ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

ตอบคุณแซม...ไม่ใช่คุณแซมหรอกครับ ผมหมายถึงคนอื่นที่ผิดซ้ำซากไม่รู้จักปรับปรุงตัวเองต่างหากครับ ขี้เกียจหลังไมค์ไปบอกแล้ว เพราะเยอะเหลือเกิน เลยต้องมาบ่นแทน
 

ตอบคุณดอกกระเจียว...จะรออ่านจินต์กวีจาก "กวีนิพนธ์" ของคุณดอกกระเจียวครับ ออกเมื่อไหร่อย่าลืมส่งข่าวนะครับ ผมจะเหมา 10 เล่มครับ

ตอบคุณ toshare...ดีใจที่มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ รณณรงค์ใช้ได้ตรีให้ถูกต้อง


ผมก็บ่นไปตามประสานั่นแหละครับ มานั่งคิดเหมือนกันว่าเพราะอะไร นั่งคุยกับหลาน ๆ ถึงรู้ว่าคนสมัยใหม่ไม่รู้จักอักษรต่ำ กลาง สูง จึงผันวรรณยุกต์ไม่เป็น พอผันไม่เป็นก็บอกไม่ได้ว่าอันไหนเสียงตรีที่ต้องใส่ไม้ตรี อันไหนไม่ต้องใส่ ที่เป็นปัญหาส่วนมาก็อักษรต่ำนั่นแหละครับ  ริเป็นนักกลอนไม่รู้จักเสียงวรรณยุกต์ก็น่าอายนะครับ ... วันนี้พอหละ ขี้บ่นมากไปแล้ว ไม่แก่ซักกะหน่อย (ฮา)

[toshare]

วฤก ตอบ: 29/08/2006 11:47 pm
 
….ผันวรรณยุกต์ใช้……………ชื่อเอก…โทแล
ลงอักษรต่ำเรข…………………รับรู้
ไม้ตรีจัตวาเสก…………………สวมอัก-..ขระพ่อ
เพียงอักษรกลางผู้…………….ผ่านรู้พึงระวัง ฯ

[กามนิต]

ลายแทง : การทำกาพย์ยานีให้ไพเราะ

การจะทำให้กาพย์ยานีไพเราะนั้น คมทวน คันธนู (กวีซีไรต์ปี พ.ศ. ๒๕๒๘ จากผลงาน "นาฏกรรมบนลานกว้าง") ได้รจนาไว้ว่า...

"ให้ลองสังเกตกลวิธีลีลาก่อน คือ

        ๏  พฤกษ์ไพรไสวพริ้ว
วะไหวหวิวกับวันวาร
เสียงขับส่งศัพท์ขาน
คือสัตว์ส่ำซึ่งร่ำเสียง
      เริงเร้าเหนือเงาร่ม
สำราญรมย์แลรายเรียง
ร้องขานผสานเสียง
ผสมคู่สมสู่คา
        ไม้ดอกพันลอกดวง
ผลิผลพวงรำเพยพา
ห้อมให้หัวใจหา
และหอมให้หัวใจเห็น
       ชื่นฉ่ำถึงธรรมชาติ
หลังน้ำหยาดละอองเย็น
ชีพปวงลุล่วงเป็น
ชีวิตบ่มเพาะสมบูรณ์
        เหม่อมองแล้วหมองหม่น
ทวีคนทวีคูณ
โลกสวยพลันม้วยสูญ
มิหอมหวานเช่นวานวัน ฯ

        นี่เป็นจังหวะและลีลาอันสมบูรณ์แบบเต็มสภาพแห่งกาพย์ยานีลีลาใหม่ เพราะ

        - ใช้สัมผัสในด้วยจังหวะกระโดดมิใช่สัมผัสในเคียง
        - มีเสียงจัตวาแทรกเกือบทุกวรรค โดยเฉพาะวรรคหลัก คือ วรรคที่ ๓ หรือ วรรคที่ ๔ ที่คำลงท้ายควรใช้เสียงสูง และพุ่งใช้เสียงสูงเสียงสั้น (คือเสียงที่ใช้ไม้หันอากาศคุม หรือสระอำที่น้ำเสียงกระชับกับคำที่ ๑ ของทุกวรรค คำที่ ๓ ของวรรคแรก และวรรคที่ ๓ และคำที่ ๔ ของวรรคที่ ๒ กับวรรคที่ ๔


        พินิจดูดี ๆ นะครับ

        แล้วจะจับแจ้งจับใจมิใช่จับจด

        การเขียนบทกวีสิ่งต้องพึงมีสามสิ่งหรือ สิ่งสาม ได้แก่ "น้ำคำ" "น้ำความ" และ "น้ำเสียง" ซึ่งจะต้องเรียงรับประกับประกบกัน น้ำคำนั้นสร้างได้ด้วยการรู้จักเลือกพลังตัวอักษร อันจะทำให้กาพย์กลอนลื่นไหล, น้ำความก่อเกิดความประทับใจสร้างได้โดยรู้จักเลือกพลังความคิดอันให้ชีวิตชีวาและคุณค่าแก่ผลงาน, น้ำเสียงคือการผสานตัวบททั้งหมดให้ไพเราะเพราะพรายสร้างได้เมื่อรู้จักลีลาจังหวะฉันทลักษณ์นั้นๆ นั่นเอง

        แม้แต่งานเพลงหรือกลอนเปล่า ทั้งสามสิ่งจักต้องคลุกเคล้ามาร่วม มิฉะนั้นงานจะหลวมและหย่อนอรรถรสลง

        คงไม่ประหลาดใจว่าทำไมผมถึงเน้นเสียงจัตวาหนักหนา เพราะเสียงจัตวามีคลื่นเสียงเสนาะหูกว่าเสียงอื่น คลื่นเสียงนี้แทรกที่ไหนก็ได้ไม่จำกัด ณ แต่ละวรรค ด้วยคลื่นเสียงอื่นจักทำไม่ได้ เช่น การส่งท้ายโคลงสี่สุภาพ เสียงจัตวาจะจับใจเหนือเสียงสามัย อธิบายกันก็ดูจะยืดเยื้อ แต่เมื่อใดที่เราเขียนกวีได้ดังใจคิด และพิชิตการท้าทายสายฉันทลักษณ์ทั้งมวลไว้ถ้วนทั่ว หัวใจในการใช้เสียงจัตวามาแต่งแต้มแซมสอด จะต้องให้คุณตระกองกอดเสียงเสียงแนบแน่น และเข้าถึงแก่นแห่งการรำร่าย

       บอกลายแทงกาพย์ยานีแต่เพียงเท่านี้ หน้าที่ของคนเขียน คือ ต้องเพียรแสวงหาให้มากกว่าเดิม และรู้จักเพิ่มเติมรายละเอียด อันละเมียดละมุนสำหรับคนรุ่นต่อไป"

        นอกจากนี้กวีซีไรต์ยังย้ำว่าท้ายวรรคที่ ๒ ไม่ควรลงท้ายด้วยเสียงจัตวา และย้ำว่า "...ไม่น่าจะทำในกาพย์ยานีและฉันท์ที่มี ๔ วรรคเป็นหนึ่งบท แม้มิใช่กฎเกณฑ์แน่นเหนียว แต่จงเฉลียวใจคิดสักนิดหนึ่ง ถึงอย่างไรก็บั่นทอนความไพเราะลงจริงๆ ยิ่งลงด้วยเสียงเอกหรือโท ยิ่งจะเห็นช่องโหว่ยิ่งขึ้น"

คัดมาจาก "วรรณวิเคราะห์: ตำนานฉันทลักษณ์กับหลักการใหม่" ของ คมทวน คันธนู มาฝากผู้สนใจ ใคร่พัฒนาฝีมือกาพย์ อันใดดีก็นำไปใช้ แล้วแต่ความต้องใจนะครับ

        กาบกล้วยกาบอ้อยกาบ-               ไผ่ลำทาบโอบลำทอง
โอบคลุมเพื่อคุ้มครอง                            ต้นอ่อนง้ำขึ้นลำงาม
        กลอนกาพย์ประกอบกาบ              อันวะวาบวะวาววาม
แต่งต้นก็งามตาม                                   ประกายปลั่งกระทั่งปลาย


 

[toshare]

ขอแบ่งปันครับ

อักษรกลาง………..โอ๊ะ ไก่แจ้ ฎเดิน ฏตกบ่อปลา…………*** อักษรกลางเท่านั้นใช้ไม้ตรี
อักษรสูง…………..ฃ ขอฝากฉันศึกษาถิ่นฐานผู้สูญหาย

คำลหุ……………..สระสั้นไม่มีตัวสะกด……………………..…นอกนั้น.....ครุ
คำตาย…………….ลหุ + สะกดด้วยแม่ กก กด กบ……..…นอกนั้น.....คำเป็น

การผัน………เสียง…………..สามัญ……..เอก………โท……..ตรี………จัตวา
……....……….……คำเป็น
……...อักษรกลาง……………..กา…………ก่า……….ก้า…….ก๊า……....ก๋า
……...อักษรสูง………………………….....ข่า……….ข้า……………..…..ขา
……...อักษรต่ำ………………..คา…………………....ค่า…….ค้า
…..……...………….คำตาย (ลหุ + สะกดด้วยแม่ กก กด กบ)
……...อักษรกลาง………………………….กะ………….ก้ะ……...ก๊ะ.........ก๋ะ
……...อักษรสูง..........................ขะ.........ข้ะ            
  ……อักษรต่ำ.…สระสั้น………........………....….ค่ะ………คะ…….…(ค๋ะ) – ไม่ใช้มานานแล้ว
……………...…….สระยาว…………….….........…คาก……..ค้าก…...(ค๋าก)– ไม่ใช้มานานแล้ว

ตัวอย่าง
…………………………………………………........….เนี่ยะ (น-อัษรต่ำ เอี่ยะ-สระสั้น, เสียงโท)
…………………………………………………….........จ้ะ, ค่ะ = คำตอบรับ (เสียงโท)   
…………………………………………………………........………จ๊ะ, คะ=คำสงสัย,คำเชิญ (เสียงตรี)
………(ว-อัษรต่ำ แ-สระยาว คำตาย-แม่กบ)..............ชะแว้บ (เสียงตรี)

จัดยากจริงๆ 
หากผิดพลาด ทักท้วงด้วยครับ

[กามนิต]

ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันความรู้ครับ

การจำอักษรกลางเนี่ย ครูลิลลี่ สอนให้จำว่า "ไก่ จิก เด็ก ตาย (เฎ็ก) (ฏาย) บน ปาก โอ่ง" ครับ (เวลาอ่านต้องจีบปากจีบคอนิด ๆ นะเค่อะ แหะ ๆ )

 

[toshare]

สมัยเด็ก ผมท่องเป็น "ไก่ จิก ตูด เด็ก บน ปาก โอ่ง" (ขอโทษที่ไม่สุภาพ)

ต่อมาใช้  "ไก่ จิก เด็ก ตาย (เฎ็ก) (ฏาย) บน ปาก โอ่ง"

แต่ทั้งสองแบบ เมื่อใช้สอนเด็ก มีผู้ปกครองตำหนิว่า ทำไมครูสอน ตูดๆ ตายๆ ให้เด็ก

ผมจึงแต่งใหม่ และพบว่า เรามักใช้ ไมตรี ผิด

จึงเน้นให้เห็นว่า ไม้ตรี คู่อักษรกลาง เท่านั้น จึงเป็น

โอ๊ะ ไก่แจ้ ฎเดิน ฏตกบ่อปลา……………..***    อักษรกลางเท่านั้นใช้ไม้ตรี

ขอบคุณ คุณกามนิตครับ

และต้องขอบคุณที่ชอบแก้ปริศนา เลยส่งให้คิดอีก (เก่าๆ ก็ยังมีอีกนะครับ)

[กามนิต]

ผมมีเวลาเข้าเน็ตไม่มาก ไม่ได้อ่านทุกกระทู้ ต้องขออภัยด้วยครับ

อยากให้ไขปริศนาข้อไหน ก็ PM มานะครับ