ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[amika29]

<a href="http://www.youtube.com/v/MtFFz57qgp8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/MtFFz57qgp8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

!

คื น นี้ ส า ย ฝ น...พ ร า ว พ ร่ า ง...
กลุ่มเมฆ..จางจางก้อนใหญ่
มองฟ้า...จันทราหายไป
ดาวไม่สุกใส...เหมือนเก่า

ฝ า ก ค ว า ม รั ก . . .กั บ ส า ย ฝ น
ที่ร่วงหล่น...ในวันเหงา
มีใหมใครสักคน..เหมือนเรา
มองฟ้าแล้วเศร้า...เหงาจัง

เอ-มิ-กา

ตั้งใจว่าจะลองเขียนกลอนแบบคนอื่นเค้า
พยายามเริ่มจากการเขียนกลอนหก...
มันก็ยังคงเป็นกลอนหกแปบเปล่า ๆ เนาะ ^^

[รัตนาวดี]

....................

...ท้องฟ้าสี หม่นเทา ดูเศร้านัก
คนที่รัก ก็ลา เหมือนฟ้าสั่ง
ฝนกระหน่ำ พร่ำหนัก ฤๅรักพัง
น้ำตาหลั่ง รินไหล ไม่รู้ตัว...

...คืนนี้นอน อ้อนเหงา เคล้าความหนาว
หมอนลายดาว ที่หนุน ละมุนหัว
ต้องเปียกชุ่ม น้ำตา แฉะน่ากลัว
เพราะเรามัว สะอื้น นอนฝืนใจ...

รัตนาวดี

[panthong.kh]

ลมกรรโชก โบกสบัด พัดอย่างแรง
ใบไม้แก่วง ไปมา พาหวั่นไหว
หัวอกร้าว น้ำตา หล่นข้างใน
เศร้าฤทัย คิดถึง จึงเว้าวอน

เสียงฟ้าร้อง ทั้งคืน ตืนผวา
อนิจจา คว้าหมอนข้าง ต่างสะท้อน
เคยมีพี่ อิงแอบ แนบบังอร
ให้อาวรณ์ นอนเดี่ยว เปลี่ยวเอกา
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

....................

...ท้องฟ้าสี หม่นเทา ดูเศร้านัก
คนที่รัก ก็ลา เหมือนฟ้าสั่ง
ฝนกระหน่ำ พร่ำหนัก ฤๅรักพัง
น้ำตาหลั่ง รินไหล ไม่รู้ตัว...

...คืนนี้นอน อ้อนเหงา เคล้าความหนาว
หมอนลายดาว ที่หนุน ละมุนหัว
ต้องเปียกชุ่ม น้ำตา แฉะน่ากลัว
เพราะเรามัว สะอื้น นอนฝืนใจ...

รัตนาวดี

โอ้ยามพรากจากรักประจักษ์ผล
น้ำตาล้นคนฟ้าพาหลั่งไหล
สะอื้นช้ำน้ำตาร่ำอาลัย
ด้วยจำใจไกลน้องหมองกมล

ฝนเมื่อพรากจากฟ้าอำลาสั่ง
พร้อมรินหลั่งพรั่งพรายเป็นสายฝน
แต่ยามน้องหมองจินต์เจ้าสิ้นทน
จรดลหนใดไร้อำลา

โอ้ฟ้าฝนหม่นหมองร้องแทนพี่
ยามฤดีลี้เหสิเนหา
จึงปลอบจินต์รินล้นชลนา
ให้อุราซาสร่างด้วยนางจร

โอ้น้ำใจไร้สิ้นน้ำจินต์แล้ง
จึงจะแจ้งสำแดงฤทธิ์พิษสมร
ฤๅดั่งเป็นเช่นศิลาหมดอาวรณ์
ให้สะท้อนอ่อนกมลจำจนตาย...


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[รัตนาวดี]

....................

โอ้ยามพรากจากรักประจักษ์ผล
น้ำตาล้นคนฟ้าพาหลั่งไหล
สะอื้นช้ำน้ำตาร่ำอาลัย
ด้วยจำใจไกลน้องหมองกมล

ฝนเมื่อพรากจากฟ้าอำลาสั่ง
พร้อมรินหลั่งพรั่งพรายเป็นสายฝน
แต่ยามน้องหมองจินต์เจ้าสิ้นทน
จรดลหนใดไร้อำลา

โอ้ฟ้าฝนหม่นหมองร้องแทนพี่
ยามฤดีลี้เหสิเนหา
จึงปลอบจินต์รินล้นชลนา
ให้อุราซาสร่างด้วยนางจร

โอ้น้ำใจไร้สิ้นน้ำจินต์แล้ง
จึงจะแจ้งสำแดงฤทธิ์พิษสมร
ฤๅดั่งเป็นเช่นศิลาหมดอาวรณ์
ให้สะท้อนอ่อนกมลจำจนตาย...


 

บูรพาท่าพระจันทร์

..... .........................

.....สายลมโปรย ฝนพา น้ำตาหล่น
ใจซุกซน ระคนรั้ง ยังห่วงคล้าย
รอวันที่ มีเพียง พี่เคียงกาย
ร่วมรักหมาย คลายหวั่น คู่ฝันชวน.....

.....อุ๊ย!ฟ้าร้อง อนาถ กลัวขลาดอยู่
รีบนอนคู้ รู้ตัว มุดหัวป่วน
ฝนสาดฝา บ้านดัง ลุกนั่งครวญ
ดึงผ้าห่อ ห่มด่วน! ม้วนคลุมโปง....

รัตนาวดี
 

..... .........................

[ลมหนาว]

สายฝนพรำฉ่ำฟ้าเพลานี้
อสุนีฟาดลงเป็นวงโค้ง
เย็นสายลมพรมพัดสะบัดโยง
ใจหวิวโหวงซึมเซาเหงาเหลือเกิน

อยู่คนเดียวเปลี่ยวในใจหมองหม่น
ละอองฝนกระเซ็นเย็นขัดเขิน
ไร้คู่เรียงเคียงข้างร่วมทางเดิน
ใจสะเทิ้นเหน็บหนาวคราวฝนพรำ

[สุนันยา]

....................

...ท้องฟ้าสี หม่นเทา ดูเศร้านัก
คนที่รัก ก็ลา เหมือนฟ้าสั่ง
ฝนกระหน่ำ พร่ำหนัก ฤๅรักพัง
น้ำตาหลั่ง รินไหล ไม่รู้ตัว...

...คืนนี้นอน อ้อนเหงา เคล้าความหนาว
หมอนลายดาว ที่หนุน ละมุนหัว
ต้องเปียกชุ่ม น้ำตา แฉะน่ากลัว
เพราะเรามัว สะอื้น นอนฝืนใจ...

รัตนาวดี

ดุจฟ้าครวญ ป่วนใจ ให้คนเหงา
ที่ซึมเศร้า ปวดปร่า น้ำตาไหล
ระทมท้อ ต่อผล คนรักไกล
เขาเปลี่ยนใจ ลืมสิ้น ไม่ยินดี

สายฝนริน หลั่งรด เป็นหยดใส
ดั่งล้างใจ คลายหม่น ให้คนที่
ถูกรักลวง ถ่วงไว้ ไร้ปรานี
ดุจชีวี ล้าร่วง ติดบ่วงมาน

โอ้ฟ้าเอย เคยเหงา เหมือนเราไหม?
หากบอกบได้ ฟ้าคง บอกสงสาร
ที่ใครหนึ่ง รักขม ตรมร้าวราน
ทรมาน แทบสิ้น ทั้งวิญญาณ์

พิรุณปราย คล้ายรับ สดับเสียง
ถ้อยสำเนียง สะอื้น กล้ำกลืนหา
ลมโชยผ่าน ผสานฉาบ คราบน้ำตา
กระไรหนา ดวงจิต ถูกริดรอน-

ให้รับแต่ รอยร้าว ทุกคราวหม่น
เหม่อมองฝน หล่นสรวง ทรวงถ่ายถอน
ดั่งชีวิต ถูกปิด ลูกบิดกลอน
สุดอาวรณ์อ่อนล้า น้ำตาริน..........


"สุนันยา"

[toshare]

ฝนร่ำ ขานธรรม.....................สำนึกคุณ

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘                                 

....ฝนฉ่ำฝนพรำ...............ฝากเสียงแผ่วร่ำ..........ขานธรรมสัจจา
ชีวิตผู้คน.......................รวย จน ธรรมดา..........ทัดเทียมเกิดมา..........เลอค่าศักดิ์ศรี
....แรกเกิดเปลือยเปล่า.......บริสุทธิ์งามเงา............อ่อนเยาว์โลกีย์
ผ่านกาลผ่านสถาน............สามานย์เริ่มมี.............ทำชั่วทำดี................หมองศรีชีวา
....เฉกเช่นหยาดฝน..........ตกพื้นหมองมล...........เปื้อนปนกายา
ธรณินซับหนุน.................ใสขุ่นนานา...............แดดแผดเผากล้า.........นำพาพ้นดิน
....แปรเปลี่ยนเป็นไอ.........น้ำกลับสวยใส............ผ่องไสว_เมฆินทร์
ธรรมเผยผองชน...............จักพ้นมลทิน..............กายใจต้องถวิล...........ละสิ้นตัณหา
....เผาผลาญตัวตน...........“ของกู”_หลุดพ้น........คือหนมรรคา
ช่วยเหลือรับใช้................เหนื่อยใจกายา............มิท้อบ่นว่า.................ศรัทธาหนุนนำ
....เมฆแปรเป็นฝน............สู่พสุธาดล..................เกิดผลค่าล้ำ
ขานไขสัจจา..................เมตตาคือธรรม............เป็นธารชุ่มฉ่ำ..............รักษ์ค้ำโลกา