมตรี
อยู่แห่งใดในโลก..โศกคู่สุข
มีถ้วนทุกแหล่งหล้า..เกินกว่าหนี
ฝากแรงใจผ่องแผ้วแทนแก้วมณี
กล่อมฤดีคนเหงา..อย่าเศร้านาน
แซมค่ะ
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พี.พูนสุข, panthong.kh, เพรางาย, amika29, รพีกาญจน์, หนามเตย, รการตติ, สะเลเต, อริญชย์, sunthornvit, ปรางทิพย์, sucklife
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
|
|
| 28 เมษายน 2012, 05:31:PM |
|
น.ปฎิพน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 28 เมษายน 2012, 05:31:PM » |
ชุมชน
|
๑๔ -
๏ ดวงดาวผิดารกะระยับ
วะวะวับพะพราวเพรา
แขลับก็กลับพิภพะเสาร์
รัชนีทะมึนกาล
๏ ยามเหงาก็เคล้าทุขะจริต
นิรมิตตะอันธ์ธาร
แว่วเสียงสำเนียงคิตะสนาน
เสนาะสารประโลมใจ
๏ จึ่งร่ำเชลงกวิวิวา-
กยะสาระกานท์นัย
หวังเพื่อระบายคติวิสัย
ฤดิเพียระผูกพัน
๏ หวังเจ้าจะเข้าสุตะสดับ
นยะศัพทจำนรรจ์
ให้สมภิรมยหฤหรรษ์
คุหะร่วมฤดีปอง ๚ะ
|
๐ กรองฉันท์สวรรค์พจนะร้อย.......กวะถ้อยบวรมี
รสซึ้งประหนึ่งทิพะฉวี...............จะพิเลปน์ประโลมมาน ฯ
|
|
|
|
