ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

บ้านสวนเรา ตอนนี้ ที่หงอยเหงา
พี่น้องเรา ย้ายแยก แตกสาขา
เพราะไม่ได้ ทำสวน ชวนระอา
เมื่อน้ำมา พืชหมด สลดใจ

ฉันเป็นอีก หนึ่งในนั้น ผันชีวิต
มาลิขิต ตนเอง บรรเลงใฝ่
ชีวิตเดี่ยว ดั้นด้น สู้ทนไป
โลกออนไลน์ หมายมุ่ง อาจรุ่งเกิน

บริการ ว่องไว ให้กับเด็ก
ถูกสเป็ค หนักหนา พาสรรเสริญ
เนตกว้างไกล ไปล้ำ ซ้ำเจริญ
พอเพลิดเพลิน สุขใจ ในวงจร

ไม่เคยลืม ผืนดิน ถิ่นที่อยู่
สำนึกรู้ ถูกผิด มิคิดถอน
รอสักนิด คิดคืน มิคลายคลอน
ยังอาวรณ์ ตอนอยู่สวน มิด่วนลืม

[รการตติ]

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ

อยู่บ้านสวน



อยู่บ้านสวนสบายใจธารไหลเอื่อย
ไม่เคยเหนื่อยอยู่ริมน้ำพาด่ำดื่ม
แวดล้อมด้วยท้องนา แม้ฟ้าคลื้ม
ก็ปลาบปลื้มสบายตากว่าสิ่งใด

ครั้นบ้านสวนหมดสวยด้วยน้ำท่วม
นานจนร่วมสองเดือนเหมือนหลับใหล
น้ำเริ่มลดเรานัดตัดสินใจ
ทำบ้านใหม่ให้สวยงามตามตามกัน

ไม่ต้องมีออนไลน์ให้ว้าวุ่น
ความอบอุ่นยิ้มแย้มใช้แต้มฝัน
มีไม้รั้วช่อผกาสารพัน
ยืดคอมั่นผ้าขาวม้าพาพาดไหล่

จากเมืองกรุงมุ่งหาบ้านนาสวน
เอาไว้ชวนเพื่อนพามาอาศัย
เบื่อรถติดทุกวันพลันเหนื่อยใจ
ทำสวนไม้ดอกยี่โถ, ชงโคงาม

ไม่เคยลืมเมืองกรุงที่มุ่งจาก
เมืองทุกข์ยากระอา น่าเกรงขาม
สักวันจะกลับไปใต้ฟ้าคราม
กลับไปตามหาฝัน อันยาวไกล



รการตติ

[D]

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ

อยู่บ้านสวน



ไม่เคยลืมเมืองกรุงที่มุ่งจาก
เมืองทุกข์ยากระอา น่าเกรงขาม
สักวันจะกลับไปใต้ฟ้าคราม
กลับไปตามหาฝัน อันยาวไกล



รการตติ

ไม่มีเงิน ทำบ้าน งานก็หมด
แสนรันทด หนักหนา พาหวั่นไหว
พวกพืชพันธุ์ ธัญญาหาร อันตรธานไป
จึงจำใจ จากถิ่น ทิ่งรวงรัง

มามุ่งมั่น ทำกิน ทรัพย์สินน้อย
มิเคยปล่อย ใจลอย คอยความหวัง
วอนเมตตา ขอรักเพิ่ม เติมพลัง
ซ้ำขาดตัง ยืมหน่อย ค่อยผ่อนคืน...

[รการตติ]

บ้านสวนงามยิ่งยวดใช่อวดอ้าง
มีสตางค์ใช่อยู่อย่างคู่ชื่น
ธัญญาหารพืชพันธุ์อันหยัดยืน
เงินแสนหมื่นซื้อไม่ได้ใต้ชายคา

คือสินทรัพย์ดินดีแล้วศรีสวน
ทรัพย์ทั้งมวลร่วมกันขยันหา
แต่อย่าลืมบ้านสวนชวนกลับมา
พัฒนาให้เจริญยิ่งยืนนาน..



รการตติ

[kon]

 

ทรัพย์ในดินสินในน้ำตามหมายนั่น
หากขยันมีเงินทุนหมุนยันหลาน
หักรายจ่ายเหลือมากพอประมาณ
สนุกสนานเทศกาลงานบ้านเรา

จะหาสาวชาวสวนมาชวนชิด
แนบสนิทกลางไพรใกล้ไหล่เขา
ราชบุรีมีนาตามลำเนา
ชักชวนเจ้าปรองดองครองคู่กัน

[เนิน จำราย]

บ้านสวนเรา ตอนนี้ ที่หงอยเหงา
พี่น้องเรา ย้ายแยก แตกสาขา
ไม่ได้มา ทำสวน ชวนระอา
เมื่อน้ำมา พืชผลหมด สลดใจ

ฉันเป็นอีก หนึ่งในนั้น ผันชีวิต
มาลิขิต ตนเอง บรรเลงใฝ่
ชีวิตเดี่ยว ดั้นด้น สู้ทนไป
โลกออนไลน์ ทางเลือกใหม่ ใจเลือกเดิน

บริการ ว่องไว ให้กับเด็ก
ถูกสเปค หนักหนา พาสรรเสริญ
เนตกว้างไกล ไปล้ำ ซ้ำเจริญ
พอเพลิดเพลิน สุขใจ ในวงจร

ไม่เคยลืม ผืนดิน ถิ่นที่อยู่
ยังควรคู่ รู้ถูกผิด มิคิดถอน
รอสักนิด ยังคิดคืน มิคลายคลอน
ยังอาวรณ์ ตอนอยู่สวน มิด่วนลืม

[imghttp://i154.photobucket.com/albums/s248/nbee_piz/cartoon2/set2/NB149.gif[/img]

อยู่บ้านสวน สอยขนุน ใจครุ่นคิด    
ถึงมิ่งมิตร ชิดใกล้ ไม่หายปลื้ม
นานวันจาก พรากลา ท่าจะลืม   
เคยหยิบยืม ยื่นข้าวปลา แลกอาหาร
เห็นมะม่วงพวงน้อยฝั่งขะโน้น     
หญ้าปรกโคนเพลี้ยลงพลอยสงสาร
รีบเถิดหนา“ซาซี”รี่กลับบ้าน   
ชลประทานก็เสร็จแล้วนะแก้วตา
มาช่วยกันผันน้ำทดข้ามสวน   
ค่อยใคร่ครวญปลูกฝรั่งเป็นฝั่งฝา
ลืมให้สิ้นถิ่นแคว้นแดนมายา   
แล้วกลับมาซบดินถิ่นนี้เถอะ


เนิน จำราย

[D]

บ้านสวนงามยิ่งยวดใช่อวดอ้าง
มีสตางค์ใช่อยู่อย่างคู่ชื่น
ธัญญาหารพืชพันธุ์อันหยัดยืน
เงินแสนหมื่นซื้อไม่ได้ใต้ชายคา

คือสินทรัพย์ดินดีแล้วศรีสวน
ทรัพย์ทั้งมวลร่วมกันขยันหา
แต่อย่าลืมบ้านสวนชวนกลับมา
พัฒนาให้เจริญยิ่งยืนนาน..



รการตติ

วันจากบ้าน สวนมา น้ำตาคลอ
โอ้อกหนอ ต้องพราก จากถิ่นฐาน
เคยได้อยู่ แนบเนา เคล้าวันวาน
ต้องซมซาน พลัดออก นอกลำเนา

หากกลับมา ปลูกผัก พันธุ์พืชครบ
ก็คงสบ ปัญหา อาจพาเศร้า
ถึงปลายปี น้ำหลาก มากเกินเดา
วิมานเก่า พังคลืน ยืนซากตาย

[ภู กวินท์]

1
ฟังเสียงฝนเล่นดนตรี-เพลงชีวิต
ใบไม้ปลิด ร่วงหล่นบนกองหญ้า
เปลไม้ไผ่ไหวโยก-โยกไปมา
แอบงีบพักสายตาหลายนาที
เขาบอกว่าเป็นพายุฤดูร้อน
เกิดขึ้นตอนเย็นเยียบและเงียบฉี่
อบอ้าวร้าวลึกขึ้นทุกที
วันนี้-จึงมีปรากฏการณ์

2
ณ บ้านไร่ท้ายสวนม้วนตลบ
ข้าพเจ้าแอบหลบผู้พบ-ผ่าน
หนีจากกรุงรุ่งเรืองมาเมื่อวาน
สู่ก้อนหินดินดานที่บ้านเรา
ท่ามลมหนาวดาวพรายประกายพรึก
สูดอากาศยามดึกนึกเรื่องเก่า
เห็นเมฆน้อยลอยนิ่งทอดทิ้งเงา
หลายนาทีที่ข้าพเจ้านั่งเฝ้ามอง
กระท่อมน้อยปลายนากลับมาอยู่
เคยเห็นปู่คว้าป่ายตะเกียงส่อง
ภาพวัยฝันวันพบ-ย้อนทบกอง
เพียงละอองน้ำค้างรอร้างลา
หลับตาสู่ห้วงฝันอันมืดมิด
ที่ถูกปลิดก้านหล่นจากต้นกล้า
จนเด็กน้อยเติบใหญ่ในไม่ช้า
เผชิญโชคชะตาอย่างสาใจ
จนวารผ่านกาลเปลี่ยนหมุนเวียนเร่ง
ดอกนีออนบานเบ่งปลั่งเปล่งใส
ข้าพเจ้ายืนเหงาใต้เสาไฟ
รับรู้ถึงการเปลี่ยนไป-ไม่กลับมา

3
ใต้ร่มไม้ธรรมดาแห่งสามัญ
ค่อยค่อยเติมชีวันเพื่อฟันฝ่า
แม่ยังเตรียมเครื่องปรุง-หุงข้าวปลา
ดูแม่แก่ชราเกินกล้ามอง
พ่อยังคงกร้านดำทำงานหนัก
คงปลูกผักเลี้ยงปลามาสนอง
ตามประสาชาวสวนล้วนครรลอง
เกินที่จะเรียกร้องให้หยุดทำ

4
บนเส้นทางยาวไกลยังไม่รู้
ข้าพเจ้ามองดูจนมืดค่ำ
พร้อมเสียงรถเคลื่อนไปในม่านดำ
ไปสู่ที่ประจำ…ทำนองเมือง!!
……
 

[D]

ทรัพย์ในดินสินในน้ำตามหมายนั่น
หากขยันมีเงินทุนหมุนยันหลาน
หักรายจ่ายเหลือมากพอประมาณ
สนุกสนานเทศกาลงานบ้านเรา

จะหาสาวชาวสวนมาชวนชิด
แนบสนิทกลางไพรใกล้ไหล่เขา
ราชบุรีมีนาตามลำเนา
ชักชวนเจ้าปรองดองครองคู่กัน

บ้านชาวสวน ริมคลอง น้ำนองไหล
มีเพียงใจ หมองหม่น คนไร้ฝัน
อาบเหงื่อไคล ไหลเค็ม เต็มทุกวัน
แม้ขยัน ก็อับเฉา เศร้าเพราะจน

ยามหน้าแล้ง แห้งขอด ตลอดสาย
น้ำมากมาย ปีกลาย ทุกฝายล้น
ลำบากหนอ ชาวสวน ล้วนอดทน
หวังเพียงผล พืชไร่ ในปลายปี

[D]

อยู่บ้านสวน สอยขนุน ใจครุ่นคิด    
ถึงมิ่งมิตร ชิดใกล้ ไม่หายปลื้ม
นานวันจาก พรากลา ท่าจะลืม   
เคยหยิบยืม ยื่นข้าวปลา แลกอาหาร
เห็นมะม่วงพวงน้อยฝั่งขะโน้น     
หญ้าปรกโคนเพลี้ยลงพลอยสงสาร
รีบเถิดหนา“ซาซี”รี่กลับบ้าน   
ชลประทานก็เสร็จแล้วนะแก้วตา
มาช่วยกันผันน้ำทดข้ามสวน   
ค่อยใคร่ครวญปลูกฝรั่งเป็นฝั่งฝา
ลืมให้สิ้นถิ่นแคว้นแดนมายา   
แล้วกลับมาซบดินถิ่นนี้เถอะ

เนิน จำราย

น้ำท่วมเอ่อ สองฝั่ง อย่างคราคร่ำ
ฝนตกย้ำ น้ำนอง มองเปื้อนเปรอะ
จะเดินไหน ไปมา ขาเลอะเทอะ
แต่ช่างเหอะ เราลูกทุ่ง มุ่งจำจร

เมื่อน้ำมา ปีกลาย ทำลายเรียบ
ต้นไม้เพียบ เน่าพลอย ลอยสลอน
ทั้งมะม่วง มะพร้าว สะเดาดอน
ขาดทุนรอน ตายหมด สลดเรา

ไม่เคยลืม ผ้านุ่ง ลืมถุงซิ่น
แม้แต่กลิ่น สาบสาง มิสร่างเศร้า
อยากจะกลับ ลำนำ ภูมิลำเนา
ยังที่เก่า เคล้าเคย เอ่ยอ้อนกัน

[D]

1
ฟังเสียงฝนเล่นดนตรี-เพลงชีวิต
ใบไม้ปลิด ร่วงหล่นบนกองหญ้า
เปลไม้ไผ่ไหวโยก-โยกไปมา
แอบงีบพักสายตาหลายนาที
เขาบอกว่าเป็นพายุฤดูร้อน
เกิดขึ้นตอนเย็นเยียบและเงียบฉี่
อบอ้าวร้าวลึกขึ้นทุกที
วันนี้-จึงมีปรากฏการณ์

2
ณ บ้านไร่ท้ายสวนม้วนตลบ
ข้าพเจ้าแอบหลบผู้พบ-ผ่าน
หนีจากกรุงรุ่งเรืองมาเมื่อวาน
สู่ก้อนหินดินดานที่บ้านเรา
ท่ามลมหนาวดาวพรายประกายพรึก
สูดอากาศยามดึกนึกเรื่องเก่า
เห็นเมฆน้อยลอยนิ่งทอดทิ้งเงา
หลายนาทีที่ข้าพเจ้านั่งเฝ้ามอง
กระท่อมน้อยปลายนากลับมาอยู่
เคยเห็นปู่คว้าป่ายตะเกียงส่อง
ภาพวัยฝันวันพบ-ย้อนทบกอง
เพียงละอองน้ำค้างรอร้างลา
หลับตาสู่ห้วงฝันอันมืดมิด
ที่ถูกปลิดก้านหล่นจากต้นกล้า
จนเด็กน้อยเติบใหญ่ในไม่ช้า
เผชิญโชคชะตาอย่างสาใจ
จนวารผ่านกาลเปลี่ยนหมุนเวียนเร่ง
ดอกนีออนบานเบ่งปลั่งเปล่งใส
ข้าพเจ้ายืนเหงาใต้เสาไฟ
รับรู้ถึงการเปลี่ยนไป-ไม่กลับมา

3
ใต้ร่มไม้ธรรมดาแห่งสามัญ
ค่อยค่อยเติมชีวันเพื่อฟันฝ่า
แม่ยังเตรียมเครื่องปรุง-หุงข้าวปลา
ดูแม่แก่ชราเกินกล้ามอง
พ่อยังคงกร้านดำทำงานหนัก
คงปลูกผักเลี้ยงปลามาสนอง
ตามประสาชาวสวนล้วนครรลอง
เกินที่จะเรียกร้องให้หยุดทำ

4
บนเส้นทางยาวไกลยังไม่รู้
ข้าพเจ้ามองดูจนมืดค่ำ
พร้อมเสียงรถเคลื่อนไปในม่านดำ
ไปสู่ที่ประจำ…ทำนองเมือง!!
……
 

1
เย็นชุ่มฉ่ำ น้ำฝน พรมพราวพร่าง
แจ่มกระจ่าง กลีบผกา ชูหน้าหวาน
เยื้อนยิ้มแย้ม หยาดย้อย คอยเบ่งบาน
เวลากาล ก่ายเกย เลยล่วงมา

หลับตาพริ้ม ยิ้มใส ใต้ฟ้าหม่น
ยามเม็ดฝน หล่นใส่ ใจผวา
นี่เราหลับ ฝันเพ้อ ละเมอพา
ใจโหยหา คิดถึงซ้ำ น้ำตาคลอ

2
ณ.บ้านสวน ริมคลอง ที่น้องอยู่
ต่างก็รู้ ไม่ฟูเฟื่อง รุ่งเรืองหนอ
ยามน้ำมา หลั่งหลาก มากเกินพอ
ใจทดท้อ ไม่พอพึ่ง จึงจำจร

เดินถนน สายเดี่ยว แสนเปลี่ยวเปล่า
ทั้งรวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บเกินถอน
จึงจำใจ จากมา ด้วยอาวรณ์
แม้ก่อนนอน ตาทั้งสอง นองน้ำตา

สายลมผ่อน อ่อนโยน ไล้โดนสาว
ยิ่งเหน็บหนาว ร้าวจิต คิดครวญหา
ครั้งก่อนนั้น บ้านนอก แม้คอกนา
แต่ทว่า เคล้าไออุ่น ละมุนจัง

มาบัดนี้ สาวลาไกล เดินสายเดี่ยว
จะแลเหลียว หาใคร ไร้ความหวัง
ต้องยืนหยัด สองเท้า ก้าวประทัง
ทิ้งรวงรัง เพื่อหาทุน หนุนถิ่นคืน

เผชิญโชค ชะตา แสนสาหัส
ภัยพิบัติ บนทางเดิน เกินสุดฝืน
ต้องกัดฟัน ไม่ท้อแท้ แม้กล้ำกลืน
ขอเพียงผืน ที่สวนเรา เข้าที่เดิม

3
ทรุดตัวนั่ง พิงเสา เข่าชนคาง
สุดอ้างว้าง แลหนไหน ไร้ทุนเสริม
เพียงอุรา หวั่นไหว ขอใจเติม
มาคอยเพิ่ม หยอดยอ พอทุเลา

มีบ้างไหม ใครหนอ พอแลเห็น
ทุกเช้าเย็น ลำเค็ญหม่น ใจคนเศร้า
มิแรมร้าง เลือนไกล ใจบางเบา
คอยผ่อนเหงา เคลือบคลาย หายโรยริน

4
สาวชาวสวน คนนี้ มิสวยสะ
กองขยะ มองดี-ดี ก็มีศิลป์
เชื่อเถิดนะ มาปัดเป่า เคล้าชีวิน
คนชื่อดิน คนนี้ มีดีพอ..

[yaguza]

เดินเข้ามา เมียงมอง กองขยะ
ก่อนที่จะ จงใจ เอาไฟจ่อ
กลัวคนเห็น เผ่นหนี ไม่รีรอ
ช้าละก็ ถูกขัง นอนซังเต

กองขยะ ดูดี หรือมีศิลป์
แต่ว่ากลิ่น ไม่โสภา ก็หน้าเบ้
ต้องขอโทษ หากใคร ไม่โอเค
ใช่เกเร โปรดอย่าถือ คนมือบอน


 
......ยากูซ่า.....

[D]

แหม!.ดูสิ มือคัน ดันมาว่า
กลิ่นนั่นหนา ดูดี ไม่มีหนอน
แค่ได้เดิน เคียงใกล้ ใจรอนรอน
ขอบอกก่อน ห้ามคิดไกล ใจระแวง

นี่ขยะ ยุคใหม่ รีไซเคิล
เธอจะเพลิน เดินใกล้ มิหน่ายแหนง
จะเรียกหา โฉมฉิน จนสิ้นแรง
แทบลงแดง นอนละเมอ เพ้อเชียวนะ