| 10 เมษายน 2012, 07:03:PM |
|
ไผ่เดียวดาย
|
 |
« เมื่อ: 10 เมษายน 2012, 07:03:PM » |
 ชุมชน
|
อย่ามีใคร ที่เธอบอก นอกจากฉัน
เธอพูดมัน อยู่ทุกวี่ ที่เจอหน้า
ตอกและย้ำ ทวนถ้อยคำ ซ้ำเรื่อยมา
ต้องสัญญา ไม่กลับกลอก หลอกลวงเธอ
ถึงแม้ฉัน ไม่สัญญา ว่าจะรัก
ให้เธอปัก ใจเชื่อแน่ แต่ไม่เผลอ
ทุกเวลา ใจยังภักดิ์ รักแต่เธอ
อย่าหมองเหม่อ เลยคนดี พี่ไม่ทำ
อย่าระแวง ว่าฉันนี้ มีใครอื่น
ทุกวันคืน รักทุกยาม นะงามขำ
ทิ้งมันเถอะ ความคิดนี้ ที่เธอทำ
อย่าสร้างคำ มาทำร้าย กายใจเธอ
หากฉันผิด ทำเธอท้อ ก็ช่วยบอก
ความช้ำชอก อย่าเก็บซ่อน วอนเสนอ
เรามีกัน เพียงแค่สอง ต้องบอกเธอ
น้ำตาเอ่อ อย่าให้ไหล ใจไม่ดี
รักกันนั้น ความเชื่อใจ ใช่เรื่องเล็ก
มันอาจเสก อุปสรรค ชักพาหนี
สร้างกำแพง กั้นสลัก รักที่มี
เธอคนดี โปรดอย่าเบื่อ เชื่อรักเรา |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, ..กุสุมา.., เมฆา..., sunthornvit, Design with love ᵔᴥᵔ, Music, Thammada, สิงขร, รพีกาญจน์, ไม่รู้ใจ, พี.พูนสุข, รการตติ, D, TAKA, sucklife, สะเลเต, ดาว อาชาไนย, นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เนิน จำราย, ณัฐชรี, หนามเตย
ข้อความนี้ มี 22 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
| 10 เมษายน 2012, 07:26:PM |
|
panthong.kh
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 10 เมษายน 2012, 07:26:PM » |
ชุมชน
|
ถ้อยแถลง แสร้งเสนอ เพ้อเจ้อนัก
ถึงจะรัก ปานใด ใจร้อนเร่า
ด้วยว่าเธอ มีอื่น กล้ำกลืนเอา
ฉันต้องเศร้า ระทม ตรมดวงแด
เมื่อแรกรัก มักหวาน ปานน้ำอ้อย
พอนานหน่อย กร่อยจืด ชืดแทบแย่
แม้น้ำตาล เมืองเพชร เธอไม่แล
อกกลัดหนอง หมองแน่ แพ้เรื่อยไป
ความระแวง ของฉัน นั้นถูกต้อง
เธอมีหญิง อีกสอง ตรองหน่อยไหม
ฉันแอบเห็น หลายครั้ง ไม่ตั้งใจ
แต่ข้างใน เหลวแหลก แตกยับเยิน
ฉันจึงขอ อำลา มาเพราะรัก
ฤทัยช้ำ ยิ่งนัก ถูกหักเหิน
ต่อแต่นี้ ขอก้มหน้า คราต้องเมิน
ตามทางเดิน ของใจ ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, Design with love ᵔᴥᵔ, Music, Thammada, สิงขร, รพีกาญจน์, ไผ่เดียวดาย, ไม่รู้ใจ, พี.พูนสุข, รการตติ, TAKA, sucklife, สะเลเต, ดาว อาชาไนย, นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เนิน จำราย, ณัฐชรี, หนามเตย
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2012, 08:14:PM |
|
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 10 เมษายน 2012, 08:14:PM » |
ชุมชน
|
เหินห่าง  (ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ) รักเริ่มร้างแรมไกลบอกนัยหนึ่ง
รักที่ซึ้งตรึงจิตสิพิศหาย
รักร้อนเร้าเฝ้าสิ้นพังภินท์ทลาย
รักเริ่มหน่ายคลายแล้วก็แคล้วไกล
เมื่อวาน
ฉันแอบซานซม...นอนร้องไห้
รู้ไหม..ทุก-ทุก ครั้งที่นึกถึงเธอต้องปวดใจ
ต้องแอบ..มานอนร้องไห้..น้ำตาไหล อยู่ทุกที...ทุกที
รักเริ่มแรมร้าง
จนเจียนจืดจาง ห่างคู่ชีวี
รักสิ้นมลาย ห่างหายรักหนี
เจ็บปวดฤดี อกทรวงสิตรม (กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, สิงขร, Design with love ᵔᴥᵔ, รพีกาญจน์, ไผ่เดียวดาย, ไม่รู้ใจ, sunthornvit, พี.พูนสุข, รการตติ, TAKA, sucklife, สะเลเต, ดาว อาชาไนย, นางฟ้า ชาลี, เนิน จำราย, ณัฐชรี, Music, หนามเตย
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
| 12 เมษายน 2012, 05:00:PM |
|
ไผ่เดียวดาย
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 12 เมษายน 2012, 05:00:PM » |
ชุมชน
|
ถ้อยแถลง แสร้งเสนอ เพ้อเจ้อนัก
ถึงจะรัก ปานใด ใจร้อนเร่า
ด้วยว่าเธอ มีอื่น กล้ำกลืนเอา
ฉันต้องเศร้า ระทม ตรมดวงแด
เมื่อแรกรัก มักหวาน ปานน้ำอ้อย
พอนานหน่อย กร่อยจืด ชืดแทบแย่
แม้น้ำตาล เมืองเพชร เธอไม่แล
อกกลัดหนอง หมองแน่ แพ้เรื่อยไป
ความระแวง ของฉัน นั้นถูกต้อง
เธอมีหญิง อีกสอง ตรองหน่อยไหม
ฉันแอบเห็น หลายครั้ง ไม่ตั้งใจ
แต่ข้างใน เหลวแหลก แตกยับเยิน
ฉันจึงขอ อำลา มาเพราะรัก
ฤทัยช้ำ ยิ่งนัก ถูกหักเหิน
ต่อแต่นี้ ขอก้มหน้า คราต้องเมิน
ตามทางเดิน ของใจ ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
เข้าใจผิด เรื่องอันใด ให้บอกกล่าว
ไปฟังข่าว มาจากไหน ไม่จริงหนอ
คนอย่างฉัน ความซื่อสัตย์ ชัดมีพอ
ใช่งอนง้อ แค่ขอถาม ความเป็นจริง
หรือเพราะมอง ภาพฉันไป ในแง่ร้าย
จึงทำลาย ความเชื่อใจ ไม่เหลือสิ่ง
ถูกปิดหู ปิดตาจาก ฉากความจริง
จึงไม่นิ่ง เลยหัวใจ ไม่คิดตรอง
ฉันไม่มี หญิงคนใด ไม่มีหรอก
ฟังคำบอก และจำไว้ ใช่ใจสอง
รักที่ให้ ไม่มีจิต คิดสำรอง
น้ำตานอง ค่าหัวใจ ไม่เห็นเลย
เธออำลา เพราะเข้าใจ ในสิ่งผิด
ขอให้คิด ทบทวนใจ ไขเฉลย
หากคิดดี ค่าไม่พอ ก็ลาเลย
ดีกว่าเฉย ไม่ยอมสู้ รู้ความจริง |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, sunthornvit, พี.พูนสุข, รการตติ, TAKA, sucklife, สะเลเต, ดาว อาชาไนย, นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ณัฐชรี, Music, หนามเตย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
| 28 เมษายน 2012, 05:15:PM |
|
ไผ่เดียวดาย
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 28 เมษายน 2012, 05:15:PM » |
ชุมชน
|
ฉันเชื่อเธอ ด้วยความรัก ที่หนักแน่น
คำว่าแฟน ยังรักษา คงค่าไว้
แม้ตอนนี้ อยู่ต่างแดน ห่างแสนไกล
แต่หัวใจ ไม่เคยหวั่น พระจันทร์เลือน
ยามคิดถึง มีเธออยู่ ในคู่จิต
จึงไม่คิด ดึงความเหงา เข้ามาเฉือน
รักคือรัก แม้ฟ้านี้ ไม่มีเดือน
คอยเป็นเพื่อน ยามที่มอง จ้องนภา
ฉันเชื่อใจ เธอเสมอ แล้วเธอหล่ะ
ยังคงจะ เชื่อในฉัน มั่นไหมหนา
อยู่ที่นั่น คิดถึงบ้าน ไหมกานดา
ความห่วงหา คนคนนี้ ไม่มีจาง |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รการตติ, D, สะเลเต, รพีกาญจน์, sunthornvit, TAKA, sucklife, เมฆา..., นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ณัฐชรี, Music, หนามเตย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
| 01 พฤษภาคม 2012, 09:07:AM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 01 พฤษภาคม 2012, 09:07:AM » |
ชุมชน
|
ขอบอกตามความจริงสิ่งคิดหวัง
เป็นคำสั่งของใจยามไกลห่าง
จะสิบปียี่สิบปี...ไม่มีจาง
ไม่แตกแถวแนวทาง...ระหว่างเรา
ยังยึดถือซื่อตรง...จงเชื่อฉัน
ยากแปรผันปันใจให้เธอเศร้า
ยังคอยรอรักหวานแม้นานเนาว์
ทุกวันเฝ้าคิดถึงเธอหนึ่งเดียว
นิยามรักของฉันนั้นที่ให้
คือเชื่อใจ ไม่เชือนแช..ใจแลเหลียว
รักเธอมากยากสลายหรือคลายเกลียว
ทุกเศษเสี้ยว...ใจนี้...มีเพียงเธอ
---สะเลเต---
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, sunthornvit, เมฆา..., นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, ณัฐชรี, Music, หนามเตย, D, รการตติ, ไผ่เดียวดาย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 02 พฤษภาคม 2012, 02:31:AM |
ณัฐชรี
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 106
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 126
ยิ่งมืดยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 02 พฤษภาคม 2012, 02:31:AM » |
ชุมชน
|
ขอเพียงความเชื่อใจคงไม่มาก
ที่ฉันอยากจะให้เชื่อใจฉัน
ที่รัก...โปรดเชื่อใจกันและกัน
ไม่มีวันที่ฉันจะมองหาใคร
ฉันอาจโง่อาจเซ่ออย่างเธอว่า
อาจเป็นตัวปัญหาเธอว่าไหม?
ชีวิตนี้ไม่เคยรู้อะไร
รู้แค่จะรัก เธอไปให้นานนาน
นานนานนาน นานกว่า...คำว่า"นาน" |
|
|
|
| 08 พฤษภาคม 2012, 05:24:PM |
|
ไผ่เดียวดาย
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 08 พฤษภาคม 2012, 05:24:PM » |
ชุมชน
|
ขอเพียงความเชื่อใจคงไม่มาก
ที่ฉันอยากจะให้เชื่อใจฉัน
ที่รัก...โปรดเชื่อใจกันและกัน
ไม่มีวันที่ฉันจะมองหาใคร
ฉันอาจโง่อาจเซ่ออย่างเธอว่า
อาจเป็นตัวปัญหาเธอว่าไหม?
ชีวิตนี้ไม่เคยรู้อะไร
รู้แค่จะรัก เธอไปให้นานนาน
นานนานนาน นานกว่า...คำว่า"นาน" เธอเป็นตัว ปัญหา อย่าว่างั้น
รักที่มั่น สำคัญ ฉันเห็นค่า
รู้บางครั้ง ฉันจุด สุดระอา
มองปัญหา เธอทำ รำคาญใจ
แต่ฉันรัก เชื่อใจ ไม่เคยทิ้ง
คือความจริง กว่าสิ่ง อิงอ้างไหน
ไม่เคยมอง เธอโง่ โอกาสใด
รักด้วยใจ ฉันเห็น เป็นตัวเธอ |
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
|
