| 07 เมษายน 2012, 08:37:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 07 เมษายน 2012, 08:37:PM » |
 ชุมชน
|
ต้องกลืนกล้ำ..ทำเป็น เช่นแข็งแกร่ง
ทั้งที่ไร้ เรี่ยวแรง จะแข่งไหว
แพ้มารยา คนคุ้น เคยอุ่นใจ
มีเรื่องใด เผยออก บอกความจริง
เธอทำเหมือน เห็นใจ หมายคอยปลอบ
ฉันชมชอบ นิสัย น้ำใจยิ่ง
ไม่ฟังคำ ใครเขา เฝ้าท้วงติง
ทุกทุกสิ่ง เชื่อใจ ไม่ระแวง
เมื่อความจริงมองเห็นขึ้นเด่นชัด
ถูกลอบกัด ด้วยเล่ห์ร้าย มีนัยแฝง
เจ็บยิ่งนักไม่สักครั้งจักเคลือบแคลง
คำเสแสร้ง เพียงนิด ไม่คิดมี
หลงไว้ใจ หลงเชื่อไม่เผื่อเจ็บ
หลงกดเก็บ แม้ใจไร้สุขศรี
หลงคิดว่า เธอคนนั้น นั่นหวังดี
หลงวลี ด้วยเห็นเช่นเพื่อนกัน
แท้จริงเขา เห็นเรา คนเขลาโง่
จึงโกหก คำโต โผปุกปั่น
แกล้งทำดี แสร้งหลอก กลับกลอกพลัน
รู้ไม่ทัน จึงช้ำ น้ำตาริน
เธอหลอกฉัน ให้เป็น เช่นทางผ่าน
ดั่งสะพาน ข้ามไป ให้ถึงถิ่น
ฉันแค่เหยื่อ เพื่อเธอสม ภิรมย์จินต์
ขอจบสิ้น เสียที ไม่มีกัน....
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : nisakorn, yaguza, D, บ้านริมโขง, sunthornvit, รพีกาญจน์, baimai@sailom, ปู่ริน, Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, panthong.kh, พี.พูนสุข, สมนึก นพ, สะเลเต, รการตติ, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 07 เมษายน 2012, 10:23:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 07 เมษายน 2012, 10:23:PM » |
ชุมชน
|
ฉันแพ้แล้ว เธอจ๋า ผู้น่ารัก
แน่ตระหนัก ทั้งเรื่องจริง และสิ่งฝัน
ด้วยเธอมี หญิงอื่น ชื่นชีวัน
ฉันแค่คั่น เวลา มิค่าควร
ฉันจึงขอ ลาไกล ในตอนนี้
รู้ตัวดี ไม่เรียกร้อง ครองไห้หวน
จะไม่นึก ย้อนกลับ นับทบทวน
มิคร่ำครวญ เคืองขุ่น ให้วุ่นใจ
ไม่ต้องคิด ถามไถ่ ให้ลำบาก
จบกับจาก ต่างกัน นั้นตรงไหน
ไม่ว่าฉัน จะอยู่ หรือจะไป
ไม่ต้องมา อาลัย...ใจยอมแพ้ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, รพีกาญจน์, ปู่ริน, Thammada, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, panthong.kh, พี.พูนสุข, สมนึก นพ, nisakorn, สุนันยา, สะเลเต, รการตติ, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 08 เมษายน 2012, 07:01:AM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 08 เมษายน 2012, 07:01:AM » |
ชุมชน
|
ผ้าเช็ดหน้าบรรดามีหลากสีสัน
ขอพักตร์นั้นหันเห็นนะเพ็ญแข
จะช่วยซับรับชลที่ล้นแปล้
ยามสิ้นแลแปรรักชายหักราน
รับระบายสายชลความหม่นหมอง
อยู่ประคองน้องช่วยด้วยสงสาร
จะแอบชิดสนิทเนาเจ้านานนาน
จนสมานสานจิตต์สิ้นพิษตรม...
บูรพาท่าพระจันทร์ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, พี.พูนสุข, D, สมนึก นพ, Thammada, nisakorn, รพีกาญจน์, sunthornvit, สุนันยา, สะเลเต, รการตติ, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
|
|
| 08 เมษายน 2012, 10:34:AM |
|
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 08 เมษายน 2012, 10:34:AM » |
ชุมชน
|
ความหวังไกลหมายสู้ดูอีกหน
ต้องยอมทนอีกนะจะบากบั่น
คงสำเร็จด้วยจิตคิดฝ่าฟัน
เพื่อให้ฝันเป็นจริงสิ่งต้องการ
ดุจวิ่งมาครึ่งทางกึ่งกลางแล้ว
คงไม่แคล้วเพียงนิดคิดว่าผ่าน
แต่เบื้องหน้าเห็นนั้นบั่นดวงมาน
น้องนงคราญคู่หมาย ชายอื่นชม
เพราะความหวังตั้งไกล ไปไม่ถึง
น้องนางหนึ่งที่หมายกลายขื่นขม
ฝันมีที่ไขว่คว้าพาหมองตรม
ทุกข์ระทมลืมตามาหายไป
เพียงพอเริ่มกลับมลายกลายผู้แพ้
เริ่มท้อแท้ท้อจิตคิดหวั่นไหว
ทนอกซมก้มหน้ารักษาใจ
เปิดแผลใหม่ปวดเสียวเกินเยียวยา.
นพ
8 เม.ย.55 |
|
|
|
|
| 08 เมษายน 2012, 03:29:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 08 เมษายน 2012, 03:29:PM » |
ชุมชน
|
ฉันแพ้แล้ว เธอจ๋า ผู้น่ารัก
แน่ตระหนัก ทั้งเรื่องจริง และสิ่งฝัน
ด้วยเธอมี หญิงอื่น ชื่นชีวัน
ฉันแค่คั่น เวลา มิค่าควร
ฉันจึงขอ ลาไกล ในตอนนี้
รู้ตัวดี ไม่เรียกร้อง ครองไห้หวน
จะไม่นึก ย้อนกลับ นับทบทวน
มิคร่ำครวญ เคืองขุ่น ให้วุ่นใจ
ไม่ต้องคิด ถามไถ่ ให้ลำบาก
จบกับจาก ต่างกัน นั้นตรงไหน
ไม่ว่าฉัน จะอยู่ หรือจะไป
ไม่ต้องมา อาลัย...ใจยอมแพ้ เมื่อรู้ตัว มัวเมา เราก็สาย
แม้นเสียดาย แต่ต้องยอม ว่าพร้อมแน่
ยอมรับการแพ้พ่าย ใจปรวนแปร
เขาไม่แล แคร์เรา ปล่อยเขาไป
ทนกับการเย้ยหยันมานแล้ว
จำต้องแจวจากจร ตอนหม่นไหม้
เขามีอื่น ชื่นจิต จึงคิดไกล
เราจะอยู่ ทำไมให้อายคน
เถอะเมื่อเขาหลงเล่ห์ จึงเหหัก
เถอะเก็บรักเอาไว้ จะไม่สน
เถอะยอมแพ้ในค่ามายากล
เถอะยอมทนยามจากเมื่อรักลา...
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
|
| 08 เมษายน 2012, 07:44:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 08 เมษายน 2012, 07:44:PM » |
ชุมชน
|
ความหวังไกลหมายสู้ดูอีกหน
ต้องยอมทนอีกนะจะบากบั่น
คงสำเร็จด้วยจิตคิดฝ่าฟัน
เพื่อให้ฝันเป็นจริงสิ่งต้องการ
ดุจวิ่งมาครึ่งทางกึ่งกลางแล้ว
คงไม่แคล้วเพียงนิดคิดว่าผ่าน
แต่เบื้องหน้าเห็นนั้นบั่นดวงมาน
น้องนงคราญคู่หมาย ชายอื่นชม
เพราะความหวังตั้งไกล ไปไม่ถึง
น้องนางหนึ่งที่หมายกลายขื่นขม
ฝันมีที่ไขว่คว้าพาหมองตรม
ทุกข์ระทมลืมตามาหายไป
เพียงพอเริ่มกลับมลายกลายผู้แพ้
เริ่มท้อแท้ท้อจิตคิดหวั่นไหว
ทนอกซมก้มหน้ารักษาใจ
เปิดแผลใหม่ปวดเสียวเกินเยียวยา.
นพ
8 เม.ย.55 เป็นความจริง อิงฝัน นั้นมิได้
หวังสิ่งใด ใช่สมมาตร ปรารถนา
คาวมเดียวดาย คล้านเงา เฝ้าตามมา
ดั่งชะตา พาพ่าย ได้แต่ตรม
ความจริงใจ ยากหา มาเคียงมั่น
ทุกคื่นวัน กลืนกล้ำ ช้ำขื่นขม
กาลเวลา ตอกย้ำ ความระทม
คงมีแต่ ซานซม ขมชีวิน
แพ้ชะตา อาดูร สูญสิ้นรัก
รอยสลักปักสายใยถวิล
ลืมไม่ลง คงแนบ แอบดวงจินต์
ร่างฝังดิน วิญญาณ์ ยังมาครวญ......
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
