15 เมษายน 2012, 03:34:AM |
หนามเตย
Special Class LV3.9 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 127
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 427
http://img594.imageshack.us/img594/1395/krathinn20
|
|
« เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 03:34:AM » |
ชุมชน
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บัณฑิตเมืองสิงห์, ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, เปรียว, สะเลเต, บูรพาท่าพระจันทร์, ดาว อาชาไนย, panthong.kh, amika29, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, บ้านริมโขง
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
"อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังอารมณ์"
|
|
|
15 เมษายน 2012, 07:48:AM |
เปรียว
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 07:48:AM » |
ชุมชน
|
เปิดหัวใจให้พร้อมจะยอมรับ กล้าสู้กับสิ่งใหม่หลายปัญหา สิ่งสมมุติกระทบใจใช้ปัญญา ใช้เวลาตรึกตรองมองให้ไกล
กับคำหวานหว่านมาอย่าไปหลง ขอโปรดจงใช้จิตคิดครวญใคร่ จงทบทวนอีกครั้ง..หวังอะไร หากปล่อยใจเชื่อคำอาจช้ำตรม
เปรียว
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สะเลเต, บูรพาท่าพระจันทร์, ดาว อาชาไนย, panthong.kh, Prapacarn ❀, amika29, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, หนามเตย, บ้านริมโขง, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
15 เมษายน 2012, 08:53:AM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 08:53:AM » |
ชุมชน
|
โอ้ยามรักตระหนักรับสดับหวาน เพียงอ้อยตาลซ่านวิญญาณ์อุราสม ทุกสิ่งสรรพ์พลันล้วนให้ชวนชม รื่นภิรมย์พรมซัดซ้ำน้ำทิพย์ทาน
ครั้นสลดหมดรักถูกผลักไส ดั่งถูกไฟร้อนเร่ารุมเผาผลาญ หวานสิ้นรสหมดฤทัยไร้สำราญ ฤทธิ์อ้อยตาลพานปร่าแม้คารม...
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, panthong.kh, สะเลเต, Prapacarn ❀, amika29, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, หนามเตย, บ้านริมโขง, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
|
|
15 เมษายน 2012, 06:24:PM |
หนามเตย
Special Class LV3.9 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 127
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 427
http://img594.imageshack.us/img594/1395/krathinn20
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 15 เมษายน 2012, 06:24:PM » |
ชุมชน
|
ล้างใจ
ล้างออกไปใจเขาที่ลวงให้ ทำอย่างไรให้กลับมาเหมือนเก่า ดึงมันมาให้ได้ใจของเรา อย่ามัวเมาให้เขาบอกหลอกใช้เอา
เจ็บพอแล้วหลายครั้งยั้งหยุดคิด ไม่ขอติดในใจให้อับเฉา ล้างมันออกเสียทีที่มัวเมา พอแล้วเราแค่นี้กับคำลวง
เหมือนเราตกลงไปไม่อาจหนี ในวลีคำหวานที่ห่วงหวง ทั้งหมดที่เธอให้คือใจลวง หลงติดบ่วงที่เธอทำเพื่อนำพา
มิตรภาพที่มอบให้ไม่มีค่า เห็นราคามันน้อยคอยเสาะหา ประจักษ์แล้วร้อยเล่ห์แห่งมารยา แล้วจะหาจากใครใจที่จริง…..[/i] เรื่องนี้ที่เคยเขียน
|
"อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังอารมณ์"
|
|
|
|
|