ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หนามเตย]

ทรมานในจิตคิดสับสน
รำคาญคนนอนกรนเป็นนักหนา
ชาติที่แล้วฉันทำผิดอะไรมา
จึงต้องพาให้เจอคนกรนทั้งคืน
นั่งกึ่งนอนบนที่อันคับแคบ
แล้วต้องแสบแก้วหูทนสู้ฝืน
นอนไม่หลับเลยเราเศร้าทั้งคืน
ก็ต้องฝืนข่มตาพับหลับให้ลง

 ใจก็คิดสับดนปนทุกข์หน่อย
อยากจะปล่อยออกไปใจประสงค์
ความเน่าเสียจากการย่อยที่ทานลง
แล้วบรรจงหอบไปใส่ปากมัน
เมื่อใหร่เครื่องจะถึงจุดที่หมาย
จะบ้าตายช่างห่วยซวยจริงฉัน
ภวนาไม่อยากเจอก็กลับกัน
หรือสวรรค์กำหนดบทให้เจอ......



"ไม่มีใครอยากนอนกรนทำให้คนอื่นรำคาญถ้าเลือกได้" แต่คนนั่งไกล้ๆขอระบายหน่อยนะ.

"เขียนกลอนนี้ตามเหตุการจริง อารมย์ศิลป์เกิดขึ้นได้แม้เวลาที่เป็นทุกข์"

[ไพร พนาวัลย์]

      

รีบขอบคุณสวรรค์ที่สรรสร้าง
แค่ร่วมทางไม่นานพาลเพ้อเจ้อ
นี่ถ้าร่วมชีวิตคิดนะเธอ
คงจะเผลอเอากาก(อาหาร)ยัดปากมัน

คิดอีกมุมถ้าแฟนที่แสนรัก
เขากรนหนักทำไงจึงใฝ่ฝัน
เพราะชีพนี้พลีพร้อมยอมเป็นกัน(และกัน)
เตียงคงไม่หักสะบั้นแค่วันเดียว (หรอกนะ)

“ไพร พนาวัลย์”

 

[หนามเตย]

      

รีบขอบคุณสวรรค์ที่สรรสร้าง
แค่ร่วมทางไม่นานพาลเพ้อเจ้อ
นี่ถ้าร่วมชีวิตคิดนะเธอ
คงจะเผลอเอากาก(อาหาร)ยัดปากมัน

คิดอีกมุมถ้าแฟนที่แสนรัก
เขากรนหนักทำไงจึงใฝ่ฝัน
เพราะชีพนี้พลีพร้อมยอมเป็นกัน(และกัน)
เตียงคงไม่หักสะบั้นแค่วันเดียว (หรอกนะ)

“ไพร พนาวัลย์”

 

ก็แค่นั่งเครื่องสิบสามสิบสี่ชั่วโมงเองค่ะ ที่บ้านก็กรนค่ะ แต่ว่ากรนคนละคีย์กัน อิอิ...

ฝากไว้ก่อนเด่วมาต่อกลอนนะคะคุณไพร พนาฯ

ขอบคุณที่ร่วมแจม ง่วงแล้วเพราะฤทธิ์ยา

"เรื่องอื่นนั้นไม่ว่ากัน แต่เรื่องนอนกรนนั้นฉันไม่ยอม"

 

[บ้านริมโขง]

ต้องโทษตนโทษอื่นไม่ชื่นจิต
ใช่ลิขิตใครเขาเฝ้าเสนอ
ความเปลี่ยนแปลงใดใดไหนเล่าเออ
ที่ทั้งเธอและฉันนั้นบันดาล

ร่างกายตนคนรักษายังมาเหี่ยว
ยามเปล่าเปลี่ยวใครรู้ผู้สมาน
ใดในตนยังล้นพ้นจัดการ
ให้ป่วนปานเกินจับบังคับคน

หากเราหลับพับไปพร้อมใครเขา
ไหนจะเศร้าเฝ้าขมระทมหม่น
เวลาหลับเราตื่นฝืนกมล
ก็ต้องทนฟังเอาเขาเล่าความ

เป็นที่บ้านสานสุขไม่ทุกข์แสน
รู้ว่าแฟนนอนใกล้ให้วาบหวาม
หากคืนใดขาดเสียงสำเนียงงาม
ต้องติดตามให้ว่อน...เขานอนใด...



ต้องติดตามหวามไหว...ใครนอนเคียง 

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

ฟังเรื่องเล่า ทุกท่าน พลันสนุก
กรนเป็นทุกข์ ขนาด มิอาจไหว
ลองคิดดู ถ้ามีคู่ ทำอย่างไร
ทนได้ไหม นะนั่น ยังหวั่นทรวง

แค่ฟังเขา คุยกัน ให้หวั่นนัก
หากคนรัก ฉันเป็น เห็นน่าห่วง
ต้องสำลี อุดหู สุดาดวง
หรือกินยา แก้ง่วง ช่วงหลับเลย

แต่ถ้าคิด กลับกัน ดันเรากรน
เขาจะทน เราได้ หรือเปล่าเหวย
เราไม่รู้ เข่นกัน หวั่นจังเลย
เพราะทรามเชย ขาดคู่ ไม่รู้จริง
พันทอง