ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

เถิดรู้ร่างอย่างไรเชื่อไม่สน
ยกเหตุผลผิดชอบประกอบกับ
พ่นกระจายร่ายเวทวิเศษทับ
ปิดซองพับซับใจส่งให้เธอ

มีทางเดียวเท่านั้นทวนเดิมหลัง
ลองสักครั้งหวังพร่ำนำเสนอ
ปราศสีสันบรรเจิดป้ายเลิศเลอ
ขาดภาพเปรอปนปิดพิสดาร

เวียนซ้ำซากลากถ้อยร้อยละช่วง
ไร้บาศบ่วงห้วงหวามแห่งความหวาน
มิเฉลาเก่ากรุคำบุราณ
ตกตรวจทานผ่านทวนผิดผวนชิง

หากลมกลืนลื่นไหลใช้เสียงสั้น
เสียงยาวคั่นขึ้นคบหลบลงดิ่ง
สัมผัสเห็นเป็นตายน่าอายจริง
ลบฆ่าทิ้งทุกวรรคประจักษ์รอย

ถูกตำหนิติต้องเข้าห้องลับ
เต้นตุบตับขับใจสั่นไหวบ่อย
วิงวอนพระนะโมโผล่คุ้มคอย
รับโทษน้อยหลังแหวนแทนเอ็นดู

เชื่อเถิดร่างอย่างไรเธอไม่สน
ก็ฉันคนก้นดูกจมูกบู้
จากบ้านนอกขอกนามักปลาทู
เจริญสู่สูงวัยใช่ชรา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

โดดจู่โจมโครมครามคำรามลั่น
ดาบฟาดฟันกระจุยเป็นผุยผง
เสียงขับไสไล่ล่ากลางป่าดง
บ้างอยู่ยงคงนิ่งยิงไม่ตาย

เสือจำแลงแปลงร่างจากนางผู้
หันขวับสู้ปราดเปรียวแยกเขี้ยวส่าย
ถดถอยหลังตั้งท่าตาประกาย
รูปสลายพ่ายแพ้แก่เวทมนตร์

จบช่องนี้รีโมทเปล่ากดปิด
ละครฮิตริษยาดังบ้าบ่น
แย่งผัวเมียเคลียกายไร้อายคน
ขุดเล่ห์กลช่ำชองยึดครองทรัพย์

ถูกชี้ผิดติดโทษช่างโหดเหี้ยม
ยุแหย่เสี้ยมซ้อมตบต่อยตุบตับ
ขู่ตะคอกลอกคำขุ่นสำทับ
เห็นอยากจับเหวี่ยงโหนโยนทะเล

ต่อเรื่องอื่นพื้นบ้านสำราญสุข
ช่วยปลอบปลุกอารมณ์ชมสรวลเส
เครื่องประดับพับพร่างอย่างลิเก
เดินโอ้เอ้วิหารรายลานตา

เฝ้าดูฟังนั่งชิดติดเก้าอี้
สองข้างมีของกินน้ำรินท่า
ปราศสนใจใยยวงห่วงพี่ยา
เปลี่ยวเอกาหน้าเศร้าเหงาเหลือเกิน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ก้าวสะบัดซัดมือครางฮื่อหนี
เจอทุกทีหน้าง่อมเมื่อคอมพ์เสีย
สะดือจุ่นงุ่นง่านเดินผ่านเมีย
เรียกอาเฮียสองรูแสร้งหูตึง

แกะกล่องเคสเสร็จสรรพจับวางเบาะ
ขับรถเหาะจากบ้านทะยานถึง
จอดศูนย์ออกบอกสั่งดังอลอึง
ด่วนซ่อมหนึ่งชั่วยามมาตามเอา

กลับแวะช็อปบิ๊กซีหน่อยดีไหม
ของกินใช้ทิ้งขว้างเสียตางค์เปล่า
ล้วนน้ำตาลหวานมันยืนสั่นเทา
ปอดปวดเก๊าท์พ่ายแพ้ห้องแอร์เย็น

แวะตลาดรวมสดซื้อผลส้ม
จะเป็นลมรางหงายระบายเหม็น
แมงวันร่อนหนอนรังตัวยังเป็น
ส้มเก่าเข็นเทถูกแถมลูกฟรี

เลี้ยวแวะลงร้านซ้ายขายหมูกรอบ
แข็งไม่ชอบฟันกรามโยกสามซี่
หมูเนื้อแดงแตงซอยอร่อยดี
กลับบ้านศรีข้าวจ้ำจิน้ำปลา

นั่งเงยก้มจมจอมือยอจิ้ม
เคาะแท่นพิมพ์ยิ้มยิกนิ้วคลิกหา
ข่าวเหตุการณ์อ่านกลอนย้อนไปมา
นี่แหละหนาว่าเมียเป็นเสียเอง

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

มองผิวเผือกเปลือกกาบแค่ฉาบฉวย
เอื้อสิ่งอวยเรื่อยเดือนรวมเงื่อนไข
อ้างมุ่งหมายคลายทุกข์ปลอบปลุกใจ
บรรเทาให้ยืนหยัดอย่างทัดเทียม

สรวงส่งทูตเทวาลงมาโปรด
พลิกพิโรธบทมารท่านหาเหี้ยม
แสร้งเขินอายทายทักจั๊กกะเดียม
โอนอ่อนเปี่ยมเลี่ยมเลศมากเมตตา

ปรับเร่าร้อนย้อนเย็นเป็นระเบียบ
อดอุบเงียบใช้มือสื่อภาษา
ชี้ถูกผิดคิดต่างบางเวลา
เจรจาลบลับจับเข่าคุย

มาลัยเหลืองรอบคอคาดผ้าต่อง
ลงน้ำท่องท่วมท้นฝนตกสุย
ภัยพิบัติจัดหน่วยเร็วช่วยลุย
ย่ำรับปุยเมฆขาวเยือนราวภู

แน่ะแจรงแต่งกลอนออดอ้อนหวาน
ร้องเพลงสานสมัครรักมวลหมู่
สั่นลิ้นรัวกลั้วกล้ำพร่ำพรั่งพรู
เอาสุขสู่ราบลุ่มปกมุมเมือง

มองผิวหยาบกาบเปลือกฝั้นเชือกกล้วย
เกลียวริ้วช่วยรัดงูฟ่อขู่เชื่อง
สงบปากอยากแย่แค่ชำเลือง
หล้าฟูเฟื่องสดใสไร้กอบโกย

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หนังเนื้อกรอบบอบบางรูปร่างน้อย
พบริ้วรอยลอกดำลำแขนขา
จุดตกกระประปรายส่งสายตา
ขุ่นมัวฝ้ามือป้องแว่นส่องดู

ผมดำขลับนับเส้นเร้นหงอกขาว
เหลือแลบยาวปกกลางหัวข้างหู
ยินเสียงแว่วแผ่วเบาเข้าสองรู
ตูมตามตู้ถนัดมิชัดเจน

ลุกแตะพื้นยืนพักนานชักช้า
มีร้ายมาจูงลากยากแผล็วเผ่น
สั่นงกเงิ่นเดินตรงทรงเอียงเอน
เลยนอกเลนรถรีบหลบบีบแตร

ตะโกนหยังดังเป็ดเอ็ดแหบพร่า
เกินสามลาหน้าเสียเพลียหงายแผ่
แถกเหงือกช้ำน้ำลายไหลยืดแล
ฟันปลอมแท้ยกชุดหลวมหลุดไกล

อยู่แช่เรือนเหมือนกับถูกจับขัง
เบื่อยืนนั่งงอพับนอนหลับใหล
ขึ้นลงเกาะเลาะราวสาวบันได
ลืมตัวใช่ว่าหัดบำบัดกาย

สองแก้มตอบขอบล่างใต้คางหย่อน
แหละแล้วหล่อนเบ้ปากหันจากหาย
หลงเฝ้ารอห่อเหี่ยวเพียงเดียวดาย
ทิ้งพี่ชายสูงวัย โถ...ใจดำ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

นับกี่ฟุตผุดโผล่โด่เด่ตั้ง
บันทึกครั้งพบที่กี่สมัย
กี่รุนแรงแซงซัดพิบัติภัย
เสื่อมกษัยกี่เกลาฤๅเบาบาง

รับไอแดดแผดร้อนตอนแสงจ้า
เวียนทิวาพวยพุ่งเที่ยงรุ่งสาง
ลูบชโลมโถมทวนฟ้าครวญคราง
ฝนถั่งท้างกลางกลายท้ายฤดู

ซับความเย็นยะเยือกเกลือกหมอกขาว
เหมยขาบพราวหนาวจัดลมพัดสู่
มืดมัวคลุมลุ่มต่ำล้ำเลยภู
ปรากฎคู่รูปทรงยังคงเดิม

สัญลักษณ์ปักพื้นยืนตระหง่าน
ตรงเนิ่นนานมิใช้อะไรเสริม
ปราศปูนทรายป้ายปิดอิฐแต่งเติม
พอกฐานเพิ่มเชื่อมดึงขึงเหล็กราว

นับผองเภทเหตุการณ์ผ่านมฤต
จบชีวิตลงสิ้นบนดินด้าว
ต้องพายุพลุเพลิงพ่นเถิงดาว
อื่นแตกร้าวเสาหลักประจักษ์ตา

อันผิวหนังมังสะกระดูกอ่อน
ถูกกัดกร่อนด้วยโศกโรคชันษา
เฝ้าปลอบใจใช่เฉื่อยอยู่เรื่อยมา
เทียบหินผาอดทนเถิดบ่นบอ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ก้มหยิบตกยกหิ้วนิ้วงับอ้า
ยังเสียวชาโลดแล่นถึงแขนไหล่
เพียรฟื้นฟูถูขัดบำบัดไป
คาดหวังไว้สิ้นปีดีกว่าเดิม

จะตวงตักถักถือหัดมือซ้าย
พลาดเสียหายหลายครั้งพลั้งซ่อมเสริม
ซื้อขายงานบ้านครัวสวนมั่วเติม
อีกอย่างเพิ่มภาระดูแลแฟน

ปวดสี่เส้นเอ็นขาดคอยคิวหมอ
ช่วงชะลออุ่นอบประคบแขน
ไหล่ยืดเอ็นอ่อนดึงขึงติดแกน
ดูกตามแผนต่อง่ายปลายตุลา

พักผ่อนให้ใจร่างว่างซักซ้อม
ถึงนัดพร้อมน้อยเสี่ยงขึ้นเขียงผ่า
เคยโดนมีดกรีดหนังสามครั้งครา
ครั้นชราเริ่มขลาดหวาดระแวง

งานมากมายก่ายกองน้องร่วมด้วย
เคียงข้างช่วยหนักวานเบาหารแบ่ง
น้องย่ำแย่แต่นี้พี่แสดง
กว่าเกินแรงขอสู้เพียงผู้เดียว

ค่ำเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าอารมณ์ร้อน
จะแต่งกลอนอ้อนจอใจห่อเหี่ยว
จะเปลี่ยนโปรโชว์ท่าหน้าซีดเซียว
จำฟ้อนเงี้ยวเลี้ยวมุดพุ่มพุทรา

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

กำหนดจุดผุดโผล่โตกระจิด
พรหมลิขิตรูปร่างสร้างสัณฐาน
หล่อสำรวยสวยสะพอประมาณ
หรืออ้วนอานปานป้อมซูบผอมโซ

กอปรด้วยจินต์วิญญาณ์จาตุธาตุ
เสริมฉลาดปราดเปรื่องมักเขื่องโข
ล่วงกำเลาเกลาก่นเซอะจนโต
ยอมงอกโง่กร่างกล้าแท้ปลาซิว

ผูกยุ่งหยาบฉาบโฉดก่อโกรธแค้น
ผลีผลามแล่นแทนนายกระหายหิว
รักษาแนวแถวตรงชูธงทิว
นายชี้นิ้วอย่างไรใช่ทำตาม

บ้างบ้ามุดสุดขอบชอบชายหญิง
ยืนยิ้มนิ่งอิงสนต้นมะขาม
ให้กลัดกลุ้มภูมิแพ้แก่รูปงาม
โรคลุกลามนับวันมิบรรเทา

เช่นซุงหนักชักลากเลื่อยถากถู
ทำประตูหน้าต่างชั้นวางเสา
กรอบสำเร็จเสร็จสรรพจับขัดเงา
ยากจะเอาออกดัดตัดเปลี่ยนแปลง

กำหนดจุดผุดโผล่โตเพียบผิด
พบจริตติดเพี้ยนเวียนผาดแผลง
นำผนึกผลึกก้อนร่อนตะแกรง
เพียรจัดแจงแทบดิ้นชั่วชินแล้ว

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดจัดสรรปันส่วนควรใช้จ่าย
พอดีรายได้รับจับคงเหลือ
ครบสามมื้อมีคุณกินจุนเจือ
วงศ์วานเครือคาวเค็มยื่นเต็มใจ

จางเข้มข้นเข้าปากสากรู้รส
ดองแห้งสดปลดหุงเครื่องปรุงใส่
ดังสาบฉุนอุ่นร้อนเย็นซ่อนใน
หนอนตัวใหญ่ไต่ตีนแมงปีนตอม

เศษค้างถาดกวาดแคงเทแกงโฮะ
ฟองปุดโฟะฟ้องกลิ่นฮินเลหอม
คนให้ทั่วคั่วคละจุกระออม
ปิดฝาพร้อมฝังดินเก็บกินนาน

เด็ดผักไม้ใบอ่อนช้อนสาหร่าย
ฝักสูงส่ายสอยบนเสียบผลสาน
ตะกร้อเกี่ยวเคียววักเสียมสักดาน
มีดเลาะรานก้านกลวงทึ้งรวงรัง

คว้าข้องดุ่มสุ่มปลาริมท่าน้ำ
กบเขียดดำดิ่งล่างข้างท่วมขัง
ทอดแหเหวี่ยงเลี้ยงสระกุ้งกระซัง
ขึงฟากฝั่งเฝือกขวางวางเบ็ดราว

รู้จัดสรรปันส่วนด่วนช้าจ่าย
อยู่อย่างง่ายร้ายหนีดีสืบสาว
มิกำหนดอดอิ่มหน้ายิ้มพราว
จะร้อนหาวหนาวหลับชื่นซับทรวง

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เกิดราศีปีวัวกลัวใดหรือ
ลองหาญหือเมื่อใดป่นไขขุย
ก้นดันฝาขาชิดขวิดกระจุย
โลดแล่นลุยเขาชันประจัญบาน

เทวะไสให้ข้ามาเช่นนี้
ตัวดำปี๋ขนขาบหนังหยาบกร้าน
เตี้ยต่ำต้อคอคืบกระดืบคลาน
แต่ทนทานกว่าใครไม่เป็นรอง

เคยบุกน้ำย่ำเพลิงเชิงผาตั้ง
ร่นรอหลังลงหุบเหวสยอง
ขึ้นคาคบขวับโหนโจนลำพอง
ถ่อแพท่องล่องธารวนกว๊านเกลียว

คอสวมแอกแถกไถไร่นาคราด
โดนแส้ฟาดดังปึกไร้สึกเสียว
สอดสาแหรกแบกหามกำด้ามเคียว
รวบข้าวเกี่ยวเกวียนลากตากแห้งตำ

ปีนมะไฟไต่ต้นปลิดผลร่วง
สอยมะม่วงคัดส่งล้งค่อนค่ำ
มิกลัวต่อแตนผึ้งหึ่งไล่ฮำ
มดแดงดำตะนอยกัดต่อยตี

กลุ้มเกินกล่าวดาววัวกลัวแต่น้อง
เหลือกตาจ้องตัวสั่นกลั้นปล่อยฉี่
ดุด่าดังหลังแหวนแจ้นทุกที
พ่ายราศีปีเสือแม่เนื้อนม

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ฟ้ามืดครื้มซึมเศร้าเล้าเมฆฝน
ปลายกิ่งสนสะบัดกวัดแกว่งไหว
โบกลาลานบ้านเรือนเยือนแดนไกล
ม่านแมกไม้หม่นดำแว่วคร่ำครวญ

รวบรวมแพ็กแบกนำสัมภาระ
เดินตุตะอ่อนแรงรถแซงสวน
ฟ้าพยับพรับพริ้มเช่นยิ้มชวน
ลมเหหวนม้วนหมุนฝุ่นกระจาย

ทุกคืบก้าวหนาวจัดยืนหยัดร่าง
บนเส้นทางเร่งรุดสู่จุดหมาย
 กรำห่าฝนทนสั่นมิหวั่นวาย
ลุยช่วงร้ายแดดไล่ไอร้อนรม

ถูกหนามเหนี่ยวเกี่ยวหนังพลั้งสะดุ้ง
เข้าท้องทุ่งกระถินเทศกลิ่นฉม
ลุ่มฉ่ำเลนเว้นว่างห่างแก่งตม
ย่ำขย่มกระดานพาดผ่านคลอง

สูดผ่อนคลายหายใจได้จังหวะ
พ้นขรุขระข้ามสันตะวันส่อง
ราวครึ่งลี้ลิบลับจับแว่นมอง
แค่ครางร้องเพลงหนึ่งถึงไร่รัก

มิรั้งรอต่อไปใช้จอบปรับ
ง้างดินกลับสับยุ่ยลงปุ๋ยหมัก
น้ำพ่นพื้นชื้นแฉะและรอพัก
กำกิ่งปักปลูกเฉียงเรียงชะอม

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ก้มเดินด้อมอ้อมมองมือป้องหน้า
แบะถ่างขากันลื่นพื้นตัวหนอน
ตายเบื้องบนฝนตกอกเปียกปอน
มันน่านอนในวัดเย็นจัดจริง

เริ่มสลัวขรัวตาท่าทำวัตร
พระเณรถัดแถวหลังนั่งเกร็งกริ่ง
เปลวเทียนวูบธูปวาบภาพไหวติง
สงบนิ่งน้อมลงโพล่งสาธุ

ดึงตัวหลบลับบางข้างวิหาร
ยินพระท่านว่าโหดโทษลหุ
นำลูกหมาแมวใส่ในกระชุ
ปล่อยหน้าอุโบสถปลดภาระ

ทุกข์พระหาอาหารมิให้ขาด
บิณฑบาตย่ำย่างทางขรุขระ
เลี้ยงตนเหลือเผื่อหมาแมวมันนะ
กรำฝนชะเป็นไข้หวัดไอจาม

กวาดกอบเขี่ยขี้เยี่ยวหลายเที่ยวทิ้ง
ซุกซนวิ่งเล่นไล่ไม่ฟังห้าม
ปีนระเบียงเตียงตั่งดังโครมคราม
ออกลูกลามหลานเหลนหลายเกินนับ

ยกมือป้องยองโย่โผล่ล่าถอย
คว้าแมวน้อยเร็วพลันรีบหันขวับ
เพิ่งรู้โทษโปรดให้อภัยครับ
จะนำกลับเลี้ยงดูอยู่อย่างเคย

 

ใครก็ไม่รู้นำแมวมาปล่อยหน้าบ้านจึงเลี้ยงไว้อย่างดีด้วยความเอ็นดู
แต่ทนไม่ไหวครับ มันตะครุบจับนกเขา นกพิราบ นกกระจอกที่ลงมา
จิกข้าวโปรยให้ลานบ้านเกือบไม่เหลือ คิดเอาไปปล่อยวัดให้พระดัด
นิสัยถ้าจะดี เมื่อได้ยินพระสนทนากัน จึงนำกลับมาเลี้ยงดังเดิม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หรือว่าฉันมันแก่แพ้สังขาร
หนังหย่อนยานหุ้มเอ็นเห็นห่อเหี่ยว
ผิวดังไผ่ไร้ขนหม่นซีดเซียว
ปากบิดเบี้ยวเสียงสั่นลอดฟันปลอม

สามเวลาอาหารทานครบถ้วน
อยากอุ้ยอ้วนร่างกายกลับผ่ายผอม
เลือกเสื้อหลวมสวมใส่ไหงยิ่งงอม
ไหล่หลังค่อมยืนตรงยังก่งงอ

ยามเคลื่อนคล้ายครัวตานสะท้านไหว
กล้องอะไรกดวูบรูปมิหล่อ
เกิดชะตาราศีคนปีจอ
ตรงตามหมอทายทักมักอับจน

งานตวงตักหนักเอาเบาบ่าลู่
อุตส่าห์สู้เปล่าสากปิดปากบ่น
เงินร้อยปันพันหมื่นยื่นหน้ามน
ยินกี่หนเวียนวิติเตือนตำ

ดูจริตผิดแผกแตกต่างก่อน
เคยออดอ้อนนอนซุกหวัวมุกขำ
ตื่นค่อนแจ้งแสงทองส่องประจำ
ช่วงฝนพรำเร้นไปไร้กล่าวลา

จุดธูปสีสิบดอกบอกทั่วทิศ
ขอบูชิตสมมาดปรารถนา
วอนดลใจให้นวลหวนกลับมา
ชายชราอยู่สวนครวญเฝ้าคอย

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หลังได้เมียเสียผีจี่หัวหมู
ยอปลาทูเค็มมันจัดขันข้าว
พร้อมลาบเลือดเชือดไก่ใส่หวานคาว
ญาติสิบซาวยองยอบกอปรพิธี

อยู่ด้วยกันวันถัดปัดมือเปล่า
เสื้อเตี่ยวเก่าแขนก้อมผ้าย้อมสี
ตูบเสาหกยกพื้นพ้นผงคลี
ใต้ถุนมีหมูน่อยปล่อยขุดดิน

มีดจอบขวานเคียวคมคล้องข้างถุง
ก๋วยกระบุงปุ้งกี๋กอบทรายหิน
ล้วนเครื่องกำนำมาออกหากิน
บู้บิดบิ่นหลอมลับจับซ่อมแซม

ง่วนทำงานการค้าบ่าแบกหนัก
ขายตวงตักลดแหลกซื้อแจกแถม
ขนมไทยใบเตยตาลเนยแยม
ของกับแกล้มผัดพล่าส้าต้มแกง

เขาระริกปิกอัพขับเก๋งโก้
ตึกหลังโตโอฬารม่านสีแสง
ลงสวนไร่ไม้ปลูกลูกผลแพง
เงินฝากแบงก์เป็นฟ่อนวางซ้อนทับ

อยากจะมีสี่อย่างบ้างเช่นเขา
จะนอนเอาแบงก์จ่อมออมแล้วหลับ
สามสิบปีเปิดป๋องกองนั่งนับ
จ่ายรถกับสร้างบ้านกว้านซื้อนา

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ตราบใดที่มีปากเคี้ยวขากถุย
ท้องย่อยยุ่ยเหลวอ่อนก้อนอาหาร
เก็บกักตุนหมุนจ่ายเวียนสายธาร
ขับดากดานนุ่มนุ่มลงหลุมกอง

มีรถแล่นแทนดุ่ยเดินฉุยฉาย
แบบสบายออโตโก้เอี่ยมอ่อง
อวดสาวแก่แม่ม่ายชายตามอง
เที่ยวห้างท่องเริงรมย์ชมราตรี

อยากอยู่ตึกปึกแผ่นปลูกแน่นหนา
ท่อน้ำท่าสะอาดสาดแสงสี
เปิดแอร์ไล่ไอร้อนก่อนพัดวี
หนาวเย็นมีอุ่นอบประคบกาย

สัมปทานงานใหญ่ได้เนืองนิจ
เสริมผลิตสั่งตรงส่งจำหน่าย
สินค้าวางห้างหารร้านกระจาย
สร้างเครือข่ายกลุ่มเกาะเคาะประตู

เอียงคางคอรอรับนั่งนับแบงก์
เทาม่วงแดงมัดฟ่อนซ่อนปล่อยกู้
มอบเพื่อการกุศลคนเชิดชู
ซุกหลุมรูผนังใต้หลังคา

เสียงทำนองท่องดังฟังสวดศัพท์
นิ่งพริ้มหลับพนมคมสง่า
เย็นแต่นอกในร้อนทอนอุรา
ละโมบพาเพลิงลนมิพ้นโกง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

นั่งจดจ่อจิจิ้มพิมพ์อักษร
คิดคำกลอนโชว์กึ๋นมึนสมอง
ท่ามกลางแดดแผดเผาเฝ้าเหม่อมอง
ฝุ่นละอองถอกเทปุ๋ยเคมี

หรือมัวเมาเช้าตรู่มืดดูข่าว
หนังแขกยาวพราวพร่างร่างฉายสี
เรื่องโด่งดังสังข์ทองประลองคลี
รายการดีกีฬาบ้าฟุตบอล

รถสวนแซงสายตาขับฝ่าเพ่ง
ร้องบรรเลงเมาขำจำต้องถอน
มักเครื่องเทศเผ็ดพริกพิษไซซอน
เพราะเข้านอนดึกดื่นตื่นฟ้าฮาม

ดื่มยาเพิ่มพลังฤทธิ์คั่งค้าง
เชื่อมเหล็กรางบัดกรีจี้อร่าม
โรคเบาหวานซ่านซุกสูงคุกคาม
แมงหวี่ตามไต่ดอมต่อมน้ำตา

ล้วนแล้วแต่แน่หนอข้อสังเกตุ
รวมหลายเหตุรุมกันเกิดปัญหา
ชี้ช่องทางอย่างเดียวสุดเยียวยา
ช่วยรักษาคืนไวใช่ครั้งคราว

ควรเสพสมสารสะก่อประโยขน์
สัมผัสโสตนุ่มนิ่มยลยิ้มสาว
ลอกฝ้าจางฟางเห็นสั้นเป็นยาว
ตาลุกวาวแฉะลายหายทันที

 

แฉะนานสิบวันไม่ได้แต่งกลอน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

จะหนักเบาเท่าไรไม่รอท่า
ก่ายเกยบ่าแบกยกกระดกหาม
ลื่นถอยหลังยั้งยุดสะดุดตาม
ก้าวเกินข้ามพล่ามผ่อนยอมอ่อนแอ

คิดเอ่ยคำรำคาญหวังวานช่วย
ปราศโรคป่วยเปล่าเสือกเหงือกแถกแถ
นิ่งทะนงคงศักดิ์ประจักษ์แล
ยากพ่ายแพ้แชเชือนบิดเบือนงาน

นั่งยืนนอนค่อนคืนลุกตื่นหลับ
ห่วงหาทรัพย์นับบไว้ให้ลูกหลาน
ลืมไคลคราบอาบเหงื่อหนังเนื้อยาน
ซี่โครงบานขาแบะเสาะแสะทาง

ดังละครวอนไหว้โน้มใจง่าย
รับทุกรายจ่ายจองขอร้องจ้าง
งานปลดปลงมงคลขนเต็นท์กาง
พิธีพลางวางผ้าว่าจับไมค์

แท้ขี้เท่อทำเป็นเห็นบอดบ้าง
หูสองข้างเคร่งตึงขึงปิดไข
เท็จแจ้งจริงนิ่งอยู่เดาดูไป
ฤาทนไหวได้ยอดตลอดยาว

อุปโลกน์โยคย้ายปิดป้ายแท่น
หยุดโลดแล่นแอ่นอำขบขำฉาว
รู้นิดน้อยด้อยดิบสักสิบซาว
แต่งเรื่องราวรูปไร้ลงไม่เป็น

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

อ้ำอึ้งดูรู้สึกส่วนลึกเจ้า
ตื่นรุ่งเช้าเมื่อใดให้หม่นหมอง
จำพลัดพรากจากหน้าน้ำตานอง
คอยประคองขึ้นรถไปโรงเรียน

หลานงุนงงสงสัยตาไม่รัก
เคยหนุนตักนอนแบไหงแปรเปลี่ยน
ขี่หลังเล่นเช่นลิงวิ่งวนเวียน
ถือแส้เฆี่ยนร้องมอล้อวัวควาย

ล้อมสำรับจับช้อนเป่าป้อนข้าว
อิ่มหวานคาวปวดท้องนั่งโถถ่าย
ปัดมดไต่ไรริ้นบินเกาะกาย
กันยุงลายจับรอบมุ้งครอบคา

ยามตกใจไห้หอบลูบปลอบอุ้ม
อื่อเอยนุ่มฟ้อนฟายคลายผวา
ร้องเรียกขวัญอันเตวอนเทวา
ทุกทิศาปกปักหลานรัก โอม

คงซึมเศร้าเก้าวันล่วงผันผ่าน
ช่างแสนนานเชื่องช้าเครียดถาโถม
ร่างอ้วนล่ำชำรุดลงทรุดโทรม
หน้าขาวโขมคมขีดกลับซีดเซียว

อ้ำอึ้งดูรู้สึกส่วนลึกเจ้า
หรือตาเฒ่าบอดใบ้ไร้เฉลียว
พยายามข้ามติดอีกนิดเดียว
พ้นหัวเลี้ยวโล่งลู่สู่เส้นชัย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เกิดค่ำเช้าเจ้านี้มีไรบ้าง
แค่เรือนร่างโชกชุ่มทุกขุมขน
ล้างด้วยน้ำอาบอุ่นดุ้นไฟลน
ไห้ระคนมิขาดวาดเท้ามือ

วางตักช้อนป้อนนมห่อห่มผ้า
ปิดเปลือกตาปากงับกล่อมหลับอื่อ
สองคิ้วคมอมยิ้มพริ้มตาปรือ
ครวญครางฮือโพล่งพลันฝันตกใจ

เบาะนวลนอนหมอนป้องแขนสองข้าง
ผ้านุ่มบางคลุมอกปกถึงไหล่
ครอบด้วยมุ้งยุงบินเหลือบริ้นไร
จะตอมไต่ต่อยตอดยากลอดตา

หัดตะแคงคว่ำลงก่งคอหัว
กระเถิบตัวมือไขว่ถีบไปหน้า
คุกเข่าคลานยานนั่งตั้งไข่คา
เกาะฟากฝาป่ายแปะเตาะแตะตาม

เวลาวันผันผ่านกร้านชีวิต
สัมผัสผิดถูกถกวิตกห้าม
ร้อยแปดช้ำลำบากร่วมยากยาม
สำเร็จงามทุกอย่างวางโกฏิกอง

เมื่อเจ้าพรากจากไปมีไรบ้าง
แค่เรือนร่างปกเปล่าซากเศร้าหมอง
หลั่งน้ำหยดรดราดมือถาดรอง
ปลงท้ายท่องกดปุ่มประชุมเพลิง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมื่อให้สิทธิ์เสรีเต็มที่แล้ว
ออกกรายแกร่วเก้งก้างขวางถนน
ขุ่นแยกเขี้ยวเยี่ยวหยดยางรถยนต์
มิเลือกคนเคยปะเห่ากระจาย

เจอแปลกหน้าตาถึงทำขึงขัง
ยินเสียงดังเดินมุดหางหยุดส่าย
หลบโจมจับคับข้นอันตราย
เกรงกลัวตายตำเจ็บเหน็บฤายอม

เที่ยวระรานหาญเห่ากลุ้มเจ้าของ
กักขังห้องหับแคบจนแวบผอม
หมายปรับแปลงแต่งตัดปัดปนปลอม
โน้มจิตน้อมนำทางชะล้างใน

คุมกี่ครั้งยังพึมครางฮึ่มแฮ่
ตวัดแส้เชือกคอตะกร้อใส่
ล่วงวันคืนตื่นหลับนานนับใด
สิ้นบ้าใบ้บ่งบอกปล่อยนอกกรง

แรกดูเรียบเงียบขรึมท่าซึมเศร้า
เริ่มงอนเง้าหงุดหงิดผิดประสงค์
พอข้างบ้านร้านตึกคึกคักคง
ยือคอก่งกินลมประสม

หลังได้สิทธิ์เสรีเต็มที่แล้ว
หวนซ่าแซ่วสร้างเหม็นเห็นระห่ำ
โฮ่งเห่าหอนจรจัดกัดประจำ
ตัดสินนำนอนกรงตรงที่เดิม

รพีกาญจน์