ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

เมื่อชีวิต...
เปี่ยมด้วยสิทธิ์เสรีที่ใฝฝัน
จึ่งกระทำดำเนินเพลินเมามัน
โชคสามชั้นใช่เปลี่ยวแต่เดียวดาย

ปราศข้อสับจับสวนผูกตรวนโซ่
แอกสวมโงโอดโอยโบยแส้หวาย
ติดลูกตุ้มคุมขังซังกะตาย
ขนหินทรายลากเท้าย่างเปล่าไป

เล็กตัวลีบบีบเสียงเอียงคอก้ม
มือประนมนั่งแปล้แค่บ่าวไพร่
คลานสี่ขาพารอดชีพปลอดภัย
ต่างสีใส่กะซวกมิพวกกู

กระชับปืนยืนขวางพลางตะคอก
โบ๊ยชี้บอกถุยถ่มขากข่มขู่
ซ่อมธำรงตรงช่องเรื่องของตู
ยอมอดสูปรับใหม่วิสัยทัศน์

จนบ่จริงขิงแก่ขาแปข้าง
รวบสามอย่างแลบเลียเบี้ยสวัสดิ์
สุขกระบวนถ้วนหน้าประชารัฐ
แถมเติมบัตรรับต้อนสุกรทอง

เมื่อชีวิต...
รับลิขิตเสรีที่เอี่ยมอ่อง
ควรร่วมด้วยช่วยกันคัลประคอง
ตะโกนก้องก่นด่าหาคุณใด

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

งานหนักเอาเบาสู้มิรู้ถอย
รวมเงินน้อยเก็บก้อนเจาะซ่อนฝา
อยู่ประหยัดจัดแจงตกแต่งดา
เจียดจ่ายค่าของชำซื้อจำเป็น

บ้านมุงจากฟากปกสูงยกพื้น
ชานยาวยื่นยึดเสาคลองเน่าเหม็น
อาศัยนอนร้อนจัดลมพัดเย็น
ฝนกระเซ็นค่อนมุมคลุมถุงยาง

วันแจ่มใสได้ยื่นยิ้มชื่นหน้า
พอหนาวมาขนลุกมุดซุกห้าง
เสื้อเตี่ยวสั้นพันตัวมิทั่วบาง
อุ่นกองฟางเช้ารอแดดก่อไฟ

ข้าวเหนียวแผ่นแบนเรียบไม้เสียบจี่
เหลืองหอมดีปัดเถ้าบิเป่าให้
จิ้มพริกแดงแตงกวาปลาเจ่าไป
รอมื้อใหม่มีเนื้อลาบเถือยำ

ชั่วชีวิตติดดินกินขอดเขียม
แท้ปนเทียมดีปะร้ายระห่ำ
ชินสูดสาบหยาบกร้านผิวด้านดำ
อายุล้ำครึ่งร้อยด้อยเช่นเดิม

โอกาสมั่งมีแน่แต่ไกลถึง
จำต้องพึ่งเบี้ยรัฐสวัสดิ์เสริม
อีกโต๊ดเต็งเล็งหวยหวังช่วยเติม   
ตั้งแต่เริ่มหมดอื้อเจ้ามือกิน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เคยยิงนกตกปลาไล่ล่าแย้
คุ้ยเขี่ยแผ่กินูนค้นมูลเหม็น
เสียบอึ่งอ่างย่างกบอบเขียดเป็น
จับอีเห็นแกงป่าแกล้มยาดอง

เคยตัดฟักหักแฟงปลิดแตงเต้า
สอยสะเดาทับทิมสวนริมหนอง
ลักละมุดพุทราน้อยหน่ากอง
กล้วยหอมทองมะม่วงพวงลำไย

เคยตีรันฟันแทงแย่งหญิงหวง
ชอบหลอกลวงเอออ่อยสาวน้อยใหญ่
เบื่อเคลียคลอบ่จริงทอดทิ้งไกล
ตามวิสัยเชิงชู้ผู้ยอดชาย

เคยเมาซ่าด่าทอล้อพี่เพื่อน
ใครตักเตือนแลบสิ้นปลิ้นตาส่าย
ดึกคืนค่อนหอนโหยเอ็ดโวยวาย
รู้สึกท้ายหัวแถแบบ่าทาง

สารภาพบาปบานท่านขอรับ
ตายปุบปับฝังในไฟเผาร่าง
เกิดอีกหนบนพื้นภพนภางค์
บอกสว่างเบิกตาช่วยข้าที

เล็กถึงเฒ่าเจ้าทำกรรมอุบาทว์
ห้าร้อยชาติตายเกิดยากเปิดหนี
สัตว์ชั้นต่ำติดตมจมธุลี
รอหมื่นปีโน้นเถิดเกิดเป็นคน

" ก็ได้ ข้าให้เกิดเป็นยุง500ชาติ "
" 555 อีก10ปีได้เกิดเป็นคนละโว้ย"
แอบดีใจไร้ซุ่มเสียง อิอิ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เขาก็คนเดินดินกินแกงร้อน
รู้พักผ่อนหนาวเนื้อเสื้อหนาใส่
ชอบดีดสีตีเป่าเพลงเร้าใจ
รุ่งวันใหม่ว่ากลอนฟ้อนตุ้มมอง

ร่างหล่อล่ำทำงานคร้านวิ่งหนี
เพราะเกิดปีมะเมียกลัวเสียของ
สู้มิร่นชนศึกคึกคะนอง
นั่งจ๋อจ๋องก้มเงยเฉยเงียบเจียม

สบโอกาสฟาดปังชิงจังหวะ
หวัวฮ่าฮะชอบใจได้เต็มเปี่ยม
ยิ้มแก้มแดงแสร้งรักจั๊กกะเดียม
ถึงคราเหี้ยมแบบโหดโกรธหน้าดำ

ต้องร้อนเล่ห์เทกวนเย้ยยวนยั่ว
ยากขืนตัวบ่ายหันทันถลำ
รับศัตราคารมคมครอบงำ
จึงหลุดคำแรงจัดประหัตปราย

พอเหตุการณ์พล่านพลพหลพลิก
อีกาจิกแร้งจกนกเค้าจ่าย
ข่าวเฉลยเผยแพร่แชร์กระจาย
สำทับอายทั่วฟ้าทุกธานิน

เขาก็คนสองขามีตาหู
ไยข่มขู่คุกคามหยามติฉิน
พลั้งเดียวพูดปูดเปรี้ยงเสียงฤายิน
เห็นด่าวดิ้นบนทรายกี่รายนับ!

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ข้าก็มีสองมือถือกำมั่น
หยิบนี่นั่นปุบปับงับแบหงาย
บังตาส่องป้องกันอันตราย
ชูโบกบายสะบัดสวัสดี

ปรุงอาหารหวานคาวมะพร้าวขูด
ขนมสูตรเลิศรสงามสดสี
ล้างถ้วยโถโอกาเช็ดฝาชี
กวาดผงคลีเกาะลานปัดบ้านเรือน

ซักผ้าเสื้อเหงื่อไคลให้สะอาด
ปั้นบิดหมาดผึ่งราวขาวเปล่าเปื้อน
ทางโค้งคดรถถีบบีบแตรเตือน
เข้าเกียร์เคลื่อนค่อยคืบสืบโคลงเคลง

พรมรูปี่ตีกลองซอล่องน่าน
นิ้วสะท้านขอดขึงดีดซึงเร่ง
ละจากไมค์ใส่ฟิลสิ้นเสียงเพลง
เดินโตงเตงแกว่งกวัดตวัดมือ

จับดินสอจ่อจิ้มพิมพ์อักษร
เกลาบทกลอนกรองคำสัมผัสสื่อ
ศอกกดเข่าเท้าคางหางตาปรือ
ลงลายชื่อหนี้ร้อนผ่อนชำระ

สติหายหลายครั้งผิดพลั้งบ่อย
มิเคยต่อยเมาเละทำเปะปะ
กลัวแพ้รีบบีบคั้นนั่นหญิงนะ
เหวยชิชะจับเป็นตัวประกัน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปล่อยชีวิตติดหล่มจมเศร้าโศก
โดนสับโขกผูกขาดพยาธิไข้
กระแสเสเวลาชักพาไป
เพิกเฉยไร้ยอมรับปรับเปลี่ยนตัว

เช้าถึงค่ำกำสรดอดอยากอยู่
หน้าเหี่ยวหู่เสียงแหบท้องแฟบทั่ว
เข่าขาเคล็ดเหน็ดเหนื่อยเมื่อยตามัว
แสร้งกล้ากลัวย่อเหยาะจับเกาะราว

สารรูปซูบผอมยินยอมขอ
ยากเพียงพออิ่มถือทุกมื้อข้าว
สำคัญผิดคิดคืบหยุดสืบยาว
คอยท่านท้าวลบตรมถอกถมเท

หวังว่างเปล่าเจ่าจำย่ำกับที่
ตื่นพรุ่งนี้ข้างหน้าแสนว้าเหว่
แค่เบี้ยรองกองหนุนชูขุนเฮ
รำลิเกหน้าฉากพากย์หลังโรง

ยังอยู่เย็นเป็นเจ้าก็เท่านั้น
ช่องชนชั้นกลวงกลางห่างสุดโต่ง
มูลมั่งมีชี้ขาดอำนาจโยง
กลแกมโกงจ่ายแจกมิแผกนัก

ปล่อยชีวิตติดหล่มจมก่อนเก่า
เสพมึนเมากร้าวศึกฮึกเปื้อนปลัก
เชื้อร้ายฉุกลุกลามจุดกามกั๊ก
นานอีกสักเท่าใดปราศไข้เอย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ย้อนเห็นหมูอยู่ขังคนบังคับ
กรงแคบหับพอตัวหัวจดหาง
ราวเหล็กกั้นปันแดนแหงนคอคาง
สูงบนล่างแค่เมตรเขตยืนนอน

ให้น้ำท่าอาหารสารผสม
เปิดพัดลมอบอ้าวไอผ่าวผ่อน
คราหมอบฝันบรรเลงเพลงกล่อมกลอน
แสงนีออนคืนคุ้นเย็นอุ่นกาย

เป็นปัจจัยใยโยงถึงโครงสร้าง
เสริมเรือนร่างสัดส่วนควรขยาย
เร่งหนังเน้นเส้นเยื่อเนื้อมากมาย
โตจับขายขึ้นเขียงปรุงเลี้ยงคาว

ต่างกับหมูอยู่คอกไม้ตอกมัด
เลยสายจัดไส้กิ่วร้องหิวข้าว
ขุดดินดอนนอนเกลือกวนเชือกยาว
บางตัวห้าวกล้าออกพ้นนอกคาม

วิ่งโลดเล่นเพ่นพ่านบนลานไล่
ปนเป็ดไก่ลุยลัดตัดสนาม
กินผักขมต้มหยวกลวกรำตาม
ไร้โมงยามลุกขยับหลับเสรี

หากเป็นหมูรู้คิดรักสิทธิ์เลือก
ใหม่แต่เปลือกปลอมบทกางกดขี่
หรือแบบเก่าเนานานโลกล้านปี
ไหนจะดีสนุกสุขเฮฮา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ร่างคดคู้ดูซมผอมอมโรค
เป็นมะโหกตัวงอปวดคอหลัง
ตึงเอ็นดูกมูกเริ่มเยิ้มรูดัง
เสียงปึงปังชนฝาถลาไกล

ล้มทั้งยืนลื่นขอนนอนแอ้งแม้ง
หมดเรี่ยวแรงยันลุกปลุกปีนไต่
ย่างแค่คืบสืบก้าวร้อนผ่าวไอ
สิ้นเชื้อไฟสนิทมืดมิดเปลว

อาบถูทายาต้มฝาดขมหวาน
แคปซูลทานเม็ดผงทิ้งลงเหว
ยอบยอย้อนฟ้อนฟายบนส่ายเอว
ล้าล้มเหลวซีดเซียวมิเกี่ยวกัน

คิดตรึกตรองมองหนังเนื้อสังขาร์
วัยชราเยี่ยมเยือนเรือนเขตขันธ์
เคยทำงานรานรุกบุกสมบัน
เลยเดือนวันหลุดบ่วงสู่ร่วงโรย

ลองฟื้นฟูดูแลแคร์สักนิด
หวังจะฟิตหนุ่มแน่นแทนระโหย
ปรับอารมณ์ตรมโกรธละโอดโอย
กำจัดโดยตั้งจิตพิจารณา

ถึงจะแก่เกินปีกลับดีหลาย
เลิกฟูมฟายหดหู่คืนซู่ซ่า
เลิกคบหมอรอคิวลิ่วรับยา
หวนจู๋จ๋าทะเล้นรักเช่นเดิม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ล้วนสหายชายหญิงคือมิ่งมิตร
คบสนิทชิดเชื้อบ้านเหนือใต้
เคยบ่อยหนวนเวียนเยียนห่วงใย
ยามป่วยไข้อยู่โยงเฝ้าโรงบาล

พิธีบุญจุนเจือช่วยเหลือขาด
เสมือนญาติดำรงเผ่าพงศ์ศานต์
ติดธุระอะไรรับไหว้วาน
พบภัยพาลรายรุมรีบคุ้มครอง

พ้นหลายปีดีดักคงรักมั่น
ดั่งตะวันคู่เดือนดาวเคลื่อนส่อง
ต่างถ้อยเทินเพลินคำยอทำนอง
สวนแซงร้องชะงักเอิ้นทักทาย

นวดข้าวย่ำลำไยรูดใบคัด
มะม่วงจัดลงคละตะกร้าขาย
ม่วนสะเด็ดเทศน์ธรรมรำฟ้อนฟาย
แบ่งสีสายลู่ลานสานไมตรี

แล้วไฉนไยหันแสร้งปั้นปึ่ง
หมุนขวับบึ้งยกเข่าสืบเท้าหนี
คล้ายโกรธแค้นแน่นทับนานนับปี
หยุดกับที่งวยงงมึนสงกา

อาจฝุ่นพิษปิดกั้นฟั่นเฟือนเหตุ
ต้องภูตเปรตผีปอบลอบออกป่า
สิงสะบัดตัดเยื่อมิเหลือยา
หรือเพราะว่าร้าวรานจากการเมือง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ลำไยฉันพันธุ์ดีสี่สิบต้น
ผลิดอกผลปีครั้งเก็บชั่งขาย
บ่ละเลยเฉยนิ่งทิ้งดูดาย
ขนขี้ควายปุ๋ยคอกถอกอินทรีย์

เอาร่างแลกแบกท่อสูบบ่อลึก
เสร็จล่วงดึกเลยสายบ่หน่ายหนี
เงยแหงนบนพ่นสเปรย์สารเคมี
ปวดหยุดฉี่ง่วงหลับนอนนับดาว

เกรงลมแรงแต่งง่ามไม้ดามค้ำ
เมฆมืดดำหวาดหวั่นหันยอหาว
พร่ำร่ายมนตร์บนหมูลาบหลู้คาว
ขอดกพราวพวงเพี้ยงกลมเกลี้ยงเกลา

อุปกรณ์กะเกียมกล่องตะกร้า
ปลายเมษาสงกรานต์ผ่านพ้นเสาร์
ได้ฤกษ์งามยามดีฟ้าสีเทา
แปดโมงเข้าสวนกันพาดบันได

ตื่นปลุกตอนก่อนรุ่งสะดุ้งโหยง
เสียงลำโพงเพลงท่าปากปราศรัย
รถแล่นสวนหวนแห่เซ็งแซ่ไป
หยิบยื่นใบรูปยิ้มพิมพ์เลขกา

แห้งขอดเขินเดินดอนร้อนหลบร่ม
ร้องระงมอกสั่นขวัญผวา
ย่ำกลียุครุกเร้นเช่นตุลา
ลำไยข้าขายไหนใครจะซื้อ?

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เยื่อใยบางฟางเฟ้นเส้นสุดท้าย
ถูกทำลายย่อยยับลงกับขวัญ
หนังหุ้มเห็นเอ็นดูกรัดผูกพัน
กล้ามแน่นหนันเนื้อแนบฝ่อแฟบบาง

เท้ายันพื้นยืนส่ายมือป่ายเกาะ
ข้อลั่นเป๊าะเจ็บแปลบแถบสีข้าง
จับตะคริวนิ้วชิดบิดล็อคคราง
ตึงทั่วร่างบีบนวดคลายปวดเบา

ลืมเปลือกตาอ้าหับขยับแว่น
ยืดอกแอ่นเซถลารีบคว้าเสา
ต้องลมบนฝนพราวหนาวสั่นเทา
ฝ่าแดดเผาเหงื่อไคลซึมไหลซม

ฟื้นข้าวปลาอาหารคางยานเคี้ยว
กัดขอดเหนียวหนาหยาบหลู้ลาบขม
สับเครื่องในไตตูดหั่นปูดปม
ลงหม้อต้มเติมถ่านนานตั้งไฟ

คอยเปื่อยยุ่ยผุยผงลงครกบด
ปั้นข้าวจดจิจิ้มชิมกินได้
ครั้นลมแล่นแน่นอกตื่นตกใจ
เรียกคนไวรถหวอส่งหมอยา

เยื่อใยแยกแตกขาดอนาถแท้
ยากเปลี่ยนแปรจีรังรูปสังขาร์
กอปรกุศลผลบุญนำหนุนพา
สถิตคราลับล่วงสรวง/นรก

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

วัยกลางเก่าเขลาเค็มเต็มสมอง
คิดไตร่ตรองสาเหตุจริงเท็จผล
จะรักชอบตอบช้าสาละวน
ถามผู้คนทุกด้านนานนับปี

หากจิตปลงลงหลักตั้งปักแน่น
ยากโยกแผ่นศิลาผลักผาหนี
จะด่างดำกล่ำกรังยังว่าดี
สุกสดสีแวววรรณฉันไม่เอา

ยื่นอวยเอื้อเกื้อกูลข้อมูลใหม่
ชี้เภทภัยรุนแรงเสริมแต่งเต้า
รุกร่นถอยค่อยผ่อนแบ่งอ่อนเบา
รู้ทันเท่าเล่ห์เหลี่ยมเปี่ยมโทรมทราม

ชักแม่น้ำธรรมพระปนประกอบ
วนหลายรอบเห็นนิ่งยิงคำถาม
หวังรับรื่นชื่นใจใครคล้อยตาม
เปลี่ยนแปรงามสักคนยลไม่เจอ

จากจับเจ่าเหงาหงอยลอยเคว้งคว้าง
สบช่องว่างเข้าพบลบหม่นเหม่อ
ไขขัดข้องต้องการขานออเออ
สร้างเสนอถอกเทเนรมิต

เกิดเชื่อมั่นทันใดฝังในลึก
นอนตกผลึกแนบดานนานสนิท
ด้วยศรัทธาบารมีมอบชีวิต
จะถูกผิดเข้าข้างช่างปะไร

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ขยับยืนตื่นไวยินไก่ขัน
เริ่มแปรงฟันบนล่างแล้วล้างหน้า
คลำดูเลอะเหนอะเหนียวเอี้ยวไปมา
อาบดีกว่าสบู่กำถูตัว

บีบแชมพูครีมนวดรวดผสม
สระเส้นผมเกาหนังรังแคทั่ว
พุงกระเพื่อมเอื้อมตักไร้ฝักบัว
สะบัดหัวน้ำเล็ดผ้าเช็ดตาม

หน้าผากเถิกเลิกคิ้วนิ้วจับหวี
สางสามทีผมย้อยค่อยปกง่าม
แตะเกรงเคลื่อนครีมเหลวลูบเยลวาม
เครารุ่มร่ามตัดสั้นหนวดกันโกน

ประแป้งร่ำอมราทาสองแก้ม
ครางฮะแฮ่มแยงแว่นแอ่นโผโผน
นุ่งเตี่ยวหลวมสวมคล่องลองกระโจน
เลือกเสื้อโทนสีเดียวเว้นเขียวแดง

เสร็จยังแนแม่ศรีมีข้าวหุง
หอมกลิ่นปรุงซาบซ่าปลาแขยง
คู่ถ้วยพริกผักนึ่งตำลึงแฟง
ยกจัดแจงอาหารทานเรียบวุธ

แสงแดดอุ่นฝุ่นมัวสลัวเช้า
ลมมิเป่าร้อนในเหงื่อไหลปุด
ล็อคประตูหน้าต่างพลางรีบรุด
นั่งลงทรุดสวมเกือกไปเลือกเบอร์

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

จะอยู่ยอต่อไปเพื่อใครเล่า
วัยแก่เฒ่าตามเตือนมาเยือนถึง
คอยซ่อมแซมส่วนสึกลึกรำพึง
พ้นวันหนึ่งน้อยสุขทุกข์ระคน

สูงต่ำพื้นยืนนั่งระวังเกาะ
หาที่เหมาะราบนอนค่อยหย่อนก้น
สืบสองเท้าเปล่าล่างเงยว่างบน
เกรงเฉี่ยวชนผิดท่าหูตามัว

นอนนั่งฝืนยืนนานพลิกพานปวด
มือบีบนวดตะคริวกดนิ้วทั่ว
หนังเนื้อตึงคลึงเส้นเคล้นลำตัว
มืดสลัวกันลมดมหม่องบาล์ม

บันทึกวันเวลาท่าพบหมอ
บึ่งรถจ่อเอาคิวลิ่วฟ้าฮ่าม
เพื่อรักษาชีวิตต้องติดตาม
โดนคุกคามสับโขกด้วยโรคใด

คุมอาหารการกินกลืนดื่มเคี้ยว
แข็งแน่นเหนียวย่อยยากลำบากไส้
ดิบหมักดองของเผ็ดล้วนพิษภัย
เนื้อเครื่องในลาบส้างดปลาทู

จะยั้งยอต่อไปอันใดเล่า
ลำบากหลานลูกเต้าเฝ้าตาปู่
ร่างหงึกหงักยักแย่ห่วงแลดู
ขอย้ายอยู่ศาลาอารามวัด

รพีกาญจน์

[เนิน จำราย]

คือกันเด้อ

ตอนเช้าตื่นฝืนลุกเริ่มทุกข์กาย
เกือบล้มหงายดูเบาข้อเข่าขัด
เริ่มล้างหน้าทาแป้งแบ่งกิจวัตร
เฝ้าฝึกหัดมานานตามการมี

แรกหยุดหมากปากเปรี้ยวยามเคี้ยวข้าว
ฟันปวดร้าวเพิ่งถอนวันก่อนนี้
งดเนื้อ,ไก่,ไขมันกันอ้วนพี
ปลากระดี่แดดเดียวเหยาะเปรี้ยวมะนาว

วางงานพลันวันนี้โกยขี้ม้า
ท่านผู้รู้บอกว่าต้องม้าสาว
เหตุผลเทียวเยี่ยวสดลดกลิ่นคาว
ผักชอบราวกินเจไม่เรรวน

สี่เหลี่ยมยืนผืนผ้ายาวห้าเมตร
กว้างเบ็ดเสร็จราวสามเทตามส่วน
ห้าสิบเซ็นเน้นสูงพอสมควร
สลับมวลหญ้าแห้งแต่งพองาม

พ.ด.หนึ่งพึ่งพาเวลานี้
ครบอาทิตย์พอดี พ.ด.สาม
พืชผักชอบมอบยอดทอดยาวงาม
พอสมความขายตลาดบทบาทค้า

วันเวลาพาเพลินจนเกินนับ
คำ่แล้วหลับไม่ฝันรอวันหน้า
สมดังจิตคิดพอเพียงเลี้ยงอาตมา
แก่ชราทำตามแรงอย่าแข่งรวย

ด้วยคารวะ

เนิน จำราย

[เนิน จำราย]

คิดถึง..

บ้านกลอนไทยหดหายพี่อ้ายแล้ว
เห็นเปลียนแนวกลอนไปคงไม่หวน
น้องคอยมองห้องอื่นยังครื้นครวญ
รู้สำนวนแนวนี้”รพีกาญจน์”

นึงลำไยในสวนกระบวนปลูก
เป็นอย่างไรบ้างลูกผ่านไม่ผ่าน
ฝีมือขั้นชั้นครูรู้กระบวนการ
คงเพลินสวนสำราญลืมบ้านกลอน

แวะมาหาถ้าว่างงานทางบ้าน
ทักพี่น้องลูกหลานรอท่านสอน
เยื่อไยยังฝังฝากยากตัดทอน
มาพักผ่อนพบบ้างอย่าร้างลา

เนิน จำราย